tag:blogger.com,1999:blog-27241450997485714142024-03-13T09:34:10.562+06:30Myanmar Forwarddrmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2724145099748571414.post-55646518183077598212013-11-19T11:46:00.001+06:302013-11-19T11:46:44.064+06:30စာမဖတ္လွ်င္ အနာဂတ္ ဆုံး႐ႈံးမည္<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-uuG0OAwkhA8/Uor0JOim_qI/AAAAAAAAkRs/NF2H8icGhMc/s1600/12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-uuG0OAwkhA8/Uor0JOim_qI/AAAAAAAAkRs/NF2H8icGhMc/s1600/12.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ ဆင္းရဲတယ္။ လမ္းေဘးမွာ တဲနဲ႔ ေနရတယ္။ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ ေမြးရပ္ေျမ ဧရာဝတီတိုင္း ေရၾကည္ၿမဳိ႕ေလးမွာ ေငြႏွစ္ရာ ရွိရင္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နဲ႔ ၿခံနဲ႔ ေနလို႔ရတယ္။ တစ္ၿမဳိ႕လုံးမွာ လမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္တဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုေနတဲ့ တဲအိမ္ကေလး တစ္လုံးပဲ ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲခဲ့သလဲ မွန္းၾကည့္လို႔ ရေလာက္ၿပီ။</div>
ေနာ<span style="text-align: justify;">က္ၿပီး သိပ္ဆင္းရဲေတာ့ မိဘကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖို႔ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ စားဝတ္ေနေရးက ခက္လြန္းေတာ့ ထမင္းႏွစ္နပ္ စားဖို႔ အေသအေက် ႐ုန္းကန္ေနရတာကိုး။ ပညာလည္း မတတ္ေတာ့ သားသမီး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္တာကို ဘယ္စနစ္တက် နားလည္မလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က လူမွန္း သိကတည္းက အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ခင္ဗ်ားႀကဳိက္တဲ့ အလုပ္ၾကမ္းတစ္ခု စဥ္းစားလိုက္၊ အဲဒီအလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေရခဲေခ်ာင္း ေရာင္းေတာ့ ေလးတန္း။ ဆိုက္ကားနင္းေတာ့ ခုနစ္တန္း။ အိမ္မွာ ဝက္ေတြ ေမြးေတာ့ ကိုးတန္း။ ေျမပဲစိုက္ခင္းေတြထဲ ေျမပဲေႃခြတဲ့ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ဆယ္တန္းေရာက္ၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္က တစ္ေနကုန္လုပ္မွ ငါးက်ပ္။ ေငြလည္း တန္ဖိုးရွိတယ္။ လုပ္အားလည္း တန္ဖိုးရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာင္းအားတာနဲ႔ ေငြရွာရတယ္။ စာက်က္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေပးႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေခတ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ ေက်းဇူးႀကီးတယ္။ သူတို႔က စာသင္ခန္းထဲမွာတင္ တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကတယ္။</span><br /><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
သိပ္ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို ေရွ႕ကေန လမ္းေၾကာင္း ျပေပးမယ့္သူ မရွိဘူး။ သြန္သင္ ဆုံးမမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆုံးမပဲ့ျပင္တာ ရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွ နာခံဖို႔လည္း အခ်ိန္ မရွိခဲ့တာ။ ဘဝဆိုတာကို ကေလးဘဝကတည္းက အေက်အလည္ နားလည္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့ရတာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္ထိ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ မလုပ္ဖူးဘူး။ ဘဝကို သိပ္တန္ဖိုးထားတယ္။ တတ္စြမ္းသေလာက္ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိး လုပ္တယ္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွာ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ကေလး ပိုင္ေနၿပီ။ စီးပြားကိုသာ ဖိဖိစီးစီးရွာရင္လည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္တယ္။ အသက္ရလာတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ခ်မ္းသာဖို႔ အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးကိုပဲ ဦးစားေပးၿပီး တတ္စြမ္းသေလာက္လုပ္ဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္လို႔သာ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
ေငြ<span style="text-align: justify;"> မခ်မ္းသာေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ခင္ ေလးစားသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝက ျပည့္စုံတယ္။ ေက်နပ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္မွာ ေက်နပ္စိတ္ အျပည့္ရွိေနဖို႔ဟာ ဘဝကို ေကာင္းမြန္စြာ ေနထိုင္ၿပီး အဆုံးသတ္ႏိုင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာ နားလည္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ငယ္ငယ္က ဒီေလာက္ မြဲေတစုတ္ျပတ္ခဲ့တဲ့၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္မယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ပ်က္စီးမသြားတဲ့အျပင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘဝကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တာ၊ ကိုယ့္အက်ဳိးေရာ အမ်ားအက်ဳိးေရာ ထမ္းေဆာင္ သယ္ပိုးႏိုင္တာ အံ့ၾသစရာလို႔ မထင္ဘူးလား။ ဒီလို နိမ့္က်လြန္းတဲ့ ဘဝက လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အရာကမ်ား လမ္းလြဲမသြားေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းၿပီး လမ္းမွန္ေပၚမွာ ရွိေနေစခဲ့သလဲ ဆိုတာ စိတ္ဝင္စားၾကမွာပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဆင္းရဲသည္ ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္မယ့္သူ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဘဝကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေစတဲ့ အရာကို တန္ဖိုးလည္း ထားၾကမွာပါ။</span><br /><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြၽန္ေတာ္ အခုလို ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ေက်နပ္ေနေအာင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး ကိုယ္က်န္းမာေနေအာင္ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထား ေရာက္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္း တြန္းတင္ေပးခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေျခခံ အေၾကာင္းတရားကေတာ့ စာဖတ္ျခင္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ ကေလးဘဝက ေရႊေသြး၊ ေတဇေခတ္ပါ။ ေရႊေခါင္းေျပာင္ စံေရႊျမင့္ ေခတ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရွာလို႔ရတဲ့ ပိုက္ဆံကို အေမ့ကို အားလုံး ျပန္ေပးပါတယ္။ အေမက မုန္႔ဖိုးျပန္ေပးတဲ့ ဆယ္ျပားကို က်စ္ေနေအာင္ စုပါတယ္။ တစ္လ သုံးက်ပ္ ရပါတယ္။ တစ္က်ပ္ဖိုးထက္ ပိုၿပီး မုန္႔မစားပါဘူး။ တစ္လကို ႏွစ္က်ပ္ဖိုးေလာက္ စာအုပ္ စာေစာင္ပဲ ဝယ္ပါတယ္။ ထင္း႐ွဴးေသတၱာ ပုံးေလးေတြနဲ႔ စာအုပ္ေလးေတြကို စုေဆာင္းတယ္၊ ဖတ္႐ႈတယ္။ စာဖတ္တဲ့ အလုပ္ေလာက္ ဘာကိုမွ မက္ေမာတာ မရွိခဲ့ဘူး။ ခုနစ္တန္း ရွစ္တန္း အ႐ြယ္မွာ မိုးေဝ၊ ႐ႈမဝ ဝယ္ဖတ္ၿပီ။ စာေပအဆင့္အတန္း အရမ္းျမင့္တဲ့ မဂၢဇင္းေတြ။ လုံးခ်င္းဝတၳဳေတြ ဖတ္ၿပီ။ ဆရာဇဝနရဲ႕ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားလို စာအုပ္ေတြ၊ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းတို႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ စာဖတ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုပြင့္သြားေတာ့တာေပါ့။ လမ္းေဘးမွာ ပုံေရာင္းတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးစုံကို ေမႊေႏွာက္ ဝယ္လို႔ရတယ္။</div>
ေနာ<span style="text-align: justify;">က္ဆုံး ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့လည္း ေထာင္ထဲမွာ စာခိုးဖတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေထာင္ထဲ ေနခဲ့တုန္းက စာဖတ္ခြင့္ မရွိေသးဘူး။ ေျပာရရင္ ေထာင္တြင္း စာဖတ္ခြင့္ကို ႐ုန္းကန္ရယူေပးခဲ့တဲ့ အထဲမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ ပါခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမစ္ႀကီးနားေထာင္ ပို႔ထားတာ။ အေမွာင္ခန္းထဲ တစ္ေယာက္တည္း တစ္ေနကုန္။ ေရခ်ဳိးဖို႔ကလြဲလို႔ အျပင္ထြက္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ တစ္ေနကုန္ တစ္ခုခုမလုပ္ဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အခန္းထဲ ပိတ္ထားတာခံရရင္ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္။ ေထာင္ထဲမွာ တရားမထိုင္တဲ့၊ စာမဖတ္တဲ့၊ က်န္းမာေရး ေလ့က်င့္ခန္း မလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေထာင္ကေန အေကာင္းပကတိ မထြက္ႏိုင္ဘူး။တစ္ခုခုျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မိ႐ိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ။ တရားထိုင္လို႔ ဉာဏ္ရတာ စိတ္တန္ဖိုးတက္တာ ေထာင္မက်ခင္အထိ ယုံတယ္လည္းမဟုတ္ မယုံဘူးလည္းမဟုတ္။ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္လည္း လုပ္ခဲတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကေရးတဲ့ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ဖတ္ရတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ဘာသာေရး စာအုပ္တစ္မ်ဳိးပဲ တရားဝင္ ဖတ္လို႔ရတဲ့ေခတ္။ အ႐ႈပ္ထဲမွာ ရွင္းေအာင္ေန ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလး။ ဒီစာအုပ္ေလးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ေထာင္တြင္းဘဝ ေျပာင္းသြားတယ္။</span><br /><br /><div style="text-align: justify;">
လူပဲ ေထာင္က်ေတာ့တယ္။ စိတ္က လြတ္လပ္သြားၿပီ။ တရားထိုင္နည္းကို အလြယ္ဆုံး အရွင္းဆုံး သင္ေပးတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးကို တိုင္းတာျပလို႔ေတာင္ မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္က်ေနလို႔ စိတ္မဆင္းရဲေတာ့တဲ့အျပင္ ကိုယ္ကိုးကြယ္ ယုံၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရကိုပါ ရခဲ့တယ္။ သိခဲ့တယ္။ တျခား ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ အေၾကာင္းေတာ့ ေျပာျပမေနေတာ့ဘူး။ အမ်ားႀကီးပဲ။ တိုင္းမဂၢဇင္းကေနစၿပီး ေဟာင္ေကာင္ကို ေနာက္ဆုံး အုပ္ခ်ဳပ္သြားတဲ့ British Governer က ေဟာင္ေကာင္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ အထူႀကီးအဆုံး အမ်ားႀကီး။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
ေနာ<span style="text-align: justify;">က္ဆုံး စာဖတ္ဝါသနာက ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို အႀကီးမားဆုံး ေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္ ဆိုတာ အေသအခ်ာ သိခဲ့တယ္။ အခုလူငယ္ေတြ စာေကာင္းဖတ္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးေနၿပီ။ ဆုံး႐ႈံးေနၿပီ ဆိုတာက သူတို႔ကို တျခားအာ႐ုံေတြက ျဖားေယာင္းတာ ခံေနရၿပီး စာေကာင္းေပမြန္လည္း ရွားပါးသေလာက္ ျဖစ္လာေနၿပီ။ ဒါဟာ လူငယ္ေတြ အတြက္ေရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ေရာ အႀကီးမားဆုံး အႏၲရာယ္ပါ။ ေပါ့ေပါ့ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နည္းလမ္းေတြ ရွာသင့္ၿပီ။ ေျဖရွင္းသင့္ၿပီ။ ရသစာေပလည္း ရွားလာသလို တကယ္တမ္း ေခတ္စနစ္အသစ္ ထူေထာင္ၾကေတာ့ လူငယ္ေတြ မျဖစ္မေနဖတ္ဖို႔ သုတစာေပလည္း မရွိသေလာက္ ရွားေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထူေထာင္ေနတဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ (ဒီမိုကေရစီစနစ္) ဟာ အနာဂတ္မွာ လူငယ္ေတြ လက္ထဲေရာက္မွာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေသရင္ သူတို႔ လူႀကီး လုပ္ၾကမယ္။ စာေပ ေလ့လာဖတ္႐ႈတဲ့ဓေလ့ ဆိတ္သုဥ္းစ ေခတ္မွာ ႀကီးျပင္းတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ မေတြးရဲဘူး။ အခု လူငယ္ေတြဟာ စာဖတ္ခြင့္တြင္ ဆုံး႐ႈံးတာ မဟုတ္ဘူး။</span><br /><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
သူတို႔ အခ်ိန္ေတြလည္း တန္ဖိုး ေပ်ာက္ဆုံးေနၿပီ။ အင္တာနက္နဲ႔ ဂိမ္းဆိုင္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာ ရွိတယ္။ မိဘေတြ ေလာဘႀကီးလို႔ ေက်ာင္းစာနဲ႔ပဲ လုံးေထြးေနၾကရေတာ့ အျပင္စာဖတ္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးကုန္တာ ရွိတယ္။ မိဘေတြကလည္း သားသမီးေတြရဲ႕ ဘဝကို ဆယ္တန္းနဲ႔ ညီမွ်ျခင္း ခ်တယ္။ ဆယ္တန္းမွ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မေအာင္ရင္ ဘဝဆုံးေတာ့မယ့္ အတိုင္းပဲ။ လြဲေနၿပီ။ သားသမီးေတြကို စာက်က္ဖို႔က လြဲလို႔ တျခားအခ်ိန္၊ အခြင့္အေရး လုံးဝ မေပးၾကေတာ့ဘူး။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အနာဂတ္ေရာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ပါ အႏၲရာယ္ ရွိေနၿပီ။ စာမဖတ္ရင္ ဘဝရဲ႕အဓိပၸာယ္၊ ေလာကရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို မသိႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူမွ ေအာင္ျမင္မႈ အစစ္မရႏိုင္ဘူး။ ေငြနဲ႔ ဘဝေအာင္ျမင္မႈ ညီမွ်ျခင္း ခ်လို႔မရဘူး။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ စာဖတ္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးရင္၊ သုတ၊ ရသစာေပေတြ ေပ်ာက္ဆုံးရင္ ေသခ်ာေပါက္ အဲဒီလူ႔ေဘာင္နဲ႔ မွီခိုေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ေပ်ာက္ဆုံးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Action ယူသင့္ၿပီ။ လုပ္ႏိုင္တာ လုပ္ၾကရေတာ့မယ္။ ေရစုံေမွ်ာထားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ စာဖတ္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာနည္း သိမယ္။ ဘဝရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ခံစားႏိုင္မယ္။ ကိုယ္က်င့္တရား တန္ဖိုးေတြ ျမင့္လာမယ္။ စိတ္ေကာင္း ရွိခ်င္တဲ့လူေတြ တိုးလာမယ္။ စိတ္ယုတ္မာတဲ့ သူေတြ နည္းလာမယ္။ စာမဖတ္ရင္၊ စာဖတ္ခြင့္ မရရင္ေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္မွာပဲ။ ဘဝေတြ ဆုံး႐ႈံးမယ္။ အနာဂတ္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆုံးမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The Voice Weekly</div>
drmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2724145099748571414.post-4054038838162614242013-10-15T12:20:00.000+06:302013-10-15T12:20:00.109+06:30ကြန္ဒံုးသံုးၾကပါဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္အမွာစကား(မိန္းကေလးမ်ားအထူးဖတ္သင့္သည္)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-BzVIcsgXw5s/Ulyj5Ozw65I/AAAAAAAAiE8/cpSKZEyAqYQ/s1600/1383751_10151693352114067_2041528966_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://1.bp.blogspot.com/-BzVIcsgXw5s/Ulyj5Ozw65I/AAAAAAAAiE8/cpSKZEyAqYQ/s320/1383751_10151693352114067_2041528966_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
မိန္းမသားတို႔၏</div>
<div style="text-align: justify;">
သဘာ၀မွာ ဟိုစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ႏွင့္ လူရာ၀င္တတ္ေသာ၊ စကားႂကြယ္ေသာ၊ ေဖာ္ေရြေသာေ ယာက်္ားသူငါမ်ားကို ခံတြင္းေတြ႕ တတ္ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေရာတ၀င္ ၾကည္ျဖဴတတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ေယာက္်ားမ်ားအႀကိဳက္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အလိုက္ေပး ေပါင္းသင္း တတ္ၾကရာက မွားသင့္သည္မ်ား မွားယြင္း သြားတတ္ၾကပါသည္။ အခြင့္အေရးသည္ ေနရာတကာ မေပးေကာင္းေပ။</div>
<div style="text-align: justify;">
အခြင့္အေရး ယူတတ္သူမ်ားႏွင့္ ႀကံဳလွ်င္သာ ဆိုးတတ္ပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ေအာက္ေဖာ္ျပပါ</div>
<div style="text-align: justify;">
ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း လက္လုပ္လက္စား မိန္းမ တစ္ဦး၏ ကိုယ္ေတြ႕ ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
ဒုကၡသည္မ်ား ကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူတို႔ ရင္ဖြင့္ စကားမ်ား ေရးေသာ စာတိုကေလးမ်ားကို စုေဆာင္း၍ Japan International Cooperation Agency မွ ဓမၼဒါနအျဖစ္ဘာသာျပန္ဆို ေပးထားပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မမွာ ခုလဆို ေဖာက္သည္ခ်ခြင့္ရတဲ့အတြက္ (စာအုပ္စီစဥ္သူမ်ားကို) အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္ရပါတယ္ရွင္။ ကြ်န္မဟာကုရာနတၱိ ေရာဂါ ေအ့ဒ္(စ္) ေၾကာင့္ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ဘ၀မွာ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာေျပာျပခ်င္ပါတယ္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မအသက္ (၂၃) ႏွစ္ပါ။ ကြ်န္မမွာညီမငယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ က်ပ္မျပည့္တဲ့ ေမာင္ တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ညီမကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားပါၿပီ။ကြ်န္မက ေမာင္ေလးကို ျပဳစုရင္း က်ပန္းအလုပ္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနသူပါ။ မိဘေတြကေတာ့ကြ်န္မ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးကုန္ၾကပါၿပီ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚမွာအိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြရဲ႕ အိမ္မွာပဲ ေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ ကိုးလပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီးကြ်န္မ အလုပ္က ထြက္လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ အိမ္ႀကီးရွင္ အမ်ဳိးသားရဲ႕အမူအရာေတြကို မႀကိဳက္လို႔ပါ။ သူ႔အျပဳအမူေတြက ထူးျခားပါတယ္။ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မမလံုလဲဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႔ တျခားအိမ္တစ္အိမ္မွာ ကေလးထိ္န္းအျဖစ္ ေျပာင္းလုပ္ပါတယ္။ တစ္လဘတ္ (၃၀၀၀) ရေတာ့ အိမ္ကိုလည္း ျပန္ပို႔ ႏိုင္တာေပါ့ေလ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မတို႔ အိမ္နားမွာေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ရွိပါသည္။ ကြ်န္မဟာ ညေနတိုင္းဆိုရင္ အိမ္ရွင္ရဲ႕ကေလးနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေတာ့ တာပါပဲ။ သူက ပန္းရံ အလုပ္သမား ဆုိပါေတာ့။ ရင္းႏွီး ခင္မင္ သြားၾကေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕ အေျပာအဆို သူ႔ရဲ႕ လူရည္လည္မႈေတြ အေပၚ သေဘာက်မိတာ ၀န္ခံပါတယ္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
တစ္ေန႔ အလုပ္အားလပ္ရက္ ရတာနဲ႔ (သူလည္း အလုပ္အားတာမို႔) ကြ်န္မတို႔ အလည္ခရီး ထြက္ျဖစ္ သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲေပါ့။ ကြ်န္မရဲ႕ မဆင္မျခင္မႈေၾကာင့္ ပါပဲေလ။ ကြ်န္မဟာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ သြားမိပါတယ္။ သူ႔ကို ယံုမိတာကိုး။ သူက လည္လည္၀ယ္၀ယ္ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။</div>
<div style="text-align: justify;">
ဒီေတာ့လည္း အကာအကြယ္ေတြ ဘာေတြ မယူခဲ့မိဘူးေပါ့။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့လည္း ကြ်န္မဟာ</div>
<div style="text-align: justify;">
သူ႔ကို ေရွာင္ေနမိ ျပန္ပါတယ္။ သူကလည္း ကြ်န္မနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀း ေရွာင္ေနေလ့ ရွိပါရဲ႕။</div>
<div style="text-align: justify;">
သူ႔မွာက ကြ်န္မကုိ လွည့္ဖ်ားစရာေတြ အမ်ားသားေလ။ ကြ်န္မကလည္း ေတာ္ေတာ္႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ လုပ္ခဲ့မိတာကိုး။ ကြ်န္မမွာ ကိုယ္၀န္ ႏွစ္လ ရၿပီဆိုေတာ့မွ ေနရပ္ျပန္ေျပး ရေတာ့တာပါပဲ။</div>
<div style="text-align: justify;">
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မဟာ သူ႔ကို အရမ္း မုန္းေနပါၿပီ။ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုပါပဲရွင္။</div>
<div style="text-align: justify;">
သူနဲ႔ ဆံုပါေသးတယ္။ သူကေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္၀န္ဟာ သူနဲ႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဇြတ္ျငင္း ေနေတာ့တာပါပဲ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကိုယ္၀န္ ကိုးလရေတာ့ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္နဲ႔ျပၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို ေျပာတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ေသြးစစ္ခ်က္မွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္တဲ့။</div>
<div style="text-align: justify;">
ၿပီးေတာ့ သားသမီး ရလာရင္လည္း ကေလးကို မိခင္ႏို႔ မတိုက္ရဘူးတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့</div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မမွာ ....ကြ်န္မမွာေလ... ေအအိုင္ဒီအက္(စ္) ေရာဂါ စြဲကပ္ေနလို႔ ပါပဲတဲ့ရွင္။</div>
<div style="text-align: justify;">
ကြ်န္မကမာၻေလး ပ်က္စီးသြားပါၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။</div>
<div style="text-align: justify;">
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈ ေတြသာ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေနပါေတာ့တယ္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ဒီဘ၀ ေရာက္မွေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔မိန္းမသားေတြ အေပၚမွာ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“ ကြ်န္မလို စိတ္အလုိ မလိုက္မိ ၾကပါေစနဲ႔”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“ ကြ်န္မလို မစူးစမ္း မဆင္ျခင္မိ ၾကပါေစနဲ႔”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“အို ေယာက္်ားေတြရဲ႕ စကားေတြ၊သူတို႔ရဲ႕ .... လူရည္လည္မႈေတြကို အထင္မႀကီး မိၾကပါေစနဲ႔”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
တကယ္လို႔ စိတ္အလိုလုိက္မိမယ္</div>
<div style="text-align: justify;">
ဆိုရင္လည္း ႀကိဳတင္ကာကြယ္ၾကပါ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကြန္ဒံုးသံုးၾကပါ။ ကြ်န္မတို႔ မိန္းမသားေတြဟာ ႐ုိးသားတယ္။ ယံုလြယ္တယ္ ဆုိေတာ့ ကြန္ဒံုးသံုးေလ့ မရွိၾကဘူးမဟုတ္လား။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
By သုေမာင္- ေက်းဇူးပဲAIDS</div>
drmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2724145099748571414.post-71562563350230940572013-04-18T21:17:00.003+06:302013-04-22T08:51:36.934+06:30ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေအာင္စာရင္း ဒီလို တကယ္ထြက္တာလား<a href="http://1.bp.blogspot.com/-FGzcP7-KvV4/UXAHWMSE37I/AAAAAAAAXVg/Uz4bArtwYZ4/s1600/534920_447907058617996_1936414137_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-FGzcP7-KvV4/UXAHWMSE37I/AAAAAAAAXVg/Uz4bArtwYZ4/s320/534920_447907058617996_1936414137_n.jpg" width="320" /></a><br />
<span style="text-align: justify;">" 2013 ပညာေရး "</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ေၾကာက္ခမန္းလီလီ အံ႔ၾသဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ပညာေရး စနစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ အလန္႔ တၾကားေတြ႕လိုက္ ရတယ္။ ေနပူပူမွာ ေခါင္းတံုးနဲ႕ဒီေန႔ ကေလးေတြ ေအာင္စာရင္းကို သြားၾကည့္တယ္ ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ေအာင္စာရင္း လူနာမည္ေတြရဲ႕ေဘးမွာ P 1 က အစျပဳလို႕ P 4 အထိရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ဘာပါလိမ့္လို႕ စဥ္းစားရင္း ေဘးက အသံကိုတစ္ခ်က္ နားစြန္႔ လိုက္ေတာ့ </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
" အိုး အိုး .... က 4 ဘာသာေတာင္က်တယ္ P 4 တဲ႔ "</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ဘုရားေရ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
အဲမွာသိလိုက္တာက P 1 က တစ္ဘာသာက်။ P 2 က ႏွစ္ဘာသာက် ။ဒါဆုိရင္ P 4 က ေလးဘာသာက်</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ေအာ္ အံ႔ၾသဖြယ္ပါလားေနာ္ ဘယ္ ႏွစ္ဘာသာ က်ဆိုတာ မွတ္ခ်က္ထဲထည့္ျပီးေအာင္စာရင္းထဲ ထည့္ အေအာင္ေပးသေပါ့ေလ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5 ဘာသာနဲ႕ ဘာသာစံုက်တာေတာ့ ကံဆိုးသူျဖစ္ေလသတည္းေပါ့</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
From:opposite eyes</div>
<br />drmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2724145099748571414.post-41398869216123167902013-04-05T08:54:00.001+06:302013-04-05T08:54:41.305+06:30လက္ဟန္ဘာသာစကားႏွင့္ ဘာသာျပန္မ်ား<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-xTdaE7_pvhI/UV40ynds5aI/AAAAAAAAWnE/CfGCzi60MJI/s1600/k1336005.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-xTdaE7_pvhI/UV40ynds5aI/AAAAAAAAWnE/CfGCzi60MJI/s1600/k1336005.jpg" /></a>က်ေနာ္ တို႔ ေနထိုင္ရာ လူအဖြဲ႔ အစည္းတြင္ အၾကားႏွင့္ ေသာတ အာရံု သန္စြမ္း သူမ်ားမွာ အမ်ားစု ျဖစ္ကာ စကားေျပာဘာသာစကားကို အဓိကထား သံုးစြဲေန ၾကျပီး၊ အၾကားႏွင့္ ေသာတအာရံု မသန္စြမ္းသူမ်ားမွာ လူနည္းစု ျဖစ္ကာ လက္ဟန္ ဘာသာစကား (Sign Language) ကို အမ်ားစုမွ သိရွိသူ နည္းပါး လွသည္။ Body Language အျဖစ္ ထင္မွတ္ထားၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ ဒုႏွင့္ေဒးပင္ ျဖစ္ သည္။ ထို႔သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ လက္ဟန္ဘာသာစကား အေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း တင္ျပလိုပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ကမၻာ့ေပၚတြင္ စကားေျပာ ဘာသာ စကား အမ်ိဳးေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္ ရွိေသာ္လည္း လက္ဟန္ ဘာသာ စကားသည္ ၁၂၀ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိသည္။ အသံုး အမ်ားဆံုးမွာ အေမရိကန္ လက္ဟန္ ဘာသာ စကားႏွင့္ ျဗိတိသွ် လက္ဟန္ ဘာသာ စကားပင္ ျဖစ္သည္။ အေမ ရိကန္ လက္ဟန္ ဘာသာ စကားသည္ အေမရိကန္ အကၡရာ ကို လက္ တဖက္ျဖင့္ အသံုး ျပဳသည္။ ျဗိတိသွ် လက္ဟန္ ဘာသာ စကားသည္ ျဗိတိသွ် အကၡရာ ကို လက္ႏွစ္ ဘက္ျဖင့္ အသံုးျပဳ သည္။ အဂၤလိပ္ႏွင့္ အေမရိကန္ တို႔သည္ စကားေျပာ ဘာသာ စကားတြင္ မ်ားစြာ တူညီ ေသာ္လည္း လက္ဟန္ ဘာသာ စကားတြင္ လံုး၀ တူညီမႈ မရွိ ကြဲျပားျခား နားေလသည္။ လက္ဟန္ ဘာသာ စကား၏ တန္ဖိုးႏွင့္ ဂုဏ္သိ ကၡာပင္ ျဖစ္သည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
ၿဗိတိသွ် လက္ဟန္ဘာသာစကားကို ျဗိတိသွ် ဓနသဟာယႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ်ားစြာ အသံုးျပဳသံုးစြဲျပီး အေမရိ ကန္ လက္ဟန္ ဘာသာ စကားကို ကိုယ္ပိုင္ လက္ ဟန္ ဘာသာ စကားမရွိေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အထူး အသံုးျပဳ ေျပာဆို ဆက္သြယ္ၾကသည္။ လက္ဟန္ဘာသာစကားသည္ အၾကားႏွင့္ ေသာတအာရံု မသန္စြမ္း သူမ်ား အဓိက သံုးစြဲေနၾကေသာလည္း တႏိုင္ငံႏွင့္ တႏိုင္ငံ မတူညီၾကေခ်။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ ထုိင္းသည္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံျဖစ္ ေသာ္လည္း စကားေျပာဘာသာစကားတြင္ မတူညီ ကြဲျပားသလိ္ု လက္ဟန္ဘာ သာစကား သည္ပင္လွ်င္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ကြန္ဖရင့္မ်ား၊ အလုပ္ရံု ေဆြးေႏြး ပြဲ မ်ားတြင္ ျဗိတိသွ် လက္ဟန္ႏွင့္ အေမရိကန္ လက္ဟန္ကို အသံုးမျပဳေခ်။ အင္တာေနရွင္နယ္ လက္ဟန္ ကို သာ အထူးျပဳ သံုးစြဲ ဆက္သြယ္ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
လက္ဟန္ဘာသာစကားသည္ အသံထြက္ ဘာသာစကားမဟုတ္၊ အသံမဲ့ ဘာသာစကားပင္ ျဖစ္သည္။ ဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ပံု အရ သဒါ၊ ၀ါက်၊ စကားလံုး ေ၀ါေဟာရ ၾကြယ္၀စြာ ရွိသည္ကို ျမန္မာျပည္ႏွင့္ Undevelopment Country ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သိရွိသူနည္းပါးလွသည္။ အစိုးရပိုင္းမွာ စိတ္၀င္စား အားေပးမႈ နည္းပါ ျခင္း၊ လူအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ေရွးဆန္ေသာအျမင္၊ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံအရ ဆံုးျဖတ္ေသာ ဘာသာေရးအျမင္၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားအေပၚ ထားရွိေသာအျမင္တို႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိ္ဳးေသာ ႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ မသန္စြမ္း သူမ်ား အတြက္ ရရွိ သင့္ေသာ အခြင့္ အေရး မ်ားကို ျပဌာန္း ေပးျခင္း၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အတားအဆီးမ်ားကို ဖယ္ရွား ရန္ အားလံုး ပူးေပါင္းကူညီေဆာင္ရြက္ေသာေၾကာင့္ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္လ်က္ ရွိေလသည္။ စကား မေျပာ တတ္ နားမၾကား သူမ်ား၏ မိခင္ဘာသာစကား ျဖစ္ေသာ Sign Language ဘာသာ စကားကို သုေတသနျပဳျခင္း၊ ခြဲျခားစိတ္ျဖာ ေလ့လာျခင္း၊ ဘာသာေဗဒ မွတ္တမ္းျပဳစုျခင္းကို အစိုးရမွာ အားေပး ေထာက္ခံျပီး ေနာက္ကြယ္မွာ ကူညီပံ့ပိုးေပးသည္အျပင္ အမ်ားျပည္သူ႔ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ေအာင္ ပညာေပးသင္တန္းေပးျခင္းနဲ႔ Inclusive Theory အရ လက္ဟန္ဘာသာျပန္မ်ား ေမြးထုတ္ ေပးလ်က္ ရွိသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ဘာသာျပန္ဟူသည္မွာ ၾကားခံ ဘာသာစကား ဆက္သြယ္ေပးေသာသူ ဟု အဓိပၸာယ္ရေလသည္။ ေရွး ေခတ္က တႏိုင္ငံႏွင့္ တႏိုင္ငံ သံတမန္ဆက္ဆံေရး၊ ကုန္သြယ္မႈ၊ တဘက္ႏွင့္ တဘက္ အျငင္းပြားမႈ ကိစရပ္ မ်ားတြင္ ဘာသာျပန္မ်ားသည္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑တြင္ ပါ၀င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာ ျပန္မ်ားသည္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာအရာမ်ား ျဖစ္သလို အၾကားအာရံု သန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ အၾကားႏွင့္ ေသာတ အာရံု မသန္စြမ္းသူမ်ား ဆက္သြယ္ ေျပာဆိုႏိုင္ရန္ Sign Language Interpreter မ်ားလည္း လိုအပ္ ေပသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Mu7qkFY_z5s/UV40weAxRZI/AAAAAAAAWm8/Nmr3sNCXCuY/s1600/sign-language-interpretation-symbol-md.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Mu7qkFY_z5s/UV40weAxRZI/AAAAAAAAWm8/Nmr3sNCXCuY/s1600/sign-language-interpretation-symbol-md.png" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Sign Language ဘာသာျပန္မ်ား ေပၚထြက္လာရန္ လုပ္ေဆာင္ ရမည္ အဆင့္ဆင့္ မ်ား ရွိေနပါသည္။ ပထမဆံုး အေနျဖင့္ အၾကားႏွင့္ ေသာတအာရံု မသန္စြမ္း သူမ်ား၏ ဘ၀ႏွင့္ သူတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ (Deaf Culture)ကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုအပ္ေပ သည္။ Hearing Culture are different to Deaf Culture ဆိုသည္ စကားအတိုင္း ျခားနားခ်က္ကို ဘာသာ ျပန္မ်ား၏ အသိတြင္ ထည့္သြင္းေပးရမည္။ ထို႔မွသာ ဘာသာျပန္အတတ္ကို သင္ယူတတ္ ေျမာက္ႏိုင္ ေပသည္။ လက္ဟန္ဘာသာစကား အေျခ ခံ မွ စကာ ကၽြမ္းက်င္သူအဆင့္ထိ အဆံုး သင္ယူလ်င္ အနည္းဆံုး ၂ ႏွစ္မွ အမ်ားဆံုး ၄ ႏွစ္ထိ သင္ယူၾက ရသည္။ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လက္ဟန္ဘာသာျပန္အေျမာက္အျမား ေမြးထုတ္ေပး လ်က္ရွိသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
လက္ဟန္ဘာသာျပန္ေမြးထုတ္ျခင္းသည္ လူအဖြဲ႔အစည္းေပၚတြင္ မ်ားစြာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသည္ အျပင္ စကားမေျပာတတ္၊ နားမၾကားသူမ်ား၏ အသံႏွင့္ ရင္တြင္းကလာေသာ စကားမ်ား၊ အခက္ အခဲမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အၾကားအာရံု သန္စြမ္းသူ လူမ်ားစုထံသို႔ ရင္ဖြင့္ႏိုင္သလို သတင္းစကား ေျပာၾကား ႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ျပီး ေဆးရံု၊ ေဆးခန္း၊ အလုပ္ခြင္အတြင္း၊ ပညာသင္ ယူမူႏွင့္ တရားရံုးအမႈအခင္း ကိစရပ္မ်ားတြင္ နားမၾကားသူမ်ားအတြက္ လက္ဟန္ဘာသာ ျပန္သည္ လိုအပ္ေပ သည္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည္း ထိပ္သီး အစည္းအေ၀းမ်ား၊ အဆင့္ျမင့္ တကသိုလ္ ပညာသင္ ယူမႈတြင္ လက္ဟန္ဘာသာျပန္မ်ားကို ထားရွိေလသည္။ ရုပ္သံ သတင္းမ်ားတြင္ နားမၾကားသူမ်ားႏွင့္ ပူးတြဲကာ သတင္းမ်ားကို နားမၾကားသူမ်ားထံ သတင္းေပးပို႔သည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ယေန႔ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာတို႔ထက္ မ်ားစြာ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ကာ ေရွ႕သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္အျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းတြင္ နားမၾကားေက်ာင္း ၂၀ ေက်ာ္ ရွိျပီး၊ နယ္စပ္ေဒသတေလွ်ာက္မွာ ျမန္မာ နားမၾကား ကေလး ငယ္မ်ားသည္ ထိုင္း နားမၾကားေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ယူေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ နားမၾကား အသင္းအဖြဲ႔ မ်ားစြာလည္း ရွိျပီး ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ မဟီဒိုးလ္တကသိုလ္လက္ေအာက္ရွိ ရာခ်စူဒါ ေကာလိပ္ တြင္ လက္ဟန္ဘာသာစကား သုေတသန ျပဳသည္အျပင္ ဘာသာျပန္မ်ားကို သင္တန္းေပး ေလ့က်င့္ကာ ေမြးထုတ္ လ်က္ရွိ သည္မွာ ထိုင္းအစိုးရ၊ နားမၾကားေက်ာင္း၊ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ နားမၾကားမိသားစုမ်ား၏ ၾကိဳးစားမႈရ လဒ္ပင္ျဖစ္သည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံထက္ နယ္ေျမအေနအထား က်ယ္၀န္းေသာ္လည္း နားမၾကားေက်ာင္း ၂ ေက်ာင္း သာ ရွိျပီး ရန္ကုန္ႏွင့္ မန္းေလးတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ ရန္ကုန္ေက်ာင္းမွာ ေမရီခ်ပ္မင္ဆိုသည္ အဂၤလိပ္ အမ်ိဳး သမီးက ၁၉၂၀ ခန္႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ ခဲ့ျပီး ၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳ ဘာသာေရး အဖြဲ႔က လႊဲေျပာင္းလက္ခံ သင္ၾကားပို႔ခ်သည္။ မန္းေလးေက်ာင္းမွာ လူမႈ၀န္ ထမ္းဦး စီးဌာနလက္ေအာက္တြင္ ရွိျပီး ၁၉၈၀ ေက်ာ္ခန္႔က ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားသည္။ နားမၾကားသူ သိန္းဂ ဏန္းေက်ာ္ ရွိေသာ္လည္း ေက်ာင္း ၂ ေက်ာင္း ျဖင့္ ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ပညာသင္ယူခြင့္ ဆံုးရံႈး ေနသာ နားမၾကား ကေလးငယ္မ်ား ရွိသည္ကို အားလံုးသိရွိ နားလည္ေပးေစလိုပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားကို တရား၀င္ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ မရွိခဲ့ပါ။ ယာယီမွတ္ပံုတင္ျဖင့္သာ စခန္းသြား ေနရသည္ အျပင္ လက္ဟန္ဘာသာျပန္ သင္တန္းေက်ာင္း မရွိပါ။ အခုမွ စတင္ ၾကိဳးစားေနေၾကာင့္ သိရွိရပါသည္။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
အားလံုး က်န္းမာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ။</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ေမာင္လူငယ္</div>
<div style="text-align: justify;">
From: ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္း </div>
drmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2724145099748571414.post-46291690848618107482013-03-15T13:21:00.001+06:302013-03-15T13:21:42.915+06:30ကေလးေတြကုိ ေကာင္းေမြ ေပးပါ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-fA4dNbV63pw/UULE0djGq7I/AAAAAAAAVck/MnSGT3V9ZOE/s1600/family_life(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="174" src="http://3.bp.blogspot.com/-fA4dNbV63pw/UULE0djGq7I/AAAAAAAAVck/MnSGT3V9ZOE/s320/family_life(2).jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ေျပာ ရမယ္ ဆိုရင္ ေလာ က ေကာင္း ဖို႔ အတြက္ ကေလးေတြရဲ႕ အနာ ဂတ္ဟာ အလြန္ အေရးပါ ပါတယ္။ ကေလးေတြကုိ အတတ္ ပညာ၊ ဆင္ျခင္တုံတရား၊ က႐ုဏာ၊ စဥ္း စားေျမာ္ျမင္ ႏုိင္မႈ၊ ပရဟိ တစိတ္ စတာေတြေပးႏုိင္ ရင္ ေလာကရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ေကာင္းမြန္မွာပဲ။<a name='more'></a><br /><br />မိဘေတြက ကဲြကြာေနၾကေပမဲ့ အဲဒါဟာ ျပႆနာ မဟုတ္ ဘဲ အဆင္ေျပေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ မိသား စုေတြ လည္း ေတြ႕ဖူးတယ္။ မိဘေတြ ကဲြၾကလုိ႔၊ တကဲြတျပားစီ ေဝးကြာစြာ ေနၾကရလုိ႔ စိတ္ထိခုိက္မႈ ရၿပီး ကေလး ဘဝမွာပဲ စိတ္က်ေဆး (Anti depressant) ေတြေသာက္ေနရတာမ်ဳိး၊ Therapist နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ကုသမႈ ခံယူေနရတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ ေငြေၾကး အဆင္ေျပမႈနဲ႔လည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလုိ ဆုိင္ပါ လိမ့္မယ္။ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္ရင္ ဘာပဲေျပာေျပာ အေျခခံ ျပႆနာေတြက မပူရေတာ့ ဘူးေလ။<br /><br />လူနာဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ မိဘေတြက ကဲြေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ။ အစ္ကုိက အရက္ မူးၿပီး ရန္ျဖစ္လုိ႔ ေထာင္ ခဏ က်ေနတယ္။ မိဘေတြရဲ႕အိမ္မွာ အစ္ကုိ႔မိန္းမ (မရီး) နဲ႔ ကေလး ငယ္ငယ္ေလး ကလည္းေနၾကတာ။ ဝင္ေငြအ သင့္အတင့္ ရွိေပမဲ့ မခ်မ္း သာၾကဘူး။ သူက "ကၽြန္ေတာ္ က ပုိင္းေလာ့ ျဖစ္ခ်င္တာ၊ အဲဒီေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ အိမ္က မပုိ႔ႏုိင္ဘူး၊ ပုိက္ဆံမရွိဘူး" တဲ့။ အရမ္းစိတ္ ဓာတ္က် ဖုိ႔ ေကာင္းတာ ပဲတဲ့။<br /><br />ကၽြန္မလည္း ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ကုိယ့္ဆီ ခဏ ေရာက္လာတုန္း သူစိတ္ခ်မ္းသာမယ့္ စ ကားေတြ ေရြး </div>
<div style="text-align: justify;">
ေျပာ ရ တာေပါ့။ ရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း တတ္အားသေရြ႕ ႀကိဳးစားဖုိ႔ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။<br /><br />ေနာက္လူနာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘူး။ ကုိယ္ဝန္ရွိေနတာ ကုိ မိဘေတြ ကုိ လုံးဝဖြင့္မေျပာဘူးေလ။ အက်ႌပြပြႀကီးေတြ ဝတ္ထားတယ္။ ကုိယ္ဝန္ ခုႏွစ္လေလာက္ ရွိမွ လူႀကီးေတြ က သိၾကရတာ။ လူႀကီးေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ ေပါ့ဆတာ၊ ညံ့တာပါပဲ။ ကုိယ့္ကေလး နဲ႔ကုိယ္ လက္ပြန္းတတီးေနရင္ ဘာမဆုိ သိရမွာပါ။ ကုိယ္ဝန္က ရင့္ေနေတာ့ ဖ်က္ခ်ဖုိ႔ လည္း ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ ဘူး။ ေကာင္မေလးက မေျပာရဲလုိ႔ မေျပာတာ။ အဲဒီကိစၥလည္း ကၽြန္မ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ OBGYN ဆီ လဲႊေပးရတာေပါ့။<br /><br />အခုေတာ့ ကေလးေမြးၿပီးလုိ႔ တစ္ၿမိဳ႕တည္းေန မိတ္ေဆြေတြထဲက ေမြးစားမယ့္သူေတြကုိ ေပးလုိက္ ပါၿပီ။ ေကာင္ မေလးလည္း သင္ခန္းစာ ရသြားေလာက္ပါၿပီ။ စိတ္ပညာရွင္နဲ႔ ကုသမႈ ခံယူေနပါတယ္။ ကေလး ကုိ ေမြးစားမိဘေတြကုိေပးဖုိ႔ ကၽြန္မကပဲ တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ဆုိတာ ကေလး တစ္ေယာက္ ကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တကၠသိုလ္ပညာကုိ ဆက္ဆည္း ပူးခ်င္ေၾကာင္းပါ ေျပာလုိက္ပါတယ္။<br /><br />အလုပ္သင္ဆရာဝန္ဘဝမွာတုန္းက ကေလးေဆး႐ုံႀကီး တစ္ခုက ER မွာတစ္လ ဆင္းခဲ့ရ ပါ တယ္။ ေက့ စ္ေတြ မ်ဳိး စုံနဲ႔ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ အဲဒီထဲက မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေနတဲ့ ေက့စ္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။<br /><br />၁၄ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ မ်က္လုံးျပာ၊ ဆံပင္နက္ေရာင္ ေကာက္ေကာက္ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ သိပ္ခ်စ္ စရာ ေကာင္း တဲ့ လူနာေကာင္ မေလးပါ။ ျပႆနာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတ္ေသခ်င္မႈ။ ေကာင္မေလးက သတ္ေသ ခ်င္တယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ ေျပာတယ္။ စိတ္ပူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အဘြားကုိ ဖုန္းလွမ္းဆက္ လုိ႔အဘြား က ER ကုိေခၚလာတာပါ။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မိခင္က လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္လေက်ာ္ေလာက္က ဆုံးသြားခဲ့ ပါတယ္။ အစ္ကုိကလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ အေဖကလည္း အလုပ္ လုပ္ရေတာ့ အိမ္မွာမရွိတာ မ်ားတယ္။ ER ကုိေတာင္ (အလုပ္က မၿပီးေသးေတာ့) လုိက္မလာႏုိင္ပါ ဘူး။ အဘြားက အသက္အေတာ္ႀကီးၿပီ။ အနီးနားမွာပဲ ေနပါတယ္။<br /><br />သူ႔ကုိ ခပ္ၾကာၾကာ History (ေရာဂါရာဇဝင္) ယူၿပီး အေပၚထပ္ကုိ လႊဲေပးရပါတယ္။ အဘြားက ကၽြန္မ ေရာ အေပၚ ထပ္ လုိက္ခဲ့ရမလား ေမးပါတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ER မွာ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္သြားတဲ့ ဆရာဝန္နဲ႔ ဆက္ေတြ႕ ခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။ ကၽြန္မမွာကလည္း ER မွာတစ္လပဲ Shift ေတြ လာဆင္းေနတာမုိ႔ ER မွာပဲ ေနလုိ႔ ရေၾကာင္း ရွင္းျပ ရပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္း သူဘာျဖစ္သြားသလဲ မသိရေတာ့ပါဘူး။ ဒီဘဝမွာ တစ္ခါပဲ ေတြ႕လုိက္ရေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနပါတယ္။<br /><br />မိဘေတြကုိယ္တုိင္က မလိမၼာလုိ႔၊ ေဆးစဲြေနလုိ႔၊ ေထာင္က်ေနလုိ႔ ကေလးေတြကုိ အဘုိး အဘြား က ေမြးစားထားရ တာမ်ဳိးေတြ လည္း မ်ား လွပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႀကီးျပင္းရတဲ့ ကေလး ေတြေရာ ဘယ္ေလာက္ရွိမွာပါလိမ့္။<br /><br />ပညာတတ္ဖုိ႔ထက္ 'ကံ' က ပုိအေရးႀကီးပါတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးေတြကုိ ဖတ္ရ၊ ေတြ႕ရ၊ ၾကားရရင္ ကၽြန္မ အလြန္ စိတ္ပ်က္ မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ ကံ ဆုိတဲ့ ကံဟာလည္း အခုလက္ငင္း ကုိယ္က လုပ္ေနတာပါ။ ႀကိဳးစားအား ထုတ္မႈကေတာ့ ရွိေနရပါမယ္။ မဟုတ္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ရွက္ဖုိ႔ေကာင္း လွပါတယ္။<br /><br />ပညာ မတတ္တဲ့၊ အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ကံေတြ စြတ္ေကာင္းၿပီး ေနရာေကာင္း ရၿပီ၊ ႀကီးပြားခ်မ္း သာလာၿပီ ဆုိရင္ေတာင္ ကုိယ့္စီးပြားကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ပါ့မလား။ ကုိယ္က ဘာမွ ႀကိဳးစား စရာ မလုိဘဲ သူေဌးသားတုိ႔၊ သူေဌးသမီးတုိ႔နဲ႔ ရလုိ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ အေရးပါသူ ျဖစ္လာ တယ္ဆုိ တာ ဝတၳဳထဲေလာက္မွာပဲ ရွိမွာပါ။ အျပင္မွာ ရွိဦးေတာ့၊ ကုိယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ ရွာလုိ႔ရတဲ့ေငြကုိ ပုိတန္ဖုိးထား တတ္ၾကမွာပါ။<br /><br />သမၼတလင္ကြန္းတုိ႔လည္း ပညာသိပ္မတတ္ဘဲ သမၼတျဖစ္လာတာပဲတုိ႔၊ ဘီလ်ံနာ သူေဌးႀကီး ေဘလ္ဂိတ္စ္ လည္း တကၠ သုိလ္က ဘဲြ႕မရခဲ့ဘူးတုိ႔စတဲ့ လဲြမွားတဲ့ ဆင္ေျခေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြကုိ လည္း မဖတ္ခ်င္၊ မၾကားခ်င္ ပါ။ သမၼတ လင္ကြန္းတုိ႔လက္ထက္က စာသင္ေက်ာင္းေတြ ဒီေလာက္ မေပါေသးဘူး။ ပညာတတ္ေတြ ရွား တယ္။ အခု အခ်ိန္အခါနဲ႔ တျခားစီပဲ။<br /><br />အခုအခ်ိန္က ပညာေတြ တတ္ထားမွ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ အေတြ႕အႀကံဳရွိမွ၊ ႀကိဳးစားမႈ ရွိမွ၊ သင့္ေတာ္တဲ့ အဆက္ အသြယ္ ရွိမွ အလုပ္တစ္ခုရဖုိ႔ ေသခ်ာတာပါ။ အဲဒါကုိ သမၼတ လင္ကြန္းကုိ ဆဲြထည့္ၿပီး ပညာသင္ဖုိ႔ အေရး မႀကီးပါ ဘူးဆုိေတာ့ သြားေရာေပါ့။ ေဘလ္ဂိတ္စ္ဆုိသူကလည္း တစ္သန္းမွာ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိရင္ရွိမယ္။ ကုိယ့္မွာ ဘဲြ႕တစ္ခုကေန ႏွစ္ခု ရထားေတာ့ ပုိမေကာင္းဘူးလားလုိ႔ စဥ္းစားသင့္တယ္။<br /><br />တစ္ခါ ဘဲြ႕ရဖုိ႔ထက္ အဆက္မျပတ္ ပညာကုိ ဆည္းပူးခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ဳိး၊ မြတ္သိပ္မႈမ်ဳိး၊ ဦးေႏွာက္ကုိ အၿမဲေတြးေန ခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ဳိး ရွိရမွာပါ။ ဘဝမွာ ႀကံဳဆုံရတဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ ပုံသြင္းမႈနဲ႔ဆုိင္သလုိ ကုိယ္ပုိင္ ခံယူခ်က္နဲ႔ လည္း ဆုိင္ပါေသးတယ္။<br /><br />လူေတြဟာ ကုိယ္က အဆင္ေျပေနရင္ 'ငါ' ေတာ္လုိ႔ပဲလုိ႔ ထင္တတ္ၾကၿပီး အဆင္မေျပတာနဲ႔ ႀကံဳရရင္ ကံကုိ အျပစ္ပုံ ခ်တတ္ၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ဘုရားသခင္ကုိ၊ နတ္သိၾကားေတြကုိ အျပစ္ပုံခ် ၾကတယ္။ ဆင္ေျခ မ်ဳိး စုံေပးၾကတယ္။ ဒီအလုပ္က လူမည္းေတြကုိ မခန္႔ဘူးတုိ႔၊ မိန္းမမို႔၊ ႏုိင္ငံျခားသူမုိ႔ အျဖဳတ္ခံ ရတယ္တုိ႔ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။<br /><br />စာေရးသူတုိ႔ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ဘဝက စာေတာ္၊ သေဘာေကာင္း၊ ႏွစ္လုိဖြယ္ရွိတဲ့ အေမရိကန္ (လူျဖဴ) ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ သူ႔ျပႆနာက ဘာလဲဆုိရင္ အလုပ္မကၽြမ္းက်င္တာ ပဲ။ အဲဒါအျပင္ Multitask လည္း မလုပ္ႏုိင္ဘူး။<br /><br />ဆရာဝန္ဆုိတာ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဆယ္မ်ဳိးေလာက္ စဥ္းစားႏုိင္၊ လုပ္ႏုိင္ရမယ္ေလ။ လူနာအေယာက္ ၂၀ ကုိ ကုိယ္ က ကုိင္ရရင္ သူတုိ႔ရဲ႕အေၾကာင္းကုိ အေသးစိတ္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဘယ္သူက ပုိအေရးႀကီး တယ္၊ ဘာလုိတယ္၊ ဘယ္လုိ Plan ရွိရမလဲဆုိတာ သိရမွာေပါ့။ လူနာေတြကုိ ေရာကုန္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။<br /><br />သူဟာ ပ႐ုိဂရမ္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ပဲ ခံလုိက္ပါတယ္။ သူ႔လုိ လူျဖဴတစ္ေယာက္အဖုိ႔က်ေတာ့ ဆင္ေျခေပး ရတာ ပုိခက္ခဲသြားတာေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္က အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ရင္ ျဖစ္ေစ၊ ပေရာ္ဖက္ ရွင္နယ္ မဆန္ ရင္ ျဖစ္ေစ၊ အဂၤလိပ္စကား မေျပာႏုိင္လုိ႔ လူနာေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံ ရာမွာ အခက္ အခဲရွိရင္ျဖစ္ေစ ျပႆနာတက္တာပါ။ အဓိကကေတာ့ အလုပ္လုပ္ရာမွာ Efficient (ကၽြမ္းကၽြမ္း က်င္က်င္) ျဖစ္ဖုိ႔ပါပဲ။<br /><br />လူမ်ဳိးျခား ဆရာဝန္ေတြ US မွာ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဆုိတာ ကုိယ္ကႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ေစတနာထားတာ၊ အခ်ိန္ေပးႏုိင္တာ၊ အကြက္ေစ့တာ၊ ဂ႐ုစုိက္မႈ ရွိတာ၊ ကုိယ္နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ဘာသာရပ္ ေတြကုိကၽြမ္းက်င္တာ စတဲ့ အခ်က္ေတြကသာ ပုိအေရးပါပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ကၽြန္မရဲ႕ လူနာ အမ်ဳိးသမီးေတြထဲမွာ အိႏၵိယလူမ်ဳိး သားဖြားမီးယပ္ ဆရာဝန္ေတြ စတဲ့သူေတြဆီကုိ မျဖစ္မေန တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္ၾကားၿပီး သြားၾကသူေတြရွိလုိ႔ပါပဲ။ ကုိယ္က ႀကိဳးစားရင္၊ ေစတနာထားရင္ ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ US မွာေမြးတဲ့၊ ႀကီးတဲ့သူ မဟုတ္လုိ႔ ဆုိတာ ဆင္ေျခဆင္လက္ (Excuse) ေပးတာ သာျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ေဆာင္းပါးလည္း ရွည္သြားၿပီမုိ႔ ရပ္နားလုိက္ပါေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ဟာ ေလာကရဲ႕ အနာဂတ္ လွပေစ ခ်င္ရင္ ကေလးေတြကုိ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္၊ ပညာသင္ခ်င္စိတ္၊ စိတ္ရွည္ သည္းခံႏုိင္မႈ၊ ဘဝကုိ စိတ္မပ်က္ဘဲ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မႈ၊ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္အတြက္တင္မကဘဲ အမ်ားကုိပါ ကူညီခ်င္ တဲ့ ပရဟိတစိတ္ စတာေတြကုိ အေမြေပးသင့္ပါတယ္။ စာမႀကိဳးစားေပမဲ့၊ အတန္းပညာမတတ္ေပမဲ့ ကံေကာင္းရင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာမွာပါပဲဆုိတဲ့ ေရသာခုိခ်င္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ သြင္းမေပးသင့္ဘူး။<br /><br />ဆရာဝန္မွတ္တမ္း<br />မေဟသီ မဂၢဇင္းေဆာင္းပါးမ်ားအား ပထမအႀကိမ္ စုစည္းျခင္း</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
drmyochithttp://www.blogger.com/profile/15876646390458534964noreply@blogger.com0