သခ်ၤာဂဏန္းမ်ားကေျပာေသာသမုိင္း

ျမန္မာတုိ႔၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းသည္ သမုိင္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အစဥ္ျမင့္မားခဲ့သည္။ စာေပ၊ အႏု ပညာ၊ ဝိဇၨာသိပၸံပညာမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့သည္။ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ရာတြင္ အေလး၊ တင္းေတာင္းမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ ခ်ိန္တြယ္၊ ျခင္တြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ျခင္ဝန္မ်ားကုိ လျဖဴ၊ လမယ္၊ စလယ္၊ ခြက္၊ ျပည္၊ စိတ္၊ ခဲြ၊ တင္းႏွင့္ ခ်ိန္ဝန္မ်ားကုိ ႏွမ္း၊ ဆန္၊ ေရြး၊ ပဲ၊ မူး၊ မတ္၊ က်ပ္၊ ပုိလ္၊ ပိႆာ၊ ဆဲြစသည့္ျမန္မာ့အေလးခ်ိန္စနစ္ျဖင့္ ျခင္ခဲ့၊ ခ်ိန္ခဲ့ၾကသည္။

 အရာဝတၳဳပစၥည္းမ်ား ေနရာအကြာအေဝးမ်ားကုိ ႏွမ္း၊ မုေယာ၊ လက္သစ္၊ မုိက္၊ ေတာင္၊ တာ၊ ဥႆာ၊ ေကာသ၊ ဂါဝုတ္၊ ယူဇနာစသည့္ျမန္မာ့အတုိင္းအတာစနစ္ျဖင့္ တုိင္းတာခဲ့ၾကသည္။အခ်ိန္နာရီ
မ်ားကုိလည္း မွိတ္၊ ခဏ၊ လယ၊ ခရာ (မုဟုတ္)၊ ျပန္၊ ဗီဇနာ၊ ပါဒ္၊ နာရီ၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္စ သည့္ ျမန္မာ့အခ်ိန္အတုိင္းအတာစနစ္ျဖင့္ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ထုိက့ဲသုိ႔ အသုံးျပဳ
ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာ့အေလးခ်ိန္ အျခင္အတြယ္မ်ားကုိလည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့အတုိင္း အတာမ်ားကုိလည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့အခ်ိန္ကာလမ်ားကုိလည္းေကာင္း သတ္မွတ္ေခၚေဝၚၾကရာတြင္
ျမန္မာ့႐ုိးရာ ကိန္းဂဏန္းသခ်ၤာမ်ားကုိ အသုံးျပဳခဲ့သည္။

ထုိ႔ျပင္ ျမန္မာ့႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ နံသင့္ေန႔ရက္၊ နံသင့္ဂဏန္း၊ နံသင့္အကၡရာမ်ား ကုိအသုံးျပဳကာ အမည္ေပးကင္ပြန္းတပ္ျခင္းမ်ားတြင္လည္း အသုံးျပဳၾကသည္။တုိင္း၊ ႏုိင္ငံ၊ ၿမိဳ႕ရြာေဒသ၊ အဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ ထူးျခားမႈျဖစ္စဥ္မ်ားကုိလည္း နံသင့္ဂဏန္း၊ နံသင့္အကၡရာမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ မွတ္သားေလ့ရွိၾကေပသည္။နံသင့္အကၡရာ၊ နံသင့္ဂဏန္းသခ်ၤာနည္းျဖင့္ မွတ္သားျခင္းျဖင့္ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္၊ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို လည္းေကာင္း၊ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိလည္းေကာင္း လြယ္လြယ္ကူကူ မွတ္သားႏုိင္ေလသည္။ကုန္းေဘာင္ႏုိင္ငံေတာ္၏ သမုိင္းျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ နံသင့္အကၡရာ၊ နံသင့္ဂဏန္းသခ်ၤာနည္းျဖင့္ ေလ့လာ သုေတသနျပဳႏုိင္ေပသည္။

    ဗညားဒလ (ဦးေအာင္လွ) သည္ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၃၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၈ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ခရစ္ႏွစ္ (၂၂-၃-၁၇၅၂) ခုႏွစ္ အင္းဝကုိသိမ္း၍ မဟာဓမၼရာဇာဓိပတိကုိ ဟံသာဝတီသုိ႔ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္အင္းဝျပည္ႀကီး ပ်က္စီးခဲ့ရသည္။ မြန္တုိ႔ဘ႑ာေတာ္မ်ားကုိသိမ္းယူ၊ မင္းႏွင့္ တကြ အဆင့္အတန္းျမင့္သူတုိ႔ကုိ ဟံသာဝတီသုိ႔ပုိ႔၊ ေရႊနန္းေတာ္မွစ၍ အေဆာက္အအုံေကာင္းမွန္သ
ေရြ႕မီးတုိက္၊ အင္းဝေနျပည္ေတာ္ ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၃ ကုိ အာဣဥေစာ နန္းက ေလွ်ာ (ဥၾသဥေစာ နန္းကေလွ်ာ) ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

မုဆုိးဘုိရြာသူႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ အင္းဝမက်ဆုံးမီ အခ်ိန္ကပင္ မိမိေဒသလုံၿခံဳေရးႏွင့္ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ မုဆုိးဘုိရြာႏွင့္ဝန္းက်င္ ၄၆ ရြာကုိ စုစည္းခဲ့သည္။ မုဆုိးဘုိရြာ၌ ထန္းလုံခံတပ္ၿမိဳ႕ကုိ အခုိင္အမာတည္ေဆာက္သည္။ က်ဳံးေျမာင္းမ်ားကုိ တူးထားေစ သည္။ ပ်ဳိရြယ္သူအားလုံးကုိ စစ္အတတ္ပညာသင္ၾကားေပးသည္။ ထန္းလုံတပ္အျပင္ဘက္အနီးအ နားရွိ ဆည္၊ ကန္၊ ေရတြင္းစသည့္ေနရာမ်ား၊ စားနပ္ရိကၡာထားႏုိင္ေသာ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ လူခုိ ေအာင္း
နားေနႏုိင္ေသာ အိမ္၊ ယာမ်ားအားလုံးကုိ ရန္သူမ်ားအသုံးမျပဳႏုိင္ရန္ ဖ်က္ဆီးပစ္ေစသည္။

သစၥာေရတုိက္ရန္လာေသာ ဟံသာဝတီတပ္ႏွင့္ ေကြ႕တပ္မ်ားကုိ ေအာင္ႏုိင္သူထံမွသာ သစၥာခံမည္ ဟုပရိယာယ္သုံးခဲ့သည္။ သစၥာေရတုိက္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္လာေရာက္ၾကေသာ ရန္သူတပ္မ်ားကုိ
ေျပာက္က်ားနည္းျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းႏုိင္ခဲ့သည္။ ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ မုဆုိးဘုိကုိရတနာသိဃၤဟု သမုတ္၍ အေလာင္းမင္းတရား (၁၇၅၂-၁၇၆၀) ဘဲြဲ႕ျဖင့္မင္းျပဳခဲ့သည္။ မင္းျပဳခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၄ ကုိ ဥၾသဥသာကုန္းေဘာင္ ေလာင္းရာဇာ (ဥၾသေအာ္လာ၊ ကုန္းေဘာင္ရာဇာ) ဟုမွတ္သားခဲ့ သည္။
အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ (၁) ရတနာသိဃၤၿမိဳ႕ေတာ္၊ (၂) ေရႊပုံရတနာမဂၤလာနန္းေတာ္၊ (၃) ဗဟုိရ္စင္ေတာ္၊ (၄) နတ္ကြန္းေတာ္၊ (၅) ေရႊခ်က္သုိေစတီေတာ္၊ (၆) က်ဳံးေတာ္၊ (၇) မဟာနႏၵာကန္ ေတာ္တုိ႔ကုိ တစ္ခ်ိန္တည္း၊ တစ္ၿပိဳင္တည္း ပႏၷက္တင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၅၊ ပထမ ဝါဆုိလဆုတ္ ၆၊ ၾကာသပေတး၊ ခရစ္ႏွစ္ (၂၁-၆-၁၇၅၃) မင္းတရားႀကီး ေနျပည္ေတာ္ကုိစ၍တည္ ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၅ ကုိဥၾသေအာ္မည္၊ ကုန္းေဘာင္တည္ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

အေလာင္းမင္းတရား နတ္ျပည္စံေသာအခါ သားေတာ္ႀကီးေနာင္ေတာ္ႀကီး (ဒီပဲယင္းမင္း) (၁၇၆၀-၁၇၆၃) နန္းတက္သည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကုိ စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕တည္မင္းဟုလည္း ေခၚသည္။ ထီးနန္းဆက္ခံ ၿပီးေနာက္ ပုန္ကန္မႈအေရးအခင္းမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းရသည္။ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ က်ဳိင္း႐ုံးႀကီးနယ္ကုိ လည္း အာဏာစက္ပ်ံ႕ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္တုိ႔ကုိ ရန္ကုန္ႏွင့္ပုသိမ္၌ ကုန္တိုက္ဖြင့္ေပးခဲ့သည္။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၂၅၊ နတ္ေတာ္လဆုတ္ ၃၊ အဂၤါ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၂၂-၁၁-၁၇၆၃) တြင္ေနာင္ေတာ္ႀကီး (ဒီပဲ ယင္းမင္းတရားႀကီး) နတ္ရြာစံသည္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီး (ဒီပဲယင္းမင္း) ေရႊထီးေရႊနန္းကုိ သိမ္းျမန္းစုိး အုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၂ ခု၊ နယုန္လဆုတ္ ၉၊ စေန၊ ခရစ္ႏွစ္ (၇-၆-၁၇၆၀) ကု အတာကံ့ ေကာ္၊ သားဦးစစ္ကုိင္းေပ်ာ္ဟု မွတ္သားခ့ဲသည္။

ေနာင္ေတာ္ႀကီး (ဒီပဲယင္းမင္း) လြန္ေသာ္ညီေတာ္ဆင္ျဖဴရွင္ (ေျမဒူးမင္း) (၁၇၆၃-၁၇၇၆) ကဆက္ခံ သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၅ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၂၊ စေန၊ ခရစ္ႏွစ္ (၃-၃-၁၇၆၄) တြင္ မင္းလွ ေနာ္ရထာႀကီးမွဴး၍ ရတနာပူရ အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္ကုိစ၍ တည္လုပ္ရသည္။ ဇင္းမယ္သားတုိ႔ထႂကြ၍ တုိက္ခုိက္ႏွိမ္နင္းရသည္။ မဏိပူရကသည္းေစာ္ဘြားက ေတာ္လွန္ရန္ႀကိဳးစားသျဖင့္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ခ်ီတက္တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။ ယုိးဒယားကုိ ခ်ီတက္တုိက္ခုိက္ရာ ေအာင္ျမင္သည္။ မန္ခ်ဴးတ႐ုတ္တုိ႔၏ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ဴးေက်ာ္မႈကုိလည္း ေအာင္ျမင္စြာတြန္းလွန္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၃၈၊ နယုန္လဆုတ္ ၁၀၊ တနလၤာ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၁-၆-၁၇၇၆) တြင္ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားႀကီး ထီးနန္းဆက္ခံခဲ့ ေသာျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၅၊ နတ္ေတာ္လဆုတ္ ၄၊ ဗုဒၶဟူး၊ ခရစ္ႏွစ္ (၂၃-၁၁-၁၇၆၃) ကုိ အံ့ေအာ္ ၾကာျဖဴသားလတ္ေရႊနန္းယူ ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

ဆင္ျဖဴရွင္(ေျမဒူးမင္း) နတ္ရြာစံေသာအခါ သားေတာ္စဥ့္ကူးမင္း (၁၇၇၆-၁၇၈၂) ထီးနန္းဆက္ခံ သည္။ အေလာင္းမင္းတရား၏ သားေတာ္မ်ားက မေက်နပ္ၾကေပ။ စဥ့္ကူးမင္းလည္း ဘေထြးေတာ္ မ်ား၏ အစီးအနင္း၊ အေဆာင္အေယာင္တုိ႔ကုိ ႐ုပ္သိမ္းခဲ့သည္။ စဥ့္ကူးမင္း အညာသီဟေတာသုိ႔ ဘုရားဖူးထြက္စဥ္ေနာင္ေတာ္ႀကီး (ဒီပဲယင္းမင္း) ၏သားေတာ္ ေဖာင္းကားစားေမာင္ေမာင္က ထီးနန္း လုခဲ့သည္။ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား သားေတာ္စဥ့္ကူးသခင္ မင္းရဲလွေရႊထီးေရႊနန္းတက္သိမ္း စုိးစံခဲ့ ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၃၈၊ နယုန္လဆုတ္ ၁၀၊ တနလၤာ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၁-၆-၁၇၇၆) ကုိဥဦေဇယာ၊ ငါးထပ္ဒါယကာ ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

ေဖာင္းကားစားေမာင္ေမာင္ (၁၇၈၂) ကုိအေလာင္းမင္းတရား၏သားေတာ္ ဗဒုံၿမိဳ႕စားဘုိးေတာ္က မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ႀကံၿပီး ထီးနန္းကုိသိမ္းယူခဲ့သည္။ ေဖာင္းကားစားသည္ ခုႏွစ္ရက္သာ ထီးနန္းစံခဲ့ရသည္။ မင္းဧကရာဇ္ဟုညာ၍ ၿမိဳ႕ႏွင့္နန္းေတာ္သုိ႔ဝင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၃၊ တပုိ႔ တဲြလဆုတ္ ၈၊ အဂၤါ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၅-၂-၁၇၈၂) တြင္ဗဒုံမင္းသားနန္းေတာ္ကုိ တုိက္ခုိက္၊ နန္းေတာ္ကုိ သိမ္းရ၊ ေဖာင္းကားစားကုိ နန္းေတာ္မွာပင္ဖမ္းမိ၊ ေဖာင္းကားကစားကုိ ထုံးစံႏွင့္အညီ စီရင္ေသာျမန္ မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၃၊ တပုိ႔တဲြလဆုတ္ ၁၄၊ တနလၤာ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၁-၂-၁၇၈၂) ကုိ ဧဧလႈိင္စြာ၊ ဇီငွါမင္း ေဖာင္းကားဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

ေဖာင္းကားစားေမာင္ေမာင္ ခုႏွစ္ရက္သာ ထီးနန္းစုိးစံၿပီးေနာက္ ဘုိးေတာ္ (ဗဒုံမင္း) (၁၇၈၂-၁၈၁၉) ထီးနန္းဆက္ခံသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ အင္းဝမွအမရပူရသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္။ ပုန္ကန္မႈမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္း ခဲ့ရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရးလစ္ဟင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳျပင္သည္။ ၁၇၈၄ ႏွင့္ ၁၈၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံ၏ လူဦးေရႏွင့္ စီးပြားေရးအေျခအေနတုိ႔ကုိ သိရွိရန္စစ္တမ္းမ်ား ေကာက္ယူခဲ့သည္။ ဘုိးေတာ္ (ဗဒုံမင္း) ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၈၀၊ နယုန္လဆန္း ၁၃၊ စေန၊ ခရစ္ႏွစ္ (၅-၆-၁၈၁၉) တြင္နတ္ျပည္ေျပာင္းစံခဲ့ သည္။ ေျမးေတာ္ဘႀကီးေတာ္မင္း (၁၈၁၉-၁၈၃၇) ထီးနန္းဆက္ခံသည္။ ဘုိးေတာ္ (ဗဒုံမင္း) ေရႊထီး၊ ေရႊနန္းတုိင္းကား ႏုိင္ငံကုိသိမ္းျမန္းစုိးအုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၃၊ တပုိ႔တဲြလဆုတ္ ၄၊ တနလၤာ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၁-၂-၁၇၈၂) ကုိ ရက္ကားသတၱ၊ ေရာက္လက အမရျပည္ႀကီးပုိင္ ဟုမွတ္သားခဲ့ သည္။

    ဘုိးေတာ္ (ဗဒုံမင္း) (၁၇၈၂-၁၈၁၉) နန္းတက္ၿပီးေနာက္ အင္းဝေနျပည္ေတာ္၌ စုိးစံေတာ္မူသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၄၊ တပုိ႔တဲြလဆန္း ၁၂၊ အဂၤါ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၄-၁-၁၇၈၃) တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္စသည္ ခုႏွစ္ဌာနကုိ တစ္ၿပိဳင္နက္တစ္ခ်က္တည္း တည္လုပ္ရသည္။

ထုိအခါႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းျပႆဒ္ေတာ္စသည္ကုိ ေန႔ေက်ာ္သားတုိ႔စ၍ ထုလုပ္ရသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလး မ်က္ႏွာ ၁၂ တံခါး၊ ျပ ၃၅ မ်ားကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္း စလုပ္ရသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၅ နယုန္လ ဆန္း ၁၂၊ တနလၤာ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၂-၅-၁၇၈၃) တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးေလးပါးၾကပ္မတ္လုိက္ပါေသာ ပိဋကတ္တင္ ေရႊေဖာင္ေတာ္ကုိ ေရွ႕ကထား၍ မင္းတရားႀကီးရတနာပူရ အင္းဝေရႊၿမိဳ႕ေတာ္က အမရ ပူရေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ေျပာင္းခ်ီေတာ္မူသည္။ အမရပူရၿမိဳ႕သစ္တည္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၄ ကုိ အင္းအိုင္ဝုိက္လည္ ၿမိဳ႕ႀကီးတည္၊ ၿမိဳ႕မည္အမရ၊ သာေမာလွ ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

ဘႀကီးေတာ္ (စစ္ကုိင္းမင္း) (၁၈၁၉-၁၈၃၇)၊ သာယာဝတီမင္း (ေရႊဘုိမင္း) (၁၈၃၇-၁၈၄၆)၊ ပုဂံမင္း (၁၈၄၆-၁၈၅၃) တုိ႔ ထီးနန္းကုိ ဆက္ခံစုိးစံခဲ့ၾကသည္။
ပုဂံမင္း (၁၈၄၆-၁၈၅၃) ကုိညီေတာ္မင္းတုန္းမင္းသားႏွင့္ ကေနာင္မင္းသား ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ့ၾက သည္။ မင္းတုန္းမင္း (၁၈၅၃-၁၈၇၈) သည္ေနာင္ေတာ္ပုဂံမင္းထံမွ ထီးနန္းသိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ မင္း တုန္းမင္းသည္ ေနာင္ေတာ္ပုဂံမင္းကုိ စည္းစိမ္ႏွင့္တကြ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ ပုဂံမင္း သည္ တူေတာ္သီေပါမင္းလက္ထက္ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၈၀ တြင္ကြယ္လြန္သည္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၁၈၊ ျပာသုိလဆုတ္ ၄၊ အဂၤါ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၃-၁-၁၈၅၇) တြင္ မႏၲေလးအရပ္၌ ၿမိဳ႕နန္းတည္ေထာင္စံေနေတာ္မူမည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္၊ နန္းေတာ္မွစ၍ အရပ္ရပ္အလုပ္အေဆာင္မ်ားမွာ
ျပည္သူဆင္းရဲသားတုိ႔အား အခန္႔အထားမရွိေစႏွင့္။ ေငြေတာ္ေပး၍ လုပ္ေဆာင္ေစအမိန္႔ေတာ္ ထုတ္
ျပန္ခဲ့သည္။၎ႏွစ္တပုိ႔တဲြလဆန္း ၈၊ တနဂၤေႏြ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁-၂-၁၈၅၇) ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတည္ရန္
ေတာခုတ္ထြင္သန္႔ရွင္းေစခဲ့သည္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၂၁၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၄၊ တနဂၤေႏြ၊ ခရစ္ႏွစ္ (၁၅-၅-၁၈၅၉) တြင္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ ေလးေထာင့္မွာ အုတ္အဂၤေတ အေသအခ်ာလုပ္ေဆာင္ၿပီးေစလွ်င္ ဆီ ၁၂၀ ကုိထည့္သြင္း၍ၿမဲၿမဲခုိင္ခံ့ ေအာင္ ဖံုးပိတ္ၿပီးမတိမ္းမယိမ္းေစရ။ တည့္မတ္စြာ ဆီးအိုးႀကီးကုိျမႇဳပ္ႏွံၾကရသည္။ ထုိအခ်ိန္၊ ထုိအခါ ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကုိ ပႏၷက္ခ်မွတ္ၾကရသည္။ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္တည္ခဲ့ေသာႏွစ္ကုိ ေအာင္ေက်ာ္ခ်မ္းေအး၊ မႏၲေလး (အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအး၊ မႏၲေလး) ဟုမွတ္သားခဲ့သည္။

မင္းတုန္းမင္း (၁၈၅၃-၁၈၇၈) နတ္ျပည္စံေတာ္မူေသာအခါ သားေတာ္သီေပါမင္း (၁၈၇၈-၁၈၈၅) ထီးနန္းဆက္ခံသည္။ သီေပါမင္းလက္ထက္၌ ႏုိင္ငံေရးယုိယြင္းပ်က္ျပားခဲ့သည္။ နန္းတြင္းမညီညြတ္မႈ မ်ားေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပ်က္ျပားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရး တုိးတက္ခဲ့ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္တုိ႔က မလုိလားေပ။ ကၽြန္းသစ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ အဂၤလိပ္တုိ႔သည္ တတိယအႀကိမ္ က်ဴး ေက်ာ္စစ္ျပဳကာ အထက္ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ သီေပါမင္းႏွင့္တကြ မိဖုရားမင္းေဆြ၊ မင္းမ်ဳိး မ်ားကုိ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ရတနာဂီရိသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ အရွင္ႏွစ္ပါးႏွင့္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ား
ေခၚေဆာင္သြားေသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၇၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၈၊ တနဂၤေႏြ (၂၉-၁၁-၁၈၈၅) ကုိဦးေကာင္းလိမ္ထုတ္၊ မင္းဆက္ျပဳတ္ဟု မွတ္သားခဲ့သည္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္မင္းဆက္မ်ား၏ သမုိင္းျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ သခ်ၤာဂဏန္းျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့သည္။ သခ်ၤာဂဏန္းမ်ားသည္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ သခ်ၤာဂဏန္းမ်ားသည္ သမုိင္းကုိေဖာ္ျပေန ၾကသည္။ သခ်ၤာဂဏန္းမ်ားသည္ လူ႔ေဘာင္၏အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဆာင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရပါ၏။

စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ
အတဲြ(၁)၊ အမွတ္(၃၀၄)၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္