က်ေနာ္တမ္းတမိေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏အမွတ္တရမ်ား (၂)

ေမာင္လူေ၀း

• အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံေရးသမား သခင္ေအာင္ဆန္း

ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကပင္ သူပုန္စိတ္ထားရွိၿပီး အၾကံႀကီးသူျဖစ္သည္။ ငါ့ျမင္းငါစုိင္း စစ္ကုိင္းေရာက္ေရာက္ ဟူေသာလူစားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ လူ႐ုိင္းစိတ္ထားရွိၿပီး လူယဥ္ေက်းမ်ားႏွင့္အသားမက်ခဲ့။ မ်က္ႏွာလုိမ်က္ႏွာရႏွင့္ အထက္လူႀကီးမ်ားအားတုိင္ေတာ ကုန္းေခ်ာ တတ္သူမ်ားကုိ ရြံရွာစက္ဆုပ္သူျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လမ္းသြားလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂ႐ုျပဳေလ့မရွိသည္မွာ သူ႔အက်င့္တခုျဖစ္သည္။ သူကား အစဥ္းစားႀကီးသူျဖစ္သည္။ သူ၏စဥ္းစားျခင္းအလုပ္မွတပါး အျခားမည္သည့္ကုိမွ် ဂ႐ုမစုိက္တတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အျခားသူမ်ားကဲ့သုိ႔ေန႔တြင္အလုပ္လုပ္ေလ့မရွိ။ ညမွသာ တညလုံးစားပြဲတြင္ထုိင္ကာ အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးလွ်င္ တညလုံးမအိပ္ပဲ အလုပ္လုပ္တတ္သည္။ စိတ္လည္း အလြန္ျမန္သူျဖစ္သည္။

တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးတြင္ အဆင္းရဲအခံႏိုင္္ဆုံးႏုိင္ငံေရးသမားကုိျပပါဆုိလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပရမွာျဖစ္သည္။ စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့၊ ၀တ္ရမဲ့ျဖစ္ ေနေစကာမူ သူ႔အား လစဥ္ေငြေၾကး လုိသေလာက္ေထာက္ပံ့ႏုိင္ေသာ သူ႔မိခင္ႀကီးကုိ ဒုကၡမေပးခဲ့ေပ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အား လက္နက္ကုိင္ၿပီးမေတာ္လွန္ႏုိင္လွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္လပ္ႏုိင္ဘူးဟု ယုံၾကည္ခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ စားလည္း နုိင္ငံေရး၊ အိပ္လည္း ႏုိင္ငံေရး၊ ႏုိင္ငံေရးသာ အမိ၊ ႏုိင္ငံေရးသာ အဖဟုခံယူၿပီး အားလုံးကုိလစ္လွ်ဳ႐ႈခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ ႏုိင္ငံေရး ၀ိညာဥ္ကား ျပင္းထန္လွ၏။ ႏုိင္ငံေရးတခုတည္းသာလုပ္ေသာလူတဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ ႐ုိင္း၏ ..ၾကမ္း၏ ..ေၾကာင္၏ ..ကိစၥမရွိ။ သူသည္ဧည့္ခန္းေဆာင္မွ ဂုဏ္သေရရွိလူႀကီးလူေကာင္းမဟုတ္။ တခုတည္းေသာယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ တခုတည္းကုိသာ လုပ္ေသာႏုိင္ငံေရး သတၱ၀ါ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိစၥမရွိဟု ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာက ေအာင္ဆန္း ..သုိ႔မဟုတ္..အ႐ုိင္း ..ဟု ႐ုပ္ပုံလႊာတြင္ ေရးခဲ့၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးအဂၤါတခုမွာ “ လုံ႔လ၀ီရိယဇြဲ” ရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမေျပာလွ်င္ လုံးလုံးမေျပာ။ေျပာလွ်င္ လည္း အိပ္ေနသူကုိပင္ႏႈိး၍ေျပာတတ္သည္။ စားစရာမရွိလွ်င္ အငတ္ခံျပီး၊ စားစရာရွိလွ်င္ အ၀စားတတ္သူျဖစ္သည္။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားဘ၀က အျခားေက်ာင္းသားမ်ားက ေအာင္ဆန္းဆုိတဲ့ငတိဟာ နည္းနည္းမွ ဆုိရွယ္မျဖစ္ဘူးဟု ေျပာျခင္းခံရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ စာအလြန္ဖတ္သူျဖစ္သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ပင္နီအက်ႌဂုတ္ျပဲ၊ ခ်ည္လုံခ်ည္အေဟာင္းကုိ၀တ္၍ ဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ႏုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ “ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ ျမန္မာတျပည္လုံး အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကုိ လက္နက္မေဆာင္ပဲ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ က်န္စစ္သားႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ေလာက္ ဘယ္ သူမွ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိ” ဟု သမုိင္းဆရာမ်ားက ဆုိၾကသည္။

• မိခင္ႀကီးအေမစုႏွင့္ သားဗုိလ္ခ်ဳပ္

ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သခင္လွေဖ (ဗုိလ္လက်ၤာ) က ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ဘူးေလသည္။

သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ျဖစ္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိခင္ထံသုိ႔မျပန္သေလာက္ပင္ရွိခဲ့သည္။ တခါေသာ္ သူ႔မိခင္ႀကီး အေမစုသည္ သူႏွင့္ေတြ႔ရန္ ရန္ကုန္သုိ႔ဆင္းလာ၏။ ရန္ကုန္တြင္ ၾကည့္ျမင္တုိင္ရွိ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထံတြင္ တည္းခုိ၏ ။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူမိခင္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံရန္ အသြားတြင္ က်ေနာ့္ကုိလည္း အေဖာ္ေခၚသြားေလသည္။ မိခင္ႀကီးအေမစုသည္ အလြန္စိတ္ပူပန္စြာျဖင့္ သူ႔သားငယ္အား ၾကင္နာယုယစြာ ၾကည့္ရင္း ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ တတြတ္တြတ္ေမးေနေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေခါင္းေအာက္ငုံ႔ကာ မတုန္မလႈပ္ထုိင္ေနျပီး တခါ တခါ မွသာ သူ႔မိခင္ႀကီးအား ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ေမာ္ၾကည့္ေဖာ္ရေလသည္။ သူ၏ ေအးတိေအးစက္ႏုိင္လွေသာအမူအယာေၾကာင့္ က် ေနာ္ပင္လွ်င္ ၾကားကစိတ္တုိလာမိသည္။ သူ၏အေျဖမ်ားသည္ တုိေတာင္း၍ ေအးစက္စက္နုိင္လွသည္။ ၁၅ မိနစ္ ..မိနစ္ .၂၀ ခန္႔သာရွိေသး သည္တြင္ ထ၍ျပန္ရန္ဟန္ျပင္ေတာ့သည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့သည္။ မိခင္ၾကီးအားလည္း ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ေခ်။

သုိ႔ေသာ္ သူသည္ လမ္းတြင္စကားတခြန္းမွမေျပာပဲ သူ႔အလြန္ခ်စ္ေသာအေမအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာသည္။ သူ႔မိခင္ႀကီးျပန္ေသာေန႔ တြင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘူတာ႐ုံသုိ႔လုိက္ပုိ႔ၾက၏။ ဘူတာ႐ုံတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနျပန္သည္။ မီးရထား စထြက္လွ်င္ထြက္ျခင္း သူသည္ ႐ုတ္တရက္ထုိင္ခ်လုိက္ကာ ရထားျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴကာ သားအားစုိက္ၾကည့္ေနရွာေသာ မိခင္ႀကီး ကုိဒူးေထာက္၍ ကန္ေတာ့ေတာ့သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘူတာမွ လမ္းေလွ်ာက္၍ျပန္လာစဥ္ သူက “က်ေနာ္ဟာ သားအငယ္ဆုံးပဲ။ က်ေနာ္ႏုိင္ ငံေရးလုပ္တာကုိ အေမက ဒါေလာက္မကန္႔ကြက္ပါဘူး။ က်ဳပ္က ေအးတိေအးစက္ႏုိင္တာ၊ စာမေရး ဘာမေရးနဲ႔ စိမ္းကားတာကုိ အေမစိတ္ မေကာင္းျဖစ္ေနပုံရတယ္။ အေမက သနားပါတယ္” ဟု ညည္းတြားေျပာရွာသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ႔အေမကုိ အျခားညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြခ်စ္သည္ထက္ ပုိ၍ခ်စ္သလုိ သူ႔အေမကလည္း သူ႔အငယ္ဆုံးသားအေပၚအျခားသားသမီးမ်ားထက္စာလွ်င္ ပုိခ်စ္ခဲ့ရွာသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အေမခ်စ္ေသာ သားတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္ဆန္ အေမကုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားေသာ၊ ဘာနဲ႔မွမလဲႏုိင္ေသာ သားတေယာက္အျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့သည္။

သခင္ေအာင္ဆန္း၏ဖခင္သည္ သူ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ၈ တန္းတြင္ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ကတည္းက ဆုံးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာစ၍ သူ႔တြင္ခင္တြယ္စရာ၊ အားထားစရာ၊ ညႇာတာစရာဆုိ၍ မိခင္ႀကီးတဦးသာက်န္ရွိေပေတာ့သည္။ ယခုကား အေမနဲ႔လည္း အေ၀းႀကီးေ၀းခဲ့ၿပီ။ တမာပင္ရိပ္ကေလးေတြ၊ မန္က်ဥ္းပင္ရိပ္ကေလးေတြႏွင့္လည္းေ၀းခဲ့ၿပီ။ ကံေကာ္ပင္၊ အင္းလ်ား၊ ပဲခူးေဆာင္၊ တကယ္ ေတာ့ သူ႔အေမလုိပင္ သူ႔အႏြံအတာကုိခံခဲ့ေသာ၊ သူ၏ရာဇ၀င္ေျမာက္ ဒုတိယမိခင္သဖြယ္ သူ႔ကုိလွပဆင္းသစ္ေစခဲ့ေသာ ခ်စ္ေသာ ယူနီဗာ စီတီ ပရ၀ုဏ္ႏွင့္လည္း ေ၀းခဲ့ရေလၿပီ။

• လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပန္း ၿမဲဆင္ျမန္း

စစ္ႀကီးအၿပီးတြင္ ဖက္ဆစ္၀ါဒ လုံး၀က်ဆုံးသြားခဲ့ရသလုိ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ရွိ ကုိလုိနီနုိင္ငံအမ်ားအျပားမွာလည္း လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾက သည္။ အထူးသျဖင့္ အိႏိၵယ၊ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတုိ႔မွာ တႏွစ္စီသာျခားၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ လြတ္ေျမာက္လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သလုိ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း ၿဗိတိသွ်လက္ ေအာက္မွလြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္ကလည္း ကူမင္တန္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိေတာ္လွန္၍ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတနုိင္ငံထူေထာင္ကာ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေလသည္။ အမွန္မွာမူ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ လန္ဒန္တြင္ ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ေရးထုိးစဥ္ကပင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသည္ ရခဲ့ၿပီးသားျဖစ္ေနေပသည္၊။ သုိ႔ေသာ္ ေနာင္တႏွစ္မွပင္ ရက္ ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးခ်ယ္ကာ ေၾကျငာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ထင္ရွားလူသိမ်ားလွေသာဓာတ္ပုံမွာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ ေဒါင္းနင္းလမ္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေနအိမ္ေရွ႕တြင္ ဂရိတ္ကုတ္စစ္၀တ္စုံႏွင့္ ခန္႔ညားစြာ ႐ုိက္ကူးထားေသာပုံပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါစစ္၀တ္စုံမွာ အိႏိၵယႏုိင္ငံေဒလီၿမိဳ႕တြင္ေခတၱရပ္နားစဥ္၊ ဂ်၀ါဟာလာေန႐ူးက လက္ေဆာင္ေပးအပ္ လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေန႐ူးက သူ႔၏ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္ဆန္း၏ အဂၤလန္သြားမည့္၀တ္စုံကုိၾကည့္ရင္း လြန္စြာ စိတ္မသက္မသာလွသျဖင့္၊ စစ္၀တ္စုံခ်ဳပ္တတ္သည့္ စက္ခ်ဳပ္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ကုိစည္း႐ုံးေဆြးေႏြးေျပာဆုိကာ ညတြင္းခ်င္း ခ်ဳပ္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ လန္ဒန္လြတ္လပ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ေႏြးေထြး တည္ၿငိမ္ခန္႔ညားစြာျဖင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ ယင္း၀တ္စုံမွာ သူ႔၏ဘ၀တသက္တာ ၀တ္ဆင္ဖူးသမွ်တြင္ တခုတည္းေသာ အေကာင္းဆုံး၀တ္စုံပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

• ၁၉ ဇူလုိင္ မေမ့ႏုိင္

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး၊ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီး ဖခင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ အာဏာရူး မသမာသူလူတစုတုိ႔က ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသလုိ …အိႏိၵယႏုိင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးမဟတၱမဂႏီၵ မွာလည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရေလသည္။ အိႏိၵယလုပ္ၾကံမႈတြင္ ဂႏီၵတဦးတည္း ေသဆုံးခဲ့ေသာ္လည္း …ျမန္မာျပည္တြင္ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရေသာလုပ္ၾကံမႈသည္ကား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ ျမန္မာအစုိးရတဖြဲ႔လုံး အာဇာနည္ ၉ ဦးတိတိ လုပ္ၾကံခံရျခင္းျဖစ္ သည္။ ထုိရက္စက္မႈႀကီးကုိ ႏွစ္ေပါင္း (၆၅) ႏွစ္တုိင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမေမ႔နုိင္၊ ကမာၻတည္သေရြ႕ေမ့ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးရင္ ငါေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကထြက္ၿပီးရင္ စာေတြေရးမယ္၊ ႏုိင္ငံေရးရာဇ၀င္ ၊အိမ္ေထာင္ျပဳေရး၊ သားသမီးေစာင့္ေရွာက္ျပဳျပင္ေရး၊ အခ်စ္ျပသာနာ၊ (sex) လိင္ျပသာနာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ငါ့အယူအဆသေဘာထားေတြကုိပါ စာအုပ္ေရးဦးမွာပဲ” ဟု ၁၉၄၇ ခု၊ ဧၿပီလက ေမၿမိဳ႕ တြင္အနားယူေနရင္းေျပာခဲ့ေသာဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အထက္ပါသူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးမ်ားမျပည့္မွီ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လူတစုလက္ခ်က္ ျဖင့္ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရရွာေလေတာ့သည္။

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီးဗုိလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ဗမာႏုိင္ငံလုံးက ႏွေျမတသၾကသေလာက္၊ သူ႔ကုိ ဘ၀လက္တြဲေဖၚ ပါရမီ ျဖည့္ဖက္အျဖစ္ ၊ ခ်စ္ေသာခင္ပြန္းသည္ အျဖစ္ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိခဲ့ေသာ ေဒၚခင္ၾကည္၊ ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း (ကြယ္လြန္ ) ႏွင့္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၏စိတ္၀ယ္ မည္သုိ႔မည္မွ် ယူက်ဳံးမရျဖစ္ရွာေလမည္နည္း။

မွီးျငမ္းကုိးကား

၁။ ဆရာခ်ိန္ (ပဲခူး) – ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲသမိုင္း႐ုပ္ပုံလႊာ (သုိ႔) ႏွစ္ေယာက္မရွိသည့္ တေယာက္တည္းေသာလူထု ေခါင္းေဆာင္

၂။ တကၠသုိလ္ေန၀င္း – ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဂီတအႏုပညာ

၃။ ေမာင္စိမ္းန္ – စာေရးဆရာကုိေအာင္ဆန္း

၄။ သန္းစုိးႏုိင္ – ေအာင္ဆန္း

http://moemaka.com/archives/25687