တပင္ေရႊထီး ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္

ဇင္းမယ္(၁၅၅၈)
ေအဒီ ၁၅၅၇ အေရာက္တြင္ဘုရင့္ေနာင္မင္းၾကီးသည္ ဇင္းမယ္ကိုခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ရန္ စီစဥ္ေလသည္။အေၾကာင္းမွာ ဗညားပရံ အမည္ရွိအမတ္က"ဇင္းမယ္မွာ ျမိဳ႕ရံ ၅၇ ျမိဳ႕ရွိျပီး တစ္ၾကိမ္မွ မပ်က္စီးဖူးဟုေက်ာ္ၾကားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဇင္းမယ္ကို ခ်ီတက္သိမ္းပိုက္ကာ လက္နက္ႏိုင္ငံထူေထာင္သင့္သည္ "ဟုေလွ်ာက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဇင္းမယ္ခ်ီစစ္ၾကီးတြင္

* သားေတာ္မဟာဥပရာဇာကို တပ္ ၁၀ တပ္ျဖင့္ေရွ႕ဖ်ားခ်ီတပ္၊
* ထိုေနာက္မွ အင္း၀သတိုးမင္းေစာ အား တပ္ ၈ တပ္ျဖင့္၊
* ထိုေနာက္မွ ျပည္သတိုးဓမၼရာဇာ အား တပ္ ၁၀ တပ္ျဖင့္၊
* ထိုေနာက္မွ မင္းတရားၾကီးက တပ္ ၁၂ တပ္ပါတပ္မၾကီးျဖင့္၊
* ေနာက္ဆံုးမွ ေတာင္ငူမင္းေခါင္က တပ္ ၁၀ ျဖင့္ ေနာက္ ခ်န္တပ္အျဖစ္ အစဥ္အတိုင္းခ်ီေလသည္။

စစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္းမွာမိုးနဲမွ သံလြင္ ဓါး၀င္ဆိပ္၊ဓါး၀င္ဆိပ္မွ ေဖာင္မ်ားျဖင့္ သံလြင္ျမစ္ကို ျဖတ္ျပီးတစ္ဖက္ကမ္းအေရာက္တြင္ တပ္မ်ားျဖန္႔ကာခ်ီေစသည္။



* သားေတာ္မဟာဥပရာဇာတပ္ကို လက္ယာေၾကာင္း၊
* ျပည္သတိုးဓမၼရာဇာတပ္ကို အလယ္ေၾကာင္း၊
* အင္း၀သတိုးမင္းေစာတပ္ကို လက္၀ဲေၾကာင္း၊
* ထိုေနာက္မွ မင္းတရားၾကီး ႏွင့္ ေတာင္ငူမင္းေခါင္တပ္မ်ား လိုက္သည္။

ဇင္းမယ္မင္း ျဗစဲစစ္ သည္ဟံသာ၀တီတပ္မ်ားခ်ီတက္လာသည္ကို ၾကားလွ်င္ ျမိဳ႕ကို အခိုင္အလံုျဖစ္ေစရန္ က်ံဳး၊ေျမာင္း၊ကတုတ္၊ ရင္တားတို႔ကို ျပင္ဆင္ကာအေျမာက္၊လက္နက္မ်ားကိုလည္း ျမိဳ႕ရိုးေပၚတင္ကာေစာင့္ေလသည္။မင္းတရားၾကီးလည္း ဇင္းမယ္ေရာက္လွ်င္ ျမိဳ႔ေျမာက္ဖက္တြင္ "ရတနာေအာင္ထင္"ဟုသမုတ္ကာ တပ္ခ်ေနသည္။

ဇင္းမယ္သို႔တပ္မ်ားအလံုးစံုေရာက္လွ်င္ တပ္မႈးမ်ားကို ေခၚကာ ညီညီညာညာတိုက္ရန္အခ်ိန္းအခ်က္ေပးျပီး၊ အမိန္႔မလိုက္နာလွ်င္ သတ္ေစဟုမိန္႔သည္။သတ္မွတ္သည့္အခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ တပ္မ်ားက ရြတ္ရြတ္ခၽြံခၽြံ တျပိဳင္နက္တိုက္သျဖင့္ ခဏတြင္းႏွင့္ ဇင္းမယ္ျမိဳ႔တစ္ျခမ္းပ်က္ေတာ့သည္။ထိုအခါမွ ဇင္းမယ္မင္းျဗစဲစစ္လည္း ေၾကာက္ရႊံသျဖင့္ လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ အညံ့ခံလာေလသည္။မင္းတရားၾကီးလည္း အသက္မွလြတ္သည့္အျပင္ ရာထူးမွလဲမခ်ပဲ သစၥာေပးျပီးဇင္းမယ္ျမိဳ႔ကိုသာ မင္းအျဖစ္ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေစသည္။ထို႔ျပင္ ဇင္းမယ္ျမိဳ႔ရံ ၅၇ ျမိဳ႕မွ ျမိဳ႕စားမ်ားကို ေခၚယူေစျပီး အသီးသီး သစၥာေပးကာ စားျမဲအတိုင္း ဆက္လက္စားေစသည္။

ေနာက္ဇင္းမယ္ရွိ ပ်က္စီးေနေသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္း၊ပိဋိကပ္ ေတာ္မ်ားကို ပို႔ခ်ျပန္႔ပြားေစျခင္းတို႔ကုိ ျပဳသည္။ေနာက္ ဇင္းမယ္မွ လက္မႈအႏုပညာရွင္မ်ား၊ေဆး၊ဆင္၊ျမင္း ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ကိုဟံသာ၀တီသို႔ ေခၚေဆာင္ကာ အကြက္ခ်ေနထိုင္ေစသည္။ထိုေနာက္ ဗညားဒလ ႏွင့္ ဗညားစက္တို႔ကို ဆင္ ၁၀၀၊ျမင္း ၁၀၀၀ ႏွင့္ သူရဲစစ္သည္ ၁၀၀၀၀ ျဖင့္ ဇင္းမယ္တြင္ ျမိဳ႕ေစာင့္ အျဖစ္ထားခဲ့သည္။ယိုးဒယား နယ္စပ္တြင္လည္း ကင္းတို၊ကင္းရွည္မ်ားကို စီရင္ေစသည္။ေနာက္ မိုးနဲမွ အင္း၀သို႕ျပန္မည္ဟုမိန္႔ကာ မိုးနဲသို႔ျပန္ေလသည္။

ဇင္းမယ္ခ်ီတပ္တြင္ မက်န္းမာဟုဆိုကာ လိုက္ပါအမႈထမ္းျခင္းမရွိသည့္မိုးနဲစားႏွင့္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား၊ ေယာက္ေစာက္ ေစာ္ဘြား တို႔သည္ သံလြင္ ဓါး၀င္ဆိပ္ တံတားကိုဖ်က္ျခင္း၊အေစာင့္ရဲမက္ ၃၀၀ ေက်ာ္ကိုသတ္ျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ကာ ပုန္ကန္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ သံလြင္ျမစ္ကို ရေအာင္ ျဖတ္ကူးမိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ထိုေစာ္ဘြားမ်ားက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ ခြင့္လြတ္ရန္ ေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ အသက္မွလြတ္ေသာ္လည္း အရာမွ ႏုတ္ေလသည္။

* မိုးနဲကို ေစာ္ဘြား၏သားျဖစ္သူ သိုခဲ၊
* ေညာင္ေရႊကို ေစာ္ဘြား၏သားျဖစ္သူ စေမာ္ခန္ တို႔အား အသီးသီး လႊဲအပ္ေစျပီးအရာခန္႔ေလသည္။
* ထိုေနာက္ သိႏၷီေစာ္ဘြား လည္းလာေရာက္ သစၥာခံသည္။
ဇင္းမယ္သို႔ျပန္ခ်ီေစျခင္း
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇင္းမယ္မင္းလက္ေအာက္ရွိ ျဗဲ၊အနန္း၊လကြန္း၊တုရိုင္း စသည့္ျမိဳ႔ရံမ်ားမွ ျမိဳ႔စားမ်ားသည္ လင္ဇင္းမင္းထံ ကူးေျပာင္းသစၥာခံျပီး ပုန္ကန္သည့္အတြက္ ဇင္းမယ္မင္း ျဗစဲစစ္(ျဗစံစစ္)သည္ မင္းတရားၾကီးထံေလွ်ာက္တင္ကာ စစ္ကူရန္ေတာင္းေလသည္။ထိုစစ္ကိုမူ အင္း၀သတိုးမင္းေစာကို ဦးေဆာင္ကာခ်ီတက္ေစသည္။စစ္အင္အားမွာ တပ္ေပါင္း ၁၇ တပ္တြင္ ဆင္၅၀၀၊ျမင္း ၆၀၀၀ ႏွင့္ စစ္သည္သူရဲ ၁၄၀၀၀၀ ျဖစ္သည္။ရြာငံေၾကာင္းခ်ီကာ ေညာင္ေရႊ၊မိုးနဲ၊ဓါး၀င္ဆိပ္မွ ဇင္းမယ္ ျဖစ္သည္။ဇင္းမယ္သို႔ေရာက္လွ်င္ သတိုးမင္းေစာသည္ ျမိဳ႔ေစာင့္ခ်န္ခဲ့သည့္ ဗညားဒလ၊ဗညားစက္တို႔ႏွင့္တိုင္ပင္ကာ အင္အားအလံုးအရင္းရွိသည့္တုရိုင္းသို႔ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ တုရိုင္းတြင္ ရွိၾကသည့္ တုရိုင္းစား၊လင္ဇင္းမင္း၏ စစ္သူၾကီးဗညားကင္ ႏွင့္ စစ္ကဲငသဥ္စုတ္၊ငသဥ္၀င္ တို႔ကို အရွင္မိသည္။ထိုအခါ ဇဥ္းငသဥ္တြင္ လာေရာက္တပ္စြဲထားသည့္ လင္ဇင္းမင္းလည္း ဆုတ္ခြာသြားေလသည္။ပုန္ကန္ၾကသည့္ ျဗဲ၊အနန္း၊ဇဥ္းငသဥ္ စားမ်ားလည္း လင္ဇင္းသို႔လိုက္ေျပးၾကသည္။သတိုးမင္းေစာလည္း တိုင္းျပည္ျငိမ္သက္ေအာင္ စီမံျပီး အင္း၀သို႔ျပန္သည္။
တရုတ္ေစာ္ဘြားမ်ားခို၀င္လာျခင္း
ထိုသို႔ဇင္းမယ္ကို အလံုးစံုေအာင္ႏိုူင္ျပီးလွ်င္ မိုး၀န္း၊ကိုင္းမား၊လသာ၊စႏၵား တို႔မွာ တရုတ္ေစာ္ဘြားမ်ားလည္း အင္း၀သို႔ ကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ညီေတာ္မ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း အသီးသီးေစလႊတ္ကာ သစၥာခံၾကသည္။

အင္း၀မွ ဟံသာ၀တီသို႔ျပန္ေရာက္လွ်င္ မင္းတရားၾကီးသည္ နဂိုၾကံရြယ္ရင္းရွိသည့္အတိုင္းေကာင္းမႈေတာ္ မဟာေစတီ ကိုတည္ရန္စိုင္းျပင္းေလသည္။အလ်င္အျမန္ပင္ တည္ေစသည့္အတြက္ ၆ လအၾကာတြင္ သံေတာင္ ၁၀၀၊အရပ္ေတာ္ ၁၅၀ ရွိသည့္ မဟာေစတီၾကီး တည္ထားကိုးကြယ္ျခင္းမွာ ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေလသည္။

၉၂၂ ၊ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ထီးေတာ္တင္ပြဲက်င္းပသည္။မိမိကိုယ္တိုင္ေဆာင္းသည့္ မင္းေဆာင္း မကိုဋ္ေတာ္ကို လည္းလႈသည္။ေစတီေတာ္ၾကီးအေရွ႔တြင္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ၾကီးေဆာက္ကာ တာ၀တိ ံသာ ဟုအမည္ေပးသည္။ေရႊနန္းေတာ္ကိုလည္းဖ်က္ကာ မဟာေစတီတြင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းၾကီး ၄ ေက်ာင္းႏွင့္တကြ ေက်ာင္းရံ ၁၀၀ ကိုလည္းလႈသည္။ ေရႊေက်ာင္းၾကီး ၄ ေက်ာင္းတြင္ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားကိုေရးွဆြဲပူေဇာ္ေစသည္။မဟာေစတီ တံတိုင္းအတြင္း သုဓမၼာဇရပ္မ်ားေဆာက္ကာ ေရႊခ်ရန္ ေရႊခ်ိန္ ၅၃ ပိႆာ၊၅က်ပ္ႏွင့္ တစ္မတ္သား တိတိ လႈသည္။ေစတီေတာ္ တည္စဥ္က စံျမန္းသည့္ ျပာသာဒ္ သံုးေဆာင္ကိုလည္း ဖ်က္ကာ ေက်ာင္းေဆာက္လႈသည္။
မဏိပူရနွင့္ေျမာက္ဖက္တစ္လႊား
၁၅၅၉မဟာေစတီကိုတည္ေနစဥ္အတြင္း မဏိပူရ ကသည္းေစာ္ဘြားသည္ အင္း၀ပိုင္ျဖစ္သည့္ ေျမာက္ဖက္ မင္းခင္းေအာက္ ေက်းလက္မ်ားကို တိုက္ခို္က္ထိပါးသည္ကိုသိရသည့္အတြက္ စစ္ျပင္သည္။ယခုတစ္ၾကိမ္တြင္မူ မင္းညီမင္းသားမ်ားကိုေစလြတ္ တိုက္ခိုက္ေစျခင္းမရွိပဲ ျမိဳ႔စား၊ရြာစားမ်ားကိုသာ ေစလြတ္ေတာ့သည္။မဏိပူရခ်ီတပ္မွာ

* ဗညားဒလကို အၾကီးအမႈးခန္႔ျပီး တပ္ ၅ တပ္တြင္ တိုက္ဆင္ ၃၀၀၊ျမင္း ၃၀၀၀၊ စစ္သည္ ၅၀၀၀၀ ျဖင့္ ၾကည္းေၾကာင္း၊
* ကႏၷီစားကို အၾကီးအမႈးခန္႔ျပီး တပ္ ၈ တပ္တြင္ ေလွ ၅၀၀၊ စစ္သည္ ၅၀၀၀၀ ျဖင့္ေရေၾကာင္း၊
* မိုးေကာင္းေစာ္ဘြား၊မိုးညွင္းေစာ္ဘြား၊မိုးမိတ္ေစာ္ဘြား မ်ားကိုလည္း မိမိတို႔ေနာက္ပါတပ္မ်ားျဖင့္ စႏၵားေၾကာင္းမွ ခ်ီတက္ေစသည္။

ဟံသာ၀တီမွ ခ်ီတက္လာသည့္ ၾကည္း၊ေရတပ္မ်ား ႏွင့္ေစာဘြားတပ္မ်ားေပါင္းစံုမိလွ်င္ ေရတပ္ကိုဖ်က္ကာ ၾကည္းတပ္ဖြဲ႔သည္။ထိုေနာက္ ကေလးေစာ္ဘြားကို ကေလးေၾကာင္း၊ေၾသာ္စားကို ေရွ႕တပ္ခ်ီေစျပီး ယူးေၾကာင္း၊ေစာ္ဘြားတို႕၏ တပ္ေပါင္းကို စႏၵားေၾကာင္း စစ္ေၾကာင္း သံုးရပ္ခြဲကာခ်ီတက္ေလသည္။ယူးေၾကာင္းမွ ခ်ီသည့္ ဗညားဒလသည္ မဏိပူရေစာ္ဘြား ထံ စည္းစိမ္မပ်က္ အသက္ခ်မ္းသာရလိုလွ်င္ လက္နက္ခ်ရန္ ရာဇသံေစကာအေၾကာင္းၾကားေလသည္။မဏိပူရေစာ္ဘြားလည္း ေျပးရန္ၾကံေနစဥ္ပင္ သံမ်ားေရာက္လာသည္ေၾကာင့္ မေျပးေတာ့ပဲ လက္နက္ခ်အညံ့ခံပါေၾကာင္း ေယာက္ဖျဖစ္သူ ခံုစဲၾကမၼာ အားေစလြတ္ေလွ်ာက္ထားသည္။ ဗညားဒလ လည္းအညံ့ခံသည္ကို လက္ခံျပီး ျမိဳ႔တြင္းသို႔၀င္ျပီး ေစာ္ဘြားအား သစၥာေပးသည္။ေနာက္ တစ္ျမိဳ႔လံုးထိပ္လန္႔ေစရန္ ေသနတ္၊အေျမာက္တို႔ကို မနားတမ္းပစ္ေဖာက္ေစသည္။ေနာက္ ေစာ္ဘြားအား မိစာၦအယူကိုပယ္ေစျပီး ဗုဒၵဘာသာတြင္သက္၀င္ေစသည္။ ေစာ္ဘြားသမီးေတာ္ကို အမတ္ေလးပါး၊အခန္းအနားျဖင့္ ဟံသာ၀တီသို႔အပ္ေစသည္။ေနာက္ မဏိပူရမွ ျပန္သည္။၁၅၆၁တြင္ မင္းတရားၾကီး ဟံသာ၀တီတြင္ရွိေနစဥ္မိုင္းေမာ၊ မုိင္းနား၊စည္ခြင္၊ဟိုသာ၊လသာ၊စႏၵား ေစာ္ဘြားမ်ားက လာေရာက္ကာ နယ္ပယ္မ်ားကိုထိပါးသည့္အတြက္သားေတာ္ မဟာဥပရာဇာ အားတက္ေရာက္ႏွိမ္ႏွင္းျပန္သည္။သို႔ျဖင့္ စစ္ေၾကာင္းေလးေၾကာင္းခြဲခ်ီတက္ၾကသည္။မုိင္းေမာေရာက္လွ်င္ ေစာ္ဘြားတို႕လည္း ေၾကာက္ရြံ႕ျပီး သစၥာခံၾကသည္။
ယိုးဒယား-၁(၁၅၆၄)
သကၠရာဇ္ ၉၂၅ (ေအဒီ ၁၅၆၃)တြင္ ဆင္ျဖဴေတာ္ ေလးစီးရွိသည့္ ယိုးဒယားမင္း မဟာခ်ကၠရာဖတ္(ျဗသာဓိရာဇာ)အား ဆင္ျဖဳတစ္စီး ဆက္သရန္ ဗညားဒလကို ရာဇသံေစသည္။“ဆင္ျဖဴေလးစီး ရွိသည္အနက္ တစ္စီးဆက္လွ်င္ ယိုးဒယားႏွင့္ ျမန္မာသည္ ေရႏွင့္ေျမကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစမည္” ဟုဆိုလိုက္သည္။ထိုသို၊႔ ဘုရင့္ေနာင္၏ ရာဇသံကို ရလွ်င္ ယိုးဒယားနန္းတြင္းတြင္ စဥ္းစားရန္အေတြးတို႔ျဖစ္လာသည္။ ဘုရင့္ေနာင္၏ လက္နက္ႏိုင္ငံမွာ အေနာက္ဖက္ မဏိပူရ မွ အေရွ႕ဖက္ ဇင္းမယ္ အထိ၊ေျမာက္ဖက္ တရုတ္ေစာ္ဘြားမ်ား၏ စႏၵားမွ ေတာင္ဖက္ တနသာၤရီ တိုင္ေအာင္က်ယ္ျပန္႔သည့္အတြက္ဆင္ျဖဴဆက္ကာ လက္ေအာက္ခံရႏိုးႏိုး၊စစ္ျပိဳင္ျပဳႏိုးႏိုးျဖင့္ အမႈးအမတ္၊မင္းညီမင္းသားတို႔ ႏွစ္ဖက္ကြဲကာ အုပ္စုႏွစ္စုအေခ်တင္ျဖစ္ေလသည္။ သားေတာ္ မင္းသား ျဗရာမသြန္ ႏွင့္ အမတ္ၾကီး ေၾသာက္ျဗစကၠိ တို႔က “ဆင္ျဖဴေပးသည့္တုိင္ ဘုရင့္ေနာင္၏ နယ္ခ်ဲ႕မႈကိုရပ္တန္႕ႏိုင္မည္မဟုတ္။ေပးေသာ္လည္း လက္ေအာက္ခံျပဳမည္သာျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ စစ္သာျပိဳင္မည္”ဟု ဆိုျပီးဆင္ျဖဴမဆက္ရန္ေလွ်ာက္တင္သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆင္ျဖဴမဆက္လိုသည့္ဖက္က အႏိုင္ရကာယိုးဒယားတို႔က ဗညားဒလမွ အေၾကာင္းျပန္သည္မွာ...“ဆင္ျဖဳရတနာဆိုသည္မွာ ဘုန္းကံပါရမီႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျပည္သနင္းမင္းတို႔ႏွင့္သာ ထိုက္တန္သည္။ဟံသာ၀တီမင္းတရား သာ တရားႏွင့္ အညီအုပ္ခ်ဳပ္လွ်င္ ဟံသာ၀တီမင္း၏ ႏိုင္ငံအတြင္း၌ ဆင္ျဖဴမ်ားအလႊဲမေသြ ေပၚထြက္လာမည္အမွန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ဆင္ျဖဴမပိုင္ဆိုင္မည့္အေရးအတြက္ စိုးရံြဖြယ္မရွိ”ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ထိုအေၾကာင္းျပန္မႈကို ရလွ်င္ဘုရင့္ေနာင္က တပင္ေရႊထီးလက္ထက္က ရံရုံသာ ရံခဲ့ရသည့္ အယုဒၶယအား အျပီးသိမ္းရန္ စစ္ခ်ီေလသည္။စစ္အင္အားမွာ တပ္ေပါင္း ၅၆ တပ္တြင္ စစ္သည္၅၈၀၀၀၀၊ဆင္၁၆၀၀၊ျမင္း ၂၀၀၀၀ ျဖစ္သည္။ဟံသာ၀တီမွ ကမန္ပိုက္၊ေသာကၠတဲ၊ပိႆေလာက္၊သု၀ဏၰေလာက္ ႏွင့္ အယုဒၶယ တိုင္ခ်ီသည္။ပထမ ဆံုး တပ္အင္အားမ်ားစြာခ်ထားသည့္ ကမန္ပိုက္ကို တိုက္သည္။ကမန္ပိုက္စားကို သားမယားႏွင့္မိသည္။ညီေတာ္ ျပည္သတိုးဓမၼရာဇာကို ႏွင့္ အင္း၀ သတိုးမင္းေစာ အား တပ္ ၂၈ တပ္ႏွင့္ ပိႆေလာက္၊ညီေတာ္ေတာင္ငူမင္းေခါင္ ႏွင့္ သားေတာ္ မဟာဥပရာဇာ အားတပ္ ၂၈ တပ္ႏွင့္ ေသာကၠတဲ ၊မင္းတရားၾကီး ကိုယ္တုိင္ကမူ တပ္ ၁၀ တပ္ျဖင့္ သု၀ဏၰေလာက္သို႔ခ်ီတက္သည္။သု၀ဏၰေလာက္ သာမက ပိတ္စဲစား ၾသယာပိတ္စဲ လည္းကၽြန္ခံလာသည္။

* ေနာက္ တပ္မ်ားျပန္စုစည္းကာ အယုဒၶယ သို႔ခ်ီသည္။လမ္းတြင္ ယိုးဒယားမင္း သားမက္ျဖစ္သူ ၾသယာဓမၼရာဇာ(ျဗဓမၼရာဇာ) အညံ့ခံသည္။ယိုးဒယားမင္း သားေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္း မဟာျဗရာမသြန္ေရေၾကာင္းမွ တိုက္သည္။ေရွ႕ေျပးျမန္မာတပ္ ၁၂ တပ္တို႔အထိနာျပီး အကူအညီေပးလာသည့္ ေနာက္တပ္မ်ားေရာက္လာသည့္အတြက္ ယိုးဒယားတပ္ပ်က္သည္။အိမ္ေရွ႕မင္းလည္းေျပးရသည္။

* လက္မေလွ်ာ့လိုသည့္ယိုးဒယားမင္းလည္း သားေတာ္ျဗမဟိန္ ႏွင့္ ဦးရီးေတာ္ တို႔ႏွစ္ဦးေပါင္းျပီး အင္အားအလံုးအရင္းျဖင့္ လမ္းမွ

တိုက္ေစသည္။သူကိုယ္တိုင္လည္း အင္အားမ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္မွလိုက္သည္။ လံုကလီ အေရာက္တြင္ ျမန္မာေရွ႕ေျပးတပ္ႏွင့္ ယိုးဒယားတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျပီး တိုက္ပြဲျဖစ္ရာ ေနာက္မွ ျမန္မာ စစ္ကူတို႔ေရာက္လာျပီး ဖိတိုက္သျဖင့္ယိုးဒယားတို႔ တပ္ပ်က္ရျပန္သည္။ထိုတိုက္ပြဲမွာ အဆံုးအျဖတ္ပင္ျဖစ္သည္။

* ေနာက္မွ ပါလာသည့္ ယိုးဒယားဘုရင္လည္း သားေတာ္၊ညီေတာ္ တပ္မ်ားပ်က္၍ျပန္အလာတြင္ ဖယိုဖရဲျဖစ္ေနသည့္ တပ္မ်ားကို ျပန္စုစည္းကာ အခိုင္အမာျပဳျပီး လံုကလီတပ္မွ ခုခံသည္။မခံႏိုင္သျဖင့္ ဘုရင္၊သားေတာ္၊ညီေတာ္မ်ား ျမင္းျဖင့္ ေျပးရသည္။

မင္းတရားၾကီးလည္း လံုကလီတြင္ပင္စံေနျပီး ညီေတာ္၊သားေတာ္မ်ားကို အယုဒၶယျမိဳ႕ကို ခ်ီတက္၀န္းရံေစသည္။တပ္မ်ားမွ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ အေျမာက္မ်ား၊မီးေပါက္မ်ား ျဖင့္ အဆက္မပ်က္ပစ္ခတ္သြင္းေစသည္။ယိုးဒယားမင္းလည္းေနာက္ဆံုးတြင္ မခုခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ဆင္ျဖဴေတာ္ တစ္စီးဆက္သကာ အညံ့ခံမည့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္လာေတာ့သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ ယိုးဒယားမင္း ျဗသာဓိရာဇာသည္ ဆင္ျဖဴ၏ေပါက္ ၂ စီး၊ဆင္ျဖဴမ ၁ စီးႏွင့္တကြ အခစား၀င္လာသည္။မင္းတရားၾကီးလည္း ျဗသာဓိရာဇာ အားအရာမွႏုတ္ကာဟံသာ၀တီသို႔လိုက္ပါေစျပီး သားျဖစ္သူ ျဗမဟိန္ အားအယုဒၶယ မင္းအျဖစ္တင္သည္။အျခားျမိဳ႕စားမ်ားကိုလည္း အသီးသီး သစၥာေပးကာ စားျမဲအတုိင္းစားေစသည္။ထိုေနာက္ ယိုးဒယား မင္း ျဗသာဓိရာဇာ၊သားအငယ္ ျဗရာမသြန္ ႏွင့္ အမတ္ၾကီး ေၾသာက္ျဗစကၠိ၊ဆင္ျဖဴ ၄ စီး၊ယိုးဒယား အႏုပညာသည္မ်ား၊အတတ္ပညာရွင္မ်ားကို ဟံသာ၀တီသို႔ေခၚေဆာင္ကာ ျပန္ေလသည္။
ဇင္းမယ္၊မိုင္းစ
မင္းတရားၾကီး ဟံသာ၀တီ သို႔ေရာက္လွ်င္ သစၥာခံ ယိုးဒယားမင္း ျဗစဲစစ္ပုန္ကန္ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ တပ္ၾကီးဖြဲ႔ကာ ခ်ီတက္သြားရာ လပု သို႔ေရာက္လွ်င္ ျဗစဲစစ္ေတာင္းပန္ကာ အညံ့ခံသည္။သို႔ေသာ္ ဇင္းမယ္မင္း၏ လက္ေအာက္ရွိ ျမိဳ႕စားအခ်ိဳ႕ လင္းဇင္းမင္းထံခိုလံႈရန္ေျပးေသာေၾကာင့္ ေနာက္မွလိုက္ေစသည္။ေနာက္ ျပည္ရြာအေရးကို စီမံျပီး ဟံသာ၀တီတြင္ ရွမ္းတို႔ပုန္ကန္သည့္အေရးကို ေျဖရွင္းရန္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္ေလသည္။သားေတာ္ညီေတာ္မ်ားကို မိုင္းစံအားဆက္လိုက္တိုက္ေစသည္။
ဟံသာ၀တီ ရွမ္းသူပုန္တို႔ကို ႏွိမ္ႏွင္းျခင္း
မင္းတရားၾကီး ဇင္းမယ္သို႔ခ်ီစဥ္ ဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္၀န္းက်င္တြင္ အကြက္ခ်ကာေနထိုင္ေစသည့္ ရွမ္းတို႔သည္ အၾကီးအကဲတစ္ဦးကိုတင္ေျမွာက္ကာ "ဗညားက်န္းေထာ" ဘြဲ႔ေပးျပီး ပုန္ကန္ေတာ့သည္။အငအားစုစုေပါင္း ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္မွ်ရွိသည္ဟုဆိုသည္။ ဟံသာ၀တီျမိဳ႕ေစာင့္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဗညားအိႏၷ၊ဗညားပရံ၊တရဖ်ား၊တာေနာ၊ဘယသၾကၤန္တို႔လည္း မည္သို႔စီမံရမည္ကို မသိသျဖင့္ အင္း၀မွ ဖမ္းဆီးလာကာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ထားသည့္ နန္းက်ဘုရင္ နရပတိစည္သူကိုတိုင္ပင္ၾကသည္။နရပတိစည္သူလည္း သစၥာခံကာ ဦးစီး၍တုိက္ရန္သေဘာတူေလျပီးတိုက္ရာ ရွမ္းတို႔တပ္ပ်က္ကာ ဒလသို႔ ဆုတ္ေျပးသည္။ မင္းတရားၾကီးထိုသတင္းကိုၾကားလွ်င္ ဟံသာ၀တီသို႔ အျမန္ျပန္လာျပီး ျမိဳ႕တြင္းသို႔ျပင္မ၀င္ပဲ သူပုန္တို႔ရွိရာ ဒလသို႔သြားေရာက္ႏွိမ္ႏွင္းေတာ့သည္။ ႏိုင္လွ်င္ ရွိရွိသမွ်ေသာသူပုန္ ၇၀၀၀ ေက်ာ္အား ဖမ္းေခၚလာျပီး ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေသာ္ စပ္ၾကီးမ်ားျဖင့္ေလွာင္ထားျပီး မီးတိုက္သတ္ေစေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားေတာင္းပန္သျဖင့္ အၾကီးအမႈး ၇၀ေက်ာ္ကိုသာ သတ္ေစသည္။ ထိုကိစၥေပၚေပါက္ျပီးေနာက္တြင္ မင္းတရားၾကီးသည္ လံုျခံဳေရးအတြက္ လက္ရွိ ေနျပည္ေတာ္ကို စြန္႔ျပီး နန္းသစ္တည္ရန္ ဆံုးျဖတ္ေလသည္။
ယိုးဒယား-၂(၁၅၆၉)
ယိုးဒယားအား ပမထအၾကိမ္ ေအာင္ျမင္ျပီး ၅ ႏွစ္အၾကာ သကၠရာဇ္ ၉၃၀(ေအဒီ၁၉၆၈)တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ခ်ီတက္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။နန္းက် ယိုးဒယားမင္းသည္ ရဟန္းခံျပီးေနာက္ ဘုရားဖူးရန္ဟုအေၾကာင္းျပျပီး ယိုးဒယားသို႔ျပန္သြားကာ သားျဖစ္သူ ျဗမဟိန္ ႏွင့္ပူးေပါင္းျပီး ပုန္ကန္ေတာ့သည္။ထိုသတင္းကို ပိႆေလာက္စားၾသယားပိႆေလာက္ (ယိုးဒယားဘုရင္၏ ေယာက္ဖ)ကလာေရာက္ သတင္းပို႕လာေသာေၾကာင့္ ဗညားေလာ၊ဗညားက်န္း၊ဗညားပရံတို႔အား စစ္တပ္ၾကီးဖြဲ႔ကာ ယိုးဒယားသို႔ခ်ီေစသည္။ပိႆေလာက္မွေရာက္လာေသာ ၾသယားအား ေစာ္ဘြားေသာင္က်ည္ဘြဲ႔ျဖင့္ ထီးျဖဴမကိုဋ္ကိုပါေပးသည္။ပိႆေလာက္ကို တပ္မ်ားေခၚျပီး အခိုင္အလံုေနေစသည္။ထိုအခါ ယိုးဒယားမင္း သည္ လင္ဇင္းမင္းကို ပါေခၚျပီး ပိႆေလာက္ကိုလာေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။သို႔ေသာ္ အခုအခံေကာင္းလွသျဖင့္ ျမိဳ႔ကို က်ေအာင္မတိုက္ႏိုင္ပဲရံေနရသည္။

မိုးကာလလြန္လွ်င္ မင္းတရားၾကီကိုယ္တိုင္ စစ္တပ္ၾကီးျဖင့္ခ်ီလာေတာ့သည္။အင္အားစုစုေပါင္းမွာတပ္ေပါင္း၅၉ တပ္၊စစ္သည္ ၉၀၂၈၀၀ရွိသည္။ပိႆေလာက္ေရာက္ေအာင္အလ်င္သြားျပီးမွ အယုဒၶယသို႔ခ်ီသည္။ေရာက္လွ်င္ ျမိဳ႕ကိုေလးဖက္ေလးတန္မွတိုက္သည္။စစ္ပြဲမွာျပင္းထန္လွသျဖင့္ ျမန္မာစစ္သည္တို႔မွာ အေလာင္းကိုပင္အကာအကြယ္ယူ၍တိုက္ရသည္ဟုဆိုသည္။ တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့သျဖင့္ တပ္တြင္းကို မီးတိုက္ခံရေသာေၾကာင့္ စစ္ေဆးျပီးအျပစ္ရွိသည့္ ဗညားစက္နွင့္ေစာတိုင္ခံတို႔ကို ကြပ္မ်က္သည္။ထိုသို႔ ျမိဳ႕ကိုရံစဥ္အတြင္းတါင္ နန္းက်ရဟန္းလူထြက္ ယိုးဒယားဘုရင္ ျဗသာဓိရာဇာ္ လြန္သည္။မသၤျဂိဳလ္ႏိုင္သျဖင့္ ျပဒါးသြပ္ကာ အေလာင္းကိုထားရသည္။ယိုးဒယားဘုရင္ငယ္ ကအညံ့ခံမည့္အေၾကာင္း အေရးဆိုလာေသာ္လည္း မင္းတရားၾကီးက လက္မခံေပ။အယုဒၶယျမိဳ႕တိုက္ပြဲတြင္ အေသခံတပ္သားမ်ားျဖင့္တိုက္သည့္တိုင္ ရဲမက္ ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္က်သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ မင္းတရားၾကီးလည္း အၾကံျဖင့္ ပထမအၾကိမ္ ယိုးဒယားတိုက္စဥ္က ဖမ္းေခၚလာသည့္ ယိုးဒယားအမတ္ၾကီး ေၾသာက္ျဗစကၠိ ကိုသစၥာေပးျပီး ျမိဳ႕တြင္းသို႔၀င္ေစကာ အခ်ိန္းအခ်က္ေပး၍ ျမိဳ႕တံခါးကိုဖြင့္ေစသည္။သို႔ျဖင့္ တိုက္၍မက်ႏိုင္ေသာျမိဳ႕ ဟုေၾကာ္ၾကားလွသည့္ အယုဒၶယပူရ သည္ ဘုရင့္ေနာင္လက္သို႔က်ဆင္းရေတာ့သည္။အမတ္ၾကီး ေၾသာက္ျဗစကၠိကို ဂတိအတိုင္း ပိႆေလာက္ကိုစားရန္ေပးေသာ္လည္း အမတ္ၾကီးက ျငင္းဆန္သျဖင့္ ဗညား ဘြဲ႔ေပးကာ ဒဂံုကိုစားေစသည္။ ယိုးဒယားဘုရင္အျဖစ္ သစၥာခံ ပိႆေလာက္စားအား ၾသယားဓမၼရာဇာ(မဟာဓမၼရာဇာ)ဘြဲ႕ျဖင့္ တင္ေျမွာက္သည္။ ၾသယားဓမၼရာဇာ၏ သား နာေရစြမ္(ေနာင္တြင္ ျဗနရာဇ္) အား ဟံသာ၀တီသုိ႔ေခၚကာ မိမိေသြးသားရင္းခ်ာကဲ့သို႔ ေျမွာက္စားသည္။
လင္ဇင္း (၁၅၇၀)

လင္းဇင္းမင္း ျဗစဲစစ္ မျငိမ္မသက္ရွိျပန္သျဖင့္ တပ္အခ်ိဳ႕ကိုေစလႊတ္ျပီး ႏွိမ္ႏွင္းရာ လင္းဇင္းမင္းေျပးေလသည္။
သီရိလကၤာ
ထူးျခားမႈတစ္ရပ္မွာ ၁၅၇၅တြင္ ဟံသာ၀တီရွိ ဘုရင့္ေနာင္အား သီရိလကၤာမွ ဓမၼပါလမင္းက မိမိတိုင္းျပည္၊လူမ်ိဳးႏွင့္ ဘာသာသာသနာကို ကုလားေက်းမင္းတို႔က ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးသျဖင့္ အကူအညီေတာင္းခံလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းတရားၾကီးလည္း မိမိတပ္မ်ားမွ လူမ်ိဳးအစုအလိုက္ လက္ေရြးစင္စစ္သားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ျပီး မခုတ္မရွ၊ ေသြးမထြက္ေအာင္ပင္စြမ္းသည့္ စစ္သည္တို႔ကို သေဘၤာျဖင့္တင္ကာ အကူအညီေပးေစသည္။ထိုစစ္သည္တို႔လည္း သီရိလကၤာ ေရာက္လွ်င္ လူအမ်ားေရွ႕၌ အရက္ေသာက္လွ်င္ သားငါးအရွင္ျဖင့္ စားေသာက္ျခင္း၊မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္း ထိုးခုတ္ျပျခင္း (ထိုသို႕ထိုးခုတ္ရာတြင္ ဓါးျပီး၊လွံျပီးသူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္သျဖင့္ ရွနာၾကျခင္းမရွိေပ)တို႔ကို ျပဳလုပ္ျပေလသည္။ထိုအခါ သီရိလကၤာမင္း ၏ရန္သူမ်ားလညးေၾကာက္ရြံသျဖင့္ အညံ့ခံၾကသည္။သို႔ျဖင့္ သီရိလကၤာတြင္ သာသနာေတာ္ ဆက္လက္ထြန္းလင္းေစရန္ ကူညီေပးခဲ့ေလသည္။
နန္းသစ္၊ျမိဳ႕သစ္မ်ား
၁၅၇၆ တြင္စီစဥ္သည့္အတိုင္း နန္းသစ္တည္ျပီး ကေမာၻဇသာဒီ နန္းေတာ္ဟု သမုတ္သည္။ထိုေနာက္ ျမ၀တီ၊ကေလးျမိဳ႕မ်ားကိုလည္းတည္သည္။ထိုျမိဳ႕မ်ားမွာ စစ္ေရး၊လံုျခံဳေရးအတြက္ တည္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သကၠရာဇ္ ၉၄၃၊တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန့ သက္ေတာ္ ၆၆ နွစ္ နန္းသက္ ၃၂ ႏွစ္တြင္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားၾကီးနတ္ရြာစံေလသည္။
ရည္ညႊန္းကိုးကား

* တပင္ေရႊထီး-ဘုရင့္ေနာင္ ေတာင္ငူရာဇ၀င္စဆံုး
* ျမန္မာမင္းမ်ားအေရးေတာ္ပံုက်မ္း (၆ေစာင္တြဲ)

တပင္ေရႊထီး ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္

( http://www.myanmarexpress.net/2012/01/blog-post_7122.html )