ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဘယ္လဲ

 

ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းဖုိ႔ တာစူေနတဲ့ ယေန႔ျမန္မာျပည္မွာ အစိုးရပိုင္နဲ႔ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုၿပီး သတင္းမီဒီယာ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ခုစလံုးကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ ပုဂၢလိက စာနယ္ဇင္းကို စာေပစီစစ္ေရးဌာနက ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ကန္႔သတ္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ထားပါတယ္။ ဇြန္လက ‘လွ်ပ္တျပက္’ စာေစာင္ကို ထုတ္ေဝခြင့္ယာယီရပ္ဆိုင္းခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္တုိင္းအစိုးရက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ကို ပုဒ္မ (၅၀၅) ၿငိ္မ္ဝပ္ပိျပားေရး ထိခိုက္ေစမႈနဲ႔ တရားစြဲထားပါတယ္။ ဇူလိုင္ လကုန္မွာ The Voice နဲ႔ Envoy သတင္းဂ်ာနယ္ေတြရဲ ႔ ထုတ္ေဝခြင့္ကို ေခတၱရပ္ဆိုင္းလိုက္ျပန္ပါတယ္။

အၿငိမ္းစား ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအး ေလျဖတ္လို႔ စကၤာပူမွာ ေဆးကုသမႈခံယူေနရတဲ့သတင္းကို ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပတဲ့ Venus နဲ႔ Yangon Times အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္ေတြကို ခြင့္ျပဳခ်က္မယူတဲ့အတြက္ စာေပစီစစ္ေရးက ေခၚယူသတိေပးပါတယ္။ ေနာက္ဒါမ်ဳိးလုပ္ရင္ ဂ်ာနယ္ဖ်က္သိမ္းတဲ့အထိ အေရးယူႏိုင္တယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေၾကာင္း မဇၥိ်မသတင္းမွာ ဇူလိုင္ (၁၃) ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပပါတယ္။ အက်င့္ေဟာင္းကို မစြန္႔တာလား၊ မေျပာင္းလဲႏိုင္တာလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။

ဗမာစစ္အာဏာပိုင္ေတြဟာ Public Opinion (ေခၚ) ျပည္သူ႔သေဘာထားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာ အႏွစ္ (၅၀) ရွိၿပီျဖစ္ပါတယ္။ မီဒီယာကို တိုက္ရိုက္ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့နည္း၊ တဖက္သတ္ဝါဒျဖန္႔နည္း၊ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးမႈကို ပိတ္ပင္ တဲ့နည္း စတဲ့ နည္း (၃) မ်ဳိးနဲ႔ ျပည္သူ႔သေဘာထားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားအျမင္ေတြဟာ ျပည္သူ႔ဆီမွာ အၿမဲတမ္းကိန္းေအာင္းေနပါတယ္။ ၁၉၈၈ နဲ႔ ၂၀၀၇ မွာ ျပည္သူ႔ သေဘာထားေပါက္ကြဲလာတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔သေဘာထားကို ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ကတဆင့္ တင္ျပ ႏိုင္သလို ပုဂၢလိကစာနယ္ဇင္းကလည္း ေဖာ္ျပႏိုင္ပါတယ္။ အဂတိလိုက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးမွာ ပုဂၢလိကစာနယ္ဇင္းဟာ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းကပါဝင္ႏိုင္ေၾကာင္းအင္ဒိုနီးရွားသတင္းစာေတြကသက္ေသျပေနပါတယ္။

ျပန္ၾကားေရးဌာန လက္ေအာက္ခံ အစိုးရသတင္းစာေတြဟာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို သတင္း ေပးပို႔ရာမွာလည္း သတင္းထိန္ခ်န္တာမ်ဳိး လုပ္တတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေကအန္ယူ - ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအရံုးနဲ႔ ဦးသိန္း စိန္အစိုးရတုိ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႔ ဇန္နဝါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔က သေဘာတူတဲ့သတင္းကို အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာက ႀကိဳဆို ေထာက္ခံၾကၿပီး ဒီအေၾကာင္းကို သတင္းေဆာင္းပါးအမ်ားအျပား ေရးၾကပါတယ္။ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္မင္းရဲ ႔ ေျပာၾကားခ်က္နဲ႔ ေကအန္ယူ ရဲ ႔ ေၾကညာခ်က္မ်ားကို အျခားသတင္းမီဒီယာေတြမွာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဇန္နဝါရီ (၁၄) ရက္ထုတ္ အစိုးရသတင္းစာေတြမွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာကိုထိမ္ခ်န္ၿပီး ေဆြးေႏြး ပြဲတက္ေရာက္သူရဲ ႔ အမည္ကိုသာ ဦးစားေပးေဖာ္ျပပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတဲ့အေၾကာင္းအရာဟာ အေရးမႀကီးသလို ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒီလုိ သတင္းရဲ ႔ အႏွစ္သာရကို ထိမ္ခ်န္တာဟာ ေျပာင္းလဲမႈကို အသိအမွတ္မျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။

သတင္းအခ်က္အလက္ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုးအျပည့္အစံု သတင္းမီဒီယာက မေဖာ္ျပရင္ စာဖတ္ပရိသတ္အေနနဲ႔ အဲဒီသတင္းအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းအေၾကာင္းအရာကို ျပည္သူမသိေလေလ ျပည္သူ႔သေဘာထားမရွိေလေလဆိုတာ စစ္အစိုးရက်င့္ထံုးျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢလိကစာနယ္ဇင္းမွာေတာ့ သတင္း အခ်က္အလက္ အစံုအလင္မေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ စာေစာင္ကို ျပည္သူ႔လူထုက စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းေပးပို႔တာကို စာဖတ္ပရိသတ္ စိတ္ဝင္စားေလေလ အဲဒီ သတင္းစာလည္း သိကၡာတက္ေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္ ေအာက္ လႊတ္တာ္အမတ္ေတြ ရပို္င္ခြင့္စရိတ္ အလႊဲသံုးစားလုပ္တာကို ၂၀၀၉ မွာ Daily Telegraph သတင္းစာက ေဖာ္ထုတ္ တဲ့အတြက္ ပါလီမန္ျပဳျပင္ေရးလုပ္ရတဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေရး အလြဲသံုးစားလုပ္တာကို တာဝန္ သိတဲ့ပုဂၢလိကစာနယ္ဇင္းကကာကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္းျပသတာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေရးအလြဲသံုးစားလုပ္မႈကို ေဖာ္ျပတဲ့ The Voice သတင္းဂ်ာနယ္ဟာ သတၱဳ တြင္းဝန္ႀကီးဌာနက တရားစြဲတာကို ခံေနရပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ သတၱဳတြင္းဝန္ႀကီးဌာန၊ လယ္ယာ စိုက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီးဌာန၊ အမွတ္ (၁) နဲ႔ အမွတ္ (၂) စက္မႈဝန္ႀကီးဌာနစတဲ့ ဝန္ႀကီးဌာနေတြဟာ က်ပ္သိန္း ေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီး (၂၀၀၉-၂၀၁၀) ဘ႑ာေရးႏွစ္မွာ အလြဲသံုးစားလုပ္ထားတာကို စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္က လႊတ္ေတာ္ ကိုေပးပို႔တဲ့ (၃၆) မ်က္ႏွာအစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို မတ္လ (၁၂) ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice စာေစာင္ကသတင္းအျဖစ္ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဦးသိန္းစိန္က ဂ်ာနယ္ေတြကို တရားစြဲမႈနဲ႔ ထုတ္ေဝခြင့္ရပ္ဆိုင္းမႈ ျပႆနာေတြ မၾကာမီေျပလည္သြားမယ္လို႔ ၾသဂုတ္လ (၄) ရက္ေန႔က ေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လာမယ့္ (၁၈) ရက္ေန႔ကစၿပီး ဂ်ာနယ္ ႏွစ္ခုစလံုး ထုတ္ေဝခြင့္ ျပန္လည္ ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို ျပည္သူ႔စာနယ္ဇင္းကသာ ကာကြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ အရာထမ္းေတြ မတရား လုပ္တာကို သတင္းသမားက ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ စာနယ္ဇင္းနဲ႔ တရားေရးဌာနလြတ္လပ္မႈမရွိရင္ ဒီမုိကေရစီလည္း မရွိႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ဆုိရိုးစကားရွိပါတယ္။