Saturday, March 22, 2014

ျမန္မာ စပါးျကီးေ ျမြေတြရဲ့ မွတ္ဉာဏ္

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments

ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္မွာ ရွင္သန္ ေပါက္ဖြား ေနတဲ့ ျမန္မာ စပါးျကီး ေခၚ စပါးအံုးေ ျမြေျကီး ေတြဟာ ေမြးရပ္ကို ခင္တြယ္ တဲ့ စိတ္ရွိတယ္လို့ သုေတသီေတြက မျကာခင္က ရွာေဖြ ေတြ့ရွိ ခဲ့ပါတယ္။

The Royal Society journal Biology Letters ပါ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ အရ ပင္လယ္ လိပ္ျကီးေတြနဲ့ အလားတူ ျမန္မာ စပါးျကီးေ ျမြေျကီးေတြဟာလည္း ေနရပ္ရင္း ျပန္နိုင္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ စြမ္းအား ရွိတယ္လို့ ေတြ့ရွိ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ ေတာင္စြန္းက ပူေနြးတဲ့ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္မွာ ေပါက္ပြား ေပါမ်ား ေနတဲ့ ျမန္မာေ ျမြေျကီး ေတြကို ဖမ္းမိလို့ တေနရာမွာ သြားလွြတ္ ေပးလိုက္ရင္လည္း သူတို့မူလ လာတဲ့အရပ္ကို မိုင္အေတာ္ ေဝးတဲ့ထိ ျပန္သြား နိုင္တယ္လို့ ေတြ့ရွိ ခဲ့တာပါ။

ဘီဘီစီ(ျမန္မာပုိင္း)

မလိုခ်င္ဘဲ ကိုယ္၀န္မရေအာင္ သေႏၶတားနည္းမ်ား

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments


သေႏၶတားျခင္း နည္းလမ္းေပါင္း မ်ားစြာရွိပါသည္။ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ သေႏၶတားမည္ကို ဆံုးျဖတ္ေသာအခါ မိမိ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန၊ လိင္ဆက္ဆံသည့္ အႀကိမ္ေရႏွင့္ ကေလးလိုခ်င္စိတ္ရွိ/မရွိ စသည့္ အခ်က္ေျမာက္ျမားစြာေပၚ မူတည္၍ ဆံုးျဖတ္ရပါသည္။ သေႏၶတားနည္းတစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ မိမိေရြးခ်ယ္မည့္ နည္းလမ္းသည္ ထိေရာက္မႈရွိရဲ႕လားဟု စတင္စဥ္းစားရပါမည္။

မိမိေရြးခ်ယ္မည့္ နည္းလမ္းသည္ ကိုယ္၀န္မရေစရန္ မည္မွ်ကာကြယ္ေပးႏုိင္မည္လဲ။ ဤအခ်က္ကို သိရွိရန္အတြက္ မိမိေရြးခ်ယ္မည့္ သေႏၶတားနည္းကို အသံုးျပဳလ်က္ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးဦးေရ (၁၀၀)ကို ေလ့လာ ၾကည့္ရပါမည္။ တစ္ႏွစ္ ၾကာေသာအခါ အမ်ဳိးသမီးဦးေရ (၁၀၀) အနက္ ဦးေရမည္မွ်တြင္ မလိုခ်င္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိသြားသည္ကို သိရွိရန္လိုပါသည္။ မလိုခ်င္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိသူ အေရအတြက္မ်ားလွ်င္ သင္ေရြးခ်ယ္ မည့္ နည္းလမ္းသည္ ထိေရာက္မႈနည္းသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါမည္။ မလိုခ်င္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိသူ အေရအတြက္နည္းလွ်င္ သင္ေရြးခ်ယ္မည့္ နည္းလမ္းသည္ ထိေရာက္မႈ ရွိသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါမည္။

အကယ္၍ သင္တို႔စံုတြဲသည္ မရည္ရြယ္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိျခင္းကို လံုး၀လက္မခံႏုိင္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ပါက ထိေရာက္မႈ အရွိဆံုးေသာ သေႏၶတားနည္းလမ္းကို အသံုးျပဳသင့္ပါသည္။ အကယ္၍ သင္တို႔စံုတြဲသည္ ကုိယ္၀န္ ရျခင္းကို ေရွာင္ရွားလိုသည္။ သုိ႔ေသာ္ မရည္ရြယ္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိလာပါကလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္ခံႏုိင္သည္ဆုိပါက ထိေရာက္မႈနည္းၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာရွိေသာ သေႏၶတားနည္းလမ္းကို အသံုးျပဳႏုိင္ ပါသည္။

မိမိအသံုးျပဳလိုသည့္ သေႏၶတားနည္းလမ္းသည္ ထိေရာက္မႈရွိ/မရွိ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာအခါ ေနာက္တစ္ဆင့္ အားျဖင့္ ကုန္က်စရိတ္ကို စဥ္းစားရပါမည္။ ကုန္က်စရိတ္သည္ ေရရွည္တြင္ မိမိတတ္ႏုိင္သည့္ ပမာဏအတြင္း ရွိေနရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားရန္တစ္ခုမွာ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မႈ ရွိ/မရွိ ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- အသက္ (၃၅)ႏွစ္ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးသည္ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ပါက သေႏၶတားေသာက္ေဆးမ်ား သံုးစြဲရန္ မသင့္ေလ်ာ္ပါ။

အမ်ဳိးသားျဖစ္သူ၏ အေျခအေနကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါမည္။ သင္၏အမ်ဳိးသားသည္ သင္ေရြးခ်ယ္ေသာ သေႏၶတားနည္းလမ္းကို ေက်နပ္လက္ခံသူျဖစ္ပါက သင့္အဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္ရ လြယ္ကူေပလိမ့္မည္။ သေႏၶ တားနည္းကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အသံုးျပဳမည္ဟူေသာ သင္၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ သင္ေရြးခ်ယ္မည့္ သေႏၶ တားနည္းလမ္းအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိပါသည္။ သင္သည္ ယာယီသေႏၶတားလုိပါက ထိေရာက္မႈ နည္းေသာ နည္းလမ္းမ်ား ကို အသံုးျပဳရမည္ျဖစ္ၿပီး တစ္သက္လံုး သေႏၶတားလိုသည္ဆုိပါက ထိေရာက္မႈအရွိဆံုး သေႏၶတားနည္းမ်ားကို အသံုးျပဳ ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

HIV ကူးစက္ေရာဂါႏွင့္ လိင္မွတစ္ဆင့္ကူး စက္တတ္ေသာေရာဂါမ်ားအား ကာကြယ္ႏုိင္မႈ ရွိ/မရွိကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ သေႏၶတားနည္း အမ်ားစုသည္ ကူးစက္ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္ စြမ္းမရွိပါ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အေဖာ္ဟု ေခၚဆုိၾကေသာ ကြန္ဒံုးမ်ားက ကူးစက္ေရာဂါမ်ားကို အထိေရာက္ဆံုး ကာကြယ္ေပးႏုိင္ပါသည္။ အေဖာ္ကို အဖုိသုတ္ေကာင္သတ္ေဆးရည္ (Spermicide) မ်ားႏွင့္ တြဲဖက္အသံုးျပဳပါက လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရာတြင္ ပိုမိုထိေရာက္မႈရွိပါသည္။

အလြယ္တကူ ရရွိႏုိင္မႈသည္လည္း အေရးႀကီးပါသည္။ မိမိေရြးခ်ယ္သည့္ သေႏၶတားနည္းလမ္းသည္ ဆရာ၀န္ၫႊန္မွ အသံုးျပဳ၍ ရႏုိင္သလား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံမွ အခမဲ့ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သလား၊ ၀ယ္ယူ အသံုးျပဳႏုိင္သလား စသည္တို႔ အေပၚမူတည္၍ ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္၍ မိမိႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ သေႏၶတားနည္းကုိ စနစ္တက် စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ အသံုးျပဳျခင္းသည္ မရည္ရြယ္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရရွိျခင္းကို ေရွာင္ရန္အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါသည္။

သေႏၶတားနည္းလမ္းမ်ားစြာကို စုစည္း၍ အဓိကအားျဖင့္ အုပ္စုသံုးစုခြဲ၍ ေျပာႏုိင္ပါသည္။ ၎တို႔မွာ -
၁။ အကာအကြယ္ အသံုးျပဳျခင္း (Barrier Method)
၂။ ဟုိမုန္းဓာတ္ျဖင့္ သေႏၶတားျခင္း (Hormonal Method)
၃။ သားေၾကာျဖတ္ျခင္း (Permanent Method) စသည္တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

၁။ အကာအကြယ္ အသံုးျပဳျခင္း
(က) ကြန္ဒံုး
ကြန္ဒံုးတြင္ အမ်ဳိးသားမ်ား အသံုးျပဳေသာ ကြန္ဒံုး(အေဖာ္)ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အသံုးျပဳေသာ ကြန္ဒံုးဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိ ပါသည္။ ကိုယ္၀န္ရွိျခင္းကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ လိင္ဆက္ဆံသည့္ အႀကိမ္တုိင္းတြင္ အမ်ဳိးသား ကြန္ဒံုး (သို႔မဟုတ္) အမ်ဳိးသမီးကြန္ဒံုး တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို အသံုးျပဳရပါမည္။ ကြန္ဒံုးကို ေဆးဆုိင္မ်ားတြင္ ဆရာ၀န္ၫႊန္ၾကားခ်က္မလုိဘဲ လြတ္လပ္စြာ ၀ယ္ယူရရွိႏုိင္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေဆးခန္းမ်ားတြင္ အခမဲ့ ေပးေ၀ေလ့ ရွိပါသည္။

(ခ) သားအိမ္ေခါင္းဖံုး
သားအိမ္ေခါင္းဖံုးသည္ ေကြးေခါက္၍ရေသာ သားေရအဖံုးျဖစ္ၿပီး အဖိုသုတ္ပုိးကို ေသေစႏုိင္သည့္ ကရင္မ္ သို႔မဟုတ္ ဂ်ယ္လီ သုတ္လိမ္းထားပါသည္။ အဖုိသုတ္ေကာင္မ်ား သားအိမ္ေခါင္းသုိ႔ မေရာက္ေစရန္ အတြက္ လိင္ဆက္ဆံျခင္း မျပဳမီတြင္ သားအိမ္ေခါင္းဖံုးကို သားအိမ္ေခါင္းတြင္ တပ္ဆင္ ထားရပါသည္။ လိင္ဆက္ဆံၿပီးေသာအခါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မထုတ္ရပါ။ ၆ နာရီမွ ၈ နာရီခန္႔ၾကာေအာင္ ဖံုးထားရပါသည္။ သားအိမ္ေခါင္းဖံုးကို အသံုးျပဳမည္ဆုိပါက မိမိႏွင့္သင့္ေတာ္ေသာ အရြယ္အစားႏွင့္ အမ်ဳိးအစားကို ကၽြမ္းက်င္ေသာ သူ၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္သာ အသံုးျပဳသင့္ပါသည္။ သားအိမ္ေခါင္းဖံုး အသံုးျပဳ ျခင္းေၾကာင့္ သားေရ သို႔မဟုတ္ ဂ်ယ္လီႏွင့္ ဓာတ္မတည့္ျခင္းေၾကာင့္ ေယာင္ယမ္းယားယံျခင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဆီးလမ္း ေၾကာင္းပိုး၀င္ႏုိင္ရန္ အခြင့္အေရး မ်ားေစပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားတြင္ သားအိမ္ေခါင္းဖံုးကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ မျဖဳတ္ဘဲ ထားမိပါက (Toxic shock syndrome) ဟုေခၚေသာ အသက္အႏၲရာယ္ရွိသည့္ ေရာဂါျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

(ဂ) သုတ္ပုိးသတ္သည့္ဂြမ္း
သုတ္ပုိးသတ္သည့္ “ဂြမ္း” ဆုိသည္မွာ ႏူးညံ့ေသာ စက္႐ုံထုတ္ဂြမ္းျဖစ္ၿပီး သုတ္ပိုးသတ္သည့္ ေဆးရည္ျဖင့္စိမ္ထား ပါသည္။ လိင္ဆက္ဆံျခင္းမျပဳမီ သုတ္ပိုးသတ္သည့္ဂြမ္းကို စြတ္စုိေအာင္ျပဳလုပ္၍ အမ်ဳိးသမီး အဂၤါအတြင္းရွိ သားအိမ္ေခါင္း အ၀အနီးသို႔ ထည့္သြင္းထားရပါမည္။

၂။ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ျဖင့္ သေႏၶတားျခင္း
ေဟာ္မုန္းဓာတ္ပါ၀င္ေသာ သေႏၶတားေဆးမ်ားတြင္ ပ႐ိုဂ်က္စတင္ တစ္မ်ဳိးတည္းပါေသာ သေႏၶတားေဆးမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ ပ႐ိုဂ်က္စတင္ႏွင့္ အီထ႐ုိဂ်င္ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးပါ၀င္ေသာ ေဆးလည္းရွိၿပီး အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ သားဥ အိမ္မွ သားဥေႂကြက်ျခင္းကို တားဆီးေပးပါသည္။ ပ႐ုိဂ်က္စတင္ တစ္မ်ဳိးတည္းပါ၀င္ေသာ ေဆးမ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီး၏ သားအိမ္ေခါင္း အနီးတစ္၀ုိက္ရွိ သဘာ၀အတုိင္း ထြက္ရွိေသာ အက်ိအခၽြဲမ်ားကို ပိုမို ထူပ်စ္ေစးကပ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသား၏ သုတ္ပိုးမ်ားအား အမ်ဳိးသမီး၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးေပးပါသည္။

ပ႐ုိဂ်က္စတင္ ပါ၀င္ေသာကိရိယာ (Implant) ကို ခႏၶာကိုယ္ အေရျပားေအာက္တြင္ ခြဲစိပ္ထည့္သြင္းရသည့္ နည္းလမ္းလည္း ရွိပါသည္။ ၎ကိရိယာမွ ပ႐ိုဂ်က္စတင္ ပမာဏကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ထုတ္လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ သေႏၶတားေပးပါသည္။ တစ္လခံေဆး၊ သံုးလခံေဆး စသည္ျဖင့္ အလြယ္တကူေခၚၾကေသာ ဒီပို (Depo Injection) ေဆးမ်ားကို ႂကြက္သား ေအာက္သို႔ တစ္လတစ္ႀကိမ္ သို႔မဟုတ္ သံုးလတစ္ႀကိမ္ထိုးျခင္းျဖင့္ သေႏၶတားႏုိင္ပါသည္။ ဒီပိုထိုးေဆးသည္ ပ႐ုိဂ်က္စတင္ ပါ၀င္ေသာ ထုိးေဆးျဖစ္ပါသည္။

အေရျပားေပၚတြင္ ကပ္ခြာပံုစံျဖင့္ ကပ္ထားႏုိင္သည့္ သေႏၶတားနည္းလည္း ရွိပါသည္။ ၎ကပ္ခြာမွ ပ႐ုိဂ်က္စတင္ႏွင့္ အီစထ႐ုိဂ်င္ေဟာ္မုန္းဓာတ္မ်ားကို အဆက္မျပတ္ ထုတ္လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ သေႏၶ တားေပး ပါသည္။ အျခားေသာ ေဟာ္မုန္း တားေဆးမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ကပ္ခြာပံုစံသည္လည္း ဆရာ၀န္ၫႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္သာ အသံုးျပဳရပါမည္။ Vaginal Ring ဟုေခၚသည့္ ေဟာ္မုန္းဓာတ္ပါေသာ ကြင္းငယ္အား အမ်ဳိးသမီး အဂၤါအတြင္းသို႔ ထည့္သြင္းျခင္းျဖင့္ သေႏၶတားႏိုင္ ပါေသးသည္။ ၎ကြင္းငယ္မွ ပ႐ုိဂ်က္စတင္ႏွင့္ အီစထ႐ိုဂ်င္ေဟာ္မုန္း ဓာတ္ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ထုတ္လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ သေႏၶတားႏုိင္ပါသည္။ အေရးေပၚတားေဆး ဟုေခၚဆိုသည့္ Emergency Pill မ်ားသည္လည္း ေဟာ္မုန္းဓာတ္ျဖင့္ သေႏၶတားေသာေဆးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

Intra Uterine Device (IUD) ဟုေခၚသည့္ သေႏၶတားပစၥည္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ IUD သည္ ေသးငယ္ေသာ ပလတ္စတစ္ (သို႔မဟုတ္) ေကာ့ပါးကိရိယာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ IUD ကို အမ်ဳိးသမီး၏ သားအိမ္ေခါင္း အား ျဖတ္သန္းကာ သားအိမ္အတြင္းသို႔ေရာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာ၀န္မ်ားမွ ထည့္သြင္းေပးပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ IUD မ်ားတြင္ ပ႐ုိ ဂ်က္စတင္ေဟာ္မုန္း ပမာဏ အနည္းငယ္ထုတ္လႊတ္ေပးေအာင္ ဖန္တီးထားပါသည္။ IUD တစ္ႀကိမ္ထည့္သြင္းထားလွ်င္ ၅ႏွစ္မွ ၁၀ႏွစ္အထိ သေႏၶတားပစၥည္းအျဖစ္ အသံုးျပဳႏုိင္ပါသည္။

IUD အသံုးျပဳျခင္းသည္ ထိေရာက္ေသာ သေႏၶတားနည္း တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ IUD နည္းျဖင့္ သေႏၶတားလ်က္ ကိုယ္၀န္ရရွိႏႈန္း တစ္ႏွစ္အတြင္း၌ အမ်ဳိးသမီး (၁၀၀)တြင္ (၁) ေယာက္ ထက္နည္းပါသည္။ ဆုိးက်ဳိး အေနႏွင့္ ဆီးစပ္ကိုက္ျခင္း၊ ေသြးဆင္းျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ၿပီး အခန္႔မသင့္လွ်င္ သားအိမ္ေပါက္ ျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ပ႐ုိဂ်က္စတင္ေဟာ္မုန္း ထည့္သြင္းထားေသာ IUD မ်ားသည္ သားအိမ္အတြင္း ထည့္သြင္း ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္မွန္မဟုတ္ဘဲ ေသြးအနည္းငယ္ ဆင္းႏုိင္ပါသည္။ ၎သေႏၶတားနည္း အသံုးျပဳသူအမ်ဳိးသမီးဦးေရ၏ ထက္၀က္ခန္႔တြင္ IUD ထည့္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ေသြးေပၚျခင္း လံုး၀မရွိေတာ့ပါ။ IUD ကို ျပန္ထုတ္လိုက္လွ်င္ ေသြးေပၚပါသည္။

၃။ သားေၾကာျဖတ္ျခင္း
အမ်ဳိးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဦးစလံုးျဖစ္ေစ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ကေလးမယူေတာ့ရန္ ေသခ်ာေသာအခါ ဤနည္းလမ္းကို အသံုးျပဳႏုိင္ပါသည္။ အမ်ဳိးသား၏ ကပၸါယ္အိတ္အတြင္းမွ သုတ္ႁပြန္ တစ္ခုကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္း (Vasectomy) ျဖင့္ အမ်ဳိးသားအား တစ္သက္လံုး ကေလးမရေစရန္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ အမ်ဳိးသမီး၏ ၀မ္းဗုိက္ကိုဖြင့္၍ သားအိမ္၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ သားဥႁပြန္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား တစ္သက္လံုး ကေလးမရေစရန္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။

၄။ မမွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းမ်ား
တခ်ဳိ႕ အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ အကာအကြယ္မဲ့ လိင္ဆက္ဆံၿပီး သုတ္လႊတ္ကာနီးတြင္ အမ်ဳိးသမီး အဂၤါတြင္းမွ ထုတ္ကာ သုတ္လႊတ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဤသုိ႔ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကေလးမရႏိုင္ဟု မွားယြင္းစြာ မွတ္ယူ တတ္ၾကပါသည္။ သုတ္လႊတ္ျခင္း မျပဳလုပ္မီ အမ်ဳိးသားအဂၤါမွထြက္ေသာ အက်ိအခၽြဲတြင္ သုတ္ေကာင္အနည္းငယ္ ပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး ထိုပမာဏသည္ အမ်ဳိးသမီးအား ကိုယ္၀န္ရရွိေစႏုိင္ပါသည္။

တခ်ဳိ႕ေသာ စံုတြဲမ်ားတြင္ အကာအကြယ္မဲ့ လိင္ဆက္ဆံၿပီးေသာအခါမွ ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း အမ်ဳိးသမီးအဂၤါဇာတ္ကို ေရေဆးျခင္းျဖင့္ ကိုယ္၀န္မရႏုိင္ဟု မွားယြင္းစြာ မွတ္ယူတတ္ၾကပါသည္။ အမ်ဳိးသားမွ သုတ္လႊတ္ၿပီး စကၠန္႔ (၉၀) အတြင္း၌ သုတ္ေကာင္သည္ သားအိမ္ေခါင္းကိုျဖတ္ကာ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ ေရေဆးျခင္းျဖင့္ ကိုယ္၀န္ရရွိျခင္းကို မတားဆီးႏုိင္ပါ။ ကေလးေမြးၿပီး ကေလးအား အေမႏို႔ တုိက္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း လိင္ဆက္ဆံလွ်င္ ကေလးမရႏုိင္ဟု ယူဆသူမ်ား ရွိပါသည္။ ကေလးအား ႏုိ႔တုိက္ေနသည့္ ကာလအတြင္း လိင္ဆက္ဆံပါက ကိုယ္၀န္ရရွိႏုိင္ေျခ ရွိပါသည္။

ကေလးမလုိခ်င္ေသာ ေမာင္ႏွံမ်ား မမွန္ကန္ေသာ အယူအဆမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ကာ စနစ္က်ေသာ သေႏၶတားနည္း မ်ားကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ မရည္ရြယ္ဘဲ ကုိယ္၀န္ရရွိျခင္းကို ေရွာင္ရွားသင့္ပါသည္။ အထက္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ သေႏၶတားသည့္ နည္းလမ္းမ်ားအေၾကာင္း ပိုမုိသိရွိလိုပါက တတ္ကၽြမ္းနားလည္သည့္ သားဖြားမီးယပ္အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆက္လက္ တုိင္ပင္သင့္ပါသည္။

အကယ္၍ သင္သည္ သေႏၶတားနည္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို အသံုးမျပဳဘဲ အကာအကြယ္မဲ့ လိင္ဆက္ဆံမိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကြန္ဒံုးအသံုးျပဳေသာ္လည္း ကြန္ဒံုးေပါက္ၿပဲျခင္း ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း (၇၂) နာရီထက္ ေနာက္မက်ေစဘဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ေဆာလ်င္စြာ ဆရာ၀န္ႏွင့္အျမန္ဆံုး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး သင့္ပါသည္။ စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ သေႏၶတားႏိုင္ၾကပါေစ။

mwd

ေလယာဥ္ေပ်ာက္ ရွာေဖြေနတဲ့ အေမရိကန္ စစ္ေလယာဥ္ေပၚက သတင္းပို႔ခ်က္ (ရုပ္/သံ)

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments


ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ မေလးရွား ေလယာဥ္ႀကီးကို ရွာေနၾကဆဲပါ။

စတုရန္း ကီလိုမီတာ ေသာင္းနဲ႔ခီ် က်ယ္တဲ့ အိႏၵိယ သမုဒၵရာေတာင္ပိုင္း ေရျပင္က်ယ္မွာ ၿဂိဳဟ္တုဓာတ္ပုံထဲက အပ်က္အစီးလို႔ ထင္ရတဲ့ အရာေတြကို ရွာေနေပမယ့္ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။

အဲဒီလို ရွာေနၾကတဲ့ အဖဲြ႕ေတြထဲက အေမရိကန္စစ္တပ္ရဲ႕ ရွာေဖြေရး ေလယာဥ္ေပၚကို ဘီဘီစီက လိုက္ပါႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သူတို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ သတင္းဗီဒီယိုကို ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။

BBC Burmese

လူအိုတစ္ေယာက္ကို အမိႈက္လို စြန္႔ပစ္တဲ့ ေခတ္ႀကီး လား

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments


Friday, March 21, 2014

မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္၊ ေဒါင္းေတာင္းလို႔ေခၚၾက တဲ့ တစ္ေနရာ။ လမ္းေထာင့္မွာ အမိႈက္ပစ္စရာ ကန္တစ္ခုရွိ တယ္။ ည အေမွာင္ကို အခြင့္ ေကာင္းယူၿပီး အဘြားအိုတစ္ေယာက္ကို အဲ သည္အမိႈ္က္ကန္ထဲ စြန္႔ပစ္ထား တယ္။ အဘြား အို ခမ်ာ ခ်မ္းရွာလို႔ ရရာပီနန္အိတ္ခြံေဟာင္း ေတြကို ျခံဳၿပီး ေကြးေနတယ္။
လမ္း မီးေတြ မလင္းေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္ေမွာင္။ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ေပမဲ့ အႏၱရာယ္ကို လြယ္မထားႏိုင္သူေတြက အမိႈက္ကန္မွာ ႐ွဴ႐ွဴ ပန္း ၾကတယ္။ ပီနန္အိတ္ခြံျခံဳထားတဲ့ အဘြားအို က စိုတိစိုစြတ္။ မေနသာတဲ့အခါ လူးကာလြန္႔ ကာ တြန္႔မိ တယ္။

လႈပ္ေနတဲ့ ပီနန္အိတ္ခြံျဖဴျဖဴကို ေတြ႕ျမင္မိ သူေတြက ခ်မ္းျမသုခလူမႈကူညီေရးအသင္းကို ဆက္သြယ္လို႔ အဘြားတစ္ေယာက္ အမိႈက္ဘဝ က လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရတယ္။ နာမႈကူညီေရး၊ က်န္းမာမႈကူညီေရး၊ သက္ ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေရးလုပ္ငန္း ေတြ လုပ္ေနတဲ့ ခ်မ္းျမသုခလူမႈကူညီေရးအ သင္းဟာ စြန္႔ပစ္ခံလူအိုေတြ ေတြ႕ရတာ မ်ားလာ လို႔ သူတို႔အတြက္ နားခိုစရာ ဘိုးဘြားရိပ္သာ တစ္ခုကို တည္ေထာင္ထားရျပန္ပါတယ္။ဘိုးဘြားရိပ္သာအပိုင္းမွာ အဓိက တာဝန္ယူ လုပ္အားေပးေနသူက မခင္မာႏြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဆံကိုင္ဘုရားဝင္းထဲက သူတို႔ရိပ္သာကို ကြ်န္ ေတာ္ အလည္သြားတယ္။

အေဆာက္အအံုကို ကိုေဝဇင္၊ မၾကည္သာေဆြတို႔က တာဝန္ယူေဆာက္ေပးထားတာ။ အ ဘြား ၁၀ ေယာက္ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ေနထိုင္ ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဘိုးအဘြားေတြက ထပ္ခါ ထပ္ခါတိုးလာေနလို႔ ရိပ္သာအေဆာက္အအံုကို ထပ္ခ်ဲ႕ေနရတယ္။ အဘိုးမ်ားအတြက္ အေဆာင္သစ္ တစ္ေဆာင္ကို ဝင္း ဦးထုပ္မိသားစုရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ အသစ္ေဆာက္ေနတာ ေတြ႕ရပါ တယ္။

မခင္မာႏြယ္နဲ႔အတူ အဘြားအေဆာင္ထဲကို ကြ်န္ေတာ္ဝင္သြားတယ္။ အဘြားေတြက အဝတ္ အစား သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔။ သနပ္ခါးကိုယ္စီနဲ႔။ ကြ်န္ ေတာ္က အသက္ ၈၂ ႏွစ္အရြယ္ အဘြား ေဒၚ တင္ၾကည္ရဲ႕ခု တင္ေဘးမွာထိုင္ၿပီး သူ႕ အ ေၾကာင္းကို ေမးတယ္။ ေဒၚတင္ၾကည္က ရပ္ကြက္တကာလည္ၿပီး မုန္႔စိမ္းေပါင္းေရာင္း ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ တစ္ရက္မွာ ေတာ့ သူမ်ားရန္ျဖစ္ေနတာကို ဖ်ဥ္တဲ့အေနနဲ႔ ဝင္ ဆဲြရာက သူလဲက်ၿပီး ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ “ေနာက္က ဝင္ဆဲြတာ ဖင္နဲ႔ေပါက္မိၿပီး လဲ က်လို႔ တင္ပါးခြက္ေလွ်ာၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး”လို႔ သူက ေျပာတယ္။

သူေနတာက သူငယ္ခ်င္းအိမ္အဖီေလးမွာ ကပ္ေနတာ။ အိမ္ရာထဲ လွဲေနရေတာ့ ေဈး မေရာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သြားခ်င္ရင္ ဖင္တရြတ္ တြန္း သြားရတယ္။ သူက သားေထာက္သမီးခံ မရွိတဲ့ တစ္ခုလပ္။အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဖို႔အတြက္ ေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ ဘုရားႀကီးေတာင္ဘက္မုခ္ ကို ေလးေခ်ာင္းေထာက္နဲ႔ ေထာက္ေထာက္ၿပီး ဟိုနား နား၊ သည္နား နားနဲ႔ သြားတယ္။ ေတာင္း ရမ္း စားတယ္။ လူေပးသူေပးနဲ႔ ေငြစေၾကးစရတဲ့ အခါ ဆိုက္ကားငွားၿပီး အိမ္ကိုျပန္ရတယ္။
“သူေတာင္းစားက ဆိုက္ကားငွားစီးျပန္ တယ္ေလ”လို႔ အဘြားေဒၚတင္ၾကည္က ေျပာၿပီး ရယ္ တယ္။
“အလွဴခံစကေတာ့ ရွက္ေသးတယ္၊ ေခါင္း ႀကီး ငံု႔ထိုင္ေနတာ၊ ေနာက္ေတာ့ ထူးပါဘူး၊ အ လွဴခံစားတာက ခိုးစားတာမဟုတ္ဘူး၊ လွဴႏိုင္ ရင္ လွဴခဲ့ၾကပါဦးလို႔ ေလသံေလးနဲ႔ေျပာတာ၊ ရပ္ ေဝး ဘုရားဖူးေတြက ထည့္ၾကပါတယ္”လို႔ ဆက္ေျပာတယ္။

သူ႕ကိုေနခြင့္ေပးထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းအိမ္ရွင္ ရဲ႕ေျမးကေလးက အိမ္ေထာင္က်ၿပီ။ အဘြား ေဒၚ တင္ၾကည္ေနတဲ့အဖီေလးက သူတို႔ေမာင္မယ္ရဲ႕ စက္ရာျဖစ္သြားေတာ့ အဘြားခမ်ာ ဘံုေပ်ာက္ တယ္။ ခ်မ္းျမသုခဘိုးဘြားရိပ္သာကို သိျမင္သူ ေတြက ဆက္သြယ္ေပးတယ္။
ေဒၚတင္ၾကည္က သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔။ သူ႕ကို ခ်မ္းျမသုခက ေတြ႕လို႔ေခၚခဲ့စဥ္က အေျခ အေနကို မခင္မာႏြယ္က ေျပာျပတယ္။

“သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ မႏိုင္ေတာ့ အညစ္ အေၾကးေတြနဲ႔ ေပက်ံညစ္ပတ္ေနတာ၊ အနံ႔ အ သက္ေတြနဲ႔၊ ဒီေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေပးရ တယ္၊ သူဝတ္လာတဲ့အဝတ္အစားေတာင္ ခ်က္ခ်င္း လႊင့္ပစ္ရတာ၊ နံေစာ္ေနလို႔”
ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ထပ္အမည္တူ ေဒၚ တင္ၾကည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခုတင္အနီးကို ကူးခဲ့ တယ္။ နာမည္တူႏွစ္ေယာက္မို႔ သူ႕ကို ေဒၚတင္ ၾကည္ (ႀကီး) လို႔ ေခၚတယ္။

ေဒၚတင္ၾကည္ႀကီးက ေလျဖတ္ထားတယ္။ ရွမ္းစုမီးရထားေျမေပၚမွာ သားအမိ ျဖစ္သလို တဲ ထိုးေနခဲ့တယ္။ သားက မီးရထားဝန္ထမ္း။ သား ဆံုးသြားေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ တယ္။ အနီးအနားက သံေယာဇဥ္ရွိသူက ထမင္း ဟင္း ေကြ်းထားတယ္။ ေကြ်းေမြးေနသူေတြ ေတာင္ငူကိုေျပာင္းရေတာ့ အဘြားဒုကၡေတြ႕ၿပီ။ ခ်မ္းျမသုခက သတင္းၾကားလို႔ သြားေခၚတဲ့ အ ေၾကာင္း မခင္မာႏြယ္က ေျပာျပတယ္။ (မႏၱေလး သူ မခင္မာႏြယ္က ကြ်န္ေတာ္ နာမ္စားကိုသံုးၿပီး ေျပာပါတယ္။)

“သူ႕သားေခါင္းခ်တဲ့ေနရာမို႔ လံုးဝမလိုက္ ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေမႀကီးကို သြား ေခ်ာ့ရတာေပါ့၊ ဒီမွာ သားသမီးေတြလိုပါပဲေပါ့၊ ဒါနဲ႔ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ လိုက္လာတာ”
“လိုက္လာတုန္းက ငိုၿပီးလိုက္လာတာ၊ ခု ေတာ့ ေပ်ာ္ေနၿပီ”လို႔ အဘြားက ျပံဳးျပံဳးႀကီး ေျပာ တယ္။
အဘြား ေဒၚတင္ၾကည္ႀကီးမွာ နားကပ္ တစ္ရန္ရွိပါတယ္။ ဒါေလးကို အေသဆုပ္ထား တာ။ တစ္ေန႔ေန႔မွာ သူေသခဲ့ရင္ သၿဂၤ ိဳဟ္စရိတ္ လုပ္ဖို႔ ပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူက ေရာင္းပစ္ခ်င္ ေနၿပီ။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာေနရတာ စားရတာ ပူ စရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ နားကပ္ေလးကို ေရာင္းေပးပါတဲ့၊ မေန႔ကပဲ သူ႕သားေလးဆံုးတဲ့ ရက္မို႔ ခ်မ္းျမသုခအသင္းကို (က်ပ္) ၅၀,ဝ၀ဝ လွဴခ်င္တယ္ဆိုၿပီး လွဴလိုက္တယ္”လို႔ မခင္မာ ႏြယ္က ေျပာျပတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က အသက္ ၉၀ အရြယ္ အဘြား ေဒၚပု ခုတင္အနီးကိုသြားတယ္။ အဘြားက မ်က္စိမျမင္ဘူး၊ နားလည္းေလးတယ္။ သူ႕ အ ေၾကာင္းက ဇာတ္ဆန္တယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္။ အသင္းအတြင္းေရးမွဴး ဦးလွ ေအာင္က ျဖစ္ရပ္ကို ျပန္ေျပာပါတယ္။
မႏၱေလး မဟာမုနိဘုရားႀကီး အေနာက္မုခ္ က တံတိုင္းေဘးမွာ မ်က္မျမင္ေဒၚပုက အဖီခ်ေန ၿပီး ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ ေတာင္းရမ္း စား ေသာက္ေနတယ္။ တစ္ရက္မွာ မ်က္မျမင္ရဲ႕ရင္ ခြင္ထဲကို လူတစ္ေယာက္က ေမြးကင္းစမိန္းက ေလးတစ္ေယာက္ ထည့္သြားတယ္။ သူက ေမြး စားျပဳစုထားတာ ငါးႏွစ္သမီးအရြယ္ေရာက္လာ တယ္။ မိန္းကေလးကို ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္က ေတာင္းယူၿပီး သမီးအျဖစ္ ေမြးစားလိုက္တယ္။ သမီးေလးက ယခု ၁၄ ႏွစ္သမီးျဖစ္ေနၿပီ။ အဘြား ကေတာ့ တံတိုင္းေဘးက အဖီေလးထဲမွာ ေနရ တယ္။

အခုေတာ့ အဘြားေဒၚပု ခ်မ္းျမသုခမွာ ေအး ခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ေနရပါၿပီ။
ေဒၚသန္းညြန္႔က ကုန္သြယ္ေရးဝန္ထမ္း ေဟာင္းပါ။ လုပ္သက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ဖို႔ တစ္လ အ လိုမွာ ပိုလွ်ံဝန္ထမ္းျဖစ္ရလို႔ ပင္စင္မရဘူး။ ေဈး ေရာင္းစားတယ္။ ဦးေႏွာက္နဲ႔အာ႐ံုေၾကာ အား နည္းလို႔ ေဆးေသာက္ေနရတာ ေဆးဖိုးက တစ္ လ က်ပ္ ၃၀,ဝ၀ဝ။ အပ်ိဳႀကီးမို႔ မွီခိုစရာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရဝန္ထမ္းေဟာင္းက ခ်မ္းျမသုခ အရိပ္ကို ခိုရတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ပင္စင္စားအဘြားက နာဂအမ်ိဳး သမီးပါ။ အမည္က ေဒၚခင္သန္း။ ကြယ္လြန္သူ ခင္ပြန္းက ဝန္ထမ္းမို႔ မိသားစုပင္စင္ခံစားရ တယ္။ မခင္မာႏြယ္က သူ႕အေၾကာင္းေျပာျပတယ္။
“သူက တစ္လ ပင္စင္ ၈၀,ဝ၀ဝ ေက်ာ္ရ တယ္၊ ပင္စင္ထုတ္တဲ့ေန႔ဆို အဘြားေတြကို ေကြ်းတယ္၊ ပင္စင္ေငြထဲက ၅၀,ဝ၀ဝ ကို ခ်မ္းျမ သုခကို လွဴတယ္”
ေဒၚေနာ္ထူးေဘဆိုတဲ့အဘြားက စကား မေျပာတတ္ဘူး။ နားမၾကားရဘူး။ လက္ဟန္ ေျခ ဟန္နဲ႔ပဲ စကားေျပာရတယ္။ မႏၱေလး မဟာ ေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္က ၃၆ လမ္းနဲ႔ ၈၆ လမ္း ေထာင့္မွာ ေနတယ္။ သူမ်ားက ေတာက္တိုမည္ ရ ခိုင္းတာ လုပ္ေပးတယ္။ သူေနတဲ့ေနရာအနီး က တရားပဲြမွာ ဗံုးကဲြေတာ့ ေဆး႐ံုတင္ရတယ္။ အေျခမဲ့ အေနမဲ့ အဘြားမို႔ ခ်မ္းျမသုခက ေခၚယူ လိုက္တယ္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာရဲ႕စည္းကမ္းခ်က္က သား ေထာက္သမီးခံမရွိသူေတြကိုသာ လက္ခံတာပါ။ အသက္ ၈၀ အရြယ္ ေဒၚယံုက သမီးအရင္း ငုတ္ တုတ္ရွိလ်က္ ရိပ္သာကို ေရာက္လာသူျဖစ္ပါ တယ္။

ေဒၚယံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မခင္မာႏြယ္က ေျပာ ျပတယ္၊
“အေမယံုက မ်က္စိမျမင္ဘူး၊ အဆင္မေျပ ဘူးလို႔ သတင္းကေရာက္လာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ လိုက္သြားတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကလဲ သူ႕သမီးနဲ႔ေနတယ္လို႔မေျပာဘဲ ဝိုင္းညာထား တာ၊ ကြ်န္ေတာ္က သူ႕ပစၥည္းေလးေတြထည့္ၿပီး ကားေပၚတင္ေခၚလာတာ၊ ကားေပၚေရာက္ ေတာ့ အေမယံုက ဖြင့္ေျပာတယ္၊ ငါမလိမ္ခ်င္ပါ ဘူးေအ၊ ငါ့သမီးအရင္းနဲ႔ အတူေနတာပါ၊ သမီး က ေလာင္းကစားလုပ္တာမႀကိဳက္လို႔ ေျပာရင္ အျမဲကေတာက္ကဆျဖစ္ေနလို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ကြ်န္မတို႔ဆီတြန္းပို႔တာ”လို႔ ေျပာၿပီး မခင္မာႏြယ္ က ရယ္တယ္။
'အခု ဒီမွာ ဘုရားနဲ႔တရားနဲ႔ေနရတာ၊ ျပန္ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး”လို႔ အေမယံုက ေျပာတယ္။
သည္ရိပ္သာျဖစ္လာရတာက ရည္ရြယ္ ခ်က္မရွိဘဲ ျဖစ္သြားတာလို႔ အသင္း အတြင္း ေရးမွဴး ဦးလွေအာင္က ေျပာျပတယ္။

“အဘိုး ဦးထြန္းေအာင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မွာ ခိုကပ္ေနရတာ၊ ေလျဖတ္ေတာ့ ခ်မ္းျမသုခ က ေဆး႐ံုတင္ေပးတယ္၊ ေဆး႐ံုကဆင္းေတာ့ ျပဳစုမယ့္သူမရွိတာနဲ႔ အသင္းကားျပင္တဲ့ဝပ္ေရွာ့ ထဲ ထားရတယ္၊ အသင္းသူ အသင္းသားေတြက သူ႕အညစ္အေၾကးေတြကို သန္႔ရွင္းေပးရတယ္၊ ေနာက္ ေဒၚတင္ၾကည္၊ ေနာက္ ေဒၚပု၊ တျဖည္း ျဖည္း မ်ားလာတယ္၊ ေျမာက္ျပင္က ကိုေဝဇင္၊ မၾကည္သာေဆြတို႔က အသင္း လာလွဴရင္း အဘိုးအဘြားေတြကို ေတြ႕လို႔ အေဆာက္အအံု လွဴမယ္တဲ့၊ ဒီလိုနဲ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာျဖစ္သြား တာ” လူ႕အဖဲြ႕အစည္းမွာ တာဝန္ရွိသူေတြက တာ ဝန္မေက်ႏိုင္၊ လူအိုေတြကို အမိႈက္စလို စြန္႔ပစ္ သူက စြန္႔ပစ္ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာ လူမႈေရးအသိရွိသူ အခ်ိဳ႕က ေလာကကို အလွဆင္လို႔ေနတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။

ေက်ာ္ရင္ျမင့္ ( kumudra journal )

၁၃ ႏွစ္ ေက်ာင္းသူနဲ႕ဗီဒီယို ရိုက္ျပီး အြန္လိုင္း တင္တဲ့ ေက်ာင္းသား ( ၂ )

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments

၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းတက္ေဖာ္ေကာင္မေလး မသိေအာင္ အတူေန ဗီဒီယိုရိုက္ျပီး အြန္လိုင္း တင္ခဲ့ သည့္ ေက်ာင္း သားအေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိသို႔ အြန္ လိုင္းေပၚ တင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကေ တာ့ ေကာင္ေလး က ေကာင္မေလးကို ဗီဒီယိုထဲက ကဲ့သုိ႔ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ လုပ္ေပး ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ တာကို ေကာင္မေလးက ျငင္းဆန္ခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

( HE HAD sex with his 13-year-old schoolmate who was also his girlfriend, forced her to perform oral sex on him, then filmed and posted the video online without her knowledge.)


ယခုဆိုရင္ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ရွိျပီ ဖျစ္တဲ့ အဆိုပါ ပိုလီေက်ာင္းသားဟာ ပထမ ေလးလ မွာ သတ္မွတ္ အီလက္ ထေရာနစ္ ပစၥည္းမ်ားသာ အသံုးျပဳခြင့္ရွိမွာျဖစ္ျပီး ေနာင္ ၁၇ လမွာေတာ့ ၾကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာပဲ အီလက္ ထေရာနစ္ ပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔အေနနဲ႔ ည ၁၀ နာရီကေန မနက္ ၆ နာရီအထိ အခန္းထဲမွာ ေနရမည္ျဖစ္ျပီး လူမႈေရးလုပ္ငန္း ၁၅၀ နာရီ လုပ္ကိုင္ရအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။သူ၏ မိဘမ်ားဟာ သူ႔ကို ေကာင္းမြန္ေစပါ့မယ္ဆိုျပီး ေဒၚလာ ၈၀၀၀ တန္ အာမခံထုိးထားရသည့္ အျပင္ သူ႔ရဲ႕ အင္တာနက္ အသံုးျပဳမႈကိုလည္း ၾကပ္မတ္သြား ရမွာ ျဖစ္ ပါ တယ္။

သူ၏ အေမကေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ ျပီးကတည္းက သူေတာ္ေတာ္ လိမ္မာေနပါျပီ။ သူ စာၾကိဳးစားေနျပီး သူ႔အ မွတ္ေတြလဲ ပိုေကာင္းလာတယ္လို႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ အမႈေတြျဖစ္ေပမယ့္ သူဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သားပါပဲ ဆိုျပီး မိဘ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာကိုလည္း ေဖာ္ျပေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံက စကၤာပူမွ စကၤာပူဆိုျပီး သားသမီး ငယ္မ်ားကို ႏိုင္ငံျခား ပို႔ထားတဲ့ မိဘမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းက အင္ တာ နက္ကို စိတ္တိုင္းက် သံုးခြင့္ေပးထားတဲ့ မိဘမ်ား သတိထားစရာပါပဲ။ လူငယ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းထဲမွာ မိုးေဟကို၊ သဇင္တို႔ ရွိေနၾကသလို ျဖစ္စဥ္ေတြဟာလည္း မၾကားခ်င္မွ အ ဆံုး ၾကားေ နရပါတယ္။

ကေလးဆိုေပမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ တစ္ခုခုဆို အဆံုးအရံႈးၾကီးမားေၾကာင္း သတိေပးေဖာ္ျပ လိုက္ ပါ တယ္။ သတင္း အျပည့္အစံုကိုတာ့ ဒီလင့္ခ္မွာပါ။

ကြ်န္မသာ ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ဆိုရင္ ရွင္လက္ထပ္မလား(၀မ္းနည္းဖြယ္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္)

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments

ကြ်န္မမွာအိမ္မရွိဘူး။ ကြ်န္မအိမ္ေပၚက ဆင္းလာ တုန္းက အေမက မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ မသြားဖို႔ တားတယ္။အေဖက “သြား... သြားၿပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အိမ္အရိပ္ကို မနင္းနဲ႔။. နင့္လို႔ သမီးမ်ဳိးငါ့မွာ မရွိဘူး” လို႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္တယ္။ ငိုေနတဲ့ အေမ့ကို ကြ်န္မ တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး
ပစၥည္းေတြ ေကာက္သိမ္းၿပီး အိမ္ေပၚက ကြ်န္မ ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ဒီတစ္သက္ အဲဒီအိမ္ကို ကြ်န္မ
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္။ ၀မ္းစာအတြက္ ကြ်န္မ ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ အသံုးေတာ္ခံ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလးစားမႈေတြ ေလ်ာ့ေအာင္ကြ်န္မ လုပ္ခဲ့မိတယ္။

ႏိႈက္ကလပ္တစ္ခုမွာကြ်န္မ အလုပ္လုပ္တယ္။ အဲဒီကလပ္မွာ ကြ်န္မဟာ အေခ်ာဆံုး အလွဆံုး စာရင္း၀င္ပါ။ ပိုင္ရွင္သူေဌးကကြ်န္မကို သေဘာက်တယ္။ သူ သေဘာက်မယ္ဆိုလည္း က်သင့္ပါတယ္။ သူနဲ႔ ကြ်န္မက မကင္းမရွင္းေလ။လူေတြရဲ႕ အသံုးေတာ္ခံ ျဖစ္ေနမွေတာ့ တစ္ေယာက္ပိုလာလို႔၊ တစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားလို႔လည္းကြ်န္မအတြက္ ထူးမွ မထူးေတာ့တာ။ ေနာက္ၿပီး သူက ကြ်န္မရဲ႕ အလုပ္ရွင္ဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာအာဏာက ေငြေၾကးထက္ ပိုတန္ဖိုး ရွိေနၿပီေလ။

ညတိုင္းခြ်ဲႏဲြ႕တဲ့အသံ၊ ခ်ဳိသာတဲ့စကားေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြကို ကြ်န္မစကား ေျပာရတယ္။ ေနာက္ အဲဒီ
ဧည့္သည္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က သူနဲ႔အတူ အိပ္ဖို႔ ကြ်န္မကို အျပင္ေခၚထြက္တယ္။ သူနဲ႔တစ္ညအိပ္ၿပီး
ေနာက္တစ္ရက္မနက္မွာ ကြ်န္မအခန္းကို ကြ်န္မ ျပန္အိပ္တယ္။ ဒီလိုပဲ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို
အဲဒီအလုပ္မွာ ကြ်န္မ မၿငီးေငြ႕ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ရြံမုန္း လာတယ္။
ကိုယ့္အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္တိုင္း ခႏၶာတစ္ခုလံုးကို စိတ္နာနာနဲ႔ ကြ်န္မ ေဆးေၾကာမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အသားနာေအာင္ေတာ့ ကြ်န္မ မလုပ္ပါဘူး။ အဲဒီအသားအရည္ေတြက ကြ်န္မကို ေငြရွာေပးမဲ့
ပစၥည္းေတြေလ။

ေန႔စဥ္ပံုမွန္ပဲကြ်န္မရဲ႕ရက္ေတြမွာ ဆႏၵမရွိ၊ ျပည့္၀မႈမရွိဘဲ ကြ်န္မ လည္ပတ္ ေနခဲ့တယ္။ ပုပ္ေစာ္နံေနတဲ့
ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ လူေတြကို အသံုးေတာ္ခံမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အလွကုန္ပစၥည္း၊ အကၤ်ီအ၀တ္အစားေတြ
ထြက္၀ယ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အခန္းထဲမွာ ကြ်န္မ အိပ္ေနလိုက္တယ္။

ကြ်န္မကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်တာ ငါးႀကိမ္ ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဆရာ၀န္က ေနာက္ဆို ကြ်န္မ ကေလး ေမြးႏိုင္ေတာ့မွာ
မဟုတ္ေၾကာင္း သတိေပးပါတယ္။ ကြ်န္မကို အဲဒီလို သတိေပး စကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ
ႏွေျမာတဲ့၊ ၀မ္းနည္းတဲ့ အရိပ္အေယာင္ကို ကြ်န္မ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြ်န္မသိတယ္။ အဲဒီအျပစ္ေတြကို
ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ပဲ ရွာခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္။

 ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္ရဲ႕ သတိေပးစကားကို
ၾကားေတာ့ ကြ်န္မ ခ်ဳံးပဲြခ် ငိုခဲ့မိတယ္။ ကြ်န္မစိတ္ကို ကြ်န္မ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မဟာ
ညဥ့္ငွက္ တစ္ေကာင္ပါ။ ဘယ္သူကမွ ကြ်န္မကို အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္နဲ႔ ခ်စ္လာမွာ မဟုတ္သလို
ကြ်န္မလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။
အရြယ္တင္ေသးတဲ့ကြ်န္မ ပိုက္ဆံကို ပိုရွာခ်င္ေသးတယ္။ ပိုက္ဆံေတြ စုမိရင္ ဒီအလုပ္ကို စြန္႔ၿပီး ႐ုိးသားတဲ့
လူတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္မယ္ (တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ကူး သက္သက္ပါ။) ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ျဖစ္လို႔ ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ သားသမီးေတြလည္း ကြ်န္မ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ဥမဥ တတ္တဲ့ ၾကက္တစ္ေကာင္ကို ဘယ္သူကမ်ား ေမြးထား ခ်င္ပါ့မလဲရွင္။ အနာတရာ အားလံုးကိုကြ်န္မ က်ိတ္မွိတ္ၿပီး ခံစားလို႔ ရေပမယ့္ လင္ေယာက္်ားရဲ႕ ဥေပကၡာျပဳမႈကိုေတာ့ ကြ်န္မ
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

အေမက
ကြ်န္မကို စိုးရိမ္ပူပန္လိုပဲလား မသိ။. ကြ်န္မ အခန္းကို အၿမဲလာ သိမ္းဆည္းေပးတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕
အလုပ္ကို အေမ မသိခဲ့ပါဘူး။ တကယ္လို႕ သိမ်ားသိခဲ့ရင္ ကြ်န္မမွာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ဆိုတာ
ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို ကြ်န္မ မဆံုး႐ံႈးခ်င္ဘူး။ အေမလာရင္ တစ္ခါတေလ အေမနဲ႔
ကြ်န္မ ေစ်းထြက္၀ယ္ ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္မတို႔ အျပင္ထြက္တုိင္း ဒီတိုက္က လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ဓာတ္ေလွကားမွာအၿမဲလိုလို ဆံုတတ္တယ္။ သူ႔အျပဳအမႈက ညင္သာ၊ သိမ္ေမြ႕တယ္။ ကြ်န္မတို႔ကို ေတြ႕တိုင္း ေခါင္းညိတ္
ျပံဳးျပတတ္တယ္။ ႐ုပ္ခန္႔တဲ့အျပင္ အရပ္လည္း ျမင့္တယ္။ ၀တ္ထားတာလည္း ဖက္ရွင္ က်တယ္။ သူ႔ကို
ကြ်န္မ သတိထားမိၿပီ ဆိုတာကို ကြ်န္မ သိလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးေတြ စည္းနည္းနည္း
ေက်ာ္ခ်င္လာၿပီဆိုရင္ ငါဟာ မိန္းမပ်က္ တစ္ေယာက္ပါလားလို႔ ကိုယ့္ကို သတိေပးမိျပန္တယ္။
အဲဒီလို နိမ့္က်တဲ့ အသိေတြက ကြ်န္မ လြတ္႐ုန္းလို႔ မရေအာင္ အ႐ိုးထဲမွာ စဲြေနခဲ့ပါၿပီ။

ဒီေန႔
ဧည့္မရပါဘူး။ ခုတစ္ေလာ အဖမ္းအဆီးမ်ားလို႔ ကြ်န္မတို႔ ၀င္ေငြ ေလ်ာ့လာတယ္။ အခန္းထဲမွာ
တီဗီြကိုဖြင့္ မခ်က္ျပဳတ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ မီးဖိုမွာ ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုး တစ္နပ္ကို
ကြ်န္မ ခ်က္ျပဳတ္ ေနလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို ဒီလို ႐ိုးရွင္းတဲ့ ဘ၀ကို ကြ်န္မ ပိုႏွစ္သက္မိပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ ထပ္လုပ္မယ္။ ေငြစုၿပီး ဒီအလုပ္ကို စြန္႔မယ္လို႔ ကြ်န္မ လံုးလံုး ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ အိမ္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ၿပီး ပံုမွန္ဘ၀နဲ႔ ေငြရွာမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ျခားၿမိဳ႕ကို
ေျပာင္းမယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာေတာ့ ကြ်န္မကို သိတဲ့ လူေတြ သိပ္မ်ားေနပါၿပီ။

ကြ်န္မ
ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လူေခၚဘဲလ္က ျမည္လာပါတယ္။ ဘယ္သူမ်ား ပါလိမ့္..? လစဥ္
ေရဖိုးလာေကာက္တဲ့ အန္တီႀကီး တစ္ေယာက္က လဲြလို႔ ကြ်န္မတံခါးကို ဘယ္သူမွ လာမေခါက္ပါဘူး။
ဒီေန႔ဟာ ေရဖိုး ေကာက္မဲ့ေန႔လည္း မဟုတ္၊ ည (၈) နာရီ ေက်ာ္မွ အေမလည္း မလာႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။
တံခါးကို ကြ်န္မ ဆဲြဖြင့္လိုက္တယ္။ တံခါး၀မွာေတာ့ ဓာတ္ေလွကားမွာ ကြ်န္မနဲ႔ အၿမဲဆံုတတ္တဲ့သူ
ရပ္ေနတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာက အားတုန္႔အားနာ ဟန္နဲ႔ ကြ်န္မကို “ဟို.. ေဆာရီးပါ။ ကြ်န္ေတာ္
အခန္းေသာ့ ေမ့ခဲ့လို႔။ ဒီ၀ရန္တာကေန ကြ်န္ေတာ္အခန္းဖက္ကို ကူးလို႔ ရႏိုင္မလား။ ကြ်န္ေတာ့္
အခန္းက ခင္ဗ်ား အခန္းေဘးမွာပါ”

“ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ အႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္။ မကူးပါနဲ႔ ေတာ့လား” ကြ်န္မ ေခါင္းညိတ္ျပရင္း
ေျပာေတာ့ ကြ်န္မကို ထူးဆန္းတဲ့ မ်က္ႏွာထားမ်ဳိးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ရီေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ
ကြ်န္မလည္း ကိုယ္၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားကို သတိထား မိလိုက္တယ္။ ညအိပ္ရာ၀င္ ဂါ၀န္ရွည္ အကၤ်ီက
ကြ်န္မ ေျခေထာက္ေတြကို ဖံုးထားေပမယ့္ လည္ပင္းက အရမ္း ဟိုက္ေနခဲ့တယ္။ ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္တဲ့
အ၀တ္စျဖစ္ၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ ဆံပင္ေတြကလည္း ကြ်န္မရဲ႕ ပုခံုးသား ျဖဴ၀င္း၀င္းေပၚ ဖ႐ိုဖရဲ
က်ေနလို႔ ကြ်န္မပံုစံက ဆဲြေဆာင္မႈ ပိုရွိေနတယ္။ အကၤ်ီကို သပ္ရပ္သြားေအာင္ ကပ်ာကယာ ျပင္ဆင္ၿပီး
သူ႔ကို အခန္းထဲ၀င္ဖို႔ ကြ်န္မ ဖိတ္ေခၚ လိုက္ပါတယ္။

သူ႔ကို
ထုိင္ခိုင္းၿပီး ကြ်န္မ အ၀တ္အစားေတြ လဲလိုက္တယ္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေဖ်ာ္ၿပီး သူ႔ကို ဧည့္ခံ
လိုက္ပါတယ္။ သူက ကြ်န္မကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးပဲ ျပံဳးေနတယ္။ ကြ်န္မဟာ ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္
ဆိုတာ သူသိမယ္ ထင္တယ္။ တကယ္လို သူဆႏၵရွိရင္ ဒီတစ္ည သူ႔အတြက္ ကြ်န္မ အေဖာ္လုပ္ေပး ႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မနက္ျဖန္ေရာက္ရင္ ကြ်န္မ အိမ္ေျပာင္း ရလိမ့္မယ္။

“မိုးအရမ္းခ်ဳပ္ေနၿပီ။
၀ရန္တာေပၚ တက္ရင္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္တယ္။ ဒီည ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ပါလား။ ဧည့္ခန္း ဆိုဖာေပၚမွာ
ရွင္အိပ္လို႔ ရပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပဲ မနက္က်မွ ေသာ့ဖ်က္ဆရာကို ေခၚလိုက္ေပါ့”
သူေခါင္းညိတ္ၿပီး ကြ်န္မကို ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုပါတယ္။ အဲဒီညမွာ ကြ်န္မတို႔ ညစာအတူစားၿပီး
အိပ္ရာကိုယ္စီ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ညလံုး ကြ်န္မ အိပ္မရခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မ အခန္းတံခါးကိုလည္း
သူလာ မေခါက္ခဲ့ပါဘူး။ အိပ္ရာေပၚမွာ လူးလွိမ့္ရင္ ကြ်န္မ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ မနက္လင္းနားနီးမွ
ေမွးခနဲ႔ ကြ်န္မ အိပ္ေပ်ာ္ သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္မႏိုးလာေတာ့ မနက္ ၇ ခဲြ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။
ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ ကြ်န္မေရာက္ေတာ့ သူမရွိေတာ့ ပါဘူး။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားတဲ့
ေစာင္ေတြက ဆိုဖာေပၚ တင္က်န္လို႔။ စားပဲြေပၚမွာေတာ့ ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆိုတဲ့ စာရြက္ေလး
တစ္ရြက္....

ကြ်န္မရဲ႕
မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚ စီးက် လုလုပါပဲ။ “ေက်းဇူး”
ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ကြ်န္မ မၾကားရတာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီအလုပ္လုပ္တဲ့
ကြ်န္မတို႔ကို လူေတြက ၾကံ့ခိုင္တယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ စိတ္ဟာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
လြန္းပါတယ္။

ေနာက္ရက္ေတြမွာ
သူနဲ႔ကြ်န္မ အၿမဲဆံုျဖစ္တယ္။ သတင္းစာတိုက္ တစ္ခုမွာ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ သူ႔မွာ
ရာထူးအာဏာႀကီးတဲ့ ဖခင္တစ္ဦး ရွိေၾကာင္း၊ သိုက္သုိက္၀န္း၀န္း မိသားစုက ေမြးဖြားလာတဲ့
အေၾကာင္းေတြကို ကြ်န္မသိလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္မက ပင္ျမင့္ေပၚကိုမွ ပ်ံတက္ခ်င္ေနတဲ့ စာကေလး
တစ္ေကာင္ပါ။ သူက အေရာင္အေသြးေတြနဲ႔ လွပေနတဲ့ ဇာမဏီ ငွက္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္
ကြ်န္မ သတိေပးမိပါတယ္။ “သူနဲ႔ ငါ လံုး၀ မထိုက္တန္ဘူး”

ဒီလိုနဲ႔
ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ ခြင့္ယူၿပီး ခ်က္စရာဟင္းေတြ ၀ယ္ျခမ္းခဲ့တယ္။
ေမြးေန႔ကိတ္ တစ္လံုး၀ယ္ၿပီး ၿမိန္စရာ ဟင္းမ်ဳိးစံုကို ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေတာ့တယ္။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္
ေနအိမ္ကို သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္တယ္။ ႏွစ္ (၂၀) ျပည့္ ေမြးေန႔ကို ႀကိဳဆိုေသာ အားျဖင့္
ေရေမြးပန္း တစ္စည္းေလး ကြ်န္မ ၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္။ ကုိယ္တိုင္ကလဲြလို႔ ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို
ျပင္ဆင္ေပးတဲ့သူ မရွိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ဘယ္သူမွလည္း မသိဘူး၊ မမွတ္မိဘူး။
အဲဒီလို ေတြးမိတဲ့ တခဏ အားငယ္စိတ္ေတြ ၀င္လာမိတယ္။

စားပဲြနားမွာ
ထိုင္ရင္း ေဘးခန္းက ေသာ့ဖြင့္သံကို ကြ်န္မ နားစြံ ေနလိုက္တယ္။ ေသာ့ဖြင့္သံ ၾကားတာနဲ႔
ကြ်န္မ တံခါးဖြင့္ၿပီး “ညေနစာအတြက္ ကြ်န္မကို
အေဖာ္ျပဳႏိုင္မလား” လို႔ တံခါးဖြင့္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ သူ႔ကို လွမ္းဖိတ္လိုက္တယ္။ ကြ်န္မအေျပာကို
သူတစ္ခ်က္ ေၾကာင္သြားၿပီး “ရပါတယ္” လို႔
ေျဖပါတယ္။

ဒီည
ကြ်န္မ အလွပဆံုးျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပင္ထားမိတယ္။ ဒီည သူ႔ကိုဆက္သဖို႔ ကြ်န္မ
ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသားပါ။ ကြ်န္မရဲ႕ဘ၀မွာ ကြ်န္မရဲ႕ ခႏၶာကို ကြ်န္မခ်စ္တဲ့သူအတြက္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ
ဆက္သခြင့္ ရတာကိုပဲ ကြ်န္မ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ႐ိုးေျမက်ေတြဟာ ကြ်န္မနဲ႔ မထိုက္တန္ဘူး။
ကြ်န္မလို မိန္းမမ်ဳိးနဲ႔ မအပ္စပ္ဘူး။ တစ္ညပဲ… ဒီတစ္ညေလးပဲ ကြ်န္မအတြက္ ထာ၀စဥ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဂါ၀န္အနီေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ကြ်န္မဟာ မဂၤလာဦးညက သတိုးသမီး လိုပဲ။ လည္ပင္းကို ရင္ညႊန္႔ထိ
ခဲြထားၿပီး ေနာက္ေက်ာေဖာ္ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဒီဂါ၀န္က သာမန္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ၀တ္ရင္ေတာင္
ဆဲြေဆာင္မႈ အျပည့္နဲ႔ လွပေစမယ့္ အကၤ်ီေလးပါ။ ကြ်န္မ မလွမွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္။. ဒါေပမယ့္...

ကြ်န္မရဲ႕
အျပင္အဆင္ကို ၾကည့္ၿပီး သူသေဘာ ေပါက္ဟန္မျပဘဲ အၾကာႀကီး ရပ္ေနေသးတယ္။

“ဒီေန႔က ဘာေန႔မို႔လို႔လဲ”
ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ပါ”
ေဆာရီး... ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ မပါခဲ့ဘူး”
ရပါတယ္.. ထိုင္ပါရွင္” ကြ်န္မ ေခါင္းခါၿပီး
ျပံဳးျပ လိုက္တယ္။

မီးဖိုထဲ၀င္ၿပီး
အစားအေသာက္ေတြကို ကြ်န္မ ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ စားပဲြတစ္ခုလံုး စားေသာက္ဖြယ္ရာ ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာကို
ျမင္ေတာ့ သူမ်က္ႏွာေပၚမွာ အံၾသ၀မ္းသာတဲ့ အရိပ္နဲ႔။ ကြ်န္မကို သူႏွစ္သက္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မ
သိတယ္။ ခ်စ္မခ်စ္ေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္.. အခ်စ္ဆိုတာန႔ဲ ေ၀းကြာေနတဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့
ကိစၥ မရွိပါဘူးေလ။

အဲဒီည
ကြ်န္မနဲ႔သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသာက္ခဲ့မိတယ္။ ယာမကာရည္ေတြ ၀မ္းထဲ၀င္ေတာ့ ေသြးသားေတြက
သဘာ၀အတိုင္း ဆူပြက္လာၿပီး ကုတင္ေပၚကို ကြ်န္မတို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ မိုးမျမင္၊ ေလမျမင္ပါပဲ။
ဒါလည္း လွပတဲ့ ယွက္ႏြယ္မႈ တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ ကြ်န္မတို႔ဖက္ထားမိၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ကြ်န္မ ေဆာ့ကစားေနသလို သူလည္း ကြ်န္မ နားနားကပ္ၿပီး“မင္းကိုငါ လက္ထပ္မယ္” လို႔ တဖြဖြ ေျပာေနေတာ့တယ္။
စကားမဆံုးခင္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းနဲ႔ ကြ်န္မ ပိတ္လိုက္တယ္။ ကတိေတြ ကြ်န္မ မလိုခ်င္ဘူး။
ကတိစကားေတြနဲ႔ သူ႔ကိုလည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္ မခံေစခ်င္ဘူး။ ဒီညလြန္ရင္ အိမ္ေျပာင္းမယ္လို႔
ကြ်န္မ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ကြ်န္မကို
ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္မွန္း သူမသိခဲ့ဘူး။ သူမသိတာ ကြ်န္မအတြက္ ပိုေကာင္း ပါတယ္ေလ။ ကြ်န္မကို
႐ိုးသားသူ တစ္ေယာက္အျဖင့္ သူထင္ခဲ့ရင္ အဲဒီ ႐ိုးသားမႈေလးက သူ႔ရင္မွာ တစ္သက္လံုး ထင္က်န္
ခဲ့ပါေစေတာ့။ အဲဒီအထင္ကို ကြ်န္မ မဖ်က္ဆီး ခဲ့ခ်င္ဘူး။ သူထင္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ႐ိုးသားတ့ဲ
လွပမႈေတြ သူ႔ရင္မွာ ကိန္းေအာင္း ခဲ့ပါေစေတာ့။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္
ကြ်န္မေစာေစာ ထၿပီး သူ႔အတြက္ အစားအေသာက္ကို တခမ္းတနား ျပင္ဆင္ လိုက္တယ္။ အဲဒီလို ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သူ႔ရဲ႕ အိမ္သူသက္ထား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခံစားမိတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္မရဲ႕ ေတာင့္တမႈေတြပဲမဟုတ္လား။.. သူ႔ကို ကြ်န္မ ခ်စ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ရင္ထဲမွာ မခံစားဘူးတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ ကြ်န္မရင္၀မွာတစ္ဆို႔ေနတယ္။ ၀န္မခံခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ကို ကြ်န္မ တစ္ကယ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔မွာ ေကာင္းကြက္ေတြမရွိခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သူက ကြ်န္မကို “လူ” အျဖစ္ သတ္မွတ္တယ္။ ကြ်န္မကို ႐ိုးသားျဖဴစင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သူျမင္ခဲ့တယ္။

သူအလုပ္သြားတဲ့
တစ္မနက္မွာ ကြ်န္မ အိမ္ေျပာင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘာပစၥည္းမွ မယူဘဲ ကြ်န္မ အိမ္က ဆင္းခဲ့တယ္။
ကြ်န္မဘာမွ ယူေဆာင္ မသြားခ်င္ ေတာ့ဘူး။ သူေပးတဲ့ အမွတ္တရေတြ အားလံုးကို ကြ်န္မ ခ်န္ထားရစ္
ခဲ့လိုက္တယ္။ ကြ်န္မဟာ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္လို႔ သူသိသြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔အျပဳအမႈေတြ ဘယ္လို
ေျပာင္းသြားမလဲ...? ကြ်န္မ မေတြး၀ံ့ဘူး။ ကံၾကမၼာနဲ႔ မေလာင္း၀ံ့ဘူး။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လွပခဲ့တဲ့
ညတစ္ညနဲ႔ အခ်စ္ေတြကို သူ႔ရင္မွာ ထာ၀ရ တည္ရွိေနပါေစ...။ ကြ်န္မကို သူခ်စ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိေပမယ့္“ကြ်န္မသာ ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ဆိုရင္ သူလက္ထပ္မလား” ဆိုတဲ့ အေျဖကိုေတာ့ ကြ်န္မ ခုထက္ထိသိခ်င္ေနဆဲပါပဲ...။

ရင္သားကင္ဆာကို ကာကြယ္နိုင္မည့္ နည္းလမ္းေကာင္း တစ္ခ်ိဳ႕

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments



အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ ရင္သား ကင္ဆာကို ကာကြယ္နိုင္မည့္ နည္းလမ္းေကာင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရးသား ေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္။

(၁) အိမ္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ပါ။

(၂) ကေလးရိွလွ်င္ ကေလးကို ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်းပါ။

(၃) အရက္မေသာက္ပါနွင့္။

(၄) ညဘက္အိမ္္ေနစဥ္ တစ္ဘက္တည္း ေစာင္းျပီး မအိပ္ပါနွင့္။

ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္ေပးပါ။

(၅) ကိုလက္စေရာဓာတ္ကို ေလွ်ာ့ပစ္ပါ။

(၆) ဓာတုပစၥည္း အမ်ားအျပား ပါဝင္ေသာ အစားအစာမ်ားကို တတ္နိုင္သေလာက္ ေရွာင္ပါ။

(၇) လမ္းမ်ားမ်ား ေလ်ာက္ပါ။

ေက်ာ္လင္းနုိင္
က်န္းမာေရးနွင့္ အလွအပ သတင္းမ်ား

ဖခင္ရဲ႕ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ နမ္းမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ရပ္

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments


Saturday, March 22, 2014

Kaiden McCormick ဆိုတဲ့ ကေလးငယ္ကို ေမြးဖြားမယ့္ ရက္ထက္ ငါးပတ္ေစာၿပီး လမေစ့ဘဲ သူရဲ႕မိခင္ ကေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ဖခင္က သူ႔ကိုအလြန္ခ်စ္ တာေၾကာင့္ ညတိုင္း ကိုယ္တိုင္ေရခ်ိဳး ေပးၿပီးေနာက္ အနမ္းေပးကာ ခ်ီပိုးၿပီး သိပ္ေပးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကေလးငယ္ ႏွစ္ပတ္အရြယ္မွာ ႏို႔ဘူး မစို႔ေတာ့ဘဲ ကိုယ္ပူခ်ိန္ အနည္းငယ္ ျမင့္တက္လာတာကို မိဘေတြက သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါျဖစ္ၿပီး ေနာက္မွာပဲ ႐ုတ္တရက္ ကေလးငယ္ဟာ တစ္ကိုယ္လံုး ျပာႏွမ္းၿပီး အသက္႐ွဴ ရပ္တန္႔သြား တာေၾကာင့္ အေရးေပၚကားကို ေခၚကာေဆး႐ံု သြားခဲ့ပါတယ္။ ေဆး႐ံုမွာ အသက္ကယ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ ေပးတဲ့စက္ (အသက္႐ွဴစက္)နဲ႔ ေျခာက္ပတ္ၾကာ ေနခဲ့ရၿပီးမွ အသက္႐ွဴ ရပ္သြားကာ အတက္ေဝဒနာကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ျပီးေနာက္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြ အကုန္လံုး အလုပ္ မလုပ္ေတာ့တဲ့ အတြက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ကေလးငယ္ဟာ ဖခင္ထံမွ ေရယုန္ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံ ရတာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေဝဒနာေတြ ခံစားရၿပီး ေသဆံုး သြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ေရယုန္ေရာဂါပိုးဟာ Herpes simple ဗိုင္းရပ္စ္ ပိုးမႊားေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး လူအမ်ားစု ကိုယ္အတြင္းမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အနမ္းေပးတာ ဒါမွမဟုတ္ ႏို႔တိုက္တာလိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ထိေတြ႕မႈမွတစ္ဆင့္ ကူးစက္ႏိုင္ပါတယ္။ လူႀကီးအမ်ားစုမွာ ဒီဗိုင္းရပ္စ္ ပိုးက ရွိေနတတ္ၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာျပႆနာမွ မေပးတတ္ေပမယ့္ ႏို႔စို႔ကေလးငယ္ေတြ အတြက္မွာမူ ခုခံအား က်ဆင္းေနပါက အသက္အႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ေမြးကင္းစ ေျခာက္ပတ္ အတြင္းမွာ အႏၱရာယ္ အရွိဆံုးျဖစ္ၿပီး ေရာဂါကူးစက္ ခံရပါက ကေလးငယ္ဟာ ႏို႔မစို႔ေတာ့တာ၊ မွိန္းေနတာ၊ အဖ်ားတက္တာနဲ႔ အသံျခစ္ၿပီး ငိုယိုတဲ့ လကၡဏာေတြ ျပတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ႏို႔စို႔ကေလးငယ္ေတြကို မနမ္းသင့္ေၾကာင္း ကြ်မ္းက်င္သူေတြက အႀကံေပးထားၾကပါတယ္။

က်န္းမာေရးနွင့္ အလွအပ

ေလယာဥ္ေပၚမွာ အႏၱရာယ္ရွိပစၥည္း သယ္သြားေၾကာင္း မေလးရွားေလေၾကာင္းလိုင္း CEO ၀န္ခံခဲ့ျပီ..

Posted by drmyochit Saturday, March 22, 2014, under | No comments

ေလယာဥ္ေပၚမွာ မီးေလာင္လြယ္တဲ့ Lithium ဘက္ထရီေတြ သယ္သြားခဲ့တယ္ဆုိတာ မေန႔က မေလးရွားေလေၾကာင္းလိုင္း CEO က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ၀န္ခံခဲ့ပါျပီ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေလယာဥ္ေပၚမွာ မီးေလာင္လြယ္တဲ့ အႏၱရာယ္ရွိ ပစၥည္းေတြ ပစၥည္းသိုေလွာင္ခန္းကေန သယ္သြားခဲ့သလား ဆုိတဲ့ သတင္းစာဆရာေတြရဲ႕ အေမးကို ရယ္စရာ ျဖစ္ေအာင္ ('tonnes of mangosteens') မင္းကြတ္သီး တန္နဲ႔ခ်ီ သယ္သြားခဲ့တယ္ ဆုိျပီး လိမ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခု သယ္ေဆာင္သြားေၾကာင္း ၀န္ခံခဲ့တဲ့ ဘက္ထရီအေသး Lithium ဘက္ထရီေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္း ေလယာဥ္ပ်က္က်မႈေပါင္း ၁၄၀ ေက်ာ္ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ လက္ပ္ေတာ့မွာ သံုးတဲ့ ဘက္ထရီနဲ႔ အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရပါတယ္။

အခု MH370 ေလယာဥ္ဟာ cargo ခန္းထဲက ဘက္ထရီေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ျပီး မီးေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ရာက ဆက္သြယ္ေရး ကိ႐ိယာေတြ ပ်က္သြား ပိတ္သြားခဲ့တာလား ဆုိတာ စဥ္းစားေနၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ျဂိဳလ္တုကေန အပိုင္းအစ ၂ ခု ေတြ႕ပါတယ္ ဆုိတဲ့ ၾသစေတးလ် ႏုိင္ငံ အေနာက္ပိုင္း အိႏၵိယသမုဒၵရာထဲက ေလယာဥ္ပ်က္လို႔ ယူဆရတဲ့ေနရာမွာလည္း ရွာေဖြေရး အဖြဲ႔ေတြရွာတာ ၂ ရက္ရွိျပီ ျဖစ္ေပမယ့္ မေတြ႕ေသးပါဘူး။ တရုတ္ျပည္က ရွာေဖြေရး အတြက္ ဆိုျပီး စစ္သဘၤာ ၈ စင္း အထိ၀င္ခြင့္ေတာင္းထားေၾကာင္းလည္း မေလးရွား အာဏာပိုင္ေတြက အတည္ျပဳပါတယ္။...

ခရီးသည္ ၂၂၉ ဦးနဲ႔႔ ေလယာဥ္အမႈထမ္း ၁၂ ဦး လုိက္ပါသြားတဲ့ မေလးရွားေလေၾကာင္းလိုင္း ခရီးစဥ္ အမွတ္ MH370 ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ အခုဆိုရင္ ၂ ပတ္ေက်ာ္ လာခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။





Zaw Lwin Win

Tags

Labels

ေနာက္ဆံုးရ သတင္းမ်ား

Blog Archive

Blog Archive

ဆက္သြယ္ေပးပို႕ရန္

drmyochit72@gmail.com သို႕ ဆက္သြယ္ေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္

ရွာေဖြရန္