Time in Rangoon 
ကေလးငယ္ဟာ ပန္းသီးပင္ၾကီး၏ အေပၚကို တက္တယ္ ပန္းသီးေတြကို ခူးယူစားေသာက္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္ၾကီးဟာလည္း ကေလးေလး ကို ခ်စ္သလို ကေလးေလးကလည္း သစ္ပင္ၾကီးကို ခ်စ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကေလးေလးလည္း အရြယ္ေရာက္လာ ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရင္ကလို ေန႔တိုင္း သစ္ပင္ၾကီးနဲ႔ မေဆာ့ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္ၾကီးက ကေလးေလး မလာတဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနျပီးေတာ့ ကေလးေလးကို ေမွ်ာ္ေနရပါေတာ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကေလးေလး သစ္ပင္ၾကီးဆီကို ေရာက္လာပါေတာ့။ ကေလးေလး၏ မ်က္နွာက မရႊင္မျပနဲ႔ တစ္ခုခု စိတ္ညစ္ေနဟန္ ေပၚေနပါတယ္။
" ေကာင္ေလး မင္း ငါနဲ႔ ေဆာ့ေအာင္ လာတာလား "
" ငါမင္းနဲ႔ မေဆာ့ခ်င္ေတာ့ဘူး ၊ ငါ အရုပ္ေတြနဲ႔ ပဲ ေဆာ့ခ်င္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ အရုပ္လိုခ်င္တယ္ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံ မရိွဘူး မင္း ဝယ္ေပးနိုင္မလား " လို႔ ေကာင္ေလးက ေျပာလိုက္တယ္။
" ေတာင္ပန္းပါတယ္ ကေလးရယ္ ၊ ငါ မင္းကို အရုပ္ေတြေတာ့ ဝယ္မေပးနိုင္ဘူး ဒါေပမယ့္ အရုပ္ေတြ ရေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးနိုင္ပါတယ္။
မင္း ငါ့ရဲ႕ အပင္ေပၚက ပန္းသီးေတြကို ခူးသြားပါ။ ျပီးရင္ မင္းေရာင္းျပီး ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အရုပ္ဝယ္လိုက္ပါလို႔ " ေျပာလိုက္တယ္။
သစ္သီးေတြ ခူးသြားျပီးေနာက္ ရက္အေတာ္ ၾကာေအာင္ ေကာင္ေလး ဟာ သစ္ပင္ၾကီးဆီသို႔ ျပန္မလာခဲ့ပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ တစ္ရက္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ၾကီးဆီသို႔ ျပန္လာပါေတာ့တယ္။
" ေကာင္ေလး မင္း ငါနဲ႔ ကစားဖို႔ ျပန္လာတာလား "
" ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကစားဖို႔ အခ်ိန္မရိွဘူး။ မိသားစု အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္၊ ငါ အခု အိမ္တစ္လံုး အလို ရိွတယ္ မင္းကူညီနိုင္မလား " လို႔ ေကာင္ေလးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
" ဝမ္းနည္းပါတယ္ ေကာင္းကေလးရယ္ ငါ မင္းကို အိမ္တစ္လံုး မေဆာက္ေပးနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တစ္လံုး ရေအာင္ေတာ့ ကူညီေပးနိုင္ပါတယ္။ မင္း ငါ့ရဲ႕ အကိုင္းအခက္ေတြ အားလံုးကို ခုတ္သြားပါ " လို႔ သစ္ပင္ၾကီးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္ေလးဟာ သူ႔မိသားစု ေနဖို႔ အိမ္ရရိွရန္ သစ္ပင္ၾကီး၏ အကိုင္အခတ္ေတြအားလံုးကို ခုတ္ယူလို႔ သြားပါေတာ့ တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရယ္ သစ္ပင္ၾကီးဆီသို႔ အေတာ္ ၾကာ မသြားခဲ့ပါဘူး။
သို႔ေပမယ့္ တစ္ခုေသာ ေႏြရာသီမွာ ေကာင္ေလး သစ္ပင္ၾကီးဆီသို႔ သြားပါေတာ့တယ္။
" မင္း ငါနဲ႔ ေဆာ့ေအာင္ ျပန္လာတာလား "
" ငါ အိုေနျပီ ဒါေၾကာင့္ ငါမင္းနဲ႔ မေဆာ့နိုင္ေတာ့ ဘူး။ ငါ အပန္းေျဖ ခရီးထြက္ဖို႔ အတြက္ ေလွတစ္စင္း လိုခ်င္တယ္။ မင္း ငါ့ကို ကူညီနိုင္မလား "
" ငါ အရမ္းဝမ္းနည္းပါတယ္ကြာ မင္းကို ငါ ေလွတစ္စင္း မေပးနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္း ငါ့၏ ပင္စည္ကို ခုတ္ျပီး ေလွလုပ္လိုက္ပါ "
လို႔ဆိုပါတယ္။ ေကာင္းေလးလည္း သစ္ပင္ၾကီးကို ခုတ္ကာ ေလွလုပ္ျပီး သူ၏ အပန္းေျဖခရီးကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
သစ္ပင္ၾကီးလည္း ေကာင္ေလးကို ကူညီလိုက္ရလို႔ ဝမ္းနည္းမႈ မရိွ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ နွစ္အေတာ္ၾကာ ေကာင္ေလး သစ္ပင္ၾကီးဆီကို ျပန္မလာခဲ့ပါဘူး။ သစ္ပင္ၾကီးကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ေမွ်ာ္ေနရတာေပါ့။
" အလြန္းဝမ္းနည္းပါတယ္ ေကာင္ကေလးရယ္ ငါ မင္းကို ကူညီဖို႔ ဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ငါ့မွာ ရိွတာေတြ အကုန္ကုန္ျပီ။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။
" ျပႆနာ မရိွပါဘူး သစ္ပင္ၾကီး။ ငါဟာ အသက္ၾကီးလို႔ သြားေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွလည္း မစားနိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းရဲ႕ အေပၚကိုလည္း မတက္နိုင္ေတာ့ဘူး။
" ငါ တကယ္မင္းအတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးနိုင္တာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ "
" ဘာမွ ငါ မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ အခု အခ်ိန္မွာ အနားယူဖို႔ အတြက္ ေနရာတစ္ခုေလာက္ လိုခ်င္တယ္ သစ္ပင္ၾကီး ၊ ငါ အရမ္းေမာပန္း ေနျပီကြာ" လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။
" ေကာင္ေလးရယ္ မင္း အေတာ္ ပင္ပန္းေနျပီ ဒါေၾကာင့္ မင္းအနားယူဖို႔ ငါ့ရဲ႔ အျမစ္ေတြ အေပၚမွာ ထိုင္ပါ " လို႔ သစ္ပင္ၾကီးက ျပံဳးရႊင္စြာေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ဟာ လူတိုင္းအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ၾကီးဟာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔၏ မိဘမ်ားနွင့္ တူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ သူတို႔နွင့္အတူ ေဆာ့ကစားၾကတယ္။ ၾကီးလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို ထားခဲ့ၾကတယ္ေလ။ သို႔ေသာ္လည္း " ခလုပ္ထိမွ အမိတ" ဆိုသလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အကူအညီေတြ လိုရင္ သူတို႔ဆီကို ျပန္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ကူညီဖို႔ အဆင့္သင့္ ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုအမွားေတြ လုပ္လုပ္ သူတို႔က အျမဲတန္း ခြင့္လႊတ္ျပီးသားပါ။ သူတို႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ျမင္ေနရတယ္ဆို ရင္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာပါ။
သင္ဟာ ေတြးနိုင္ပါတယ္။ ေကာင္ေလးဟာ သင္ပင္ၾကီး အေပၚမွာ ရက္ စက္စြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း သစ္ပင္ၾကီးဟာ မမုန္းပါဘူး။
ထို႔နည္းတူ ပါပဲ မိဘေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ အျမဲတန္း ကူညီဖို႔ အတြက္ အဆင့္သင့္ပါ။
စာေရးသူ အနွစ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ဆိုေသာ္ မိဘေတြ အေပၚမွာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ဆက္ဆံပါ။
မိဘ၏ တန္ဖိုးကို သင္ကိုယ္တိုင္ မိဘေနရာကို ေရာက္ ခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိလာပါလိမ့္မယ္။
သင့္ရဲ႕ မိဘ ထိုင္ေနၾက ခံုေလး လစ္ဟာေနမွ မိဘကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာင့္ခြင့္ မရလိုက္ပါလားဟု ေနာင္တေတြ မရပါေစနဲ႔။
သင္ဟာ သင့္မိဘကို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်းဇူးဆပ္ လို႔ ကုန္မွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ စာေရးသူ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ ပါရေစ။
ေက်ာ္လင္းနို္င္ (MM Social Sky)ထံမွတစ္ဆင့္ ျပန္လည္မွ်ေ၀သည္။
0 comments:
Post a Comment