ကၽြန္းသစ္ကို ထုတ္ယူနိုင္သည့္ပမာဏထက္ အစိုးရကလည္းထုတ္၊ တစ္ဆင့္ခံကန္ထရိုက္သမားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္မ်ားကလည္း ထုတ္ယူေနဟုဆို

ကၽြန္း သစ္ကို လက္ရွိကဲ့သို႔ ထုတ္ယူနိုင္ သည့္ပမာဏထက္ အစိုးရ၊ တစ္ ဆင့္ခံ ကန္ထရိုက္သမားမ်ားႏွင့္  လက္နက္ကိုင္မ်ားလည္း ထုတ္ယူ လ်က္ရွိရာ ယင္းသို႔ပိုမိုထုတ္ယူ ေနမည္ဆိုပါက ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ အတြင္း မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ သြားနိုင္ေၾကာင္း သစ္ေတာသ ယံဇာတ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ ထိန္းသိမ္း ေရးအသင္းဥကၠ႒ဦးအုန္းက သတိေပးေျပာသည္။

လာမည့္ ၂၀၁၄-၂၀၁၅မွ စတင္၍ AAC အရ ကၽြန္းသစ္ကို ႏွစ္စဥ္ တန္ခ်ိန္ေျခာက္ေသာင္းသာ ထုတ္ယူ ရေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး ယင္း သို႔ ထုတ္ယူမည္ဆိုပါက သတ္ မွတ္ထားေသာပမာဏထက္ ပိုမို ထုတ္ယူျခင္းမ်ား မရွိသင့္ေၾကာင္း၊ ယခုကဲ့သို႔ ကၽြန္းသစ္တန္ခ်ိန္ထုတ္ ယူမွုေလၽွာ့ခ်လိုက္ျခင္းသည္ ဆက္ လက္ထုတ္ ယူရန္ပ မာဏ လြန္စြာ နည္းပါးသြားနိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သတ္မွတ္တန္ခ်ိန္ ေျခာက္ေသာင္း ထက္ ပိုမိုထုတ္ ယူေနမ ည္ဆိုပါက ေနာင္ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ကၽြန္းသစ္ မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားနိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။

ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဦးအုန္း က ''ဒီလိုမ်ိဳးကၽြန္းသစ္တန္ခ်ိန္ ေလၽွာ့ခ်လိုက္တာ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာထားတဲ့ပမာဏထက္ ပိုမထုတ္ရဘူး။ ေျခာက္ေသာင္း လို႔ေျပာၿပီး ရွစ္ေသာင္း၊ တစ္သိန္း ထုတ္ေနမယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္းကို ဆက္ထုတ္လို႔မရေအာင္ ကို ျပဳန္းတီးသြားမယ္။ အခုေတာင္ ေျခာက္ေသာင္းေတာင္ ရွိပါဦး မလားမသိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေတာ့ သစ္ေတာေတြက ေတာ္ ေတာ္ကို ျပဳန္းတီးပ်က္စီးေနၿပီ။ အစိုးရကလဲ ထုတ္တယ္။ တစ္ ဆင့္ခံ ကန္ထရိုက္သမားေတြက လဲ တရားဝင္ထုတ္လို႔ရတာထက္ မတရားထုတ္ၾကတယ္။ ဒီၾကား ထဲ သူပုန္ေတြလဲ ထုတ္ေနေတာ့ ေတာေတြပ်က္စီးကုန္တယ္။ ဒီ လိုသာ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ ေနာင္ငါးႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္က အာ ဏာကုန္ပဲ။ အဲလိုမွမဟုတ္ဘဲ သတ္မွတ္ထားသေလာက္ကိုပဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ထုတ္မယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္မပ်က္စီးေတာ့ ဘဲ ရွိတာေလးကို ဆက္ထိန္းသိမ္း လို႔ရတာေပါ့''ဟု ေျပာသည္။

အဆိုပါကၽြန္းသစ္ကို ၁၉၅၆ -၁၉၅ရခုႏွစ္ဝန္းက်င္ခန႔္က စတင္ ၍ ႏွစ္စဥ္တန္ခ်ိန္ ေလးသိန္းႏွင့္ အထက္ထုတ္ယူခဲ့ေၾကာင္း၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ခန႔္မွစတင္ၿပီး တန္ ခ်ိန္ရွစ္ေသာင္းအထိ သတ္မွတ္ ေလၽွာ့ခ်ခဲ့ေသာ္လည္း ထုတ္ယူ သည့္ပမာဏမ်ားသည္ သတ္မွတ္ ပမာဏထက္ မ်ားေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းအျပင္ တစ္ဆင့္ခံကန္ထရိုက္ မ်ားကို သစ္ေတာဧက ေထာင္၊ ေသာင္းမ်ားအား ထုတ္ယူခြင့္ေပး ခဲ့ၿပီး ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးမွုမ်ားမွာ လြန္စြာအားနည္းခဲ့ေၾကာင္း သိ ရသည္။

 ဆက္လက္၍ ဦးအုန္းက     ''သစ္ေတြကို တရားဝင္ထုတ္ခြင့္ ရွိတဲ့သူေတြကလဲ မတရားထုတ္ ေနတဲ့အတြက္ ေတာေတြ ေတာ္ ေတာ္ ပ်က္စီးကုန္ၿပီ။ ေတာမရွိတဲ့ အတြက္ ငါးလက္မ၊ ဆယ္လက္မ ရြာတဲ့မိုးေရကို မထိန္းသိမ္းေပး နိုင္ေတာ့ဘူး။ လူေတြဒုကၡေရာက္ ကုန္တယ္။ ဒါေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ဆိုရင္ ျဖစ္နိုင္ရင္ သစ္ထုတ္တာ ေတြကိုရပ္ရမယ္။ ေတာေတြျပန္ စိုက္ရမယ္။ စိုက္ရင္လဲ ကၽြန္းသစ္ တစ္မ်ိဳးတည္းမစိုက္ဘဲ တျခား သစ္မာ၊ ပ်ဥ္းကတိုးေတြနဲ႔ေရာၿပီး အစုံစိုက္ရမယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမစ္ ဖ်ားခံတဲ့ေတာေတြကို၊ ကမ္းနား ေဒသေတြကို ဦးစားေပးထိန္းသိမ္း ရမယ္။ ေတာေတြ ျပန္စိုက္တဲ့အခါ စိုက္႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး။ ဥပေဒနဲ႔ထိန္း ခ်ဳပ္ရမယ္။ Instruction နဲ႔မရဘူး။ ဥပေဒလုပ္ရမယ္။ ေဒသခံေတြ စိုက္ထားတဲ့ေတာေတြကို ထိခိုက္ လာၿပီဆိုရင္ ဥပေဒက ကာကြယ္ ေပးရမယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးေတြပါ ေတာင္းလို႔ရရမယ္။ ဒီလိုလုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို အစိုးရဘက္ က လုပ္တာ အားနည္းေနတယ္'' ဟု ေျပာသည္။

ယင္းကဲ့သို႔ထုတ္ယူနိုင္ေသာ ပမာဏထက္ ပိုမိုထုတ္ယူေနျခင္း ေၾကာင့္ ေတာမ်ားပ်က္စီးျပဳန္း တီးမွုပမာဏမွာ ၁၉၉ဝျပည့္ႏွစ္ တြင္ ကုဗမီတာ ၂၈၀၂ဒသမရ၂ သန္းရွိခဲ့ၿပီး ၂ဝဝဝျပည့္ႏွစ္တြင္ ကုဗမီတာ ၂၈၆၉ဒသမဝ၄သန္း ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

Yangon Media Group