၂၁ ရာစု မႏၱေလး

ဓမၼာ႐ံု ဘုရားပဲြႏွင့္ ဘုန္းႀကီးပ်ံ၊ အလွဴ မဂၤလာေဆာင္ႏွင့္ ကေလး ပုခက္တင္ပါ မက်န္ ဇာတ္ပဲြ၊ အၿငိမ့္ပဲြမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ထည့္သြင္းကာ ၁၂ ရာသီ ပဲြလမ္းမပ်က္ လမ္းပိတ္ေအာင္ စည္ကား ခဲ့ေသာၿမိဳ႕၊ နံနက္ အ႐ုဏ္တက္ ဆြမ္း ထခ်က္ကာ ထိုင္ကိုယ္ေတာ္ တစ္မ်ဳိး၊ ရပ္ကိုယ္ေတာ္ တစ္သြယ္ ဆြမ္းခဲဖြယ္မ်ား ေလာင္းလွဴခဲ့ေသာၿမိဳ႕၊ ေထာင့္ က်က် ေလးေထာင့္ကြက္ ၀င္းေတြမွာ ႏွစ္အိမ့္ တစ္အိမ္ ေဆြမ်ဳိးေတြလို ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ၿမိဳ႕၊ ျမန္မာဘုရင္ ေနာက္ဆံုး မင္းဆက္ နန္းစိုက္ခဲ့ရာ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား က်န္ရွိ ခဲ့ေသာၿမိဳ႕၊ ရွည္လ်ား ထည္၀ါေသာ သမိုင္းရွိၿပီး ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ ၀ံ့ႂကြားခဲ့ေသာ ထိုၿမိဳ႕မွာ ၂၁ ရာစု အေရာက္တြင္ အေျပာင္းအလဲမ်ား၊ အေရြ႕ မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေလၿပီ။

အေရွ႕ဘက္ ရွမ္း႐ိုးမ ေတာင္တန္းမ်ားဘက္မွ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ သန္းလာေတာ့ မႏၲေလးၿမဳိ႕က သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းခံ ထြက္လာၾကသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ႂကြခ်ီ ဦးတည္ရာမွာလည္း ေနထြက္ရာၿမိဳ႕ အေရွ႕ျခမ္း မႏၲေလး ၿမိဳ႕သစ္ဘက္ျဖစ္သည္။ ယခင္လို ၿမိဳ႕တြင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အနည္းငယ္ အလွမ္းေ၀းေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ သစ္ဘက္ျခမ္း ျဖစ္လာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္အနည္းငယ္ ၾကာခဲ့ေလၿပီ။ တစ္ေနကုန္ ႐ုန္းကန္ စီးပြားရွာ ပင္ပန္းခဲ့ေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚလူထုအတြက္ ေန႔စဥ္ နံနက္ ေစာေစာထကာ ဆြမ္းထ ခ်က္ရမည့္ အလုပ္က မလြယ္ကူေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ေ၀းလံလွသည့္ ၿမိဳ႕သစ္သို႔ သြားေရာက္ အလွဴခံရမည့္အေရး အဆင္ေျပေစရန္ ယာနဒါန ဆြမ္းခံ ႀကိဳပို႔ယာဥ္မ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ အလွဴအတန္း ၀ါသနာပါသူမ်ား စုစည္းကာ တစ္ပတ္တစ္ခါ စုေပါင္း ဘံုဆြမ္းေလာင္း အသင္းမ်ား ဖဲြ႕စည္းလာခဲ့ၾကသည္။ လမ္း ၈၀ ယူနန္ဘံုေက်ာင္းမွလည္း ၀ါတြင္း ဥပုသ္မ်ားတြင္ ဆြမ္းခဲဖြယ္မ်ား ေလာင္းလွဴေပးခဲ့ ၾကေလသည္။

“မႏၲေလး၀န္းက်င္ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ သူတို႔ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေျပာင္းသြားတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ကိုပဲ ဦးတည္ ပို႔ေပးေနရပါ တယ္” ဟု မိုးထိေအာင္စည္ ယာနဓာန ဆြမ္းခံ ႀကိဳပို႔ယာဥ္ အဖဲြ႕ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးက ဆိုသည္။

ၿမိဳ႕သစ္ေရာက္ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားမ်ားက အလွဴအတန္း အျပင္ ဓေလ့ ထံုးစံအတိုင္း သူတုိ႔ ေရာက္ရွိ သြားသည့္ ရပ္ကြက္ ဘုရားပဲြေလးမ်ားတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ဆင္ႏႊဲတုန္း။ သူတို႔ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရသည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕အတြင္း ဓမၼာ႐ံု ဘုရားပဲြမ်ားကေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ ကပ္ကပ္ အၿငိမ့္ပဲြ ဇာတ္ပဲြ အသာထားျခင္း ပဲြကေလးႏွင့္ ၿပီးရတာ မ်ားလာသည္။ ပဲြမႀကိဳက္သည့္ ၿမိဳ႕ေန လူထုအၾကား၊ ပဲြေတာ္ရက္မွာ တိုက္တံခါးပိတ္ အိပ္လာၾကသည့္ ၿမိဳ႕ေန လူတန္းစားမ်ား အၾကား အၿငိမ့္ေတြ၊ ဇာတ္ေတြလည္း ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ၾကေတာ့။ “ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သစ္ဘက္ေတြကို အားထားေနရတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ ဇာတ္ကလည္း ၾကည့္မယ့္သူ နည္းသြားၿပီ” ဟု ဇာတ္သဘင္သက္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ ပိုးခ်စ္ဇာတ္ အေထြေထြ တာ၀န္ခံ ဦးေလးဇင္က ေျပာသည္။

မိုးမခ်ဳပ္ အိပ္ေရးမပ်က္ အၿငိမ့္ပဲြ၊ ဇာတ္ပြဲ အစားထိုး ျခင္းလံုးသ႐ုပ္ျပပဲြေတြကိုေတာ့ ၿမိဳ႕ေနလူထုက အားေပးမႈရွိသည္။ “ဆုေငြေတြလည္း ခ်ၾကတယ္။ သူတို႔လည္း လိုက္ခတ္လာၾကတယ္။ ဘုရားႀကီး ျခင္းအလွခတ္ ၿပိဳင္ပဲြမွာေတာင္ သူတို႔အဖဲြ႕ေတြ ပါလာၾကၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္ကိုလည္း အလွျပ လိုက္ခတ္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ဖူးတယ္” ဟု ျခင္းလံုး သ႐ုပ္ေဖာ္ ကစားသည့္ အဖဲြ႕တည္ေထာင္ထားေသာ ဦးေက်ာ္သန္းက ေျပာသည္။

အားကစားကို စိတ္ပါ၀င္စားမႈရွိသည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚ ေနထိုင္သူမ်ားအတြက္ အဆင့္ျမင့္ ကိရိယာမ်ားကို အသံုးျပဳထားသည့္ အားကစား ခန္းမေတြ အလွ်ဳိလွ်ဳိ ေပၚထြက္လာသည္ကလည္း ေခတ္သစ္ မႏၲေလး၏ ပံုရိပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ လမ္းေလွ်ာက္ အားကစား ျပဳလုပ္ရန္ ေကာင္းေသာ မႏၲေလး နန္းၿမိဳ႕ က်ံဳး၀န္းက်င္က သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပဆံုး ေနရာ ျဖစ္လာသည္။ ထိုက္က်ိႏွင့္ ၀ူ႐ွဴး ကစားရင္း နံနက္ခင္းတိုင္း ၿမိဳ႕ေန လူထုႏွင့္ မႏၲေလး က်ံဳးႀကီး ဆံုစည္းျဖစ္ေနၾကသည္။ ၀ူ႐ွဴးႏွင့္ ထိုက္က်ိ ကစားသူ ၿမိဳ႕ေန လူထုႏွင့္ မႏၲေလး က်ံဳးႀကီးက ခဲြ၍မရေတာ့။ “နံနက္ခင္းတိုင္း က်ံဳးေဘးမွာ ၀ူ႐ွဴးေတြ၊ ထိုက္က်ိေတြ အဖဲြ႕လိုက္ စုေပါင္း ကစားေနၾကတာ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕သစ္ ၆၂ လမ္းမွာလည္း လုပ္လာၾကၿပီ” ဟု မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေအာင္ေဆြက ဆိုသည္။

မႏၲေလး က်ံဳး၀န္းက်င္တြင္ စုေပါင္း အားကစား လုပ္ေနၾကသလို မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္သည့္ ေဒသခံ မ်ားကလည္း ေနာင္ေရွ႕ေရးေမွ်ာ္ေတြးကာ တ႐ုတ္ ဘံုေက်ာင္းမ်ားသို႔ အတူတကြ သြားေရာက္ ပညာ သင္ၾကားေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ “တခ်ဳိ႕က ဒီမွာ ဆရာေတာင္ ျပန္ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ဟု တ႐ုတ္ ဘံုေက်ာင္း ၀န္ထမ္း တစ္ဦးက ဆိုသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္ သာယာေရး ေကာ္မတီမွ လူျမင္ကြင္းမ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား၌ ျမန္မာစာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာသံုး အဂၤလိပ္စာမွလဲြ၍ လူအမ်ား နားမလည္သည့္ အျခား ဘာသာစကားမ်ား အသံုးမျပဳရန္ ေမတၱာရပ္ခံ ျဖဳတ္သိမ္းေစခဲ့သည္။ ထို႔အတြက္ေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္အခ်ဳိ႕ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အမ်ားဆံုး ဆက္ဆံေနရသူမ်ား ဖတ္႐ႈနား လည္ေစရန္ တ႐ုတ္စာျဖင့္ ေရးထိုးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ျဖဳတ္သိမ္း ေပးခဲ့ရသည္။ ယခု အခ်ိန္ထိ စည္ပင္သာယာက တားျမစ္ထားေသာ္လည္း တပ္ဆင္ အသံုးျပဳေနသူ အခ်ဳိ႕ ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ “တ႐ုတ္စာ မထည့္ထားေတာ့ အခက္အခဲ ရွိတယ္” ဟု ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းဆိုင္ ၀န္ထမ္း တစ္ဦး ကဆိုသည္။

ဆိုင္ျပင္ပက ဆိုင္းဘုတ္ ကိစၥ အျပင္ ဆိုင္အတြင္း ၀န္ေဆာင္မႈ ကိစၥမ်ားကလည္း ရွိေနေသးသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ အင္တာနက္ ဆိုင္မ်ားအတြက္ ရပ္တည္ဖို႔ လြယ္ကူ ေစမည့္ နည္းလမ္း တစ္ခုမွာ အင္တာနက္ လိုင္းေကာင္းရန္ အျပင္ ခ်က္တင္ ေဆာ့ဖ္၀ဲ တစ္ခုျဖစ္သည့္ Chinese QQ အက္ပလီေကး  ရွင္းႏွင့္ တ႐ုတ္ စာ႐ိုက္ စနစ္ျဖစ္သည့္ Pyin Yin Keyboard ႏွင့္ Sogo Font တို႔ကို ကြန္ပ်ဴတာမ်ားအတြင္း ထည့္သြင္း ထားရန္ပင္ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔သာ ထည့္ထားပါက စီးပြား လာဘ္ရႊင္ ဂါထာမ်ားပင္ ရြတ္ရန္ မလိုေတာ့ပါ။ “မႏၲေလးက ဆိုင္ေတြ အတြက္ အဲဒီ ေဆာ့ဖ္၀ဲနဲ႔ အက္ပလီေကးရွင္းေတြက မရွိမျဖစ္ပဲ” ဟု အင္တာနက္ဆိုင္ ၀န္ထမ္း တစ္ဦးျဖစ္ သူ ကိုေအာင္က ဆိုသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုျဖစ္လာသည့္ KTV ကာရာအိုေက ဆိုင္မ်ားတြင္ လည္း တ႐ုတ္သီခ်င္းမ်ား ထည့္မထားသည့္ ဆိုင္အတြက္ ေစ်းကြက္ေနရာ က်ဥ္းသည္ဟု ဆိုင္တာ၀န္ခံ အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။

“ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မရွိမျဖစ္ ထည့္ထားရတယ္” ဟုဆိုင္၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာသည္။ မ်က္ရစ္ မပါေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕က ပ်ဴိျဖဴေခ်ာမ်ားအတြက္ အိုင္းလိုင္နာက အသံုး၀င္ဆံုးျဖစ္လာသည္။ ပါးနီႀကိဳက္ သည့္ သူမတို႔အတြက္ နဂိုရဲၿပီးသား မ်က္ႏွာေၾကာင့္ အေရာင္မပါသည့္ ပါးနီကို ပုိမိုသံုးစြဲလာသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ ပူျပင္းလွသည့္ ေနေရာင္ကုိ အန္တုၿပီး စီးပြား ရွာေနသူတို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ကာ Skin Care လုပ္ရန္ ျဗဴတီ စလြန္းေတြက မႈိလိုေပါက္ကာ ေပၚထြက္လာသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခါ ေပါင္းတင္ က်ပ္ႏွစ္ေသာင္း၊ သံုးေသာင္း၊ Skin Care တစ္စံု က်ပ္ခုနစ္သိန္း၊ ရွစ္သိန္းသည္ ၎တုိ႔အတြက္ မေျပာ ပေလာက္ဟု ျဗဴတီစလြန္း ဆုိင္ရွင္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ အလွအပပစၥည္း ေရာင္းခ်ေနသူ အခ်ိဳ႕က ဆုိသည္။

အသားအေရ စုိျပည္ လွပေအာင္ သစ္သီး သီးႏွံေတြ စားသံုးေလ့ရွိ ၾကသည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေန လူတန္းစား  မ်ားအတြက္ အသီးအႏွံ ဆုိင္ေလးေတြက အၿပိဳင္အဆိုင္ ေပၚထြက္လာသည္။ သစ္သီးမ်ိဳးစံု ႀကိဳက္တတ္ ၾကသည့္အတြက္ အဖိုးတန္ သစ္သီးေတြက ဆုိင္ေတြမွာ ေနရာ ၀င္ယူလာသည္။ တစ္ပိႆာလွ်င္ က်ပ္ တစ္ေသာင္း ငါးေထာင္ခန္႔ရိွသည့္ ယိုးဒယား စပ်စ္သီးမ်ား၊ တစ္လံုးလွ်င္ က်ပ္ ၁၈၀၀ ၀န္းက်င္ရွိသည့္ နဂါးေမာက္သီးမ်ား၊ တစ္လံုး က်ပ္ ၂၅၀၀ ခန္႔ရွိသည့္ ကၽြဲေကာသီးမ်ားကို သစ္သီးဆုိင္ေတြက ရဲရဲ၀င့္၀င့္ တင္ႏုိင္လာၾကသည္။ “ျမန္မာေတြကေတာ့ အခါႀကီးရက္ႀကီး သစ္သီးကိုးမ်ိဳးတင္တဲ့ အခါမ်ိဳးဆုိရင္ ေရာင္းရ တယ္။ ပံုမွန္ရက္မ်ိဳးကေတာ့ ေစ်းအရမ္းႀကီးတဲ့ အသီးေတြ သိပ္မ၀ယ္ၾကဘူး”ဟု လမ္း ၈၀ တြင္ သစ္သီးေရာင္းခ်ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ေျပာသည္။

သစ္သီးတင္မဟုတ္၊ အျခား စားေသာက္မႈမ်ားလည္း မသိမသာ ေျပာင္းလဲလာသည္မွာ မႏၲေလး၏ ပံုရိပ္သစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ မုန္႔တီ၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ ထမင္းသုပ္၊ မုန္႔သုိင္းၿခဳံအစရွိသည့္ ျမန္မာ မုန္႔မ်ိဳးစံု ေရာင္းခ် ေနသည့္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ ညေစ်းတန္းထက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ အကင္စံု၊ မာလာဟင္းႏွင့္ တ႐ုတ္ အစားအစာ တြဲဖက္ၿပီး မ်ဳိးစံု ေရာင္းခ်ေနသည့္ ၇၆ လမ္း ညေစ်းတန္းက ပိုမို အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္လာသည္။ မုန္႔မ်ဳိးစံု တဲြဖက္ ေရာင္းခ်သည့္ မႏၲေလး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ားတြင္ မႏၲေလး မုန္႔တီႏွင့္ အေၾကာ္စံုထက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲႏွင့္ ၀က္ေခါက္ေၾကာ္က မေရာင္းမျဖစ္ ေရာင္းခ်ေနရသည့္ မႏၲေလး အစားအေသာက္ ျဖစ္လာသည္ဟု ဆုိင္ရွင္အခ်ိဳ႕က ဆုိသည္။

ယခင္ ႏွစ္ပုိင္းက မဟာျမတ္မုနိ ဘုရား၀န္းက်င္ရွိ ေက်ာက္ဆစ္တန္းတြင္ ကြမ္ရင္ မယ္ေတာ္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ မ်ား၊ ဦးတီပြား ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား သူ႔ဆုိင္ ကုိယ့္ဆုိင္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ဆုိင္ဆုိင္ ထုလုပ္ေပးခဲ့ရသည္ဟု မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီးမွ အမွတ္တရ အေရာင္းဆိုင္ရွင္ တစ္ဦးက ဆိုသည္။ အခုေတာ့ အခ်ိန္ယူ ထုလုပ္ရသည့္ ေက်ာက္ဆစ္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ေစာင့္ရန္ မလုိေတာ့။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ေစ်းႏႈန္း က်ပ္ တစ္ဆယ့္ ငါးသိန္း၀န္းက်င္အထိရွိေသာ ဗုဒၶ ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား၊ ကြမ္ရင္ မယ္ေတာ္ ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား၊ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံလုပ္ ေႂကြပန္းအိုးႀကီးမ်ား၊ တ႐ုတ္ စစ္သူႀကီး အ႐ုပ္မ်ား၊ တ႐ုတ္ နတ္႐ုပ္မ်ား ေရာင္းခ်ေပး ေနသည့္ ဆိုင္မ်ား ေပၚထြက္လာၿပီျဖစ္သည္။

မႏၲေလးသည္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲလာၿပီဟု မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံ အခ်ိဳ႕က သံုးသပ္သည္။ မနည္း ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံေနရတယ္ဟုလည္း မႏၲေလးသား စာေရးဆရာ ဆူးငွက္က ေျပာသည္။ မႏၲေလးသည္ တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

From:yoyarlay