အေတြးခက္ အေရးခက္ေစေသာ ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ဘ၀(ေပးစာ - ၂၀၄)

လူတုိင္းက ကုိယ့္တုိင္ျပည္ကုိ ကုိယ္ခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ မခ်စ္တဲ့သူရယ္လုိ႔ေတာ့မရွိပါဘူး။ ဒီလုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ေဒသကုိ ကုိယ္ကာကြယ္ၾက တာ အျပစ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့မွာ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္အျပစ္ရွိတယ္ဆုိရင္ လည္း ေပးတဲ့အျပစ္ကုိခံရယူဖုိ႔အသင့္ရွိတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ရခုိင္ေျမ၊
ခုိင့္ေရ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ရြာ၊ ကုိယ့္မိသားစု၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ခ်စ္ၾကသူေတြဟာ အမ်ိဳးမမွန္သူေတြကုိ ကုိယ့္ျပည္မွာရွိမေနေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွိတဲ့အင္အား၊ ရရာလက္နက္ေတြနဲ႔ ခုခံေတာ္လွန္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ ရခုိင္သမုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာေရးထုိးလုိက္ၾကတဲ့ ရခုိင္ သမုိင္းစာမ်က္မွာသစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္စြန္႔ခဲ့သူေတြကုိလည္း သူရဲေကာင္းလုိ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အင္အားခ်င္း ၊ လူဦးေရခ်င္း မတူညီေပမယ့္ စိတ္တတ္အင္အားေတြနဲ႕ မတုန္မလႈပ္ကာကြယ္ခဲ့ၾကတာ သူရဲေကာင္းေတြပါဘဲ။ သူရဲေကာင္း ဆုိတာ သီးျခားသတ္မွတ္ထားတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာမရွိပါဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိရခုိင္ျပည္နယ္အေနအထားကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ အေတြးခက္ေစသလုိ အေရးလည္းခက္ပါတယ္။ ၾကည့္ေလ ရခုိင္ျပည္မွာေနၿပီးေတာ့ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ အိုးအိမ္ေတြ၊ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ လက္လႊတ္ၿပီး ေဘးကင္းရာကုိ ခုိလႈံေနၾကရတယ္။ အျပင္မထြက္ရဲေအာင္ျဖစ္လာတယ္။ ေက်းလက္ေဒသမွာ ငါးရွာဟင္းခူး ေတာင္မွ မသြားရဲတဲ့အေနအထားကုိေရာက္ေနတာကုိေတြ႕ရတယ္။ အိမ္ရွင္က ဧည့္သည္ကုိ ေၾကာက္လန္႔ေနရတဲ့ဘ၀ တစ္ခုကုိေတြ႕လာရတယ္။ ေခတ္တစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းေနရ တယ္။ အိပ္မက္မဟုတ္တဲ့လက္ေတြ႕ အေျခအေနထားသုံးသပ္မိရင္ ရင္နာဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဘယ္သူ႕မွာ အျပစ္ ရွိသလဲ။ ဘယ္သူေတြက မွားေနသလဲ ဆုိတာ ေသခ်ာစဥ္းစားေပးၾကပါ။ ဒုတိယ ကုိဆုိဘုိျဖစ္လာမလားလုိ႔ ေဆာင္းပါးရွင္တစ္ဦးေရးခဲ့တာ မၾကာေသးခင္ အတြင္းက ေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ ကုိဆုိဘုိလုိ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ လာတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကလည္း အေတာ္ေလးဆင္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သတိထားရ မယ္ဆုိတာ ႀကိဳၿပီးေျပာဖုိလုိအပ္ေနပါၿပီ။ ရခုိင္မွာ ခုိင္မာတဲ့ေနာက္ခံ အဖြဲ႕အစည္းမရွိဘူး။ ကူညီႏုိင္တာက ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလုံးက ျပည္သူေတြနဲ႔ အစုိးရပဲရွိတယ္။ ဘဂၤလီေတြမွာက်ေတာ့ ႏုိင္ငံတကာက ခုိင္မာတဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြ အားေပးတယ္။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံရွိတယ္။ အဲဒါကုိစဥ္းစားရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲက တုိင္းရင္းသားေတြ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ေမ့ထားလုိ႔မရပါဘူး။ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းလည္း ကူညီဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခားတုိင္းရင္းသားေတြ ရခုိင္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အကူအညီေပးေနၾကၿ႔ပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္ ကူ ညီခဲ့ၿပီလဲဆုိတာ ထည့္တြက္စဥ္းစားသင့္သလုိ ရခုိင္ေတြကေကာ တျခားတုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕အေရးမွာ ဘယ္ ေလာက္ပါ၀င္ကူညီခဲ့သလဲ ဆုိတာ ျပန္ၾကည့္ဖုိ႔လုိပါမယ္။ သမုိင္းအတုေတြနဲ႔ မဟုတ္မဟတ္ေတြေျပာေနသူေတြေတာင္ ဒီေလာက္ထိ လုပ္ခြင့္ရေနၾကတယ္ဆုိရင္ သမုိင္း မွတ္တုိင္ေတြအခုိင္အမာရွိေနတဲ့ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြကေကာ ဘာေၾကာင့္ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ၾကတလဲ။ ေသနပ္ ဒဏ္ရာနဲ႔ေသဆုံးခဲ့ရသူေတြ ဆယ္ဂဏန္းမကရွိခဲ့တာကုိေကာ ဘယ္လုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မလဲ။ ႏြံတစ္ခုထဲ နစ္ ေန ရသူေတြလုိ လႈပ္ေလနစ္ေလဘ၀ နဲ႕ စခန္းသြားရေတာ့မွာလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ ဒီေမးခြန္းေတြကုိ ထုိင္စဥ္းစားတုိင္း ေခါင္းေတြေျခာက္ခဲ့ရတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ----မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာထားရက္သားနဲ႔ ဒီဘဂၤလီေတြကုိ ဘဂၤလီလုိ႔မေခၚဘဲ ---လုိ႔ ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြေန ၾကတဲ့ မီဒီယာသမားေတြကုိေကာ စြဲခ်က္တင္ႏုိင္တဲ့ ဥပေဒေတြမရွိေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ဒီလုိမီဒီယာ ေတြကေျမႇာက္ပင့္ေနလုိ႔ ဘဂၤလီေတြဟာ အခုထိ နယ္ေျမကုိအပုိင္လုိခ်င္တဲ့ဆႏၵျဖစ္ေပၚေနတာလုိ႔ ယူဆတယ္။ ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက- ရခုိင္ျပည္နယ္အေရးမွာ ႀကိဳးကုိင္လႈပ္ရွားေနသူေတြကုိ သတင္းအတိက်ေပးၾကပါ၊ ဖမ္းဆီးအေရးယူမယ္လုိ႔ ေျပာလာတယ္။ အဲဒါေကာ ဘာကုိဆုိလုိတာလဲ ဆုိတာမရွင္းဘူး။ တကယ္ေကာအေရးယူခဲ့သလားဆုိတာ ေမး ခြန္းတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။ ျပႆနာျဖစ္တုန္းက ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္လုိ႔ အခုိင္အမာေျပာႏုိင္လုိ႔ ဖမ္းခဲ့တဲ့သူေတြကုိ ေကာဘာေၾကာင့္ ျပန္လႊတ္ခဲ့တာလဲ။ အျပစ္ရွိရင္ အျပစ္ေပးမယ္လုိ႕ေျပာတာဟာ လႊတ္ေပးလုိက္သူေတြကုိ ျပန္ မဖမ္းဘဲ
ဘာေၾကာင့္ ေလေသနပ္ပစ္ေနတာလဲလုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ယုတ္တိေဗဒအရ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ရခုိင္ရြာ ေတြကုိ မီးရႈိ႕ခဲ့သူေတြ အခုထိ အသြားမပ်က္၊ အစားမပ်က္ ရွိေနတယ္။ အဲဒါကုိ ဘာေျပာမလဲ။ ေမာင္ေတာ၊သ ရီကုန္ေဘာင္ရြာသားေတြကုိေမးၾကည့္ရင္ေျဖပါတယ္။ သူတုိ႔ရြာကုိမီးရႈိ႕ခဲ့သူေတြကုိ သူတုိ႔ ဒီေန႔အထိ ျမင္ေန ေတြ႕ေနရတယ္။ မီးရႈိ႕သူေတြဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါေေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ယုတ္တိ မဆန္တာလဲ လုိ႔ ေမးစရာ ျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႔ကုိ မဖမ္းဘဲ ေနျခင္း၊ ဖမ္းထားသူေတြကုိ ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းဆုိတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့တာလုိ႔ျမင္တယ္။ ဖမ္းရင္လည္းခဏပါ။ ျပန္လႊတ္ ေပးမွာပါလုိ႔ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ အသိမွာ စဲြလာေစတယ္။ ဒီအသိဟာ ရခုိင္ျပည္မွာ ပဋိပကၡေတြထပ္ျဖစ္လာေစ တယ္။ ထပ္မံဆူပူမူေတြ ျဖစ္လာဖုိ႔ တြန္းအားေပးေနခဲ့သလုိျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ သုံးသပ္မိပါတယ္။ ဒါကေလးကစားတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ကုိ အေရးႀကီး ျပႆနာျဖစ္ေနတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေလးေတြက စားေနတာလုိ႔ ျမင္ေနမလား မသိဘူး။ ရခုိင္ေတြရဲ႕အေရးကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔၊ တုိင္းရင္းသားအေရးကုိကာကြယ္ဖုိ႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး မွာတာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဘယ္အဖြဲ႕မွ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမရွိတဲ့ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြကုိ မကူညီဘဲ သူခုိးဓါးရုိးကန္းလုပ္ေနၾက မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ဘက္သတ္ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အခုထိ ဘယ္ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕ကမွ ရခုိင္ေတြကုိ မကူညီ ေသးဘူးဆုိတာ အားလုံးသိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ေတြရဲ႕လူေနမႈဘ၀ ဟာ ေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ ကုိယ့္ျပည္၊ ကုိယ့္ေျမမွာ ေနၿပီး ဧည့္သည္ကုိေၾကာက္ေနရတဲ့ ဘ၀ကုိသာ ဆက္လက္ရင္ဆုိင္ရမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူ႔ကုိအေဖ ေခၚရမလဲ။ ဘယ္သူ႔ကုိအေမ ေခၚရမလဲ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းစဥ္းစားေနစရာမလုိပါ ဘူး။ ဘဂၤလီေတြကုိ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကုိင္လႈပ္ရွားေနတာက OIC ဘဲျဖစ္တယ္။ OIC ရဲ႕တြန္းအားေၾကာင့္ ဘဂၤလီေတြအခုဒီလုိျဖစ္လာတာလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ဗလီဆရာေတြအေၾကာင္းပါ။ ဗလီဆရာလုိ႔ေခၚတဲ့ေမာ္လ၀ီ ေတြဟာ ရခုိင္ျပည္ ပဋိပကၡမွာ အဓိက ႀကိဳးကုိင္သူေတြလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္အၾကမ္းဖ်င္းသုံးသပ္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဗလီ ဆရာေတြဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလုိ ဘာသာေရးအရ ဗလီေတြကုိ ဘယ္သူမွ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားတာကုိေတြ႕ရတယ္။ ကမ ၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ဘယ္ဘာသာမွ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိးကြယ္အားထားရာနေနရာ ကုိ ၀င္ခြင့္မျပဳတာမရွိပါဘူး။ အခုက သူတုိ႔ဟာ သိပ္ၿပီး သီးျခားဆန္လြန္းတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ရခုိင္ျပည္နယ္ ထဲမွာ ဗလီေတြ မိႈေပါက္သလုိ ေပါလာတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္က တည္ထားလုိက္တယ္မသိတဲ့ ဗလီေတြဟာ ဘယ္ ႏွစ္ခုႏွစ္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာပါလုိ႔ စာတမ္းေတြထုိးထားတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ဗလီ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ ေလ့လာၿပီး ဖ်က္သင့္ဖ်က္ထုိက္တဲ့ဗလီေတြကုိ ဖ်က္ရမယ္။ စည္ပင္ဥပေဒအရ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကိုလုိက္နာရမယ္။ ဒီေနရာမွာ ဗလီသစ္တစ္ခုေဆာက္ဖုိ႔ဆုိတာ စည္ပင္မသိဘဲ ျဖစ္ႏုိင္ ပါ့လမလားဆုိတာကုိလည္းထည့္တြက္စဥ္းစားဖုိ႔ လုိပါ့မယ္။ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ဗလီေတြဟာ စည္ ပင္လက္ခ်က္ ကင္းမွ ကင္းပါရဲ႕လားဆုိတာကုိလည္းကၽြန္ေတာ္ ထည့္တြက္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒီရက္ပုိင္းမွာ လက္နက္ေတြ သိမ္းဆည္းတယ္လုိ႔ သတင္းေတြထြက္လာတယ္။ ဘဂၤလီရြာ ဘယ္ႏွစ္ရြာကလက္ နက္ေတြကုိ သိမ္းဆည္းခဲ့ၿပီလဲ။စစ္ေဆးခဲ့ၿပီလဲဆုိတာ သိသာေနပါတယ္။ တစ္ဘက္ေစာင္းနင္းလုပ္မယ္ဆုိရင္ တရား ဥပေဒစုိးမုိးေရးဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ လြဲမွား သြားပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အင္အားခ်င္း မွ်တမႈမရွိရင္ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ေျမေပ်ာက္ေတာ့မယ္။ ---ဆုိတဲ့ ဘယ္က မွန္းမသိတဲ့ လူတစ္စုကုိ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ျခင္းမရွိရင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ႕အေရးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ီလန္႔စာစား ဘ၀နဲ႔ ေနထုိင္ရမယ့္ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ လက္ရွိအေန အထားရကုိ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေတြးခက္၊ အေရးခက္ေစမယ့္ အေနအထားျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သုံးသပ္ မိပါတယ္။

Myanmar Express