ကေလးငယ္ အပူႀကီးျခင္း

ကေလးငယ္မ်ား အပူႀကီးၿပီး တက္ရင္ဘယ္လို လုပ္သင့္သလဲ ဆရာ။ ေဒၚလႈိင္ (ေတာင္ကုတ္)

ကေလးကုိ အပူခ်ိန္တုုိင္းလုိ႕ အဖ်ားႀကီီးၿပီး ၃၉ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ သို႔မဟုတ္ ၁ဝ၂ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ ေက်ာ္ရင္ ကေလး အပူခ်ိန္မ်ားျခင္းနဲ႔ အတူ ထိုင္းမႈိင္း ညိႇဳးႏြမ္းေနျခင္း၊ မအီမသာျဖစျ္ခငး္၊ညွိးႏြမ္းေနျခင္း၊ အနီေရာင္ အစက္အေျပာက္မ်ား၊ အဖုအပိမ့္မ်ား ထြက္ျခင္း၊ တျခားေရာဂါ လကၡဏာမ်ား ဥပမာ-ဇက္ေတာင့္ျခင္း၊ အပူႀကီး၍ တက္ျခင္းႏွင့္ ေသဆံုးျခင္းတို႔ အထိ ျဖစ္တတ္တယ္။

အဖ်ားတုိင္းျခင္း

ကေလးရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို သာမိုမီတာကိုက္ေစၿပီး တိုင္းတာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူး။ သြားနဲ႔ ကိုက္မိလို႔ သာမိုမီတာက်ဳိးရင္ ပါးစပ္ထဲကိုို ျပဒါးဝင္သြားျပီ အဆိပ္သင့္ေစမယ္ ဖန္ကြဲစေတြြလည္း ဝင္သြားႏိုင္တယ္။ ခ်ဳိင္းၾကားမွာ ညႇပ္ၿပီး တုိင္းတာျခင္းျဖင့္ ရရွိတဲ့အမွတ္ကုိ ၁ ဒီဂရီဖာရင္္ဟိုက္ ေပါင္းၿပီး မွတ္ယူသင့္ပါတယ္။

လကၡဏာမ်ား

ကေလးငယ္ ကိုယ္ပူတာဟာ ေရာဂါပုိး တစ္ခုခု၀င္လုိ္ ခႏၵာကုိယ္ရဲ့ ခုခံမွူ စနက္က တန္ျပန္ တုိက္ခိုက္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အပူျမင့္တက္တာျဖစ္လို႔ (ပံုမွန္အားျဖင့္) မစိုးရိမ္သင့္ပါ။ ကေလးငယ္ ကုိယ္အပူခ်ိန္ ျမင့္တက္လာျပီ ဆုိရင္  ကုိယ္လက္ မအီမသာျဖစၿ္ပီး ေယာင္ယမ္းခတ္တာ ဂ်ီက်တက္တယ္ အပူခ်ိန္ ပုံမွန္ ျပန္ေရာက္္ေအာင္ ေရဖတ္တုိက္္ ေပးရမယ္။အက်ႌ အဝတ္အစား ခြၽတ္ေပးရမယ္။ ေစာင္မၿခဳံရဘးူ။ ခ်ည္သားအဝတ္ ၀တ္ေပးရမယ္ ေရေအးနဲ႔ ေရပတ္တုိက္္ေပးရမယ္ ေရေခါငး္ေလာင္းခ်ဳးိခ်ကာ မ်တ္နွာပ၀ါသန္႔နဲ ေရစင္စင္ သုတ္ၿပီး အဝတ္ပြပြ ဝတ္ေပးသင့္တယ္ ၊ အေကာင္းဆုံး အေအးခန္း (Aircon) မွာေနေစ ျခင္းျဖစ္တယ္။

မိဘအလုပ္၊

ကေလးဖ်ားရင္ မိဘတစ္ဦးအေနနဲ စိတ္ျငိမ္ျငိမ္ ထားရမယ္ ေခါင္းေအးေအးနဲ ျပုစုရမယ္ ေရဖတ္တုိက္တာ အပူက်ေဆး ပါရာစီတေမာ့ တုိက္ေက်ြးတာတုိ႔ကုိ ပုိးသတ္ေဆး အေမာင္စလင္ စီဖရန္ တုိက္ေက်ြကာ ေသခ်ာတိက်တဲ ေဆးအညြွန္း (ဆရာ၀န္အညြွန္း)နဲ႔ တုိက္ေကြ်းသင့္တယ္ ကုိယ္ပူမ်ားျပီ ယခင္က သက္သာတဲ ကေလးျဖစ္ရင္ေတာ သတိရွိရမယ္ ဇက္ခုိင္ေနျခင္း၊ ဇက္ေတာင့္ေနျခင္းနဲ မ်တ္လုံးလည္ေနျခင္းျဖင့္ရင္ ခ်က္ျခင္း အပူခ်ိန္က် ေအာင္ ခ်ရပါမယ္ ။အထက္ပါ နည္းမ်ားအတုိင္း ခ်ျပီးလုိ႕မွ တက္ေနရင္ စအုိကေန ဒုိင္ယာဇီပန္ ထည့္ေပးနုိင္သလုိ ေဆးထုိးေပးနုိင္ပါတယ္ အပူက်ဆင္းျပီမွ ရုပ္တရက္ အပူတက္ျခင္း ထပ္တက္ျခင္းတုိ႔ကုိ ဆရာ၀န္နဲ စနစ္တစ္က် ျပသင့္ပါတယ္။ အပူခ်ိန္ ၃၆ ဒီကရီစင္ရီဂရိတ္ ၁၀၁ ဒီဂရီဖာရင္ဟုိက္ သုံးရက္ထက္ ပုိေနရင္ ေဆးခန္းကုိ သြားျပသင့္ပါတယ္။ လကၡဏမ်ားမွာ ကေလး အပူၾကီးၿပီး အသက္ရွူရပ္သြားျခင္း အသက္ခက္ခက္ခဲခဲ ရွူေနရျပီ နုွတ္ခမ္းမ်ား ျပာလာ ျခင္း။ သတိလစ္ျခင္း၊ ျပင္းစြာ အပူေလာင္ျခင္း၊ အရုိးက်ိဳးျခင္း ကေလးရဲ ခႏၵာကုိယ္ထဲကုိ ဓာတု ေဆးရည္ ဆုိးေဆး၀င္ျခင္း ၊ တိရိစာၧန္ ကိုက္ခံရျခင္း၊ ေခြးကိုက္ျခင္း၊ ပ်ားတုပ္ျခင္း၊ ေျမြကိုက္ျခင္း၊ ကင္းကိုက္ျခင္းမ်ား ရွိပါကဆရာဝန္နဲ႔ စနစ္တက် ျပသၿပီး ဆရာ ဝန္ရဲ႕အႀကံဉာဏ္ ယူသင့္ပါတယ္။

အေကာင္းဆံုးအပူခ်နည္း

အေကာင္းဆံုး အပူခ်နည္းက ေရဖတ္တုိက္ျခင္း၊ ေရေလာင္းခ်ဳးိ ျခင္းၿပီးပါက အဝတ္ပြပြ သန္႔သန္႔ ဝတ္ေစျခင္း၊ အပူက်ေသာ ပါရာစတီေမာ စအုိထဲထညျ့္ခင္း ၊ၿဂိဳလ္တုေဆးထဲျခင္း၊ တက္ပါက အတက္က် ေဆးထညျ့္ခင္း၊ ပါးစပ္မွ ဝင္ပါက ပါရာစီတေမာ အရည္နွင့္ဒုိင္ယာဇီပန္ ႀကိတ္ေဖ်ာ္၍္ တုိက္္ေကြၽးထားျခင္း တုိျပဳလုပ္ပါက အပူက်ေစတယ္။

သံုးရက္ထက္ ပိုတဲ့ကေလးအဖ်ား

ကေလးက မသက္သာရင္ ေနာက္ၿပီးယခင္က တက္ဖူးတဲ့ ကေလးဆိုရင္ တျခားေရာဂါ ဝင္လာတတ္လုိိ႕ သံသယရိွရင္ ေဆး႐ုံသုိ႔ သြားေရာက္ျပသင့္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ အႀကံဉာဏ္ ရယူရပါမယ္။ တိက် ေသခ်ာတဲ့ေဆး အၫႊန္းအတုိင္း တိုက္ေကြၽး ျပဳစု ရပါမယ္။ ။

ေဒါက္တာလြင္သန္႔(ေဆး-၂)
ျမ၀တီ

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

သင့္က်န္းမာေရး (ကေလးငယ္မ်ား ဝမ္းေလွ်ာျခင္း)

ကေလးနဲ႔ ဝမ္းကေလးငယ္ေတြ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာ ျဖစ္တာဟာ အျဖစ္မ်ားတတ္တဲ့ ေရာဂါ လည္း ျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြ ဝမ္းေလွ်ာတာ ဝမ္းပ်က္တာက ဆဲလ္မိုနဲလား (Celmoni-alar) နဲ႔ ရႊီဂ်ဲလား (Sihegella)၊ အီကိုလိုင္း (E coli) ပိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဝမ္းအသြားမ်ားလို႔ ညႇီေစာ္နံေနျခင္း၊ ေသြးမပါ၊ ခြၽဲမပါဘဲ ဝမ္းသြားျခင္း၊ ဝမ္းက်၊ ဝမ္းကိုက္၊ ဝမ္း တြင္း သံေကာင္ ေတြေၾကာင့္ ေနထိုင္မေကာင္းရင္ ေက်ာင္းမလာ သင့္ပါဘူး။ ဆရာဝန္နဲ႔ ကုသသင့္တယ္။

ကာကြယ္ေဆးနည္း

ေရေကာင္းေရသန္နဲ႔ က်ဳိခ်က္ထားတဲ့ ေရသံုးျခင္း၊ ေရထဲမွာ ေဆးခတ္ျခင္း၊ မစင္မ်ားကို စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ျခင္း၊ ကိုယ္လက္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ထားျခင္း၊ လူနာရဲ႕ အဝတ္အစား၊ အေပအက်ံမ်ားကို ေရေႏြးျဖင့္ ျပဳတ္ေလွ်ာ္ျခင္း၊ တိုက္ဖြိဳက္ ကာကြယ္ေဆးနဲ႔ ကာလဝမ္း ေရာဂါ ကာကြယ္ ေဆးထိုးျခင္း ေတြကို ျပဳလုပ္ရမယ္။

ဝမ္းေလွ်ာ ဝမ္းပ်က္ျခင္းကို တိက်ေသခ်ာတဲ့ ေဆး စီဖရန္ (၂၅ဝ) လီလီကြန္၊ နီ၊ မက္ထ႐ို ၂ဝဝ မီလီဂရမ္၊ ဒီကုိေတး တစ္ဝက္၊ တစ္ေန႔ ၃ လံုး (၄-၇) ရက္ ေပးသင့္တယ္။ ေရဓာတ္၊ သတၱဳဓာတ္ ဆံုး႐ႈံးျခင္းကို ကာကြယ္ဖုိ႔၊ ဓာတ္ဆားရည္ (Ord Rchydratin Salt) တိုက္သင့္ တယ္။

ဝမ္းကိုက္ပိုး

ဝမ္းကိုက္ပိုးေၾကာင့္ ဝမ္းကိုက္ဝမ္းပ်က္ ျဖစ္ေစတယ္။ ဝမ္းကိုက္ပုိး (Anoebiners) ေၾကာင့္  ဝမ္းကိုက္ျခင္းျဖစ္လို႔ ဝမ္းအႀကိမ္ မ်ားစြာသြားၿပီး နံေစာ္ျခင္း၊ ေသြးနဲ႔ ခြၽဲပါျခင္း ေတြ႕ရတယ္။ ဝမ္းေလွ်ာ၊ ဝမ္းကိုက္ကို စနစ္တက် ကုသသင့္တယ္။ ဝမ္းကိုက္ပိုးကို စနစ္တက် မကုသရင္ အသည္းထဲ ဝမ္းကိုက္ပိုး ဝင္ၿပီး အခ်ိန္မီမခြဲစိတ္ရင္ ေသြးဆိပ္တက္ၿပီး ေသဆံုးႏုိင္တယ္။ ဝမ္းကိုက္ ပိုးမကူးစက္ ရေအာင္ ဝမ္းေလွ်ာဝမ္းပ်က္ ကာကြယ္နည္း အတိုင္း  ကာကြယ္ ႏိုင္တယ္။  ဝမ္းကိုက္ ကာကြယ္ေဆးမရွိေသးဘူး။

တိုက္ဖြိဳက္ေရာဂါ

တိုက္ဖြိဳက္ ေရာဂါေၾကာင့္  ဝမ္းေလွ်ာ ဝမ္းပ်က္ျခင္းကို ေနာက္ပုိင္းမွာ အေတြ႕ရမ်ားတယ္။ ဖ်ား၍ အပူမက်ျခင္း၊ အပူခ်ိန္ ၁ဝဝ ဒီဂရီအထက္ရွိျခင္း၊ ဝမ္းသြားျခင္း၊ ေသြးအားနည္းျခင္း၊ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း၊ ဗုိက္နာျခင္း ျဖစ္ေစတယ္။

အတူေနလူႀကီး၊ ကေလးမ်ားကို ေရာဂါ ျဖစ္မျဖစ္ ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔လုိတယ္။ ကာကြယ္ ေဆးထိုး ေပးႏိုင္တယ္။ ေရာဂါေပ်ာက္တဲ့ အထိ (တစ္ပတ္-သံုးပတ္) စီဖရန္ သို႔မဟုတ္ ကလို႐ိုဖီနီေကာ တစ္ေတာင့္  (သံုးႀကိမ္) (၅-၁၅) ရက္ ေသာက္သင့္တယ္။ တိုက္ဖြိဳက္ ေရာဂါျဖစ္တဲ့ရက္မွ ေပ်ာက္တဲ့ ရက္အထိ အနားယူရမယ္။ သီးျခားထား၊ သီးျခား ကုသရမယ္။ ေရေကာင္း ေရသန္႔ နဲ႔ က်ဳိခ်က္ၿပီး သားေရကိုသံုးျခင္း၊  ေဆးခတ္ျခင္း၊ မစင္မ်ားကို စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ျခင္း၊ ကိုယ္လက္ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ လူနာရဲ႕ အဝတ္အစားအေပ အက်ံမ်ားကို ေရေႏြးျဖင့္ ျပဳတ္ျခင္း၊ တိုက္ဖြိဳက္ ကာကြယ္ ေဆးထုိးျခင္း (ေျခာက္လခံဘူး) တို႔ျဖင့္ သီးျခား ကာကြယ္ေပးႏုိင္တယ္။

သံေကာင္

သံေကာင္ေၾကာင့္ ဝမ္းေလွ်ာဝမ္းပ်က္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီမွ ဧၿပီလအထိ သို႔မဟုတ္ ဗုိက္ထဲမွာ သံရွိေနရင္  အခ်ိန္မေရြး  ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ သံလံုးေကာင္၊ သံျပား ေကာင္၊ တုတ္ေကာင္၊ သံခ်ိတ္ေကာင္ စသျဖင့္ ကူးစက္ႏုိင္တယ္။ ကူးစက္ရာမွာ  မသန္႔ရွင္းတဲ့ ေသာက္ေရမ်ား၊ မစင္မွတစ္ဆင့္ ယင္ေကာင္က သယ္ယူလာေသာ ေရာဂါပိုးမ်ား၊ အစားအစာ အေပၚ၌ နားစဥ္ က်န္ခဲ့ျခင္း မသန္႔ရွင္းေသာ လက္မ်ား (Fucus, Fly, Flighit, Food, Fingers ) ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပြားတယ္။ သံဥပါတဲ့ မသန္႔ရွင္းေသာ ေသာက္ေရမ်ား၊ အစာမ်ား ကတစ္ဆင့္ ဝမ္းထဲ ဝင္ေရာက္ၿပီး သံထေစတယ္။ သံဝမ္းသြားပါက ဝမ္းသြားျခင္း၊ အားအင္ ကုန္ခန္းျခင္း၊ ၾကြက္တက္ျခင္း၊ ေသြးအားနည္းျခင္း၊ တက္တတ္ျခင္း၊ အူေပါက္၍ ေသြးဆိပ္ တက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေစတယ္။ ေသဆံုးတတ္တယ္။

ကာလဝမ္းေရာဂါ (Vibrio Chlorae ) ေၾကာင့္ ဝမ္းသြားပါက ဝမ္းရဲ႕ အေရာင္က ဆန္ေဆးေရ အေရာင္သြားျခင္း၊ အားအင္ကုန္ခန္းျခင္း၊ ၾကြက္တက္ျခင္း၊ လက္မ်ား ပဲႀကီး ေရစိမ္ကဲ့သုိ႔ တြန္႔ျခင္း၊ ဆီးနည္းျခင္း ျဖစ္တတ္တယ္။

တစ္ပတ္ထိ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္။ ေရာဂါ သယ္ေဆာင္သူ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္ရမယ္။ စားေဆး စီဖရန္ ၅ဝဝ မီလီဂရမ္၊ ႏိုဘက္တင္၊ ဇက္စတို၊ ဒီကိုေတး (Ciprean, Nobatin, Dicolfi သံုးမ်ဳိး သံုးႀကိမ္ ၄-၁၇ ရက္ထိ တုိက္ရတယ္။

ကာလဝမ္းျဖင့္ ေတြ႕ၿပီးသည္မွ တစ္ပတ္ထိ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္။ လူနာကို ေဆး႐ံုတင္ၿပီး သီးသန္႔ေဆာင္မွာ ထားရွိရတယ္။ တျခားသူမ်ား၊ ေနရာမ်ား၌ ကာလဝမ္းရွိ၊ မရွိ ေစာင့္ၾကည့္ ျခင္း၊  အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ျခင္း၊ ကန္႔သတ္ျခင္း ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ျခင္း လုပ္ရပါတယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

(ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ႏွင့္ အေရျပားေရာဂါမ်ား)

အေရျပားဟာ ခႏၶာကိုယ္ အပူခ်ိန္မ်ားျခင္း၊ ေျခာက္ေသြ႕ျခင္း၊ ေလတုိက္ျခင္း၊ ေနေလာင္ျခင္း၊ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ သင့္ျခင္းေၾကာင့္ အေရျပားေရာဂါ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံစားရပါတယ။္ ကူးစက္ေရာဂါ
ယားနာအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ အသက္အရြယ္အလိုက္ အေရျပားေျပာင္းျခင္း အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ အေရျပားဟာ ေျပာင္းလာတယ္။ အသက္အရြယ္ အလိုက္ေျပာင္းတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေပမယ့္ ျပင္ပအေၾကာင္း အရင္းေၾကာင့္ အေရျပားေျပာင္းတာကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျပင္ပအေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ အေရျပားေျပာင္းျခင္း ျပင္ပအေၾကာင္း အရင္းေၾကာင့္ အေရျပားေျပာင္းရတာဟာ ခရမ္းလြန္ ေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ၊ ေနေရာင္ထိတဲ့ မ်က္ႏွာ၊လည္ပင္း၊ လက္ဖမိုးတို႔မွာ ေတြ႕ရမ်ားတယ္။ မတ္လက ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ အမွတ္၁၂ ဒသမ ၇ ထိေရာက္တယ္။ ပံုမွန္ ၈-၁အထိရွိသင့္တယ္။ ယခုအခါ ခရမ္းလြန္ေရာင္ ျခည္ေၾကာင့္ အေရျပားေအာက္ပိုင္း အထိအေရာင္ေျပာင္းျခင္း၊ အေရျပားေျခာက္ေသြ႕ျခင္း၊ အေရျပားေရာဂါ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ျခင္း၊ အေရျပား ကင္ဆာျဖစ္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

မ်က္ႏွာဆိုင္ရာ အမူအရာမ်ား ထပ္ကာထပ္ကာလုပ္ျခင္း၊ အသက္ ၃ဝ ေနာက္ပိုင္း အေရျပားဆန္႔ႏိုင္၊ က်ဳံ႕ႏုိင္စြမ္း က်ဆင္းကာ အေရျပားေလ်ာ့ျခင္း၊ တြဲျခင္း၊ ဆိုင္းျခင္း ျဖစ္လာ တယ္။ ေဆး လိပ္ေသာက္ျခင္းဟာ အေရျပား ေရာဂါျဖစ္ရတဲ့ အဓိက လကၡဏာပဲ ျဖစ္တယ္။ အေရျပားၾကမ္းလာျခင္း၊ အေရျပား အဝါေရာင္သမ္းျခင္းကို ျဖစ္ေစတယ္။ ခရမ္း လြန္ေရာင္ျခည္ နဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ အေရျပားမွာ အေရးအေၾကာင္း ျဖစ္လာျခင္း၊ ေနေလာင္ကြက္ေပၚျခင္း၊ တျခားအေရာင္ရွိ အကြက္ေပၚျခင္း၊ အေရျပား ၾကမ္းျခင္း၊ ေသြးေၾကာမွ်င္ေပၚ ဖလာျခင္း၊ မွဲ႕ေျခာက္မ်ား ေပၚလာျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးလို႔ အေရျပားေျပာင္းလဲျခင္းမွာ Super Oxidics ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ Fibroblasts ဟာ အေရျပားဆဲလ္ရွိ Extramatrie ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး အသက္ႀကီးပါက အေရဓာတ္နည္းျခင္း၊ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္း က်ဆင္းျခင္းတို႔ျဖစ္ တယ္။ ေကာ္လာဂ်င္မ်ားဟာ အေပၚယံဆဲလ္ အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ အေရျပား ေအာက္လႊာကို ေထာက္ပံ့ေပးကာ အသက္ႀကီးလာပါက အသစ္ထုတ္ႏုိင္စြမ္း က်လာၿပီး၊ ေကာ္လာဂ်င္မ်ားျပန္လည္ ၿဖိဳဖ်က္ႏုိင္စြမ္း က်ဆင္းလာတယ္။ အီလက္စတစ္မ်ားမွ ဆဲလ္အေပၚယံ အျဖစ္နဲ႔ အေရျပားရဲ႕ က်ဳံ႕ႏိုင္၊ ဆန္႔ႏုိင္မႈျဖစ္ေစျခင္း၊ က်ဳံ႕ႏုိင္၊ ဆန္႔ႏုိင္စြမ္း က်ဆင္းလာေစတယ္။

ကာရက္တင္ဆုိက္မ်ားဟာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္နဲ႔ တျခားထိခိုက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ျခင္း၊ ဆဲလ္အခ်က္ေပးျခင္း၊ အေရျပားေရာင္ျခယ္ ပစၥည္းသယ္ေဆာင္ျခင္းက အသက္အရြယ္ ႀကီးလာ၍ ကာကြယ္ေပးမႈ နည္းသြားၿပီး အေရျပားပါးလာတယ္။ မယ္လင္ႏိုဆိုက္မ်ားဟာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ကာကြယ္ေပးတဲ့ ေရာင္ျခယ္ဆဲလ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္ေပးျခင္း၊ လြတ္ေနတဲ့ ဓာတ္တိုးပစၥည္းမ်ား ဖယ္ရွားေပးျခင္းေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးၿပီး အသက္ႀကီးလာရင္ အေရအတြက္ နည္းပါးကာ သက္တမ္းတိုလာတယ္။ လင္ဂါဟင္ဆဲလ္မ်ားက ဓာတ္ပစၥည္း ျပသေပးၿပီး ဆဲလ္အေရအတြက္ နည္းလာျခင္းနဲ႔ ပံုမွန္မဟုတ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္လာတယ္။ အသက္ႀကီးငယ္မေရြး အေရျပား အလွလိုခ်င္ေပမယ့္ ထိန္းသိမ္းမႈမရွိ သို႔မဟုတ္ လြဲမွားျခင္းေၾကာင့္ မလွမပျဖစ္ရတယ္။

ေနေရာင္ျခည္ကာကြယ္နည္း

ေနေရာင္ျခည္ဟာ ပိုးမ်ားကိုေသေစတယ္။ ေႏြမိုးေဆာင္း ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ လိုက္ ေအာင္ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈ ပံုစံေျပာင္းလဲဖုိ႔ လိုအပ္တယ္။ အေရျပားကို ေနေရာင္ျခည္မွ ကာကြယ္ဖုိ႔၊ အဝတ္ပါးပါး အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဝတ္ဆင္သင့္တယ္။ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ အေရျပားတြန္႔ျခင္း၊ အစက္အေျပာက္ ထြက္ျခင္းေတြ ျဖစ္ေပၚႏိုင္တယ္။ ေနေရာင္ခံ လိမ္းေဆးဟာ ေနပူထဲ မထြက္မီ ၁၅ မိနစ္မွာ လိမ္းေပးရမယ္။ ၂ နာရီ ၾကာတိုင္းတစ္ႀကိမ္ လိမ္းရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သနပ္ခါးလိမ္းရမယ္။ ထီး၊ ဦးထုပ္၊ ယာဥ္ကိုအသံုးျပဳရမယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

သရက္သီးကေပးတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ၁၆ ခု

သရက္သီးကေပးတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ၁၆ ခု (၁) ကိုလက္စေရာဓာတ္ကို ေလ်ာ့ခ်ေပးတယ္
(၂) ကင္ဆာေရာဂါကို ကာကြယ္နုိင္တယ္
(၃) အသားအေရကို ၾကည္လင္ေစတယ္
(၄) ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ခြန္အားကို ရရိွေစတယ္
(၅) ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ေလ်ာ့ခ်ေပးနိုင္တယ္
(၆) အရိုး အဆစ္အတြက္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္
(၇) လိင္ေရာဂါမ်ားအတြက္ ေကာင္းပါတယ္
(၈) မ်က္လံုးအတြက္ ေဆးတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္
(၉) အစာေၾကေစ နိုင္ပါတယ္
(၁၀) ဦးေနွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ျခင္း အတြက္ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္
(၁၁) ခႏၶာကိုယ္တြင္း ေသြးေၾကာမ်ား အတြက္ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္
(၁၂) ခႏၶကိုယ္ကို သန္႔စင္ေစပါတယ္
(၁၃) မွတ္ဥာဏ္အတြက္ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္
(၁၄) အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ သန္ဓာတ္တိုး အစားအစာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္
(၁၅) ေက်ာက္ကပ္အတြက္လည္း ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္
(၁၆) အစာေျပစားလို႔ ရတဲ့ အသီးတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

က်န္းမာေရး ေကာင္းဖို႔အတြက္ နာရီဘယ္ေလာက္ အိပ္ေပးသင့္သလဲ

က်န္းမာေရး ေကာင္းဖို႔အတြက္ နာရီဘယ္ေလာက္ အိပ္ေပးသင့္သလဲ(၁) ၁ လမွ ၂ လ ကေလးငယ္ေလးေတြ အတြက္ တစ္ေန႔ကို ၁၄ နာရီမွ ၁၈ နာရီ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
(၂) ၃ လမွ ၁၁ လ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ တစ္ေန႔ကို ၁၃ နာရီမွာ ၁၆ နာရီ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
(၃) ၁ နွစ္မွ ၃ နွစ္ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ တစ္ေန႔ကို ၁၂ နာရီမွ ၁၄ နာရီ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
(၄) ၅ နွစ္မွ ၁၂ နွစ္ ကေလးေတြ အတြက္ တစ္ေန႔ကို ၁၀ နာရီမွ ၁၁ နာရီ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
(၅) ၁၃ နွစ္မွ ၁၇ နွစ္ေတြ အတြက္ တစ္ေန႔ကို ၉ နာရီမွ ၁၀ နာရီ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
(၆) ၁၈ နွစ္အထက္ ကေတာ့ တစ္ေန႔ကို ၇ နာရီမွ ၉ နာရီထိ အိပ္ေပးသင့္ပါတယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ဆံပင္ကြ်တ္ျခင္း အတြက္ အေကာင္းဆံုး လက္နက္မ်ား

ဆံပင္ကြ်တ္ျခင္း အတြက္ အေကာင္းဆံုး လက္နက္မ်ားတကယ္ထိေရာက္ျပီး ဆံပင္ကြ်တ္မႈကို မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးနိုင္ပါ လိမ့္မယ္။ အဲဒီအစားအစာ ေတြကေတာ့ -

(၁) အုန္းရည္
အုန္းရည္ဟာ ဆံပင္ကြ်တ္မႈ အတြက္ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳေပး ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆံပင္ကို နက္ေမွာင္ေစျပီး ပိုမို သန္စြမ္းေစနိုင္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆံပင္အတြက္ အုန္း ရည္ဟာ ေဆးတစ္လက္ ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ၾကက္ဥ
ၾကက္ဥ တစ္လံုး၏ အနွစ္ကိုယူပါ။ တစ္လံုးထက္ ပိုျပီးလဲ သံုးနိုင္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ပ်ားရည္ကို လက္ဖက္စားဇြန္း တစ္ဇြန္းထည့္ျပီး နွစ္ခုေရာျပီး ေမႊလိုက္ပါ။ ဦးေရျပားေပၚသို႔ ထိုအရာ မ်ားကို တင္လိုက္ပါ။ မီနစ္ ၂၀ မွ ၃၀ ခန္႔ေလာက္ ေစာင့္ပါ။ ျပီးေနာက္ ေခါင္းေလွ်ာ္လို႔ ရပါျပီ။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရာတြင္ ေအးေသာေရနဲ႔ မေလွ်ာ္ပါနဲ႔။ ေႏြးေသာ ေရျဖင့္သာ ေခါင္းကို ေလွ်ာ္ပါ။ အဲလို လုပ္ျခင္းအာျဖင့္ ဆံပင္ကြ်တ္ျခင္းသာ မကဘဲ ဆံပင္ၾကမ္းျခင္း ဆံပင္ မသန္ျခင္း နွစ္ခြျဖစ္ျခင္း အတြက္ပါ ေကာင္းမြန္ေစ ပါတယ္။

(၃) ၾကက္သြန္နီ
ၾကက္သြန္နီ ကေတာ့ ဆံပင္အတြက္ လက္နက္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အသံုးျပဳပံု ကေတာ့ ၾကက္သြန္နီ၏ အရည္ကို ဦးေရျပားေပၚသို႔ သုတ္လိမ္း ေပးျခင္းျဖင့္ ဆံပင္ကြ်တ္ျခင္း အတြက္ အထူးပင္ ေကာင္းမြန္ေစ ပါတယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ထူးဆန္းေသာရြာၾကီးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က တေစၦကလဲ့စား

ရန္ကုန္မွ ထြက္လာေသာ ရထားသည္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕သို႔ ဦးတည္ေနသည္။ ရထားေပၚရွိ ခရီးသည္မ်ားမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စကားေျပာေနေသာသူကေျပာ၊ အနားယူေနသူကယူ၊ စာဖတ္ေနေသာသူက စာဖတ္ျဖင့္ ခပ္ျငိမ့္ျငိမ့္ လိုက္ပါလာၾကသည္။ ထိုခရီးသည္မ်ားထဲတြင္ ဆရာ၀န္မ်ား ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာဦးမင္းထင္ေက်ာ္၊ ေဒါက္တာေကသြယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေဆးေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေရႊအိုေရာင္၊ ထက္ျမက္၊ ဉာဏ္လင္းေအာင္ႏွင့္ အကူနာ့စ္ျဖစ္ေသာ ရဲရင့္တို႔ ပါ၀င္ေလသည္။ ၄င္းတို႔ လူစုသည္ မိမိတို႔ မေရာက္ဖူးေသာ ေဒသသို႔ ခရီးထြက္ လာရျခင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္စြာ တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။ ရထားျပတင္းမွ တဟုန္ထိုး ျဖတ္ဝင္ လာေနေသာ ေလတိုက္သံ၊ ရထားသံလမ္း ပြတ္သံတို႔ႏွင့္ အျပိဳင္ ၄င္းတို႔၏ စကားသံမ်ားကလည္း ျမိဳင္ဆိုင္ ၾကည္ေမြ႔ေနၾကသည္။

ေရႊအိုေရာင္။  ။ ဟဲ့.. ခုငါတို႔ သြားရမယ့္ရြာက ဘယ္လိုၾကီးတုန္း

ထက္ျမက္။  ။ ခုသြားရမွာက ဆင္ေတာင္စုရြာတဲ့

ဉာဏ္လင္းေအာင္။  ။ ဘာလို႔ ဆင္ေတာင္စုလို႔ေခၚလဲ မသိဘူးေနာ္။ ဆင္နဲ႔တူတဲ့ ေတာင္စုၾကီးေတြမ်ား ရွိလို႔လားမသိဘူး

ရဲရင့္။  ။ သူ႔ဟာသူ ဘာလို႔ေခၚေခၚေပါ့။ သိပ္စပ္စုတာပဲ

ထက္ျမက္။ ။ အာ.. ဒီရဲရင့္ကလည္း တစ္ေမွာင့္

ရဲရင့္။ ။ အယ္.. ငါ႔ကို အဲဒီနာမည္ၾကီး မေခၚစမ္းပါနဲ႔ဟယ္။ ၾကားရတာ အသည္းယားလြန္းလို႔။ နင္တု႔ိက ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာလည္း အမွတ္မရွိၾကဘူး။ ငါ႔ ဘိုနာမည္ ေခၚေလ။ Grace.. Grace..  အဲ႔လိုေခၚ။ ဟြန္႔..

ေရႊအိုေရာင္။ ။ ေအးပါ။ သိပါတယ္။ နင္ကလည္း အေရးထဲ ေၾကာျငာဝင္ေနျပန္ျပီ

ေရႊအိုေရာင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေဒါက္တာမင္းထင္ေက်ာ္တို႔ဖက္ လွည့္လိုက္ျပီး

ေရႊအိုေရာင္။ ။ ဆရာ ေဆးရံုအုပ္ၾကီးက ဘာလို႔ အဲဒီရြာကို လႊတ္လိုက္တာလဲဟင္။ အဲဒီမွာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးလား။ ရြာသားဦးေရေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားလား..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အင္း.. ဒီလိုသမီးရဲ႕။ ခုသြားမယ့္ရြာက ေမာ္လျမိဳင္ကေနတစ္ဆင့္ ကားနဲ႔ထပ္သြားရမယ္။ ျမိဳ႕နဲ႔ လည္း အေတာ္လွမ္းေတာ႔ ကားဂိတ္ကေန တစ္ခါလွည္းနဲ႔ ထပ္သြားၾကရမွာ။ အဲ႔လိုျမိဳ႕နဲ႔ အေတာ္အလွမ္းေ၀းလို႔လည္း ဗဟုသုတ အသိတရားက နည္းပါးၾကရွာတယ္။ အခု သူတို႔ ေသာက္ေရအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကတဲ့ ေရကန္က သူတို႔လည္း ေသာက္တယ္၊ ကြ်ဲေတြ ႏြားေတြလည္း ေသာက္တယ္။ အဲ့ဒီ ကန္နားမွာပဲ ေရခ်ိဳး၊ အဝတ္ေလွ်ာ္တာေတြ လုပ္ၾကေတာ့ ဒီမေကာင္းတဲ့ ေရေတြက ကန္ထဲကို ျပန္စီးတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ေရမသန္႔ေတာ့ဘူးေပါ့ကြယ္။ လူတိုင္းက က်ိဳခ်က္ျပီးေတာ့ မေသာက္ေတာ့ ေရာဂါပိုးေတြ ကူးစက္ခံရတယ္။ အနာေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဝမ္းေလွ်ာၾကတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ ၾကာေလ ပြါးေလ ျပင္းထန္ေလနဲ႔ ခုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကူးစက္ခံရျပီး ေသဆံုးတဲ့ အထိေတာင္ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဦးေရမ်ားလာေတာ့ အဲဒီရြာရဲ႕ အနီးတဝိုက္က ေက်းလက္ က်န္းမာေရးမွဴးေလး တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ႔။ ခရီးေဝးလြန္းေတာ့ သူလည္း အျမဲသြား မၾကည့္ေပးႏိုင္ဘူးေပါ႔။ ေဆးရံုေဆးေပး ခန္းနဲ႔ အလွမ္းေဝးလြန္းတာရယ္၊ ေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္ၾက တာရယ္ ေတြေၾကာင့္ ဆရာတို႔ကို အဲ႔ဒီကိုလႊတ္တာ။ ဆရာ တု႔ိက အေျခအေန သြားစစ္ေဆးေပးျပီး အလ်င္ကုသေပးရ မယ္။ အဆင္မေျပလို႔ အေျခအေန ပိုဆိုးလာမွသာ ျမိဳ႕ေဆးရံုကို အေၾကာင္းျပန္ၾကားရမယ္။ ဒီလို ေဒသေလးေတြ ဆိုတာက ဆရာဝန္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေလ။ သမီးတို႔ အေတြ႔အၾကံဳလည္း ရမယ္၊ လက္ေတြ႔အတြက္လည္း အမွတ္တိုးျပီးသား ျဖစ္တာေပါ႔။ အိမ္ေျခကေတာ့ သံုးေလးဆယ္ ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ တကယ့္ကို ရြာေသးေသးေလး။ ေတာ္ေတာ္ေခါင္ျပီး ေတာ အရမ္းက်တယ္။

ထက္ျမက္။ ။ ေၾသာ္.. အဲ့ဒီလိုကိုး.. သနားစရာပဲ

ေကသြယ္။ ။ ေကသြယ္သတင္းၾကားတာေတာ့ အဲဒီရြာကိုေရာက္သြားတဲ့သူမွန္သမွ် အကုန္ေရာဂါကူးစက္ခံရတယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္မွ မလြတ္ဘူးတဲ့။ တစ္ရြာလံုးနီးပါး ကူးစက္ခံေနရေတာ့ အဲ့ရြာကို ဘယ္သူမွ အဝင္အထြက္ မလုပ္ရဲေတာ႔ဘူး

ရဲရင့္။ ။ ဟယ္... တကယ္ၾကီးလား။ အမေလး ေၾကာက္စရာၾကီး။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဆးရံုအုပ္ၾကီးကိုေျပာတာေပါ့ မလာခ်င္ပါဘူးဆိုေနမွ။ မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မတုန္း။ သူမ်ားကို ေမြးထုတ္ထားတဲ႔အေမ ရင္က်ိဳးရခ်ည္ရဲ႕။ သူမ်ားရဲ႕ လွတပတ မ်က္ႏွာေလးေတာ့ အထိခိုက္ မခံႏိုင္ေပါင္

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ေဟ့ေကာင္ရဲရင့္ ေတာ္စမ္းကြာ။ ရုပ္ၾကမ္းၾကီးနဲ႔ လာႏြဲ႔မေနနဲ႔။ မင္းဒီလိုမ်ိဳး ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ေဂ်ာ္တကီး စျဖစ္ကတည္းက မင္းအေမ ရင္က်ိဳးျပီးသား။ ျပီး မင္းဝမ္းေရာဂါျဖစ္မွေတာ့ မင္းမ်က္ႏွာတင္ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတစ္ကိုယ္လံုး ခ်ံဳးခ်ံဳး က်ျပီး မာလကီးယားမွာပဲ။ ဒါနဲ႔မ်ား ေဆးေက်ာင္းတက္ျပီး သူနာျပဳလာလုပ္ေနေသးတယ္

ရဲရင့္။ ။ ဟယ္.. ေကာင္စုတ္။ သူမ်ားကို ေျပာလိုက္မွျဖင့္ ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့။ ထဖက္နမ္းလိုက္ရ ဟြန္႔..။  သူနာျပဳဘာလို႔ လုပ္လဲဆိုေတာ့ ငါ႔လို ႏုႏုေခ်ာေခ်ာနဲ႔ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလးက သူနာျပဳနဲ႔မွ လိုက္ဖက္တာကိုးဟဲ႔။ ငါ႔အေမကလည္း ဒါပဲလုပ္ရမယ္ဆိုလို႔..

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ေတာ္စမ္းပါကြာ။ စိတ္ေလတယ္။ မင္းနဲ႔စကားေျပာရတာ သရဲေျခာက္ခံရတာထက္ ေက်ာခ်မ္းတယ္

ရဲရင့္။ ။ အမေလး.. အပိုေတြ.. အပိုေတြ။ ေရႊအိုတို႔.. ၾကားတယ္ေနာ္.. အဲ့ေကာင္စုတ္ ဟိုေရာက္မွ ေတာက ဥစၥာေစာင့္မနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးလို႔ ေၾကာက္ေသးပါျပီး Grace တို႔နား လာေျပးကပ္မွာ ျမင္ေယာင္ေသး

ဉာဏ္လင္းေအာင္။  ။ ေအာင္မာ.. အဲ့က်ရင္ မင္းက သတိလစ္ျပီး ပါးစပ္ကအျမွဳပ္ေတာင္ ထြက္ေနေလာက္ျပီ

ရဲရင့္ႏွင့္  ဉာဏ္လင္းေအာင္တို႔ အေခ်အတင္ စကားေၾကာင့္ တစ္ဖြဲ႔လံုး မရယ္ဘဲမေနႏိုင္ၾက။ ေဒါက္တာမင္းထင္ေက်ာ္ကေတာ့ ကေလးေတြ စကားဝိုင္းကို နားေထာင္လိုက္ပါလာရင္း ျပံဳးတံု႔တံု႔ ျဖင့္ အေဝးဆီက မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေတာင္ကုန္းမ်ားကို ေငးစိုက္ၾကည့္ ေနသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေမာ္လျမိဳင္သို႔ ေရာက္ၾကေလသည္။ အသင့္ လာေစာင့္ေနေသာ ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းႏွင့္ ရြာသားၾကီးတစ္ဦးက ျပံဳးရႊင္စြာ ႏႈတ္ဆက္ဦးၾကိဳျပီး ၾကပ္ညပ္လွေသာ လိုင္းကားေလး တစ္စီးဆီသို႔ ဦးတည္ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ထိုကားငယ္ျဖင့္ပင္ ၁နာရီ သာသာ ခရီးဆက္ခဲ့ျပီး ဖုန္ထူထူ ေျမလမ္းတစ္လမ္းေပၚ တြင္ သူတို႔ဆင္းၾကရသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ႏြားလွည္းတစ္စီးျဖင့္ ဆင္ေတာင္စုရြာအထိ လိုက္ပါသြားၾကရသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးမွာ တစ္ခါမွ ခရီးေဝးမသြားဖူးၾကသျဖင့္ ႏြမ္းနယ္ဟန္ ေပါက္ေနၾကသည္။ ရဲရင့္၏ မ်က္ႏွာမွာ ရႈံ႕တြထားရလြန္းသျဖင့္ သားေရဖတ္ျဖင့္ လုပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုႏွင့္ပင္ ဆင္ေန ေသးေတာ့သည္။ ဆင္ေတာင္စုရြာနားသို႔ ေရာက္ၾကေသာအခါ ရြာသူၾကီးႏွင့္ ရြာသားတစ္စုက ထန္းပင္ကုကိၠဳတို႔ျဖင့္ စိမ္းလန္းေဝဆာေနေသာ ရြာအ၀င္ဝတြင္ ေစာင့္ေနၾကလ်က္ ခရီးဦးၾကိဳျပဳသည္။ ရြာသူၾကီးမွာ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ခန္႔ရွိျပီး မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ကြယ္ေနသူျဖစ္သည္။

ရြာသူၾကီး။ ။ ဆရာတို႔ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာတို႔ရယ္။ က်ဳပ္တို႔ရြာကလူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေရာဂႏၱရ ကပ္ဆိုက္ေနတာ ၾကည့္ေတာင ္မၾကည့္ရက္ဘူးေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရာက္လာရမယ့္ ဝတၱရားရွိပါတယ္။ မပူပါနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီပါ့မယ္

ရြာသူၾကီး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ။ ခု ဆရာတို႔လည္း ပင္ပန္းလာတယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္အိမ္မွာပဲ တည္းၾကနားၾကပါေနာ္။ ဆရာတို႔ကို လူဒီေလာက္န႔ဲပဲ လာၾကိဳရလို႔ ေဗြမယူပါနဲ႔ဗ်ာ။ ရြာသူရြာသားေတြက ဆရာတို႔ကို လာၾကိဳခ်င္ေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္ေတာင္ သူတို႔မႏိုင္လို႔ မလာႏိုင္ၾကပါဘူး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဟာ.. ရပါတယ္ဗ်ာ ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေရးမၾကီးပါဘူး။ ခုေလာေလာဆယ္ အေရးၾကီးတာက ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံေနရတဲ့ လူနာေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တခါတည္း သြားၾကည့္ခ်င္လို႔ လိုက္ပို႔ေပးပါလား

ရြာသူၾကီး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုလည္း သြားၾကရေအာင္

ရြာလယ္ရွိ လူနာမ်ားထားရာ ယာယီ အေဆာက္အဦးသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ မၾကည့္ရက္စရာ ျမင္ကြင္းမ်ားက အျပည့္အႏွက္ ေစာင့္ၾကိဳ ေနၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေရာဂါပိုးကူးစက္ခံရေသာ လူနာမ်ား၏ ကိုယ္ခႏၶာေပၚတြင္ အစက္အေျပာက္မ်ားမွ တဆင့္ အဖုမ်ားျဖစ္လာျပီး ေနာက္ဆံုး အဖုမ်ားေပါက္ကုန္ကာ အထဲမွ ျပည္ပုပ္မ်ားႏွင့္အတူ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာလည္း အနာမ်ား အမည္းအကြက္ အကြက္ျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ျမင္မေကာင္းေခ်။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အေတာ္စိုးရိမ္ရတဲ့ လကၡဏာပဲ။ ကဲ.. အခုခ်က္ခ်င္းပဲ အလုပ္စလိုက္ၾကရေအာင္

ေဒါက္တာဦးမင္းထင္ေက်ာ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေဆးအိတ္ကို ဆြဲကာ လူနာမ်ားထံသို႔ ေရာက္သြားသျဖင့္ က်န္ေသာသူမ်ား လည္း အျမန္ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လူနာမ်ားအား အနာမ်ားကို ဖန္ရည္ေဆးေၾကာ၊ ေဆးထည့္ျပီး၍ နာက်င္ျခင္းမွ သက္သာေစရန္ အေရာင္က်ေဆးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ penicillin စပ္ထိုး ေပးလိုက္ျပီး ေသာက္ေဆး antiseptic မ်ားလည္း ေဝငွေပးရ သည္။ ေရာက္ကကည္းက ေဒါက္တာအုပ္စု အလုပ္မ်ားေနခဲ့ၾက သည္မွာ ညဦးပိုင္းသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာခဲ႔သည္ကိုပင္ သတိမျပဳမိေတာ့။ ရြာမွ ေသာက္ေရ မွန္သမွ်ကိုလည္း စနစ္တက် က်ိဳခ်က္ခိုင္းသူကိုခိုင္း၊ လက္အိတ္၊ ႏွာေခါင္းဖံုး အဝတ္စမ်ား လိုက္ေဝသူကေဝ၊ သံုးေရကအစ ျမိဳ႕မွပါလာသည့္ ေက်ာက္ခ်ဥ္ မ်ားခတ္၊ ပိုးသန္႔ေဆးရည္မ်ား လိုက္ဖ်န္းခိုင္းသူခိုင္းျဖင့္ အားလံုး အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ၾကသည္။

ရြာသူၾကီး။ ။ ဆရာတို႔... ဆရာတို႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ။ ခဏနားျပီး ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစား လိုက္ဦးေနာ္။ ေနာက္ျပီး ခရီးလည္း ပန္းလာၾကတာ မဟုတ္လား။ ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ နားၾကပါဦးဗ်ာ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဟုတ္ပါရဲ႕... အခ်ိန္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္လင့္ေနျပီပဲ။ ကဲ..ကဲ.. သားတို႔သမီးတို႔ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ထမင္းသြားစား ၾကရေအာင္။ လူနာေတြကို ေဆးစည္းေပးခဲ့ႏွင့္။ ထမင္းစားျပီးမွ တစ္ေခါက္ ျပန္လာၾကရေအာင္

အားလံုးလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ျပီး ဆာေလာင္ေနၾကျပီျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။ တစ္ဖြဲ႔လံုး သူၾကီးအိမ္မွာပင္ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားေသာက္ၾက၏။ ေတာရြာဓေလ့အတိုင္း ရြာသူရြာသားမ်ား တစ္အိမ္ကို အနည္းဆံုး ဟင္းတစ္ခြက္စီ လာပို႔ၾကသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ၀န္လူစုအတြက္ ဟင္းအမယ္မ်ား ေလာက္ငရံုမက ပိုလွ်ံ၍ပင္ ေနေတာ့သည္။ မိမိတို႔ အိမ္သားမ်ား ေနမေကာင္းသည္႔ၾကား၊ ကိုယ့္အပူႏွင့္ကိုယ္ မနားရသည့္ၾကားထဲ ဟင္းတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္လာၾကေသာ ရြာသူရြာသားတို႔၏ ေစတနာကို အားလံုးက အထူးေက်းဇူးတင္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ ထမင္းစားေသာက္ျပီး တေအာင့္ေလာက္အၾကာတြင္ သူၾကီးအိမ္သို႔ ရြာသား သံုးေလးေယာက္ခန္႔ ေျပးလာျပီး...

ရြာသား။ ။ သူၾကီး... သူၾကီးေရ.. ဗ်ိဳ႕... သူၾကီး

ရြာသူၾကီး။ ။ ေဟ့.. ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲကြ

ရြာသား။ ။ ရြာေျမာက္ပိုင္းက ေဒၚေအးၾကြယ္ရဲ႕သား ဖိုးတုတ္ေလ.. ေရာဂါကူးစက္ခံရျပီနဲ႔ တူတယ္။ ကုိယ္လံုးမွာ အစက္ေတြ ေပၚလာျပီး နာတယ္နာတယ္လို႔ ေအာ္လို႔လည္းျပီးေရာ တစ္ခါထဲ သတိပါလစ္သြားလို႔.. အဲဒါ သူၾကီးအိမ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာတို႔ကို လာပင့္တာ

ေကသြယ္။ ။ ဒါဆိုလည္း ခုပဲသြားၾကရေအာင္။ ရြာလယ္ပိုင္းလည္း ၾကည့္ရဦးမယ္ဆိုေတာ့ လူခြဲလိုက္ၾကမယ္။ ကြ်န္မရယ္ ေရႊအိုေရာင္နဲ႔ ဉာဏ္လင္းေအာင္ရယ္က ရြာေျမာက္ပိုင္းကို လိုက္သြားၾကမယ္။ ရြာလယ္ပိုင္းမွာေတာ့ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္နဲ႔အတူတူ ထက္ျမက္နဲ႔ ရဲရင့္ေနခဲ႔ၾက။ အဆင္ေျပလား ဆရာ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အင္း ေကာင္းျပီေလ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာလယ္မွာရွိေနမယ္။ ေကသြယ္တို႔ အကူအညီလိုရင္ ရြာသားတစ္ေယာက္ ေယာက္ကို လႊတ္ျပီး ေခၚခိုင္းလိုက္ေနာ္

ေကသြယ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ။ ကဲ.. တို႔လည္း သြားၾကရေအာင္ေဟ႔

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေဒါက္တာေကသြယ္ ဦးေဆာင္ေသာ လူတစ္စု ရြာေျမာက္ပိုင္းသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္သြားၾကသည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ တို႔လည္း စားလက္စကို လက္စသတ္ျပီး ရြာလယ္ပိုင္း၌ လူနာသြား ၾကည့္ရန္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ လူနာမ်ားကို ဆက္လက္ စမ္းသပ္၊ ေဆးတိုက္တန္တိုက္၊ ေဆးထိုးတန္ထိုးျဖင့္ ကိစၥအလံုးစံု ျပီးစီး သြားေတာ့မွ ပင္ပန္းလွသျဖင့္ ၄င္းတို႔အတြက္ ေနရာခ် ထားေပးေသာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္ ခဏတျဖဳတ္ နားၾကရသည္။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ လူနာေတြအေျခအေနက သိပ္ေတာ့မဟန္ဘူး ထက္ျမက္ေရ.. နာေနတာေတြ သက္သာေအာင္ ခဏပဲ ထိန္းထားေပး ႏုိင္မယ္လို႔ ဆရာထင္တယ္။ အခုဟာက ဆရာထင္ထားသလို ကာလ ဝမ္းပ်က္ ေရာဂါမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အနာၾကီးေရာဂါလည္း မဟုတ္ဘူး။ အနာကြက္ေတြက အမည္းေရာင္ အိုင္းအိုင္းၾကီးေတြ၊ ေနာက္ျပီး မထိ မကိုင္ဘဲနဲ႔လည္း ယားယံျပီး အလိုလို ျပည္တည္ဖုေတြ ထေနတယ္။ ဒီ့ထက္ ပိုဆိုးဖို႔ပဲရွိတယ္။ ဒီလို ေရာဂါလကၡဏာမ်ိဳး ဆရာတစ္ခါမွ မေတြ႔ ဖူးဘူး။ တနည္းေျပာရရင္ ေရာဂါနာမည္ကို တိတိက်က် ေဖာ္ဖို႔ ခက္ေနတယ္။ အဆိပ္သင့္တာလိုလို၊ တစ္ခုခု အစားမွားမိလို႔ ျဖစ္သလိုလိုပဲ။ ေတြးရေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ကြာ။ အင္း.... ေကသြယ္တို႔ အဖြဲ႔ေရာ အဆင္မွ ေျပၾကရဲ႕လား မသိဘူး

ထက္ျမက္။ ။ အဆင္ေျပေလာက္မွာပါ ဆရာ။ မေကသြယ္လည္း အရမ္းေတာ္တဲ့ ဆရာ၀န္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပါ။ သူပါသြားရင္ေတာ့ လူနာ့ အေျခအေနလည္း သိပ္ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးၾကီး မဟုတ္ရင္ ဆရာ့လိုပဲ သူထိန္းထားႏိုင္မွာပါ။ ေရာဂါေတြကလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ဆန္းက်ယ္လွပါတယ္ ဆရာရယ္.. ကုန္ကိုမကုန္ႏုိင္ဘူး

ရဲရင့္။ ။ ဒါနဲ႔ေလ Grace တစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္လို႔။ ဟိုေလ.. Grace လူနာေတြကိုလိုက္ျပီး ေဆးတိုက္ေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ေစာင့္ၾကည့္ေနသလို ခံစားရတယ္။ ေရွ႕ကလိုလို ေနာက္ကလိုလို ေဘးကလိုလိုနဲ႔ သိလား။ လွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေရာ...

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေနရာေဒသ အေျပာင္းအေရႊ႕ေၾကာင့္ ဒီပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ စိမ္းေနေသးလို႔ ေနမွာပါကြာ။ မဟုတ္တာေတြ ေတြးပူမေနပါနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ဂရုစိုက္။ ေရာဂါပိုး အကူးစက္မခံမိေစနဲ႔

ထက္ျမက္သည္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ေျပာစကားကိုနားေထာင္ရင္း ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူသည္လည္း ရဲရင့္လို ခံစားေနရသည္မွာ အမွန္ပင္။

ခဏအၾကာ လူနာတစ္ဦးကို အနာသြားေဆးေပးေသာ ရဲရင့္၏ေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္  ကမန္းကတန္း ေျပးသြားၾကည့္ရာ လူနာေဘးတြင္ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္စြာျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ရဲရင့္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ေၾကာက္ရံြ႕မႈျဖင့္ တုန္တက္ေနသည္။

ထက္ျမက္။ ။ ေဟ့ေကာင္ရဲရင့္.. ဘာျဖစ္တာတုန္း

ရဲရင့္။ ။ ဒီ... ဒီလူနာကို အနာေဆးေပးေနရင္း  သူ႔အနာက တျဖည္းျဖည္း မည္းလာျပီး ေသြးေတြပါ ပိုထြက္လာတယ္။ အဲဒါ... ဂြမ္းနဲ႔ ထပ္သုတ္မလို႔ ဂြမ္းကို ဟိုဖက္လွည့္ယူျပီး ဒီဖက္ျပန္အလွည့္မွာ သူ႔.. သူ႔.. သူ႔အနာထဲက မ်က္လံုးၾကီး Grace ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔လို႔

ထက္ျမက္။ ။ ဟာကြာ.... ငါကဘာမ်ားလဲလို႔။ သိပၸံေခတ္မွာ လူလာျဖစ္ျပီးေတာ့ မ်ားကြာ မင္းမို႔ ဒီလို ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေတြးရတယ္လို႔ အံ့ေရာ..။ ဘယ္မွာတုန္း.. ငါၾကည့္တာ မရွိပါဘူး။ မင္းဟာမင္း အေၾကာက္လြန္ျပီး မ်က္စိေမွာက္တာ ေနမွာေပါ႔

ရဲရင့္။ ။ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း.. Grace တကယ္ေျပာတာ.. ဒီမွာ မေနရဲေတာ့ဘူး ေၾကာက္တယ္.. ေၾကာက္တယ္..

ထက္ျမက္။ ။ ေဟ့ေကာင္.. မင္းေယာက်ာ္း မဟုတ္ဘူးလား

ရဲရင့္။ ။ မဟုတ္ဘူး အဟင့္အဟင့္... (ငိုသံ)

ထက္ျမက္။ ။ ဟာကြာ ငါဆြဲထိုးလိုက္ရ။ စိတ္တိုလာျပီေနာ္

သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုၾကည့္ျပီး ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ စိတ္ပ်က္စြာ ေခါင္း ယမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ကဲ ကဲ.. ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြာ။ မင္းတို႔ကလည္း ဒီလူန႔ဲဒီလူေလး ရွိတာကို မတည့္ႏုိင္ၾကဘူး။ စကားမ်ားေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးေလ

ထက္ျမက္။ ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာ... အဲ့ေကာင္ကို အားမလို အားမရ ျဖစ္လြန္းလို႔ပါ

ရဲရင့္သည္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ေနာက္သို႔ ေျပးကပ္လိုက္ျပီး

ရဲရင့္။ ။ ဆရာ.. Grace အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းေၾကာက္တာပဲ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလို႔တုန္းကြာ။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆရာတို႔ရွိတယ္။ ေနာ္.. တကယ္လို႔ မင္းေျပာသလို ျဖစ္တယ္ပဲထား..။ မင္းရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ဒီရြာကလူေတြ အားလံုးရဲ႕အသက္ကို မင္းလဲမွာလား

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္၏ စကားေၾကာင့္ ရဲရင့္တစ္ခ်က္မွ် ေတြေ၀သြားသည္။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ရဲရင့္.. မင္းေသခ်ာျပန္စဥ္းစား။ ေနာက္ဆံုး မင္းျပန္ခ်င္တယ္ဆိုလည္း ဆရာတို႔မတားပါဘူး

ဟုဆိုကာ တျခား လူနာမ်ားဘက္သို႔ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။ ထက္ျမက္သည္လည္း ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ေနာက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ရဲရင့္တစ္ေယာက္တည္း ေနရာ၌ ေၾကာင္၍ ရပ္က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ေတြးကာ ရဲရင့္ကို တစ္ေယာက္တည္း ထားသြားျခင္းသည္ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႔ရေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု.. ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔ အဘယ္သို႔ ေတြးခဲ့မိပါ လိမ့္မည္နည္း။

ရဲရင့္တစ္ေယာက္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ ေခ်ာင္တြင္ ထိုင္ငိုေနေတာ့သည္။ ငိုရင္း ေၾကာက္ရြံ႔မိန္းေမာစြာျဖင့္ ဘာမွ ေတြးေတာမေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႔သည့္ ေရခြက္ကို ယူေသာက္လုိက္သည္။ ေရေသာက္ျပီး ခဏအၾကာမွာပင္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး အစက္အေျပာက္မ်ား ထလာသည္ကို ထိတ္လန္႔စြာ ေတြ႔လိုက္ရ သည္။ သူ အစြမ္းကုန္ ေအာ္ဟစ္ေသာ္လည္း ပါးစပ္မွ အသံမထြက္။ ျဖစ္ပ်က္ပံုမွာ လွ်ပ္တျပက္အလား ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။
ထိုအစက္အေျပာက္မ်ားမွ အနာမ်ား အမည္းကြက္ၾကီးမ်ား ျဖစ္လာျပီး ထုိအမည္း ကြက္မ်ားမွ ေသြးမ်ား စို႔ထြက္လာသည္။ လည္ေခ်ာင္းမွသည္ ဗိုက္.. ထို႔ေနာက္ လက္၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတို႔တြင္ပါ ပြားလာၾကျပီး မ်က္စိႏွင့္ ႏွာေခါင္း စသျဖင့္ ရွိသမွ် အေပါက္တို႔မွ ေသြးမ်ားဒရေဟာ က်ဆင္းလာကာ ရဲရင့္သည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပစ္လဲက်သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း အသက္ရွဴ ရပ္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မည္ သည့္အရပ္က ေရာက္လာမွန္းမသိေသာ ခါခ်ဥ္အၾကီးစားကဲ႔သို႔ နီက်င္က်င္ အေကာင္ငယ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာတို႔က ရဲရင့္၏အေလာင္းကို ကိုက္ခ်ီဆြဲေခၚ သြားေတာ့သည္။ ယင္းအေကာင္ငယ္ ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ဆံုးသြား သည္မွာကား ရဲရင့္၏ ရုပ္အေလာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္အလံုးစံုကို မည္သူမွ် မျမင္လိုက္ၾက။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔လည္း က်န္သည့္လူနာမ်ား ၾကည့္ေပးျပီးေနာက္ ေဆးပစၥည္း မ်ား လိုက္လံသိမ္းဆည္းေနစဥ္ ထက္ျမက္က..

ထက္ျမက္။ ။ ရဲရင့္ကို မေတြ႔ေတာ့ဘူးေနာ္ ဆရာ။ ဒီေကာင္ သူရဲေဘာေၾကာင္ျပီး သူၾကီးအိမ္ ျပန္ေျပးသြားေလာက္ျပီ ထင္တယ္

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အင္းကြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေနရာရာမွာမ်ား သြားစိတ္ေကာက္ေနလားမသိဘူး

ထိုသို႔ စကားေျပာေနရင္း သူတို႔အေနာက္ဖက္မွ ေျခသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ အနီးရွိ မီးတုတ္မ်ားကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၾကသည္။ တစ္ခုခုဆိုလွ်င္ အေရးအေၾကာင္း ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေတာ္နီးနီးေရာက္လာမွ ေဒါက္တာေကသြယ္တို႔မွန္း သိျပီး သက္ျပင္းျပိဳင္တူ ခ်လိုက္ၾကသည္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း ဘယ္အရာကို စိုးထိတ္လန္႔ျဖန္႔ ေနၾကမွန္းမသိေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ဆံုးေအာင္ သက္ျပင္းမခ်ရေသးမီမွာပင္...

ေကသြယ္။ ။ ဆရာ.. ဆရာေရ... လုပ္ပါဦး ကယ္ၾကပါဦး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေကသြယ္.. ေကသြယ္ ဘာျဖစ္လာတာလဲ.. ဉာဏ္လင္း.. မင္းတို႔ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲ.. ေရႊအိုေရာင္ကိုေရာ မေတြ႔ပါလား။ ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲ ေျပာစမ္းကြာ..

ေဒါက္တာေကသြယ္သည္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ကိုဖက္ကာ မေျပာမဆို ငိုခ်လုိက္ေလသည္။ ဉာဏ္လင္းေအာင္က တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။

ဥာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဆရာ ... ေရႊ... ေရႊအိုေရာင္.. မရွိေတာ့ဘူး.. ဆံုးျပီ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဘာ.. ဘယ္လိုဘယ္လို.. ဘာျဖစ္တယ္.. ငါ့ကို ေသခ်ာေျပာစမ္း

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဟိုရြာသားေတြ ေနာက္လုိက္ျပီး ရြာေျမာက္ပိုင္းကို ေဆးလိုက္ကု ေပးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ျပန္ခါနီးမွာ ေရႊအိုေရာင္က အေပါ့သြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ေဒၚေအးၾကြယ္က အိမ္သာလိုက္ပို႔တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေဒၚေအးၾကြယ္ တစ္ေယာက္ပဲ အိမ္ေပၚေျပးတက္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဟိုဆရာမေလး မရွိေတာ့ဘူးလို႔ အေမာတေကာ လာေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ ေမးေတာ့.. ေရႊအိုေရာင္တစ္ေယာက္ အေပါ့သြားတာၾကာလို႔ အိမ္သာေရွ႕ လုိက္သြားျပီးေခၚတာ အထဲက ထူးသံမၾကားရဘူးတဲ႔။ အဲ႔ဒါနဲ႔ သူ အိမ္သာတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ႔။ အဲ႔ဒီလိုၾကားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ကမန္းကတန္း သြားၾကည္႔ျပီး အနီးအနားပ တ္ပတ္လည္ကို လိုက္ရွာၾကတာေပါ႔။ တစ္ေနရာ အေရာက္မွာ တစ္ခုခုကိုဆြဲသြားသလို စြပ္ေၾကာင္းၾကီး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စြပ္ေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ၾကည္႔ၾကေတာ႔.. လမ္းအဆံုးက ခ်ံဳထဲမွာ ေရႊအိုေရာင့္ကို ေတြ႔တယ္။ သူ.. အသက္မရွိေတာ႔ဘူး ဆရာ။ ပိုျပီးထူးဆန္းတာက ေရာဂါကူးစက္ေနတဲ႔ လူေတြမွာ ေတြ႔ရသလိုမ်ိဳး အမည္းကြက္ၾကီးေတြ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနတာပဲ။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိဘဲ ဆရာတို႔ဆီ တန္းေျပးလာတာ။ လုပ္ပါဦးဆရာရယ္.. ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲမသိဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ လန္႔ေနျပီ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဘုရားေရ.. ထူးဆန္းလိုက္တာကြာ ဒါ.. ေသြးရိုးသားရိုးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တစ္ခုခုပဲ။ ကဲ.. လာ.. လာ.. ရြာသူၾကီးအိမ္ကို အေၾကာင္းသြားၾကားမယ္

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေဒါက္တာေကသြယ္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ ေဖ်ာင္းဖ်ကာ ရြာသူၾကီးအိမ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားၾကသည္။ ရြာသူၾကီးအိမ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္မွ် မရွိေပ။ အိမ္အႏံ႔ွ လိုက္ရွာေသာ္လည္း မေတြ႔။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေတာက္.. အေရးအေၾကာင္းဆို တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။ ရြာသူၾကီး ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ ဒီအိမ္က လူေတြေရာ..။ ဟာ.. ရဲရင့္ကိုလည္း ဒီမွာ မေတြ႔ပါလား။ ဒီေကာင္ေပ်ာက္ေနတာ ေသခ်ာျပီ။ ဒုကၡပဲ။ ခုခ်က္ခ်င္း လိုက္ရွာၾကမွ ျဖစ္မယ္ေဟ့

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ မိုးေတာ္ေတာ္ ခ်ဳပ္ေနျပီဆရာ... လုိက္ရွာလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ မိုးအလင္းထိ ေစာင့္ေနရင္ ငါတို႔တစ္ေယာက္မွ က်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီကိစၥေတြဟာ လံုးဝေသြးရိုးသားရိုး မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ ဒါေတြေျပာတာ မင္းတို႔ကို ေျခာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း အယံုအၾကည္မရွိေပမယ့္ ခုအေျခအေနက ဒါေတြ ျငင္းခံုေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းအေရးၾကီးေနျပီ။ ကဲ.. ေကသြယ္က ဒီမွာပဲေနခဲ့။ နားလိုက္ေတာ့။ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔။ ဆရာတို႔ ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္။ က်န္တဲ့လူေတြ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့

ထို႔ေနာက္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ဦးေဆာင္သည့္ လူ ၅ ေယာက္အုပ္စုသည္ မီးတုတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္၍ ရဲရင့္ကို ေအာ္ေခၚလိုက္ရွာ ၾကေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနရာအေတာ္ စံုေနျပီျဖစ္သည့္တိုင္ လံုးဝရွာမေတြ႔ေခ်။ လူနာမ်ားထားရွိရာ ယာယီတဲေလးမ်ားတြင္လည္း မရွိ။ အနီးဝန္းက်င္မွာလည္း ရဲရင့္ အရိပ္အေယာင္မွ် မေတြ႔ရဘဲရွိေလသည္။ ထိုစဥ္ လူနာေဆာင္တြင္ ထူးဆန္းသည့္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ၾကရသည္။ သူတို႔မျပန္ခင္က ထားရစ္ခဲ့ၾကေသာ လူနာမ်ားမွာ တစ္ေယာက္မွ် အသက္မရွိေတာ့ေခ်။ တခ်ိဳ႕မွာ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ျပီး တခ်ိဳ႕မွာ အနာမွျပည္ပုပ္မ်ား၊ ေသြးမ်ား ယိုစီးက်ကာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အနံ႔အသက္ မ်ားမွာလည္း ဆိုးရြားလြန္းလွသျဖင့္ တဲမ်ားအျပင္သို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကရသည္။ ရဲရင့္ကိုလည္းမေတြ႔၊ လူနာမ်ားလည္းေသ၊ ရြာသူၾကီးကိုလည္း ရွာမရေတာ့သည့္အဆံုး အားလံုး လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကျပီး သူၾကီးအိမ္သို႔သာ ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္မွအပ က်န္သူမ်ားမွာ တုန္လႈပ္ေသြးပ်က္ေနၾကေလျပီ။

ေကသြယ္။ ။ ေတြ႔ခဲ႔ၾကလားဟင္..

ထက္ျမက္။ ။ မေတြ႔ပါဘူးဗ်ာ။ ဟိုမွာလည္း လူနာေတြ တစ္ေယာက္မွအသက္မရွိေတာ့ဘူး။ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနျပီ။ ရဲရင့္ကိုလည္း ဘယ္လိုမွရွာမရဘူး။ ေနရာလည္းစံုေနျပီရွာတာ။ ဒီၾကားထဲ က်န္တဲ့ရြာသားေတြလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကလဲမသိဘူး။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ထူးဆန္းလိုက္တာ လူေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ။ ရဲရင့္ ေတာထဲ၀င္သြားဖို႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ သတၱိမေကာင္းဘူး။ အိမ္ျပန္ေျပးမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီအခ်ိန္ၾကီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ထား.. သူ႔အ၀တ္အိတ္ေတာ့ အနည္းဆံုး ယူသြားရမွာေပါ့။ ဘုရားဘုရား.. ေရႊအိုေရာင့္လို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ရဲရင့္တစ္ေယာက္ မေတြ႔ၾကံဳပါေစနဲ႔။ စဥ္းစားစရာပဲကြ... ခုဟာက ရြာသူၾကီးကိုယ္တိုင္ ေပ်ာက္ေနတာ။ ဒီရြာမွာ လူေရာက်န္ေသးရဲ႕လား မသိဘူး။ တစ္ခုခုေတာ႔ အၾကီးအက်ယ္ မွားေနျပီေဟ့

ေကသြယ္။ ။ ကြ်န္မ.. ကြ်န္မအိမ္ျပန္ခ်င္ျပီဆရာ.. ဒီရြာမွာမေနရဲေတာ့ဘူး အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ

ထိုစဥ္ ရြာသူၾကီး၊ ရြာသူၾကီးကေတာ္ႏွင့္ ရြာသူရြာသားတစ္စုတို႔ ထင္မွတ္မထားဘဲ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ျဖင့္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ လာၾကသည္။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဟာ.. သူၾကီး.. ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္းဗ်ာ အေရးအေၾကာင္းဆို ဘယ္ေရာက္ေနၾကတာလဲ။ ဒီမွာ က်ဳပ္တပည့္ တစ္ေယာက္ ဆံုးသြားျပီ၊ တစ္ေယာက္ကလည္း ေပ်ာက္ေနတယ္

ရြာသူၾကီး။ ။ ေအာင္မေလးဗ်ာ.. က်ဳပ္တို႔တစ္ရြာလံုး ကပ္ၾကီးဆိုက္ ျပီး ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေတာ့မယ္။ ဆရာက ဆရာ႔တပည့္အေၾကာင္း လာေျပာေနေသးတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေတာင္ ဒီမွာမေသေအာင္ မနည္း ထြက္ေျပးခဲ့ရတာ။ ရြာမွာ က်ဳပ္တို႔ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အကုန္ ေရာဂါပိုးကူးစက္ျပီး ေသကုန္ၾကျပီ။ က်ဳပ္တို႔ အကုန္ လိုက္စစ္ ျပီးျပီ။ ေပ်ာက္တဲ့လူကေပ်ာက္၊ ပုပ္ပြျပီး ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္တဲ့ လူကျဖစ္နဲ႔။ ဆရာတုိ႔လည္း ကုႏိုင္ေတာ့မယ္ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ ပစၥည္းပစၥယေတြ လာသိမ္းဆည္းတာ။ မနက္ လင္းတာနဲ႔ ဒီရြာကေန ျမန္ျမန္ထြက္သြားၾကမွကို ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဆရာတို႔လည္း ျပန္ခ်င္ျပန္ၾကေတာ့။ ဒါမွမဟုတ္ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ မနက္ျဖန္က် တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့။ ဟုတ္ျပီလား..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေနပါဦး သူၾကီးရဲ႕။ ဒီေရာဂါကပ္ၾကီးက ေသာက္ေရကန္က ျဖစ္တာဆို။ ေသာက္ေရကန္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မနက္က်ရင္ သြားစစ္မွကိုျဖစ္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ရြာသားေတြေသကုန္တာလည္း ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အားထားရတဲ႔ တပည့္ႏွစ္ေယာက္လည္း ဆံုးပါးသြားတာ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဒီအတိုင္း မျပန္ႏိုင္ဘူး။ အေျဖရွာကို ရွာရမယ္။ သိကိုသိရမွျဖစ္မယ္။ ဒါနဲ႔ ေနပါဦး.. ဒီေရာဂါစျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ

ရြာသူၾကီး။ ။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ရွိျပီ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အဲ့ဒီႏွစ္ပတ္မတိုင္ခင္က ရြာမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ေသးလဲ

ရြာသူၾကီး မ်က္ႏွာကြက္ခနဲ ပ်က္သြားသည္။ သူ၏ တစ္ဖက္တည္းေသာ မ်က္လံုးမွာလည္း ဂဏာမျငိမ္ေခ်။

ရြာသူၾကီး။ ။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ သူ႔ဟာသူ ေသာက္ေရမသန္႔လို႔ ေရာဂါကပ္ၾကီး ဆိုက္တာ။ မနက္ျဖန္က် က်ဳပ္တို႔ ဒီရြာကေျပာင္းမယ္

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ရြာသူၾကီးကို မသကၤာသလို ၾကည့္လိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ စကားမဟေတာ့။

ရြာသူၾကီး။ ။ ကဲ.. မၾကာခင္ အရုဏ္ပ်ိဳ႕ေတာ့မွာ။ ဆရာတို႔လည္း တစ္ေရးမွ မအိပ္ရေသးဘူးမွတ္လား။ အားရွိေအာင္ တစ္ေရး ႏွစ္ေရးေတာ့ မွိန္းလိုက္ၾကဦးေလ။ မိုးလင္းက် ခရီးဆက္ရဦးမွာ

ဥာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဟုတ္တယ္ဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းခ်ိနဲ႔ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ႔ အိပ္ျပီ

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မၾကာခင္မွာပင္ ဉာဏ္လင္းေအာင္ႏွင့္ ထက္ျမက္တို႔ ေခြေခြေလးေတြ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ က်န္လူမ်ား အားလံုးလည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကျပီျဖစ္၍ အိပ္ရာကိုယ္စီ၀င္ကာ အိပ္စက္အနားယူၾကသည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္သည္ အိပ္ရာထက္၌
လဲေလ်ာင္းေနေသာ္လည္း ေကာင္းစြာအိပ္မေပ်ာ္။ ဤဆင္ေတာင္စုရြာ၏ ထူးဆန္းလွသည့္ ေရာဂါကပ္အေၾကာင္းႏွင့္ အျခား အျခားေသာ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ပေဟဠိဆန္ဆန္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္ေနမိသည္။ မိမိသည္ ဤအဖြဲ႔တြင္ အသက္အၾကီးဆံုး။ တာဝန္အရွိဆံုး။ မိမိ တာ၀န္ယူေစာင့္ေရွာက္လာခဲ႔ရသည့္ ေနာက္လိုက္တပည့္မ်ားသည္ ယခုကဲ့သို႔ ၾကမၼာဆိုးႏွင့္ ၾကံဳရသည္ကို မိမိအေနႏွင့္ တာဝန္မကင္းသလို စိတ္မေကာင္းမဆံုးလည္း ျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုအေျဖကို ရေအာင္ရွာမည္ဟု ေတးထားလိုက္ရင္း တခဏ ေမွးခနဲျဖစ္သြားမိသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စကားေျပာသံ ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္သျဖင့္ ဖ်က္ခနဲႏိုးသြားျပီး အခန္းတံခါးနားကပ္ကာ ခပ္မဆိတ္ နားစြင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူၾကီးလင္မယား ေလသံျဖင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ၾကားရသည္။

သူၾကီးကေတာ္။ ။ ေတာ္ စ,ထားတဲ့ျပႆနာေလ ဟင္..။ ခုေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးနည္းကုန္ျပီမဟုတ္လား

ရြာသူၾကီး။ ။ ဟ.. ငါလည္း အဲဒီေကာင္မ ဒီေလာက္ျပန္လုပ္မယ္မွန္း မသိလို႔ေပါ႔ကြ။ အစက ငါလည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူးပဲထင္တာ။ ဒါေပမယ့္ ခုအေျခအေနက မယံုလို႔မရေတာ့ဘူး။ မဟုတ္ရင္ အားလံုးဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္။

သူၾကီးကေတာ္။ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ္.. အခုျဖစ္လာျပီပဲ။ ဒီေတာ့ ရွင္ဘာဆက္လုပ္မလဲ

ရြာသူၾကီး။ ။ ငါလည္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူးကြာ။ မနက္ျဖန္က် ဒီကထြက္သြားၾကမွာပဲ။ ဟူး... ကဲ..ကဲ.. ေတာ္ျပီ.. အိပ္ၾကစို႔ ငါအရမ္း ပင္ပန္းေနျပီ

ခဏအၾကာ စကားသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ၄င္းတို႔သည္ အားလံုးအိပ္ကုန္ၾကျပီအထင္ႏွင့္ တစ္စံုတစ္ခုကို ၾကိတ္တိုင္ပင္ ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ေျပာေသာ စကားမ်ား အားလံုးကို ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ေကာင္းစြာ ၾကားလိုက္ေလသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေငါက္ခနဲ ထထိုင္ကာ တစ္စံုတစ္ခုကို အတည္ျပဳ လက္ခံဖို႔ အၾကံတစ္ခု ရေလသည္။ ထိုအရာကို သူလုပ္ကို လုပ္မွ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အိပ္ရာထဲမွ အသာထလာခဲ့ျပီး အိမ္ေရွ႕ သို႔ ေျခဖ်ားေထာက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မီးတုတ္၊ မီးျခစ္၊ အနီးတြင္ေတြ႔ေသာ ပုဆိန္တစ္လက္၊ အျခားလိုအပ္မည္ ထင္ေသာ ပစၥည္းအနည္းငယ္ကိုယူ၍ ျခံထဲသို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ အအိပ္ဆတ္ေသာ ဉာဏ္လင္းေအာင္မွာ အိပ္ရာမွ ခ်က္ခ်င္းႏိုး လာခဲ့ျပီး ဆရာထြက္သြားမွန္း သိသည္ႏွင့္ ေနာက္မွ အသာေျပး လိုက္ကာ  ေလသံ ခပ္အုပ္အုပ္ျဖင့္...

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဆရာ..ဆရာ.. ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဒီအခ်ိန္ၾကီးကို..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဉာဏ္လင္း မင္းမအိပ္ေသးဘူးလား။ ဆရာ လုပ္စရာေလး တစ္ခုရွိလို႔ အျပင္ခဏ သြားလိုက္ဦးမယ္။ ဆရာသြားတာ ဘယ္သူမွမသိေစနဲ႔

ထက္ျမက္။ ။ ဟာ.. ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဆရာ။ မသြားပါနဲ႔လားဆရာရယ္.. မနက္လင္းမွ သြားပါလား။ ဒီရြာက ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ အႏၱရာယ္က မ်ားပါဘိနဲ႔

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ရတယ္ ရတယ္.. ဆရာမသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီနားေလးတင္ပဲ သိပ္မၾကာပါဘူး

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဒါဆိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ပါ လိုက္ခဲ့မယ္ေလ။ ဆရာတစ္ေယာက္တည္း စိတ္မခ်ဘူး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ႏိုး ႏိုး.. မင္းလိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဆရာတစ္ေယာက္တည္း သြားမွရမွာ။ မင္းေနရစ္ခဲ့။ ဆရာမၾကာဘူး။ သြားၾကည့္စရာေလးရွိတာ ၾကည့္ျပီးရင္ ျပန္လာခဲ႔မယ္။ သြား.. ျပန္အိပ္ေခ်.. ဒါမွမဟုတ္လည္း ပစၥည္းေတြ သိမ္းစရာရွိတာ သိမ္းထားေတာ႔။ သူမ်ားေတြ လံုးဝမႏိုးေစနဲ႔ေနာ္..။

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ ဒါဆိုလည္း ဆရာ သတိဝီရိယနဲ႔ေတာ့ သြားေနာ္။ ျမန္ျမန္လည္း ျပန္လာခဲ့ဦး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေအးေအး.. ဆရာသိတယ္။ သြားျပီ..

ထိုသို႔ေျပာျပီး ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ တစ္ဦးတည္း ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားက ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံရသည္ဆိုေသာ ေရကန္ၾကီး ဆီသို႔ ဦးတည္လ်က္...။ ညဥ့္ပိုင္းက ရဲရင့္ကို လိုက္ရွာၾကရင္းႏွင့္ ဟိုးခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လေရာင္ျဖင့္ လဲ့ေနသည့္ ေရၾကပ္ခြပ္မ်ားကို ျမင္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား။ ထိုေနရာကို ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ေသေသ ခ်ာခ်ာ မွတ္ထားသည္။ ေရကန္ၾကီးသည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုမို က်ယ္ျပန္႔ျပီး ေရ၏ အေရာင္အဆင္းမွာ ပကတိ နက္ေမွာင္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ ေရကန္ပတ္လည္တြင္ ေနေျပာက္မထိုးႏုိင္ ေလာက္သည့္ ထူထဲၾကီးမားလွေသာ ႏွစ္ရွည္ပင္ၾကီးမ်ားစြာ ေပါက္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့ သည္။ ၾကာရိုး ၾကာစြယ္မ်ားမွာ ေရလယ္တြင္ ညြတ္ေခြ ေသဆံုးေနၾက၏။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာ လိုက္အကဲခတ္ေနသည္။ မည္သည့္ ထူးျခားေသာအရိပ္အေယာင္မွ်မေတြ႔။ ထုိစဥ္မွာပင္ သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားက သစ္ပင္တစ္ပင္ ေျခရင္းတြင္ အေရာင္တလက္လက္ ထေနေသာ အရာတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႔သြားေလသည္။ ေကာက္ယူ ၾကည့္ေသာအခါ မိန္းမ၀တ္ ေရႊနားကြင္းတစ္ဖက္။ ထိုအနီးတဝိုက္တြင္ ေသခ်ာထပ္မံ လိုက္ၾကည့္ရာ.. ညိႈးႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႔လုျပီျဖစ္ေသာ သစ္ရြက္ပံုတစ္ပံုေပၚ၌ ေသြးစက္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ၾကီးၾကီး မားမား တစ္စံုတစ္ရာကို ေလာင္ကြ်မ္းထားေသာ ျပာပံုၾကီးတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ထိုအနီးတြင္ပင္ ထိုင္ခ်လုိက္ကာ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ား သည္ ေသြးရိုးသားရိုး မဟုတ္ႏိုင္ဘဲ လူသတ္မႈေပေလာဟု ေတြေဝ စဥ္းစားေနခုိက္ ရုတ္တရက္ မိန္းေမာသလိုျဖစ္သြား၏။ စိတ္မ်ား ေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းလာကာ အနံ႔တစ္ခုခုေၾကာင့္ အိပ္ေမြ႔ခ်ခံရသူလို ျဖစ္သြားမိသည္။ ထုိစဥ္မွာပင္ သူ၏အျမင္အာရံုထဲ၀ယ္ ေရကန္ထဲမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး တက္လာျပီး သူ႔ဆီေလွ်ာက္လာသည္ကို ၀ိုးတိုး၀ါးတား ျမင္ရသည္။ တျဖည္းျဖည္း ပံုရိပ္ပီျပင္လာေသာအခါ ထို အမ်ိဳးသမီး၏ ကိုယ္ခႏၶာ အႏွံ႔အျပားတြင္ ျမင္မေကာင္းေသာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ၾကီးမ်ား အျပည့္အႏွက္။ မီးေလာင္ အမာရြတ္မ်ားအျပင္ ရိုက္ႏွက္ခံထားရသလို အရွိဳးရာဗရပြျဖင့္...။ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးတစ္စံုတြင္ မုန္းတီးျခင္း စက္ဆုပ္ျခင္းႏွင့္ နာက်ည္း ေဒါသ မီးလွ်ံမ်ားကို အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႔ေနရ၏။ အိပ္မက္ပင္ေလာ၊ တကယ္ပင္ေလာဟု ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ေတြးေတာအံ့ၾသ မဆံုးမီပင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ျဗဳန္းခနဲ အနီးသို႔ေရာက္လာျပီး သူ႔လည္ပင္းကို ဆြဲညွစ္ေလသည္။ သူဆြဲဖယ္ေသာ္လည္းမရ။ ေအးစက္ရံႈ႕တြေနေသာ လက္တစ္စံုက အလြန္ အားပါလွသည္။ အသက္ရွဴရသည္မွာ တျဖည္းျဖည္းမြန္းၾကပ္လာျပီး မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝလာေတာ့သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ လူသံမ်ား ၾကားလိုက္ရျပီး သူ႔ေရွ႕မွ အမ်ိဳးသမီးသည္ မေက်နပ္သလို သူ႔အားတစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္ ျပီးေနာက္ ေရထဲသို႔ ခုန္ဆင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။
ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဆရာ... ဆရာ.. ဆရာဘာျဖစ္ေနတာလဲ

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အဟြတ္ အဟြတ္.. ေအာ့... ဟို ေကာင္မေလး... ေကာင္မေလး

ဥာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဘယ္ကေကာင္မေလးလဲဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ကိုပဲေတြ႔တာ။ ဆရာ့လက္ႏွစ္ဖက္ ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ညွစ္ေနတာေတြ႔လို႔။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဆရာရယ္.. ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ကို စိုးရိမ္ျပီး ဒီေကာင္ေလး အကူအညီနဲ႔ ေနာက္က လိုက္လာမိေပလို႔ေပါ႔

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကိုေျပာျပလိုက္ရာ

ဥာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဆရာေျပာသလိုဆို ေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းတာပဲ။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ တကယ္ရွိေနတာပါလား

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ေအးကြာ ငါလည္း စာအုပ္ေတြထဲမွာပဲ ဖတ္ဖူးတာ ခု ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳရဖူး တာပဲ။ ငါ႔ႏွယ္.. ေသျပီေတာင္ မွတ္တာကြာ။ သန္လိုက္တဲ့ တေစၦမ။ ဒါနဲ႔.. ဒီကိစၥ ႏႈတ္လံုပါေစေနာ္။ ေကသြယ္တို႔ကို ေပးမသိေစခ်င္ဘူး။ သူတို႔သိရင္ ပိုေၾကာက္သြားၾကမယ္။ အထူးသျဖင့္ ရြာသူၾကီး.. ငါ သူ႔ကိုသိပ္ၿပီး မသကၤာဘူးကြ။ ဟိုကေလးလည္း ဆရာတို႔ကို ကူညီပါကြာ..။ ဒီကိစၥ မေပါက္ၾကားပါေစနဲ႔။ ေနာက္ျပီး မင္းကိုေမးစရာရွိတယ္။ ဒီရြာအေၾကာင္း မင္းသိသေလာက္ ဆရာ့ကိုေျပာျပစမ္းပါ

ဉာဏ္လင္းေအာင္ကို လမ္းျပလိုက္ပို႔ခဲ့ေပးေသာ ရြာသား ေကာင္ေလးမွာ ေၾကာက္ရြံ႕လွသျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုးအလြန္ တုန္ယင္ေနျပီး ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မ်က္စိ မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနသည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ ေမးသည္ကိုပင္ ျပန္မေျဖႏိုင္။ သူစိုက္ၾကည့္ေနသည္မွာ ေရကန္နံေဘးရွိ ခ်ံဳၾကီးတစ္ခု၏ အေနာက္ဘက္ တစ္ေနရာကိုျဖစ္သည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔လည္း သူၾကည္႔ရာသို႔ ၾကည္႔လိုက္ၾကသည္။ လူရိပ္လိုလို တိရစာၦန္ တစ္ေကာင္လိုလုိ တစ္စံုတစ္ခု ရြာဘက္သို႔ ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကို ဖ်က္ခနဲ ေတြ႔လိုက္ၾကရသည္။ ေတာေကာင္ တစ္ေကာင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ေဟ့ေကာင္ေလး.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြ

ရြာသားေကာင္ေလး။ ။ ဟို.. မ.. မ.. သဲ.. မသဲစုလားမသိဘူး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔လည္း ေၾကာင္သြားၾကျပီး..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ မသဲစုဆိုတာ ဘယ္သူလဲကြ

ရြာသားေကာင္ေလး။ ။ ကြ်န္ေတာ္.. ကြ်န္ေတာ္မေျပာရဲဘူး ေၾကာက္တယ္..

ေကာင္ေလးမွာ ေဘးဘီဝဲယာကို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ၾကည္႔ရင္း အေတာ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနရွာသည္။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕။ ဆရာတို႔ကို အားလံုးေျပာျပ။ ေနာ္.. ဒါမွ ဒီရြာမွာဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဆရာတို႔သိျပီး အားလံုးကို ကယ္တင္ႏိုင္မွာေပါ႔ကြယ္႔။ မင္းကို ဆရာတို႔ ကာကြယ္ေပးမယ္။ ဟုတ္ျပီလား.. လာ ဒီမွာထိုင္.. မင္း သိသေလာက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အကုန္ေျပာျပ..

ေကာင္ေလးက ေခတၱမွ်ျငိမ္သက္ေနျပီးမွ အျဖစ္အပ်က္ကို  ရွင္းျပေလသည္။

ရြာသားေကာင္ေလး။ ။ ဒီလိုပါဆရာ.. အရင္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာကို အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၾကဖူးတယ္။ ဘယ္ကေန ေျပာင္းလာမွန္းလဲမသိဘူး။ ဒီရြာကိုေရာက္လာျပီး ရြာစြန္နားမွာ တဲထိုးေနၾကတယ္ဆရာ။ ေနာက္ျပီး ေကာင္မေလးက ေတာထဲက ေဆးျမစ္ေဆးဥေတြရွာျပီး ရြာထဲမွာ လွည့္ေရာင္းတယ္။ ဟိုးဘက္ကရြာေတြကို သြားခ်င္လည္း သြားတတ္တယ္။ အဖြားၾကီးကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေဆးေတြပဲ ထိုင္ေဖာ္ေနတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔လည္း အေခၚအေျပာ မလုပ္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေရာက္လာျပီး ေနာက္ပိုင္း ရြာထဲကလူေတြ ေနမေကာင္း ျဖစ္ၾကတဲ့သူေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရြာကလူေတြက သူတို႔ေျမးအဖြားကို စုန္းလို႔သတ္မွတ္ျပီး ရြာစြန္ကေန ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္။ ဆိုေတာ႔.. သူတို႔ေျမးအဖြားလည္း ဒီေရကန္နားမွာ လာေနၾကတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူၾကီးရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသားက တစ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီေရကန္နား လာကစားရင္း ပိုးထိလို႔ ေသသြားတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူၾကီးက ေဒါသေတြမိုးမႊန္ျပီး အဲဒီ ေျမးအဖြားအိမ္ကို ဓါးၾကိမ္းသြားၾကိမ္းတယ္။ သူတို႔ျပဳစားလုိ႔ သူ႔သားေသရတယ္ေပါ႔။ ဒီေနရာကေန ခုခ်က္ခ်င္း မထြက္သြားရင္ ေျမးအဖြား ႏွစ္ေယာက္လံုးကို သတ္ပစ္မယ္ေပါ႔။ သူၾကီးက.. သူၾကီးက တကယ္ေတာ့ လူယုတ္မာၾကီးဗ်။ သူ႔ကိုတစ္ရြာလံုးက ေၾကာက္ရတယ္။ သူ႔ကိုအာခံရင္ သစၥာေဖာက္ရင္ လံုးဝခြင့္မလႊတ္ဘူး။ သူ႔တပည့္ေတြ အားကိုးျပီး လူမသိ သူမသိ အစေဖ်ာက္ ပစ္တတ္တယ္။ သူ႔မေကာင္းမႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔သိေပမယ့္ မတတ္သာလို႔ ျငိမ္ေနရတယ္။

ေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္ကို အဲ့ဒီလို ျခိမ္းေျခာက္တဲ့အျပင္ ေကာင္မေလး ေတာထဲေဆးရြက္ သြားခူးေနတုန္း သူၾကီးက ေကာင္မေလးကို ေစာင့္ ဖမ္းျပီး ေတာထဲဆြဲေခၚသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ မတရားက်င့္ဖို႔ ၾကံတယ္။ ေကာင္မေလးက အတင္းရုန္းကန္ျပီး သူ႔ကိုကုပ္ဖဲ့ ဆြဲကိုက္တာေပါ႔။ အဖြားျဖစ္တဲ့သူက ဒါေတြကိုၾကိဳရိပ္မိေနလို႔ ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့ တယ္။ သူေဖာ္စပ္ထားတဲ့ ေဆးမႈန္႔တခ်ိဳ႕နဲ႔ သူၾကီးမ်က္ႏွာကို ပက္ပစ္ လိုက္တယ္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ သူၾကီး မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ကန္းသြားတာပဲ။ ေကာင္မေလး သူၾကီးလြတ္က လြတ္သြားေပမယ္႔ အဲ့ဒီညမွာပဲ သူၾကီး နဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြက ေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္လံုးကို လာရိုက္ႏွက္ေတာ့ တယ္။ အရမ္း ရက္စက္တာပဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ အဲ့ဒီေန႔တုန္းက ႏြားေက်ာင္းေနာက္က်လို႔ အျပန္ဒီေရကန္ၾကီးနားက ျဖတ္သြားရင္း အားလံုးကို ျမင္လိုက္ရတာ။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ ေျမးအဖြားအိမ္ကို မီးနဲ႔ တိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက မီးေလာင္ဒဏ္ရာ ကြက္ၾကီးေတြနဲ႔ လြတ္သြားေပမယ့္ အဖြားၾကီးကေတာ့ မေျပးႏိုင္ေတာ့လို႔ အိမ္ထဲမွာပဲ မီးအေလာင္ခံရျပီး ေသသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးထဲကလြတ္လာတဲ့ ေကာင္မေလးလည္း သူၾကီးကအရွင္မထားေတာ့ဘူး။ အရွင္ထားရင္ သူေနာက္ေၾကာင္းမေအး ျဖစ္ရမယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးကို ၾကိဳးတုပ္ျပီး ေဟာဒီ့ေရကန္ၾကီးထဲ အရွင္လတ္လတ္ ပစ္ခ်ျပီး သတ္ လိုက္တယ္။ အဲ့ေကာင္မေလးနာမည္က မသဲစုတဲ့..။ တစ္ရြာလံုးကို က်ေတာ့ သူၾကီးက လိမ္ထားတာေပါ႔။ သူတို႔ဟာသူတို႔ ေဆးက်ိဳရာ ကေန တဲမီးစြဲျပီး ႏွစ္ေယာက္လံုး မီးထဲပါသြားတယ္လို႔ အသိေပးထားတယ္။ သူၾကီးေျပာစကားေတြကို ရြာကလူေတြ သိပ္မယံုၾကေပမယ့္လည္း အစကတည္းက ဒီေျမးအဖြားနဲ႔ သိပ္အဆက္အဆံမရွိခဲ့ၾကလို႔ ဘယ္သူမွလည္း အေရးတယူလုပ္ျပီး စပ္စုမေနေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ ပစ္ထားလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီကစျပီး အခုလိုအျဖစ္ဆိုးေတြ ဆက္တိုက္ကိုျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာပဲ ဆရာ..။ သူတို႔မ်ား မကြ်တ္မလြတ္ျဖစ္ျပီး တစ္ရြာလံုးကို အျငိဳးၾကီးၾကီးနဲ႔ လိုက္သတ္ေနတာလားမသိဘူးေနာ္။ အခုေတာင္ ရြာကပ်က္ေနျပီေလ..

ေကာင္ေလးမွာ ရွည္လ်ားစြာ ဂဃနဏ ရွင္းျပျပီးေမာပန္းကာ သူ႔ကိုယ္သူလည္း မလံုမလဲ ျဖစ္ေနဟန္ရွိသည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္က ေရကန္ထဲမွ သူ႔ကို လည္ပင္းထညွစ္ေသာ မိန္းကေလးကို သတိရသြားသည္။ အားလံုးကို ဆက္စပ္မိျပီး သေဘာေပါက္သြားသည္။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ဒီရြာမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ဘာေတြ မရွိဘူးလားကြ

ရြာသားေကာင္ေလး။ ။ ဘယ္ရွိမလဲဗ်ာ ဒီေလာက္ ရြာေသးေသးေလးကို။ ဟိုးဘက္ ႏွစ္ရြာေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္ ဆရာ။ ေတာ္ေတာ္ေဝးတယ္။ ဘာျဖစ္လိ႔ုလဲဟင္..

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ မကြ်တ္မလြတ္ေသးတာ တကယ္မွန္ရင္ ဘုန္းၾကီးေတြ ဘာေတြပင့္ျပီး ပရိတ္ရြတ္တရားနာတာတို႔ အမွ်ေဝေပးတာတို႔ လုပ္ရမယ္ေလ

ရြာသားေကာင္ေလး။ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဲ႔ဒါေတြ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးဘူး။ လုပ္ဖို႔လည္း စိတ္မကူးၾကပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုပဲ ဒီလိုပဲေနခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ျပီး သူၾကီးကိုလည္း ဘယ္သူမွ ျပန္မလွန္ရဲၾကဘူး

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ အင္း.. အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ အခုေတာ့ ဒုကၡမ်ားၾကျပီ မဟုတ္လား

ထိုစဥ္မွာပင္ ရုတ္တရက္ ရြာထဲဘက္မွ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ၾကားရေတာ့သည္။ အမ်ိဳးသမီးသံ စူးစူး ဝါးဝါးႏွင့္ အျခားရုန္းရင္းဆန္ခတ္ လူသံမ်ားပါ ၾကားေနရ သည္။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရြာထဲသို႔ ျပန္ေျပး ၾကရသည္။ ရြာစြန္နားမွပင္လွ်င္ ညအေမွာင္ယံ ေနာက္ခံတြင္ ရဲရဲထေနေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံၾကီးမ်ားကို ျမင္ေနရသည္။ ရြာလယ္သို႔ သူတို႔ရာက္သြားေသာအခါ လံုးဝထင္မွတ္မထား ေသာ ျမင္ကြင္းဆိုးကို ျမင္လိုက္သျဖင့္ သံုးဦးသား ၾကက္ေသ ေသကုန္ၾက၏။  သူၾကီးအိမ္တစ္အိမ္လံုး မီးစြဲေနျပီျဖစ္သည္။ အနီးအနားမွ စပါးက်ီမ်ား၊ ခ်ံဳမ်ားႏွင့္ သစ္ေျခာက္ပင္တခ်ိဳ႕ ပင္ စြဲေလာင္ေနျပီျဖစ္သည္။ အိမ္အတြင္းမွ လူမ်ားမွာ ျခံဝိုင္း အျပင္ဘက္ အေတာ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ေရာက္ေနၾကျပီး မီးကို ဝိုင္းၿပီးျငိမ္းသက္ရန္ ၾကိဳးစားေနၾကေသာ္လည္း လူအုပ္ႏွင့္ ေလာင္သည့္မီးအားမွာ မတန္တဆ ျခားနားလြန္းေနသည္။ ထိုစဥ္ ရြာသူၾကီးကို မီးလွ်ံမ်ားအနီးတြင္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူရူး တစ္ေယာက္ႏွယ္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ အသံျပဳလ်က္ တစ္စံုတစ္ဦးကို စကားလွမ္းေျပာေနသကဲ့သို႔ရွိသည္။ လက္ထဲတြင္လည္း ေရနံဆီပံုၾကီးႏွင့္ မီးတုတ္တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္လ်က္။ သို႔ရာတြင္ အမ်က္မာန္တဝင္းဝင္းျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္ျမည္ဟဲေနေသာ မီးေတာက္ၾကီးမ်ားေၾကာင့္ ေကာင္းစြာမၾကားရေပ။

ဦးမင္းထင္ေက်ာ္။ ။ ထက္ျမက္.. ေဟ့.. ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ..

ထက္ျမက္။ ။ ဆရာ.. ဟာ.. ဆရာေရ.. လုပ္ၾကပါဦး.. ေဒါက္တာေကသြယ္ အိမ္ထဲမွာ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး လြတ္လာျပီး သူတစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့တယ္ဆရာ.. ဉာဏ္လင္း.. ေဒါက္တာေကသြယ့္ကို ကယ္ပါဦး.. လုပ္ၾကပါဦးဗ်ာ..

ဉာဏ္လင္းေအာင္။ ။ ဟင္.. ဟုတ္လား..။ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုစျဖစ္ၾကတာလဲ.. ဒုကၡပဲ

ထက္ျမက္။ ။ သူ.. သူ.. သူၾကီးက..

ထက္ျမက္၏အေျဖမွာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ပင္ ဆြံ႔အသြားရေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္သည္ အေပၚအက်ႌကို ခြ်တ္လိုက္ကာ ေရႏွင့္စိမ္ျပီးေနာက္ မီးဟုန္းဟုန္းထေနေသာ ျခံဝိုင္းတြင္းသို႔ တဟုန္ထိုး ေျပးဝင္သြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အားလံုးမွာ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ကို ထိတ္လန္႔တၾကား ေအာ္ေခၚလ်က္ရွိျပီး ျပန္ထြက္လာရန္သာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အသံေပး၍ ေတာင္းပန္ေနၾကသည္။ ဉာဏ္လင္းေအာင္မွာ ဆရာ့ကို အေနာက္မွလိုက္ဆြဲရန္ ၾကိဳးစားေသးေသာ္လည္း အားလံုးက ဝိုင္းတားၾကသျဖင့္ အရာမေရာက္ခဲ႔။ သို႔ေသာ္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္သည္ ေဒါက္တာေကသြယ့္ကို မီးထဲ၌ မရမက ေအာ္ေခၚလိုက္ရွာသည္။ ေဒါက္တာေကသြယ္ အိပ္ေနခဲ့ေသာေနရာသို႔ တန္းေျပးသြားေသာ္လည္း မေတြ႔။ အျခားေနရာမ်ားတြင္လည္း မေတြ႔ေပ။ ေဒါက္တာေကသြယ္ မီးထဲပါသြားျပီလားဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္သည္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္ကို အသိစိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္ေစ၏။ သူ၏ တပည့္ရင္းႏွစ္ဦးကို ရင္နင့္စြာ ေၾကကြဲဆံုးရံႈးလိုက္ရျပီျဖစ္သည္။ ယခုတဖန္ သူ အားထားရေသာ ဆရာဝန္ေကာင္းတစ္ဦးကို ထပ္မံ အဆံုးရံႈးမခံႏိုင္ေတာ့။ ထို႔ထက္ သူတုိ႔ ေဆးေက်ာင္းအတူ တက္စဥ္ကတည္းက ဂ်ဴနီယာ ညီမငယ္ေလးတစ္ဦးလို ၾကာရွည္ခင္မင္ ရင္းႏွီးခဲ့ရေသာ ေကသြယ့္ကို သူ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မီးထဲတြင္ ေပးမေသရက္ေခ်။ မရရေအာင္ ကယ္မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ထိုေဇာျဖင့္ပင္ အရွိန္ရေနျပီျဖစ္ေသာ မီးစုန္းမ်ားေအာက္တြင္ ေကသြယ့္ကို အိမ္တြင္းအႏွံ႔ လိုက္ရွာေနေတာ့သည္။ မည္သို႔မွ်ရွာမရဟု သတိဝင္လာခ်ိန္သည္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္အဖို႔ ေနာက္က်သြားေပျပီ။ အိမ္ၾကီးမွာ ၾကီးမားလွသည့္ အေလ်ာက္ သစ္သား တိုင္လံုးၾကီးမ်ားႏွင့္ ထုပ္တန္းအသီးသီးမွာလည္း အလြန္ေလးလံကာ အိက်ျပိဳဆင္းလာခဲ့ေပျပီ။ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္သည္ အရွင္လတ္လတ္ မီးသျဂိဳလ္ခံလိုက္ ရေလေတာ့သည္။

ရြာသူၾကီးမွာ အမွန္တကယ္ပင္ သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြပ္သြားျပီျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူ၏အျမင္အာရံု ထဲတြင္ သူ႔ဇနီးသည္မွာ ရုတ္တရက္ မသဲစုအသြင္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျပီး သူအိပ္ေနစဥ္ သူ႔ကိုတက္ခြကာ လည္ပင္း ထညွစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ အစဥ္အားျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔တတ္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔မိုက္ျပစ္ မ်ား၊ သူ႔မေကာင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ၾကမၼာဆိုး သူဖန္ သြားျခင္းသာျဖစ္မည္ဟုဆိုက ဆိုႏိုင္သည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ၏ တစ္ဖက္တည္းေသာ မ်က္လံုး တြင္ တေစၦေျခာက္လွန္႔ေနေသာ  ေတာၾကီးမ်က္မည္း ထဲ၌ သူေရာက္ရွိေနသည္ဟု ျမင္ေနခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ေရကန္ထဲသုိ႔ သူပစ္ခ်သတ္ခဲ့ေသာ မသဲစုမွာ သူ႔အား အတင္း ျပန္ကလဲ့စားေခ် သတ္ျဖတ္ရန္ ၾကိဳးစား၏။ မသဲစု၏အေနာက္၌ အဖြားျဖစ္သူက ရပ္လ်က္ သူ႔ကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္လွေသာ အၾကည့္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေဆးမႈန္႔၊ ေဆးျမစ္မ်ားျဖင့္ အဆိပ္ခတ္သတ္ပစ္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ တျဖည္းျဖည္း သူ႔အနားသို႔ ကပ္လာ ၾကသျဖင့္ ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ၄င္းတို႔၏ အညိဳအမည္း စြဲေနသည့္မ်က္ႏွာမ်ား၊ ေလာက္တက္ေနသည့္ ပုပ္ပြပြရွံဳ႕တြတြ အနာကြက္ၾကီးမ်ား၊ ျမင္မေကာင္းေသာ မီးေလာင္ ဒဏ္ရာမ်ား၊ အလံုးလိုက္ ကြ်တ္ထြက္ေနျပီျဖစ္ေသာ နီေဆြးေဆြး မ်က္လံုးရြဲၾကီးမ်ားကို သူၾကီးမွာ အတိုင္းသား ျမင္ေနရေလသည္။ ထို႔ အတြက္ အလြန္အမင္း စိတ္ေျခာက္ျခားကာ အသိစိတ္ ကင္းလြတ္သြားျပီး မသဲစုတျဖစ္လဲ သူ၏ဇနီးသည္ကို ကိုယ္တိုင္ဓါးႏွင့္ ခုတ္သတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏႈတ္မွလည္း အယုတၱ အနတၱမ်ားျဖင့္ ဆဲေရးတိုင္းထြာ က်ိန္ဆဲကာ မေသေသေအာင္ သတ္မည္ဟု ၾကံဳးဝါးလိုက္၊ သူ႔ကိုမေျခာက္လွန္႔ပါရန္ ေတာင္းပန္လိုက္၊ ဤရြာမွ အျပီးထြက္သြားပါရန္ အမိန္႔ေပးလိုက္ျဖင့္ သူ၏ဇနီးသည္ကို ဓါးျဖင့္ ခုတ္ထစ္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အသိစိတ္ ျပန္ကပ္လာမိေသာ တစ္ခဏ၌ တစ္ဖက္လပ္ သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ သူသိပ္ခ်စ္ရေသာ ဇနီးသည္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည့္အခါ သူၾကီးမွာ ယူက်ံဳးမရ ပူေဆြးေသာက ၾကီးစြာျဖစ္ကာ ျမင္ျမင္သမွ် မသဲစုႏွင့္ အဖြားအိုသာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထို႔အတြက္ ဒုတိယအၾကိမ္ ၄င္းတို႔ကို မေသေသေအာင္ မီးရွိဳ႕သတ္မည္ဟု ဆိုကာ ေရနံဆီေလာင္းလ်က္ သူ႔အိမ္ကိုသူ မီးျမိွဳက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အျမင္တြင္ေတာ့ ေသဆံုးသူ ေျမးအဖြားတို႔သာ ျဖစ္ေနခဲ႔ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ မီးစြဲေလာင္ကာ မရွဳမလွ ဇာတ္သိမ္းသြားခဲ့ရေပေတာ့သည္။

*******************
ေဒါက္တာေကသြယ္။ ။ တင္ပါ႔.. တပည့္ေတာ္မ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ အားလံုးစီစဥ္ျပီးပါျပီဘုရား။ ဟိုမွာလည္း အနီးဆံုးရြာကလူေတြကို ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားျပီးသားပါ။ ဦးဇင္းေလးနဲ႔လိုက္ပါဖို႔အတြက္ကိုလည္း တပည့္ေတာ္မရဲ႕ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ကို  အကူအညီ ေတာင္းထားျပီးပါျပီ။ ေနာက္ျပီး အလွဴစားရိတ္နဲ႔ ေဝယ်ာဝစၥ ကုန္က်စားရိတ္ကိုလည္း တပည့္ေတာ္မပဲ လွဴဒါန္းပါရေစဘုရား

ရွင္ေတဇ။ ။ အင္း.. သာဓုပါဗ်ာ သာဓု သာဓု။ ဒကာမၾကီးကိုလည္း လိုက္ေစခ်င္ေပမယ့္ ဒကာမၾကီးက အခု ေဆးရံုမွာ ဌာနအုပ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ မဟုတ္လား။

ေဒါက္တာေကသြယ္။ ။ တင္ပါ႔ဘုရား

ရွင္ေတဇ။ ။ ေဆးရံုမွာ ဒကာမၾကီး တစ္ပတ္ေလာက္မရွိရင္ အားလံုး ကေမာက္ကမ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ႔။ ဒါေတြ ဦးဇင္းနားလည္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတို႔လည္း ဒီဘဝေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတာပဲေလ။ ျပီးေတာ့ ဒကာမၾကီး မလိုက္တာကပဲ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျဖစ္ျပီး ဒကာမၾကီး စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ထပ္ရေနမွာစိုးလို႔ပါ

ေဒါက္တာေကသြယ္။ ။ တင္ပါ႔ဘုရား။ တပည့္ေတာ္မလည္း အဲ့ဒီေန႔က်ရင္ အိမ္မွာ ဘုန္းၾကီးငါးပါးပင့္ဖိတ္ျပီး မနက္အရုဏ္ဆြမ္း ကပ္မွာပါ။ ဒီကေနပဲ အားလံုးအတြက္ စိတ္မွန္းနဲ႔ ေရစက္ခ် အမွ်အတန္းေဝပါ႔မယ္ဘုရား။ ဦးဇင္းေလးသာ အစစအရာရာ ဂရုတစိုက္နဲ႔ သြားပါဘုရား

ရွင္ေတဇ။ ။ ေကာင္းပါျပီ ဒကာမၾကီး။ ဒကာေလးေတြလည္း ပါၾကမွာပဲဟာ။ စိတ္မပူပါနဲ႔

ေဒါက္တာေကသြယ္သည္ လမ္မေတာ္ရွိ ရွင္ေတဇ သီတင္း သံုးေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွေန၍ ေဆးရံုၾကီးဆီသို႔ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းမၾကီးအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာ ခဲ့သည္။ လမ္းတြင္ ေတြးေငးတံု႔ေႏွးစြာျဖင့္ စဥ္းစားရင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ေစ့လုျပီျဖစ္ေသာ္ လည္း အတိတ္မွ ပံုရိပ္ကြက္တို႔သည္ ရုပ္ရွင္ပိတ္ကား တစ္ ခုႏွယ္ ထင္ထင္ရွားရွား ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ဖြယ္ရာဟု ထင္မွတ္ထားခဲ့မိေသာ ခရီးစဥ္တစ္ခု၊ ပေဟဠိ ဆန္ဆန္ ေရာဂါဆန္းတစ္ရပ္..၊  ေသြးပ်က္ ေျခာက္ျခား ဖြယ္ ေကာင္းလွသည့္ ဆင္ေတာင္စုရြာ..၊ ထိုရြာ၏ အေႏွာင့္ ပေရာကမ်ား..၊ အေမွာင္တိုက္မ်ား..၊ ၾကမၼာဆိုးငင္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား..၊ လူေသအေလာင္းမ်ား..၊ တေစၦည၏ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား...၊ ေနာက္က်စြာ မိုးသည္းေနခဲ့ေသာ အရုဏ္တက္တစ္ခု၏ ပံုရိပ္မ်ား....။ ေဒါက္တာေကသြယ္ သည္ တစ္သက္ေမ့မရေတာ့မည့္ ရဲရင့္၊ ေရႊအိုေရာင္ႏွင့္ သူ ထာဝရေလးစား ခ်စ္ခင္ခဲ့ရေသာ ေဒါက္တာ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားကို အသီးသီး ျမင္ေယာင္လာမိသည္။

ထိုညက သူၾကီးလင္မယား၏ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ သံမ်ားေၾကာင့္ ေဒါက္တာေကသြယ္ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ေရႊအိုေရာင္၏အ ျဖစ္ဆိုးကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသျဖင့္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနရာမွ ထိုေၾကာက္မယ္ဖြယ္အသံမ်ားေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ကာ အနီးစပ္ဆံုး ေနာက္ေဖး တံခါးမွေန၍ ျခံေနာက္ဘက္သို႔ ေျပးထြက္ခဲ့မိသည္။ မၾကာမီမွာပင္ သူၾကီးႏွင့္ သူၾကီးကေတာ္တို႔ သူဆင္းလာခဲ့ေသာ အိမ္ေနာက္ တံခါးမွ ဆူညံလ်က္ ထြက္လာၾကသည္ကိုေတြ႔သျဖင့္ အေနာက္ဘက္ေတာအစပ္ရွိ ခ်ံဳကြယ္တစ္ခုတြင္း ပုန္းေနခဲ့သည္။ သူၾကီးကေတာ္မွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ ငိုယိုေတာင္းပန္လ်က္ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနသည္။ သူၾကီးမွာ လူစိတ္ ေပ်ာက္ေနျပီထင္၏။ ဇနီးသည္ျဖစ္သူကို အရွင္လတ္လတ္ ဓါးျဖင့္ ခုတ္သတ္ေနသည္။ မေသမခ်င္း အသံတိတ္မသြားမခ်င္း ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ေနသည္။ ျမင္ကြင္းမွာ မိမိမ်က္လံုးကိုပင္ မိမိမယံုရဲေလာက္ေအာင္ျဖစ္သည္။ အေျခအေန အားလံုးမွာလည္း ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ ဇနီးသည္၏အေလာင္းကို ခြေက်ာ္သြားလ်က္ ေရနံဆီပုံးမ်ား ယူထုတ္လာေသာ ရြာသူၾကီးကို
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႔တၾကီးျမင္ေတြ႔လိုက္ရျပီးေနာက္ ဆူညံေနေသာ အသံဗလံမ်ားၾကားတြင္ ေဒါက္တာေကသြယ္ သတိလစ္ သြားခဲ့ေတာ့သည္။

ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ကိုင္ရိုက္ထားသလိုနာက်င္ေနျပီး တစ္ကိုယ္လံုး ခ်မ္းစိမ့္တုန္ယင္ေနသည့္ အသိေၾကာင့္ ေဒါက္တာေကသြယ္ သတိျပန္ရလာခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ အလံုးစံု တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီး မိုးက မခ်ိေအာင္သည္းေနခဲ့၏။ မိမိကိုယ္မိမိ ခ်ံဳထဲမွာပင္ ရွိေနေသးသည္ဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ ဖ်က္ခနဲ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ျပီး ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အကုန္ျပန္ မွတ္မိသြားသည္။ ျပာပံု အတိက်လုျပီျဖစ္ေသာ အိမ္ၾကီး၏ သစ္သားအပိုင္းအစမ်ားမွာ ဝန္းက်င္တြင္ မည္းျပာထေနသည္။ ထိုေနရာမွ ထိတ္လန္႔ မွင္သက္စြာ တလွမ္းခ်င္းထြက္လာခဲ့မိသည္။ ရြာပ်က္ခဲ့ေလျပီ။ ထို႔အတူ သူတို႔၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား အသက္ အိုးအိမ္မ်ားလည္း ပ်က္စီးခဲ့ျပီ။ မိမိ ဘယ္အရပ္သို႔ဦးတည္ျပီး အဘယ္သို႔သြားေနသည္ကိုပင္ မသိေတာ့။ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့သူလို ခံစားရျပီး ျမင္ျမင္သမွ်သည္ မိုးေရမ်ားျဖင့္ ထံုက်င္ခါးသက္ေနသည္။ ေဝဝါးေျခာက္လွန္႔လို႔ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ငိုသံလိုလို ၾကားလိုက္ရျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သူ႔အမည္ကို ေအာ္ေခၚေနသံလည္း ၾကားရသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဇရပ္တစ္ခုထဲတြင္ မိုးခိုေနၾကေသာ ထက္ျမက္တို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးသည္ကို သိရသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာျပီး ထိုေနရာတြင္ပင္ ထပ္မံေခြလဲ က်သြားျပန္ေတာ့သည္။

ယေန႔ညေန ဆင္းရံုမွ ေဒါက္တာေကသြယ္ အခ်ိန္ ေစာ၍ ျပန္လာခဲ့သည္။ ေနလို႔ထိုင္လို႔ မေကာင္း ခ်င္သလိုျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ အဆင္မေျပဘဲ တစ္ေန႔လံုးလည္း အလုပ္ထဲတြင္ အာရံုမကပ္ႏိုင္။ ျပင္ပလူနာေဆာင္ဌာန၏ ဝရန္တာမွေန၍ ခပ္ေဝး ေဝးဆီသို႔ အဓိပၸါယ္မဲ့ ထြက္ထြက္ၾကည့္ေနမိသည္ မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဆးရံုအုပ္ကို အေၾကာင္းၾကား၍ ေစာေစာ ျပန္ လာခဲ့သည္။ ကားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းထြက္ ခဲ့၍ ျမိဳ႕စြန္ဘက္သို႔ ဦးတည္လာခဲ့သည္။ ကားရွင္း ေသာ လမ္းမၾကီးေပၚသို႔ ေရာက္ေတာ႔မွ သက္ျပင္း အခါခါခ်မိ၍ ကားကိုရပ္ကာ လမ္းေဘးအုတ္ခံု တစ္ေနရာတြင္ ေခတၱထိုင္ေနမိသည္။ ေနာက္ႏွစ္ ရက္ဆိုလွ်င္ ထိုရြာကေလးမွ သူတို႔ လြတ္ေျမာက္ ထြက္ခြါလာခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္တိတိ ျပည့္ေလျပီ။ ေသြးပ်က္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ ေဝးလာခဲ့သည္ မွာလည္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ျပီ။ ရဲရင့္၊ ေရႊအိုေရာင္ႏွင့္ ဦးမင္းထင္ေက်ာ္တို႔၏ အသုဘ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ လည္းျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ရွင္ေတဇ (ဝါ) ေမာင္ထက္ျမက္ သာသနာ့ေဘာင္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္မွာလည္း တစ္ဝါျပည့္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဲ႔သည့္ေန႔တြင္ ရွင္ေတဇဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳျပီး ထိုေဒသ၊ ထိုရြာေလးသို႔ သြားေရာက္အလွဴျပဳကာ သာဓု အႏုေမာဒနာေခၚၾကမည္၊ မကြ်တ္မလြတ္ေသးသူ အားလံုးအတြက္ အမွ်အတန္း ေပးေဝၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္.. ထို႔ထက္ေပါ႔.... ရြာသာၾကီး စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုတြင္ တစ္ႏွစ္တိတိ တက္ေရာက္ကုသျခင္း ခံေနရရွာသည့္ ဉာဏ္လင္းေအာင္ ကိုလည္း ေဒါက္တာေကသြယ္ သြားၾကည့္ရႈ ရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထို တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာတို႔သည္လည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ ကုန္ဆံုးသြားႏိုင္ေတာ့မည္ မသိပါေခ်။

အေတြးနယ္လြန္ေနမိသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသြားသည္မသိ။ မိုးခ်ိန္းသံၾကားလိုက္မွပင္ ေဒါက္တာေကသြယ္ သတိျပန္ဝင္လာေတာ့သည္။ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးဆီမွ တရိပ္ရိပ္တက္လာေနေသာ ဆည္းဆာေရာင္တိမ္လိပ္မ်ားသည္ တစစမည္းေမွာင္လာျပီး မၾကာမီ မိုးအျဖစ္ ရြာသြန္းခ်ေပေတာ့မည္။ ကားဆီသို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေသာ ေဒါက္တာေကသြယ္၏ ေျခလွမ္းတိုင္းတြင္ မ်က္ရည္အစက္စက္ ကပ္ပါလာခဲ့ျပီး ေနာင္တ,တရားမ်ားသည္လည္း ရင္ႏွင့္အမွ်..။ အခါလြန္မိုးတို႔သည္သာ ခပ္ေစာေစာရြာတတ္ခဲ့ပါလွ်င္ တခါတရံ ပရိေဝဒတည္း ဟူေသာမီးလွ်ံမ်ားကို ရာႏႈန္းျပည့္ ၾကိဳတင္ျငိမ္းသက္ႏိုင္ေကာင္း ျငိမ္းသက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။ ။

ဖိုးသူေတာ္
Credit: Craton +Jily

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

Star Wars: Episode VII မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေခါင္းတံုးတံုးခဲ႔ရတဲ႔ မင္းသမီး Karen Gillan

Star Wars: Episode VIIဟာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ လာဦးမလဲ ဆိိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိေသးပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ ဘယ္လို႐ွိမယ္ဆိုတာကိုေရာပါပဲ။

Adam Driverက လူဆိုးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ပဲ အတည္ျပဳထားပါတယ္။ အပိုင္း ၆ ရဲ႕ ေနာက္ႏွစ္၃၀အၾကာက အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။

ခုသတင္းအတိုအစ သစ္ေတြရထားပါတယ္။ Doctor Who ဇာတ္ကားနဲ႔ လူသိမ်ားတဲ႔ မင္းသမီး Karen Gillan ဟာ Guradians of the Galaxy မွာ ဘယ္လိုဘယ္ပံု သ႐ုပ္ေဆာင္ထားေၾကာင္း၊ ဒါေပမဲ႔ Star Wars ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျပည္႔ျပည္႔၀၀ႀကီးမဟုတ္ေၾကာင္းေတြကို သူမက ေျပာျပခဲ႔ပါတယ္။ မင္းသမီး Karen Gillan ဟာ Guardians if the Galaxy မွာ သူမရဲ႕ဇာတ္႐ုပ္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ ေခါင္းတံုးတံုး ခဲ႔ရတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

Credit : Trend Myanmar

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

အသက္ (၁၄) ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးအား ပေထြးျဖစ္သူမွ သားမယားျပဳက်င့္

ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး၊ ေရႊျပည္သာ ၿမိဳ႕နယ္ တြင္ အသက္ (၁၄) ႏွစ္ အရြယ္၊ အရြယ္ မေရာက္ ေသး ေသာ မိန္းကေလး ငယ္ တစ္ဦး အား ပေထြး ျဖစ္သူမွ သားမယား ျပဳက်င့္မႈ ျဖစ္ ပြားခဲ့ေၾကာင္း ေလွာ္ကားနယ္ ေျမ ရဲစခန္းမွ သိရသည္။

ျဖစ္စဥ္မွာ မတ္လ (၁၉) ရက္ေန႔တြင္ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္၊ ............ေက်းရြာ၊ .........လမ္း၊ အမွတ္... ........ေန ေဒၚ.......... (၄၂) ႏွစ္သည္ ၎ ၏ ဒုတိယ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူ ဦး...... (၃၆) ႏွစ္ ႏွင့္ သေဘာ ထားမ တိုက္ ဆိုင္၍ သမီးျဖစ္သူ မ..........(၁၄) ႏွစ္ႏွင့္ အတူ ေနအိမ္မွ ဆင္းသြားၿပီး၊ ဧၿပီလ (၁၈) ရက္ ေန႔တြင္ သမီး ျဖစ္သူ၏ ခႏၶာကုိယ္ အေနအ ထား ပ်က္ ယြင္းေနသျဖင့္ ေမးျမန္းရာ လြန္ခဲ့ ေသာ သံုးလခန္႔ က မ.......(၁၄) ႏွစ္အား ပေထြးျဖစ္သူ ဦး.........(၃၆) ႏွစ္က အလုိမတူ ဘဲ သားမယားအျဖစ္ သံုးႀကိမ္ျပဳက်င့္ခဲ့သည္ ဟု ေျပာ ခဲ့ေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ရဲတပ္ဩ႐ံုး၏ ပထမသတင္းေပးခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။ က်ဴးလြန္သူ ဦး..... ....(၃၆) ႏွစ္ကုိ စခန္းမွာ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး၊ စစ္ေဆးေမးျမန္း ေနပါတယ္”” ဟု ေလွာ္ကားနယ္ ေျမရဲစခန္းမွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးက The Messenger သတင္းစာသို႔ ေျပာသည္။

ယင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦး........ (၃၆) ႏွစ္အား အေရးယူ ေပးရန္ ေဒၚ......... (၄၂) ႏွစ္၏ တရား လိုျပဳတိုင္တန္းမႈအား ေလွာ္ကားနယ္ေျမ ရဲစခန္း (ပ) ၉၆/၁၄၊ ျပစ္မႈ ပုဒ္မ-၃၇၆ ျဖင့္ အမႈဖြင့္ၿပီး၊ စခန္းမွဴး ရဲအုပ္ လွျမင့္မွ စစ္ေဆးေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း အဆိုပါ ရဲစခန္းမွ သိရသည္။

The Messenger

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ခ်င္၍ ျပည့္တန္ဆာလုပ္စဥ္က ရခဲ့သည့္ ကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ခဲ့မႈေၾကာင့္ ေ၀ဖန္ခံေနရသူ မိန္းကေလး

အသက္(၂၃) ႏွစ္ အရြယ္ရွိတဲ့ ၿဗိတိန္ ႏုိင္ငံသူ ဂ်ဳိဆီကန္ နင္ဟမ္ ဟာ ေမာ္ဒယ္ ဘ၀ကို ေရာက္ရွိ လို တာ မို႔ လက္ရွိ ေဆာင္ထားတဲ့ကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ဖို႔ စီစဥ္ ခဲ့တာေၾကာင့္ေ၀ဖန္ မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ေနရ တယ္လို႔ သိရ ပါတယ္။ ကန္နင္ဟမ္ ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဟာ (၁၈) ပတ္ရွိ သြား ခဲ့ၿပီျဖစ္ ပါတယ္။

ၿဗိတိန္ ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္၀န္(၂၄) ပတ္ အထိ တရား၀င္ ဖ်က္ခ် ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ကန္နင္ဟမ္ဟာ ေမာ္ဒယ္ဘ၀ကို မကူးေျပာင္း မီမွာ ျပည့္တန္ဆာ အျဖစ္နဲ႔ အသက္ေမြး ၀မ္း ေက်ာင္းျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကန္နင္ဟမ္ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဟာလည္း ဘယ္သူနဲ႔ ရထားမွန္း မသိပါဘူး။ သူ႕ဆီလာ ေနတဲ့ ေဘာလုံးသမား တစ္ဦး (သို႔မဟုတ္) ေဖာက္သည္ တစ္ဦး ဆီ ကေန ရရွိလာတဲ့ ကိုယ္၀န္လို႔ ယူဆရပါ တယ္။

ကန္နင္ဟမ္ဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီး တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၿဗိတိန္ရဲ႕ ႐ုပ္သံအစီအစဥ္ တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ Big Brother မွာ ပါ၀င္သ႐ုပ္ ေဆာင္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအစီ အစဥ္ မွာ ပါ၀င္ႏုိင္ဖို႔ အတြက္ ကန္နင္ဟမ္ဟာ သူေဆာင္ထားတဲ့ကုိယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ဖို႔ ဆုံး ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ကန္နင္ဟမ္က သူ႕အေန နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ဘ၀ကို ေရာက္လို တာမို႔ ဒီလို ဆုံးျဖတ္ လိုက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္ လို႔ ေျပာၾကား သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာ္ၾကားလိုစိတ္ တစ္ခုတည္းကိုေတြးေတာၿပီး ကိုယ္၀န္ကို အလြယ္ တကူ ဖ်က္ခ်ခဲ့တဲ့ ကန္နင္ဟမ္ရဲ႕ လုပ္ ရပ္ကို အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါ တယ္။

The Messenger

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိ္န္ ၄၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္အထိ ရွိေနၿပီး အယ္လ္နီညိဳျဖစ္ပြားေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚသည့္ အပူခ်ိန္သို႔ ေရာက္လုနီးရွိေန

ဧၿပီ ၂၂ ရက္ မြန္းလြဲပုိင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ဧရိယာအတြင္း သြားလာေနသူအခ်ဳိ႕အား ေတြ႕ရစဥ္ 

ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပုိင္းေဒသမ်ားတြင္ အျမင့္ဆုံးအပူခ်ိန္ ၄၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္အထိ ရွိေနၿပီး အယ္လ္နီညိဳျဖစ္ပြားေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚသည့္ အပူခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ ၁ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္သာ လုိေတာ့ေၾကာင္း မုိးေလ၀သပညာရွင္ ေဒါက္တာဦးထြန္းလြင္က ေျပာၾကားသည္။
“ဒီႏွစ္က အပူခ်ိန္ အရမ္းျပင္းထန္တဲ့ႏွစ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပူတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပူေနတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပုိင္းေဒသေတြျဖစ္တဲ့ မႏၲေလးတုိ႔ စစ္ကိုင္းတုိ႔မွာ ၄၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ထိ ျဖစ္ေနတယ္။ အယ္လ္နီညိဳျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ၄၅ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ေက်ာ္ခဲ့တယ္” ဟု ေဒါက္တာဦးထြန္းလြင္က ေျပာၾကားသည္။

၁၈၅၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ အပူဆုံးေသာ ႏွစ္သုံးႏွစ္ရွိခဲ့ရာတြင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာ့မိုးေလ၀သ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ထုတ္ျပန္ထားသည္။
“ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အပူခ်ိန္ေတြက ပုံမွန္အပူခ်ိန္ထက္ ပုိျမင့္ေနတယ္။ စစ္ကိုင္းတုိင္းေအာက္ပုိင္း ကန္႔ဘလူ၊ မုံရြာတုိ႔မွာ ၄၃ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ ရွိတယ္။ ေတာင္တြင္းၾကီးမွာလည္း ၄၃ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ ရွိတယ္။ စစ္ကိုင္းတုိင္း ေအာက္ပုိင္းမွာဆုိ ၂၀၁၀ ေလာက္တုန္းက စံခ်ိန္တင္ အပူခ်ိန္အျဖစ္ ၄၇ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ထိကုိ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဧပရယ္၊ ေမလေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းေဒသေတြရဲ႕ အပူခ်ိန္က ၄၂ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ကေန ၄၅ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္အထိကုိ ရွိေနတယ္” ဟု မုိးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒညႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာနမွ ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္မုိးက ေျပာၾကားသည္။

ဧၿပီလ၏ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ထက္ပုိခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားသည္ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီး အထက္ပုိင္းႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔တြင္ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ထက္ ၇ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းႏွင့္ အေရွ႕ပုိင္းတုိ႔တြင္ ဧၿပီလ၏ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ထက္ ၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္မွ ၆ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္၊ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီးေအာက္ပုိင္း၊ မႏၲေလးတုိင္းေဒသႀကီး၊ ခ်င္းျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပုိင္းတုိ႔တြင္ ဧၿပီလ၏ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ထက္ ၃ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္အထိ ပုိမုိခဲ့ေၾကာင္း မုိးေလ၀သႏွင့္ ဇလေဗဒညႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာနမွ ထုတ္ျပန္ထားသည္။

၂၀၁၀ အတြင္း မတ္၊ ဧၿပီ၊ ေမလတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ ၁၆ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း စံခ်ိန္တင္ပူျပင္းမႈ ၂၁ ႀကိမ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားက ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ အယ္လ္နီညိဳ ရာသီဥတုႏွစ္မ်ားကို ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရကာ စံခ်ိန္တင္ ပူျပင္းမႈမ်ား၊ ျမစ္မ်ားတြင္ ေရနည္းပါးကာ စိုက္ပ်ဳိးေရ၊ ေသာက္သုံးေရ အခက္အခဲ ၾကံဳရျခင္းမ်ား၊ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းမ်ား၊ လူေသဆုံးရျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ရင္ဆိုင္လာရၿပီး ယင္းတို႔မွာ ရာသီဥတု ပိုမိုပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕လာျခင္း၊ မုတ္သုံ၀င္ေရာက္ခ်ိန္ ေနာက္က်ျခင္း၊ မုတ္သုံအထြက္ေစာလာျခင္း၊ ေဆာင္းရာသီမ်ားတြင္ ယခင္ေအးျမေသာ ေဒသမ်ား ပူေႏြးလာျခင္း၊ မုိးရက္နည္းပါးလာျခင္း၊ မိုးေခါင္ေသာႏွစ္မ်ား ၾကံဳေတြ႕လာျခင္း၊ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကို ဆက္တိုက္ၾကံဳေတြ႕လာျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ေန႔ အပူခ်ိန္မ်ား

ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းေဒသႀကီးမ်ား - အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္(ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္)
ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး - ၃၉
မႏၲေလးတုိင္းေဒသႀကီး - ၄၄
ေနျပည္ေတာ္ - ၃၉
မေကြးတုိင္းေဒသႀကီး - ၄၃
စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီး(အထက္ပိုင္း) - ၄၃
ကခ်င္ျပည္နယ္ - ၃၅
ကယားျပည္နယ္ - ၃၆
ကရင္ျပည္နယ္ - ၃၅
ခ်င္းျပည္နယ္ - ၃၄
မြန္ျပည္နယ္ - ၃၄


Eleven Media Group

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ၫႊန္းကိန္းအဆင့္ ၁၅ အထက္သို႔ ယေန႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ရွိလာႏိုင္

ေအာင္သစ္လြင္

ယခုရက္ပိုင္းတြင္ ေန႔အ ပူခ်ိန္မ်ား ဆက္တိုက္ျမင့္တက္လာသည့္အျပင္ ခရမ္းလြန္ေရာင္ ျခည္က်ေရာက္မႈလည္း ျပင္းထန္ လာၿပီး ၫႊန္းကိန္းအဆင့္ ၁၅ အ ထက္သို႔ ယေန႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ ေရာက္ရွိလာႏိုင္ေၾကာင္း မိုးေလ၀သပညာရွင္ ေဒါက္တာထြန္းလြင္က သတိေပးထားသည္။
ေန႔အပူခ်ိန္မ်ားမွာ ဧၿပီ ၂၂ ရက္က မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး ႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး ေအာက္ပိုင္းတို႔တြင္ ၄၄ ဒီဂရီစင္ တီဂရိတ္အထိ ျမင့္ခဲ့ၿပီး မေကြး တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီးတြင္ ၄၃ ဒီဂရီစင္တီဂ ရိတ္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ အပူခ်ိန္ မွာ ယခုႏွစ္ ႏွစ္စမွ လက္ရွိအခ်ိန္ အထိ အပူခ်ိန္အျမင့္ဆံုးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ၫႊန္းကိန္း မွာမူ စံခ်ိန္တင္က်ေရာက္ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း ေဒါက္တာထြန္းလြင္က ေျပာသည္။

‘‘လာမယ့္ရက္အတြင္း မိုး ရြာဖို႔ရွိေနၿပီး အပူခ်ိန္ေရာ ခရမ္း လြန္ေရာင္ျခည္ပါ အရွိန္ေလ်ာ့ သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မိုးမရြာမ ခ်င္း အပူခ်ိန္က ျမင့္ေနမွာျဖစ္ၿပီး အေနအထိုင္အသြားအလာ သ တိထားေနဖို႔ လိုပါတယ္’’ ဟု ၎ က အႀကံျပဳသည္။

စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီးအ ထက္ပိုင္းႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔ တြင္ ဧၿပီလ၏ ပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္ ထက္ ၇ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္၊ ရွမ္း ျပည္နယ္တြင္ ၃ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ မွ ၆ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္၊ စစ္ကိုင္း တိုင္းေဒသႀကီး ေအာက္ပိုင္း၊ မႏၲ ေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ခ်င္းျပည္ နယ္တို႔တြင္ ၃ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္မွ ၄ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္အထိ ပိုခဲ့ေၾကာင္းမိုး/ဇလဌာနက သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္မွာ ကယားျပည္နယ္တြင္ အႏၲရာယ္ ရွိသည့္ လြန္ကဲအဆင့္ ၫႊန္းကိန္း ၁၅ ဒသမ ၁ အထိ ျမင့္ေနၿပီး တစ္ ႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ ၫႊန္းကိန္း ၁၂ အ ထက္တြင္ ရွိေနေၾကာင္း ႏိုင္ငံတ ကာ မိုးေလ၀သၿဂိဳဟ္တုမ်ား၏ တိုင္းတာခ်က္မ်ားကို ကိုးကား၍ ေဒါက္တာထြန္းလြင္က သတင္း ထုတ္ျပန္ထားသည္။

ေဒါက္တာထြန္းလြင္က ျမန္ မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ေတာင္ပိုင္းေဒသမ်ားအတြင္းသို႔ ေရေငြ႕ပါ၀င္ေသာေလမ်ား ၀င္ေရာက္ေန ၿပီး လာမည့္ရက္သတၱပတ္အ တြင္းေနျပည္ေတာ္၊ တနသၤာရီ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ တို႔တြင္ ေနရာကြက္ၿပီး မိုးရြာႏိုင္ ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းေျပာၾကားသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

က်န္းမာေရးေနေရာင္ျခည္မွာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ၫႊန္းကိန္း မ်ားေန ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ ေနေရာင္ မထိပါေစနဲ႔

ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ၫႊန္းကိန္း မ်ားေနတာေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေတြ အေနနဲ႔ ေနေရာင္ တုိက္႐ိုက္ ထိေတြ႔မႈ ကို ေရွာင္သင့္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

“အခု ရက္ပိုင္းက ခရမ္း လြန္ေရာင္ျခည္က အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ေနေရာင္ ကို တုိက္႐ိုက္ ထိမယ္ ဆုိရင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ သေႏၶသားကို ထိခုိက္ႏိုင္တယ္၊ လႏုရင္ ပိုသတိထားရမယ္” လုိ႔ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္က အေထြေထြ ေရာဂါကု ဆရာဝန္ တစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။


ေန႔လယ္ခင္း အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေတြ အျပင္ကို မထြက္သင့္ ပါဘူး။ မျဖစ္မေန ထြက္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာင္ အေဆာင္းအကာ နဲ႔ပဲ ထြက္သင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနပူရွိန္က သာမန္လူေတာင္ မခံႏိုင္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေတြမွာ သေႏၶသားေပၚ ဂ႐ုစိုက္တာကို ပိုလုပ္ေပး သင့္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

“ရာသီဥတု ပူတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြက အစားအေသာက္လဲ သတိထား စားဖုိ႔ လုိအပ္တယ္၊ ေခၽြးအရမ္းထြက္ရင္ ခံႏိုင္ရည္ ရွိေအာင္ အသီးအႏွံ စားတာ၊ အသီးေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္တာေတြ လုပ္ရမယ္” လုိ႔ အေထြေထြ ေရာဂါကု ဆရာဝန္ ကပဲ ေျပာပါတယ္။

ေနပူရွိန္ျမင့္တဲ့ အခါမွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေတြ အေနနဲ႔ အစားအေသာက္ စားတဲ့အခါ အစာအုပ္စု သံုးအုပ္စု မွ်တေအာင္ စားပါ။ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ပါ။ ဝမ္းကို အခ်ဳပ္မခံပါနဲ႔။ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အက်ႌ အေရာင္ရင့္တဲ့ အဝတ္အစားေတြ မဝတ္ရပါဘူး။ အျဖဴေရာင္၊ ပန္းႏုေရာင္ ရွိတဲ့ အေရာင္ႏုတဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ခ်ည္သား ပါးပါးေလးေတြပဲ ဝတ္ဆင္ရမယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

“ကေလးက သုံးလအတြင္းကို အျပင္မထြက္တာ ေကာင္းတယ္၊ မျဖစ္မေန ထြက္မယ္ ဆုိရင္လည္း ညေနခင္း၊ မနက္ခင္းေလာက္ ေနေအးတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ထြက္သင့္တယ္ ၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ႏိုင္လုိ႔ သတိထားသင့္တယ္” လုိ႔ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္မွ အေထြေထြကု ဆရာဝန္ တစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။

ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႔မႈကို သာမန္လူေတြမွာ ဆုိရင္ အေရျပားဆုိင္ရာ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာ ႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ လႏုတဲ့ မိခင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း သတိထားဖုိ႔ လိုအပ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

မိုးေလဝသႏွင့္ ဇလေဗဒ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးစီးဌာန ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္ အရ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေအာက္ပိုင္း ေဒသမွာ ေနာက္ႏွစ္ရက္ အတြက္ ခန္႔မွန္းခ်က္ ကေတာ့ ေန႔အပူခ်ိန္ တိုးလာႏိုင္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ေယာကၤ်ားေလးႏွင့္ မၾကာခဏလိင္ဆက္ဆံၿပီး ဗီဒီယို ရိုက္ကူးမႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ေထာင္ခ်ခံရ

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ ဟာ၀ိုင္ယီ မွာ ေနထိုင္တဲ့ အသက္ (၃၃) ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ပါလီရာစီယို အမည္ ရ အမ်ဳိးသမီး တစ္ ဦးဟာ အသက္ (၁၁) ႏွစ္ အရြယ္ ကေလး ငယ္ တစ္ဦး နဲ႔ ေပါင္းသင္း ေနထိုင္ ခဲ့လို႔ ေထာင္ ဒဏ္ အႏွစ္ (၂၀) ခ်မွတ္ ျခင္း ခံရေၾကာင္း သိရွိ ရပါတယ္။ ပါလီရာစီယိုဟာ ကေလးငယ္နဲ႔ ေပါင္းသင္း ေန စဥ္ အတြင္း ဗီဒီယို႐ုိက္ကူးမႈေတြကို ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ပါလီရာစီ ယိုဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ ကေန ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ အထိ အသက္(၁၁)ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ကေလး တစ္ဦးနဲ႔ ေပါင္းသင္း ေနထိုင္ခဲ့ တာျဖစ္ ပါတယ္။ ပါလီရာစီယိုဟာ ကေလးငယ္ေတြကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပး တဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ၀င္ ေရာက္လုပ္ ကိုင္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

တရားေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္ ရွိသူေတြက ေတာ့ ပါလီရာစီယိုဟာ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ့ ကေလးငယ္နဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အ ျပင္ မဖြယ္မရာဆက္ဆံပုံေတြကို ဗီဒီယို ႐ိုက္ ကူးမႈ ျပဳလုပ္ ခဲ့တာမုိ႔ ယခုလို ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါ တယ္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အရြယ္မေရာက္ ေသးတဲ့ ကေလး ငယ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ ဆံမႈေတြျပဳလုပ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ထိ ေရာက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ေနတယ္ လို႔ သိ ရပါတယ္။

The Messenger

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

အၾကမ္းဖက္သမားက အီရတ္တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု အေသခံဗုံးခြဲ တိုက္ခိုက္ခံရ၊ ၁၄ ဦး ေသဆုံး

ဘဂၢဒက္၊ ဧၿပီ ၂၁

အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ခပ္စိပ္စိပ္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အီရတ္ႏိုင္ငံတြင္ ၿမဳိ႕ေတာ္ ဘဂၢဒက္ေျမာက္ပိုင္း တကၠသိုလ္တစ္ခုကို စစ္ေသြးႂကြ အစြန္းေရာက္တစ္ဦး၏ အေသခံေဖာက္ခြဲ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အနည္းဆုံးလူ ၁၄ ဦး ေသဆုံးသြားခဲ့ေၾကာင္း BBC သတင္းတစ္ရပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

လာမည့္ သီတင္းပတ္ ႏွစ္ပတ္အတြင္းတြင္ အီရတ္ႏိုင္ငံ၌ ပါလီမန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမည္ျဖစ္ၿပီး ယင္းေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ အီရတ္လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ လုံၿခံဳေရး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းကို အဓိက မွတ္ေက်ာက္တင္မည့္ ပြဲတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

ဘဂၢဒက္ၿမဳိ႕ေတာ္ အီမန္ကာဒင္ တကၠသိုလ္ႀကီးကို အေသခံတိုက္ခိုက္ေရးသမားမ်ားက ဝင္ေရာက္လာၾကစဥ္ ဗုံးခြဲသမားတစ္ဦးႏွင့္ ေသနတ္သမား တစ္ဦးတို႔ကို လုံၿခံဳေရးမ်ားက တားဆီးပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ ႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုံးခြဲသမားတစ္ဦးက လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္အတြင္း ဝင္ကာ ေဖာက္ခြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အီရတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေန႔စဥ္နီးပါး ဗုံးေဖာက္ခြဲျခင္း၊ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ လတိုင္း လူရာေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရေလ့ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ တကၠသိုလ္မ်ားကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္မႈမ်ားမွာမူကား အလြန္ရွားပါးသည့္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ကိစၥျဖစ္သည္။

ယခုရက္ပိုင္းတြင္ အီရတ္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ဘာေဘးျပည္နယ္တြင္လည္း ကားဗုံးတစ္လုံး ေပါက္ကြဲသျဖင့္ လူသုံးဦး ေသဆုံးကာ ေလးဦး ဒဏ္ရာရရွိ သြားခဲ့ၾကသည္။မူသာနာျပည္နယ္တြင္လည္း ကားဗုံးတစ္လုံး ထပ္မံေပါက္ကြဲသျဖင့္ လူသုံးဦး ေသဆုံးသြားခဲ့ကာ ၂၆ ဦး ဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ့သည္ဟု ရဲတပ္ဖြဲ႔က သတင္းထုတ္ျပန္ထားသည္။

ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ မဲေပးရမည့္ ပါလီမန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ အီရတ္မွ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္ေသာ ႏိုင္ငံစုံတပ္ဖြဲ႔မ်ား ၂၀၁၁ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ဆုတ္ခြာသြားၿပီးကတည္းက ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ျပဳလုပ္ေသာ ပါလီမန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ျပည္နယ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား အတြင္းတြင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယို ကိစၥမ်ားကို အနည္းဆုံးအထိ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း လုံၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ လက္ရွိျဖစ္ပြားေနေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသးေပ။ လက္ရွိျဖစ္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားမွာ ဆြန္နီအာရပ္ လူနည္းစုက ရွီးယိုက္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔၏ မမွ်တမႈမ်ား ရွိေနသည္ဟူေသာ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို အရင္းခံၿပီး ျဖစ္ေပၚေနျခင္းဟု ယူဆႏိုင္သည္။

From: The Voice Weekly

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ဧၿပီ ၂၃ ရက္ မုိးေလ၀သ ခန္႔မွန္းခ်က္ – ေဒါက္တာထြန္းလြင္

ဧၿပီ ၂၂ ရက္ေန႔ မနက္ ၇ နာရီ မိနစ္ ၃၀ အခ်ိန္ ဖမ္းယူရရွိထားတဲ့ တိမ္ပံုအရ ကပၸလီ ပင္လယ္ျပင္နဲ႔ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ေတာင္ပိုင္းမွာ တိမ္အသင့္အတင့္္ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီး က်န္ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္မွာ တိမ္အနည္းငယ္ ျဖစ္ထြန္းေနပါတယ္။

ျမန္မာႏုုိင္ငံေပၚမွာကေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းစြန္း၊ အေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ ေတာင္္ပိုင္းေဒသေတြမွာ တိမ္အသင့္အတင့္္ ျဖစ္ထြန္းေနပါတယ္။ က်န္ေဒသေတြမွာ တိမ္အနည္းငယ္ ျဖစ္ထြန္းေနပါတယ္။
ဧၿပီ ၂၃ ရက္ေန႔ျမန္မာ့ပင္လယ္ျပင္အေျခအေန ခန္႔မွန္းခ်က္ ကေတာ့ ျမန္မာ့ကမ္းရုိးတန္း တေလွ်ာက္နဲ႔ ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ျပင္မွာ လိႈင္းအနည္း ငယ္သာ ရွိႏုိင္ၿပီး လိႈင္းအျမင့္ ၁ ေပကေန ၂ ေပေလာက္ ျမင့္တက္ႏုိင္ ပါတယ္။

အပူရွိန္ျမင့္တက္ႏုုိင္မႈကေတာ့ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ျမင့္တက္မႈေတြဟာ လြန္ကဲအဆင့္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္အညႊန္းကိန္း ၁၁ ကေန ေအာက္ဘက္ထိ က်ဆင္းျခင္း မရွိႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္စြန္း ေကာေသာင္းၿမိဳ႕ဟာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္အျမင့္ဆံုး ျဖစ္ၿပီး အညႊန္းကိန္းတန္ဖိုး ၁၄ ဒသာမ ၅ အထိ ျမင့္တက္ႏုိင္ပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာကေတာ့ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္အနည္းဆံုး ျဖစ္ၿပီး ၁၂ ဒသာမ ၃ အထိ ရိွႏုိင္ပါတယ္။ က်န္ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာ့ အညြန္းကိန္းတန္ဖုိး ၁၃ ေက်ာ္တဲ့အထိ ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ ျမင့္တက္မႈေတြဟာ လြန္ကဲအဆင့္ကေန ဆက္လက္က်ဆင္းျခင္း မရွိႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္အႏၱရာယ္ကို သတိျပဳကာကြယ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္း လိုက္ရပါတယ္။

ေန႔အပူခ်ိန္ခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ေဒသေတြမွာ ေန႔အပူခ်ိန္ ၃၁ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ကေန ၃၄ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ခန္႔ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ က်န္ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းေတြမွာ ၃၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ ကေန ၄၃ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ ခန္႔ ရွိႏုိင္ပါတယ္။

မိုုးတိမ္ေတာင္ျဖစ္ေပၚႏုုိင္မႈ ခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ အေနာက္ေတာင္ပိုင္း၊ ဧရာ၀တီတုိင္းေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းေျမာက္ပိုင္းတုိ႔မွာ မုိးတိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေပၚႏုိင္မႈ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကေန ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ ေသခ်ာမႈ ရွိႏုိင္ပါတယ္။

ကယားျပည္နယ္၊ ပဲခူးတုိင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္း၊ ကရင္ျပည္နယ္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္တုိ႔မွာ မိုးတိမ္ေတာင္ျဖစ္ေပၚႏုိင္မႈ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကေန ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ေသခ်ာမႈ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ က်န္ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းမွာ မိုုးတိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေပၚႏုုိင္မႈ မရွိႏုိင္ဘူးလိုု႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။

မိုုးရြာသြန္းႏိုု္င္မႈ ခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း၊ ကယားျပည္နယ္၊ ပဲခူးတုိင္း၊ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္း၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ တနသၤာရီတုိင္းတုိ႔မွာ မုိးရြာဖုိ႔ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကေန ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ေသခ်ာမႈ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ေနရာကြက္ၾကား မုိးထစ္ခ်ဳန္း ရြာႏုိင္ပါတယ္။ က်န္ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းေတြမွာေတာ့ အမ်ား အားျဖင့္ သာယာႏုိင္ပါတယ္။

မိုးေရခ်ိန္ ခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ တနလၤာရီတိုင္း ၂၄ နာရီအတြင္း မုိးေရခ်ိန္ ၂ မီလီမီတာမွ ၁၀ မီလီမီတာေလာက္ မိုးရြာနုိင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြ ခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ အနီးတ၀ုုိက္မွာ အျမင့္ဆုုံုုးအပူခ်ိန္ ၃၉ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္နဲ႔ အနိမ့္ဆံုုးအပူခ်ိန္ ၂၈ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ ရွိႏိုုင္ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ သာယာႏုိင္ပါတယ္။

ရန္ကုုန္နဲ႔ အနီးတ၀ုုိက္မွာ အျမင့္ဆုုံုုးအပူခ်ိန္ ၃၉ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္နဲ႔ အနိမ့္ဆံုုးအပူခ်ိန္ ၂၆ ဒီဂရီစင္တီ ဂရိတ္ေလာက္ ရွိႏိုုင္ပါတယ္။ တိမ္အနည္းငယ္ ျဖစ္ထြန္းႏုိင္ပါတယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕နဲ႔ အနီးတ၀ုိက္မွာ အျမင့္ဆုုံုုးအပူခ်ိန္ ၄၁ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္၊ အနိမ့္ဆံုုးအပူခ်ိန္ ၃၁ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ေလာက္ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ သာယာႏုိင္ပါတယ္။

DVB

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

သႀကၤန္တြင္းေကာလာဟလနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပရိသတ္ကို အမွန္အတိုင္းဖြင့္ဟလိုက္တဲ့ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္

" သႀကၤန္ျပတိုက္" ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္က ခင္ဝင့္ဝါ၊ နန္းဆုဦးတို႔နဲ႔ ႐ိုက္ကူးေနၿပီး သႀကၤန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ႑ပ္စုေဆာက္ၾကတဲ့ အထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ စိုင္းစိုင္းဆို တဲ့ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာပါ။ သႀကၤန္မ႑ပ္ကို တာဝန္ ယူၿပီးလုပ္ရတဲ့အ တြက္နဲ႔ ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူး မႈအေၾကာင္းကို

" သႀကၤန္မတိုင္ခင္က စ႐ိုက္တာ၊ သႀကၤန္အႀကိဳနဲ႔ အက်ေန႔ကို ဇာတ္ လမ္း႐ိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ရက္ေတြကိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းအတြက္တျခား႐ိုက္ကူးစရာေတြကို႐ိုက္ပါတယ္။

သႀကၤန္မ႑ပ္ကလည္း ကိုယ္တိုင္တာဝန္ယူၿပီးလုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သႀကၤန္မ႑ပ္ကလည္း တစ္ဖက္၊ ႐ုပ္ရွင္ကလည္းတစ္ဖက္ဆိုေတာ့ တာဝန္လည္းတအားႀကီးတယ္။တအားလည္း စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။ သႀကၤန္အစစ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြအတြက္ သႀကၤန္မွာ ႐ိုက္ျဖစ္တာပါ" လို႔ စိုင္းစိုင္းခမ္းလွိဳင္ကေျပာျပပါတယ္။

သႀကၤန္တြင္း ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးမႈအဆင္ေျပေပမယ့္ ပရိသတ္ေတြ အတြက္ ေကာလာဟလတစ္ခုအေပၚ စိတ္အေႏွာင့္အ ယွက္ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္းကုိလည္း စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က "

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ခင္ဝင့္ဝါဇာတ္ဝင္ခန္း ႐ိုက္ေနေတာ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာတစ္ခုကေနၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီး ပရိသတ္ကိုထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ ေအာင္ေရး သားခဲ့တဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ကိစၥမရွိေပမယ့္ တစ္ဖက္သား မိန္းကေလးရဲ႕သိကၡာကို အနည္း နဲ႔အမ်ားထိခိုက္တာေပါ့။ မိန္းကေလးျဖစ္ တယ္။ဆယ္ေက်ာ္သက္တက္ သစ္စလူငယ္လည္း ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားအ လုပ္လုပ္ေန တဲ့အေပၚ ဒီလိုမျပည့္မစုံတဲ့ သတင္းေဖာ္ျပမႈအတြက္ေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီသႀကၤန္ျပတိုက္ဆိုတဲ့ သႀကၤန္ဇာတ္ကားေလးကို ႐ိုက္ေနတာပါ။ အလုပ္ကိစၥကလြဲၿပီးေတာ့ ဘာမွထူးျခားတဲ့ ပတ္သက္မႈမ်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဒီလိုမ်ဳိး ရွင္းျပရတာကလည္း ကြၽန္ေတာ္က ေယာက္်ားေလး၊ အေရလည္းထူေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ မနစ္ နာေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္းျပရတာပါ။ ပရိသတ္ကိုလည္း အမွန္ အတိုင္းသိေစခ်င္လို႔ပါ" လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

ေမမြန္ေမာင္
Popular Journal

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

မေလးရွား ေလယာဥ္ ရွာေဖြေရး ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းတခု ၿခိမ္းေျခာက္ေနဟုဆို

ေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္ မေလးရွားေလေၾကာင္းမွ MH 370 ေလယာဥ္ ျပန္လည္ရွာေဖြေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ပိုမိုၾကန္႔ၾကာ အခက္အခဲ ျဖစ္ ႏုိင္ရန္ အပူပိုင္းမုန္တိုင္းတခုက ၿခိမ္းေျခာက္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ေလယာဥ္ရွာေဖြေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ၾသစေၾတးလ်ႏွင့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမ်ားကပါ အိႏၵိယ သမုဒၵရာ အတြင္း စုစုေပါင္း စတုရန္း ကီလိုမီတာ ၄၉ ၄၉၁ (စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ၁၉၁၀၀ မိုင္) အထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ေဆာင္ ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကင္း Reuters သတင္းတရပ္ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ေလယာဥ္ ၏ Black Box မွ ေပးလာမည့္ အခ်က္ေပး အသံမ်ားသည္လည္း ဆက္လက္ေပးပို႔ ႏိုင္မည့္ အေျခအေန မရွိေတာ့သျဖင့္ အခက္အခဲမ်ား ပိုမိုႀကဳံေနရသည္ဟု ဆိုသည္။ အဆိုပါ ေလယာဥ္သည္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔က ခရီးသည္ ၂၃၉ ဦးတင္ေဆာင္ကာ မေလးရွားႏုိင္ငံမွ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေဘက်င္းၿမိဳ႕ သို႔ ဦးတည္ပ်ံသန္းစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။


The Irrawaddy (Burmese Version)

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

သေဘၤာနစ္ျမဳပ္မႈ ေသဆုံးသူ ၁၀၄ ဦး ရွိၿပီဟု သတင္းထုတ္ျပန္

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁ ပတ္ ဧၿပီ ၁၆ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေတာင္ကိုးရီးယား ဆု၀ါးသေဘၤာနစ္ျမႇပ္မႈမွာ ေသဆံုးသူဦးေရ ၁၀၄ ဦး ရွိခဲ့ၿပီး ၁၉၈ ဦး ဆက္လက္ ေပ်ာက္ဆံုးဆဲလို႔ ကယ္ဆယ္ေရး အာဏာပိုင္ေတြက ဒီေန႔မွာ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

koreiaသေဘၤာကပၸတိန္နဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြအပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၁၇၄ ဦးကိုေတာ့ ကယ္ဆယ္ ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တန္ခ်ိန္ ၆၈၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ခ်ိန္မွာ သေဘၤာေပၚမွာ စုစုေပါင္းခရီးသည္ ၄၇၆ ဦး လိုက္ပါလာခဲ့ၿပီး အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီသေဘာၤႏွစ္ျမႇပ္မႈမွာ ေသဆံုးသူ စုစုေပါင္း ၃၀၀ ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားၾကၿပီး ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ အဆိုးဆံုးေရေၾကာင္းျဖစ္ရပ္တခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ေသဆံုးသြား သူေတြရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းေတြကို ဆယ္ယူဖို႔ ေရငုပ္သမား ၅၀၀ ေက်ာ္၊ စက္ေလွ ၁၆၀ ေက်ာ္နဲ႔ ေလယာဥ္ ၂၉ စီးတုိ႔ကို အသံုးျပဳၿပီး အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။

အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူေတြကို ရွာေဖြဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း ရာသီဥတုဆိုး၀ါးမႈ၊ ပင္လယ္ေရေနာက္ က်ိေနမႈနဲ႔ ေရလိႈင္းၾကမ္းတာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။

သေဘၤာဟာ ေရေအာက္ မီတာ ၃၀ နဲ႔ ၄၅ မီတာမွာ နစ္ျမဳပ္ေနတာေၾကာင့္ ရွာေဖြ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ခက္ခဲေနပါတယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြအဆင္ေျပေအာင္ ကရိန္းေတြနဲ႔ သေဘၤာကို မတင္ၿပီး ေရအနက္မီတာကို ေလ်ာ့ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

By ဒီဗီြဘီ

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

ျမဝတီၿမိဳ႕နယ္တြင္ အလွဴမွေကြၽးေသာ သႀကၤန္ထမင္းစားၿပီး လူ ၁၆၅ ဦး အစာအဆိပ္သင့္

အစာအဆိပ္သင့္သူမ်ား ပုိက္တန္းလန္းႏွင့္ ကုသမႈခံယူေနသည္ကုိ ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ−လွထြန္း)

ေအာင္သစ္လြင္

ရန္ကုန္− ျမဝတီၿမိဳ႕နယ္ ေပါေလာ ေက်းရြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအလွဴတြင္ ဧၿပီ ၁၉ ရက္က ေဒသအေခၚ သႀကၤန္ထ မင္းစားမိရာမွ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး စုစုေပါင္း ၁၆၅ ဦး အစာအဆိပ္သင့္ခဲ့ၿပီး အမ်ားစုမွာ သက္သာ လာေသာ္လည္း ၆၇ဦးမွာ ေဆးကုသေနရဆဲျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရိွသည္။

ဧၿပီ ၁၉ ရက္ ညေနက အစာအဆိပ္သင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုေန႔ နံနက္စာႏွင့္အတူ အေစာပိုင္းကတည္းက ခ်က္ထားေသာ ထမင္းမ်ားကို ညေနအလွဴတြင္စားမိရာမွ အလွဴလာသူမ်ား အစာအဆိပ္သင့္ကာ ျမဝတီေဆး႐ံုႏွင့္ ေဒသတြင္း ေက်း  ရြာေဆးေပးခန္းမ်ားသို႔ အလ်င္ အျမန္ပို႔၍ ကုသခဲ့ရေၾကာင္း ျမဝတီနာေရးကူညီမႈ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးလွထြန္းက ေျပာသည္။

‘‘သႀကၤန္ထမင္းက အခ်ဥ္နဲ႔ ခ်က္ထားတဲ့အျပင္ ေနကလည္း အရမ္းျပင္းေတာ့ ညေနမွာအခ်ဥ္ ေဖာက္ၿပီး အဆိပ္သင့္တာလို႔ ဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာပါတယ္။ အသက္အႏၲရာယ္ စိုးရိမ္ရတဲ့ သူမရွိေတာ့ပါဘူး’’ဟု ဦးလွထြန္း က ေျပာသည္။

အစာအဆိပ္သင့္သူမ်ားထဲ တြင္ ကေလးငယ္ႏွင့္ သက္ႀကီး ရြယ္အုိမ်ားလည္းပါဝင္ၿပီး စိုးရိမ္ ရသည့္လူနာ ၄၃ ဦးမွာ ျမဝတီ ေဆး႐ံုတြင္ ကုသေနၿပီး သကၤန္း ညီေနာင္ေက်းရြာ ေက်းလက္ ေဆးေပးခန္းတြင္ ၂၄ ဦး ကုသေနရဆဲျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိ သည္။

ျမဝတီအပါအဝင္ ကရင္ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕နယ္အမ်ားစုတြင္ ဧၿပီ ၁၉ ရက္က ေန႔အပူခ်ိန္ ၃၆ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္မွ ၃၉ ဒီဂရီစင္ တီဂရိတ္အထိရွိခဲ့ၿပီး ခရမ္းလြန္ ေရာင္ျခည္လည္း ၫႊန္းကိန္း ၁၃ အထက္ရွိခဲ့သည္။ ယခုရက္ပိုင္း တြင္ ေဒသအႏွံ႔ အပူခ်ိန္ျမင့္တက္ ေနေသာေၾကာင့္ သက္ႀကီးရြယ္အို မ်ား၊ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ခံ အားနည္းသည့္ နာတာရွည္ေရာဂါ ေဝဒနာရွင္မ်ား အပူရွိန္ေၾကာင့္ အားနည္းျခင္း၊ ဖ်ားနာျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္၍ အစားအေသာက္မွစတင္ကာ လူေနမႈပံုစံကိုပါ ယခင္ထက္ ဂ႐ုတစိုက္ ေနထုိင္သင့္ေၾကာင္း အေထြေထြ ေရာဂါကု ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ တင့္ေဆြက အႀကံျပဳသည္။

From: 7 Day

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

အသက္မျပည့္ ကေလးမေလးႏွစ္ဦးအား အဓမၼျပဳက်င့္သူကို အမႈသံုးခုနဲ႔ ဖမ္းဆီးအေရးယူထား

မၾကာေသးခင္ကပဲ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့တဲ့ သႀကၤန္အတက္ေန႔တုန္းက ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕နယ္မွာ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ဦးကုိ အဓမၼက်င့္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားကုိ ပုဒ္မ သံုးခုနဲ႔ အမႈဖြင့္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဓမၼျပဳက်င့္ခံခဲ့ရတဲ့ ကေလးမေလး ေတြဟာ အသက္(၁၆)ႏွစ္နဲ႔ အသက္(၁၄)ႏွစ္ အရြယ္ေတြျဖစ္ၿပီး (၁၆)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလး ကေတာ့ လည္ပင္ရုိးက်ဳိးၿပီး ေသဆံုးခဲ့တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ အဲဒီဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့သူအမ်ဳိးသားဟာ ကေလးမေလးႏွစ္ဦးကုိ အရက္တုိက္ခဲ့ၿပီး အဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းက စခန္းမွဴး ဦးတင္ထြန္းက ခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

“ညေနငါးနာရီေလာက္မွာ သူတုိ႔ခ်မ္းတယ္ အဲ့ေတာ့ အရက္ဆုိင္ေရွ႕ရပ္တယ္ အရက္ေသာက္တယ္ပဲ ထားပါေတာ့ အရက္ေသာက္တယ္ အဲဒီမွာ တရာခံရဲ႕ ေျပာျပခ်က္၊ အသက္မေသဘဲက်န္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရဆုိရင္ အရက္ႏွစ္ျပားေပါ့ ႏွစ္ျပားဆုိေတာ့ တစ္ျပားကုိရွစ္ပက္၊ ႏွစ္ျပားဆုိေတာ့ ၁၆ ပက္၊ အဲဒါကုိ ဘီယာတစ္ဗူးရယ္၊ လက္ဖက္သုပ္ ရယ္စားၾက ေသာက္ၾကတယ္။”
လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အဓမၼက်င့္ခဲ့သူအမ်ဳိးသားကုိ ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းက အမႈဖြင့္ အေရးယူထား ေၾကာင္း ျမစ္မခသတင္းအရ သိရပါတယ္။

Radio Australia - Myanmar

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

“ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမလိုခ်င္တဲ့ KIA ”

ျပီးခဲ့သည္ ဧျပီ ၅ ရက္ေန႔မွ ၈ ရက္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၌ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ သည္ အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္ နက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးပြဲအျပီးမွာ ပထမမူၾကမ္းကို သေဘာ တူညီမႈရရွိျပီးလို႔ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕တိုင္းရင္း သားေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ က ျငိမ္းခ်မ္းေရးၾကီး ရုပ္လုံးေပၚလာျပီးလို႔ သုံးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒီသတင္း ကို ၾကားလိုက္ ရေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြအားလုံး ၀မ္းသာၾက သလို စစ္ေဘးေၾကာင့္ ဒုကၡသည္စခန္းေရာက္ေန တဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ကျ ပည္သူေတြက ပိုျပီး၀မ္းသာေနမယ္ ဆိုတာေတာ့ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။

သို႔ေသာ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ား ရွိ ျပည္သူမ်ား၏၀မ္းသာမႈ႕ ဟာ ၾကာၾကာမခံလိုက္ပါဘူး။ ေဆြး ေႏြးပြဲျပီးလို႔ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္မွာတိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ တိုက္ပြဲ စျဖစ့္ လိုက္တိုင္းလည္း ကခ်င္လူထုကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆို႔တဲ့ KIA က စတင္ တိုက္ခိုက္တာက မ်ားပါတယ္။ KIA ဟာ သူတို႔ရဲ႕တရားမ၀င္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ အစိုးရတပ္မ်ား တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကတာပါ။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလမ်ားကလည္း ေစာင့္စည္းရမည့္စည္း ကမ္းမ်ားကိုမေစာင့္ထိန္းဘဲ အစိုးရတပ္ေတြကို လစ္ရင္လစ္သ လို ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ခဲ႔သျဖင့္ အစိုးရတပ္မွ အရာရွိစစ္သည္မ်ား က်ဆုံး ခဲ့ရတာအားလုံးအသိပါဘဲ။ ဒါအျပင္ KIA ဟာ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ အစိုးရ ရဲ႕သန္းေခါင္ စာရင္းေကာက္ယူမႈမ်ားကိုလည္း လက္မခံဘဲ ပယ္ခ်ခဲ့သည့္အျပင္ သန္းေခါင္စာ ရင္းေကာက္ခံသည့္အဖြဲ႔မ်ားကို လည္း နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ျခိမ္းေျခာက္ဟန့္တားခဲ့ၾကျပီး လုံျခဳံေရးလိုက္ပါေ ဆာင္ေဆာင္ေပး သည့္အဖြဲ႔မ်ားေခ်ာင္းေျမာင္း ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကသည္။သန္းေခါင္စာ ရင္းေကာက္ယူ မႈအတြက္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးပူးေပါင္းပါ၀င္ေနခ်ိန္တြင္ KIA အဖြဲ႕၏ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ရပ္ေတြဟာ စိတ္ပ်က္စရာပါဘဲ။ 

ထိုအျပင္ KIA ဟာ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတယ္လို႔ ပါးစပ္ကသာ ေၾကြးေၾကာ္ ေနေပမယ့္ လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္ေတြက တျခားစီးပါဘဲ။ လက္ရွိမွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့လုပ္ ေဆာင္မႈေတြျပဳလုပ္ေနတာမရွိတဲ့အျပင္ ေဒသခံျပည္သူေတြကို အတင္းတသသစေဆာင္းတယ္။

ျပန္လိုခ်င္တဲ့ မိဘေတြထံမွ ေငြးေၾကးနဲ႔ျပန္ေရြးခိုင္းတယ္။ ေဒသခံျပည္သူေ တြရဲ႕တပိုင္တႏိုင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းပါမက်န္ဆတ္ ေၾကးေတာင္းတယ္။ ၎အျပင္ လူမ်ိဳးမတူဘာသာမတူ တဲ့သူေတြကိုလည္း လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈေတြ ဘယ္လိုလုပ္ တယ္ဆိုလုပ္တယ္ ဘယ္လိုႏိွပ္စက္သလဲဆိုတာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြအသိဆုံးပါဘဲ။ အမွန္တ ကယ္ေတာ့ KIA ဟာ သူတို႔စီးပြားေရးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမမွာ သူတို႔အာဏာတည္ျမဲေ ရးကိုသာ ေဆာင္ရြက္ေန တဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္တပ္မေတာ္ဟု ဗန္းျပျပီး ၎တို႔အဖြဲ႔ကိုေထာက္ပံ႔ေနတဲ႔ တရားမ၀င္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ကာကြယ္ေပးေနတဲ႔အဖြဲ႔သာျ ဖစ္တယ္။

ဖစ္ပြားခဲ႔သည့္တိုက္ပြဲမ်ားကလည္း အစိုးရတပ္က တရားမ၀င္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ပိတ္ပင္မႈအေပၚ KIA အဖြဲ႔က ၎လုပ္ငန္းရွင္ေတြအတြက္ အကာအကြယ္ ေပးရင္းျဖစ္ပြားေနသည့္ တိုက္ပြဲမ်ာေတြကမ်ားပါတယ္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ KIA အဖြဲ႔ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေ ရးကို အလိုမရွိဘဲ သူတို႔၏အာ ဏာတည္ျမဲေရး၊သူတို႔စီးပြားေရး ကိုသာေရွ႔ရႈ႕ေနတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိခဲ့ပါက ၎တို႔ အဖြဲ႔၏ ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနမႈမ်ားမရရွိေတာ့မွာကို စိုးရိမ္ေနေပလိမ္႔မည္။ KIA အဖြဲ႔ဟာ အမွန္တကယ္ ကခ်င္ လူထုကို ကိုယ္စားျပဳပါက ကခ်င္ျပည္သူေတြလိုလားေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု မရ ရေအာင္ညိွ႔ႏႈိင္းယူပါလိမ့္မယ္။

တျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အားလုံးနီးပါးေတာင္မွညွိ႔ႏႈိင္း လို႔ရတာ၊ KIA ကဘာလို႔ညွိ႔ႏိႈင္းလို႔ မရ တာလဲ။ က်န္တဲ႔ေဒသေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြမျဖစ္ဘဲ KIA နယ္ေျမထဲမွာ ဘာေၾကာင့္တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေ နရတာလဲ။ KIA အဖြဲ႔ ဟာ အမွန္တကယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လို႔လားတဲ႔အဖြဲ႔ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ ၾကပါေတာ့။

ညီေနာင္ဘြား
Kachin Daily News

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>

စာရြက္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေသာ္လည္း လူသတ္၊ ဗံုးခြဲမႈမ်ား ရွိေနသျဖင့္ KIA ေျပာသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ား သံသယျဖစ္ စိုးရိမ္ေန

ဧျပီလ ၂၀ ရက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီ ၅ ရက္ေန႔က စတင္ၿပီး ေလး ရက္ၾကာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရနဲ႔ NCCT တို႔ရဲ႕ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအတြက္ တစ္ခုတည္း ေသာ သေဘာတူညီခ်က္ (Single Text) ပထမမူၾကမ္းကို သေဘာခဲ့ၾကေပမယ့္ လူသတ္၊ ဗံုးခြဲမႈမ်ား ရွိေနေသး သျဖင့္ KIA ေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက သံသယျဖစ္ အထူးစိုးရိမ္လွ်က္ရွိေၾကာင္း သတင္းရရွိပါတယ္။

ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔က KIA မ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ ကိုယ္တုိင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ MPC သို႔သြားေရာက္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြး ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၅ ရက္အၾကာ ဧၿပီလ ၁၃ ရက္ေန႔ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔မွာ မိုးေမာက္-လြယ္ဂ်ယ္ ကားလမ္းေပၚတြင္ ယာဥ္ခုနစ္စင္းပါဝင္တဲ့ အစိုးရ စစ္တပ္ ယာဥ္တန္းကို ေကအိုင္ေအ က ဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ယာဥ္တစ္စီး မီးေလာင္ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး အစိုးရတပ္သား ႏွစ္ဦးက်ဆံုးကာ ေလးဦးဒဏ္ရာ ရခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

"မုိးေမာက္မွာ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔က တပ္ကုိ ကားမုိင္းခြဲလိုက္တယ္ အဲ့ဟာလုိက္ရွင္းေနတာ၊ ရွင္းေနတုံးပဲ အဲ့ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲပဲ၊ လြယ္ဂ်ယ္- ဗန္ေမာ္လမ္းႀကီးေပၚမွာ မုိင္းခြဲလိုက္တာေလ ကားတစ္စီး မီးေလာင္သြားတယ္ေလ၊ ဗန္ေမာ္- လြယ္ဂ်ယ္လမ္းေပၚမွာတင္ မုိးေမာက္အထြက္ပဲရွိေသးတယ္ အဲ့ဒါကုိ မုိင္းခြဲလုိက္တာ" လို႔ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ အေျခ စုိက္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တပ္မေတာ္အရာရွိ တစ္ဦးက RFA ကိုေျပာပါတယ္။

ျမန္မာ့ရိုးရာ သႀကၤန္ ရက္မ်ားကို မေရွာင္ပဲ KIA မွ စတင္ကာ ရန္စ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ဧျပီလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ (၇) နာရီႀကာနီးပါးေလာက္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ဧျပီ ၁၇ ရက္ႏွင့္ ၁၈ ရက္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲေနရာမ်ားတြင္ လူေနအိမ္မ်ားႏွင့္ ရြာမ်ားမရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္းက မန္၀ိန္းၾကီး ေဒသနဲ႔ KIA တပ္မဟာ ၄၊ တပ္ရင္း ၉ နယ္ေျမမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ား အိုးအိမ္ စြန္႔ခြာေျပးခဲ့ရၿပီး စစ္ေျပးဒုကၡသည္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံလူမႈ ကူညီေရး အဖြဲ႕မ်ားထံမွ သိရသည္။

မႏွစ္က အခုလိုေႏြရာသီ ေရရွားပါးခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၾကက္ေျခနီအသင္းမွ ဦးေဆာင္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ရွိ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တုိက္ပြဲမ်ားက ဒုကၡသည္မ်ားကိုေတာ့ သႀကၤန္ကာလအတြင္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ မည္သူမွ် ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြမွာ KIA က ဗံုးခြဲခဲ့တာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ကူညီမယ့္သူမရွိေသးဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
"ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ ျမန္မာရိုးရာ သႀကၤန္ စတင္တဲ့ ရက္မွာပဲ မိုးေမာက္-လြယ္ဂ်ယ္ အမ်ားသံုးလမ္းမွာ KIA ဘက္က ဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္တာ ေတြရွိတယ္…။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲၿပီးတာလည္း တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး…၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ကလည္း အေမရိကန္ ေရာက္ေနတယ္… ကခ်င္ျပည္သူေတြက သႀကၤန္တြင္းမွာ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္အစား.. စစ္ေျပးဒုကၡသည္ျဖစ္ေနတယ္.. ဒီေတာ့ KIA ရက္လုပ္ရပ္ေတြက ကခ်င္လူထုအတြက္လား.. ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္လိုလားတာ ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတာ သံသယျဖစ္မိတယ္…” လို႔ MPC မွ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။

သမၼတေျပာခြင့္ရလည္းျဖစ္၊ ဒု ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးလည္း ျဖစ္တဲ့ ဦးရဲထြဋ္ကို ဗီြအိုေအျမန္မာပိုင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းစဥ္မွာေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာကေတာ့ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေကအုိင္ေအဘက္ကေန သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္တဲ့အဖြဲ႔ေတြကို တားျမစ္တာ၊ ဟန္႔တားခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူေရးကိစၥေတြကို လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ တပ္မေတာ္က အရာရွိေတြနဲ႔ စစ္သည္ေတြကို ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး က်ဆံုးခဲ့ရတာရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ ၃ ရက္ေန႔ကလည္း သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္၀န္ ထမ္းမ်ားကို ေကအုိင္ေအမွၿခိမ္း ေျခာက္မႈမ်ားရွိေနသည့္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မန္၀ိန္းႀကီး အနီးရွိ ေကအုိင္ ေအ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမမဟုတ္တဲ့ မန္၀ုိင္းေက်းရြာအတြင္း လုံၿခဳံေရးေဆာင္ရြက္ေပး ေနတဲ့ အစုိးရတပ္ခမရ(၅၆၇)မွ တပ္ရင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးမ်ဳိးၫြန္႔စုိးကို KIA က ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဧၿပီ ၄ရက္ေန႔က က်ဆုံး သြားခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာစစ္တပ္ ဒုတပ္ရင္းမွဴးကို ေကအိုင္ေအ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္စဥ္က ေကအုိင္ေအ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဂြန္ေမာ္ဟာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးအ ပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္ဖို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ရွိေနၿပီး အမ်ားျပည္သူသံုးလမ္းေပၚ ေကအိုင္ေအ ဗံုးခြဲမႈေၾကာင့္ တုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ဟာ အေမရိကန္အစိုးရတာဝန္ရွိသူေတြ၊ ျမန္မာ့အေရး၊ ကခ်င့္အေရး စိတ္ဝင္စားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ဆိုၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကို ေရာက္ရွိေနပါတယ္။

ေကအိုင္ေအ တပ္ဖြဲ႔အတြင္း အထက္ေအာက္ အမိန္႔နာခံမႈ ကင္းမဲ့ေနျခင္း၊ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အားလံုးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားမႈမရွိျခင္း နဲ႔ ရန္ကုန္သို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေရာက္ရွိေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုမႈ မရွိျခင္း တို႔အတြက္ ေကအိုင္ေအ ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားမႈ အမွန္တကယ္ ရွိ/မရွိ ကို ျမန္မာ့အေရးေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကၿပီး ေကအိုင္ေအ ရဲ႕ ရန္စ တုိက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ ေမလ တြင္းမွာလုပ္မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲအပါအဝင္ တစ္နုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာမွာကို လူထုတစ္ရပ္လံုးက အားလံုးက စိုးရိမ္လွ်က္ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ေမာင္လြင္
Kachin Daily News

ဆက္ဖတ္ရန္>>>>