မုဒိမ္းမူ အတြက္ စစ္ေဆးျခင္း

မိန္းမ ကိုယ္အတြင္း သုက္ပိုး သို႔မဟုတ္ သုက္ရည္ရွိ ေနျခင္းသည္ မုဒိမ္းမႈ အတြက္ ခိုင္လံုေသာ သက္ေသ ျပခ်က္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မုဒိမ္းက်င့္သူအေနျဖင့္ သုက္ရည္ထြက္ ျခင္းမျဖစ္သည့္အမႈမ်ိဳး ၃ မႈလွ်င္ ၁ မႈ၌ ေတြ႕ရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈက ထိခိုက္ဒဏ္ရာတစ္ခုခု ရွိေနျခင္း ကို ျပသႏိုင္လွ်င္ အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္ျဖစ္လာသည္။ မုဒိမ္းက်င့္သည့္ အမ်ိဳးသား သုက္ရည္လႊတ္ျခင္းမျပဳ ဟု ထင္ပါက အမ်ိဳးသမီးအေနျဖင့္ ဆရာဝန္ႏွင့္ ရဲအား ထိုအခ်က္ကို ေျပာျပရန္ အေရးႀကီးသည္။

(၁) ပထမဦးစြာ အမ်ိဳးသမီး၏ ခႏၶာ ကိုယ္တစ္ခုလံုးအား အေထြေထြၾကည့္႐ႈ စမ္းသပ္ျခင္းျပဳလုပ္ရမည္။ အညိဳ အမည္းစြဲျခင္း၊ နီရဲေနျခင္း၊ ပြန္းပဲ့စုတ္ ၿပဲဒဏ္ရာ၊ ထိေတြ႕မႈ၊ နာက်င္မႈ စသည္တို႔ကို ဆရာဝန္မွ ေဖာ္ျပေပးရ မွာျဖစ္သည္။

(၂) ထို႔ေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ႏွင့္ အတြင္းပိုင္း စစ္ေဆးရမည္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာမ်ား ရွိ၊ မရွိႏွင့္ မိန္းမ ကိုယ္မွထြက္ေသာ အရည္မ်ားကို နမူနာပစၥည္းယူရန္ျဖစ္သည္။ မိန္းမ ကိုယ္မွ အရည္ကို စစ္ေဆးျခင္းျဖင့္ သုက္ပိုးရွိ၊ မရွိ စမ္းသပ္စစ္ေဆးႏိုင္ သည္။ ထို႔အျပင္ ထိုမိန္းမကိုယ္အရည္ ၏ ဓာတုေဗဒဖြဲ႕စည္းမႈ (Acdi Phosphitas) ရွိ၊ မရွိကို ေဖာ္ထုတ္ ရန္ျဖစ္သည္။ ထိုဓာတု ပစၥည္းမ်ားက သုက္ရည္ထဲတြင္ ေတြ႕ရေလ့ရွိၿပီး မိန္းမကိုယ္ထဲတြင္ သုက္ရည္လႊတ္ခဲ့မႈ ကို သက္ေသျပႏိုင္သည္။ သုက္ပိုးရွိ၊ မရွိကိုေတာ့ သက္ေသမျပႏိုင္ပါ။

(၃) မုဒိမ္း က်င့္ခံရသည့္ အမ်ိဳးသမီး၏ စအိုႏွင့္ ပါးစပ္ တို႔ကိုလည္း စမ္းသပ္ စစ္ေဆးရမည္။ မုဒိမ္းက်င့္သူ အေနျဖင့္ ထိုေနရာမ်ားအား ထိခိုက္မႈျဖစ္ေစခဲ့ ျခင္းရွိ၊ မရွိ သိရွိရန္ျဖစ္သည္။ HIV ပိုးရွိ၊ မရွိႏွင့္ ဆစ္ဖလစ္ ကာလသား ေရာဂါပိုးရွိ၊ မရွိ ေသြးစစ္ေဆးျခင္းကို ျပဳလုပ္ရန္လိုသည္။ HIV ကူးစက္ခံရ ႏိုင္ေျခ အခြင့္အလမ္းရွိပါက ဗိုင္းရပ္စ္ ပိုးသတ္ေဆးမ်ား ေသာက္ရန္လိုအပ္ ႏိုင္သည္။

(၄) ဆရာဝန္က လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူး စက္တတ္ေသာေရာဂါမ်ား ကာကြယ္ တားဆီးရန္ ပဋိဇီဝေဆးမ်ား ညႊန္ ေကာင္းညႊန္ပါလိမ့္မည္။ ဆစ္ဖလစ္ႏွင့္ ဂႏိုကဲ့သို႔ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္သည္။

yoyarlay