လိင္လုပ္သားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ဘ၀ ငရဲခန္းတမွ်ေလလား

ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္တြင္ လိင္ပညာေပး လက္ကမ္း စာေစာင္ႏွင့္ ကြန္ဒုံးမ်ားကို အင္န္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕က ပြဲေတာ္လာ သူမ်ားအား ေ၀ငွေနစဥ္။ ဓာတ္ပုံ - ၿဖိဳးေ၀ေက်ာ္

'ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ပါဦးလား'ဆိုတဲ့ စကားဟာ မႏၲေလးၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ဧရာ၀တီျမစ္
ကမ္းနား တေလွ်ာက္မွာေတာ့ သာမန္ဖိတ္ေခၚမႈထက္ပိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္ဆို
တာ နယ္ခံမ ဟုတ္ရင္ မသိႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။

ကမ္းနားလမ္းဘက္ကို လူစိမ္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ဒီလိုလိုက္ ေမးတတ္တဲ့သူေတြနဲ႔
ၾကဳံရတတ္ၿပီး တကယ္တမ္းမွာ ေရေႏြးၾကမ္းအစား ေသြးသားနဲ႔ဧည့္ခံဖို႔ စကားလုံးလွလွနဲ႔ ဖိတ္ေခၚ
လိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခပ္ယဥ္ယဥ္ေျပာရရင္ လိင္လုပ္ သား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည့္တန္ဆာေတြဟာ ႏိုင္ငံအသီးသီးရဲ႕ ကန္႔
လန္႔ကာေနာက္ ကြယ္က အေမွာင္ထဲမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ရွိခဲ့ၾကမွာပါပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာလည္း
မႏၲေလး ရတနာပုံမင္းေနျပည္ေတာ္ကို ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး လက္ထက္က
တည္းက ျပည့္တန္ဆာ ေတြရဲ႕ရပ္ကြက္ရွိခဲ့သလို မင္းတရားႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ပတ္သက္ခဲ့
တယ္ ဆိုတဲ့ သုေတသီတခ်ဳိ႕ရဲ႕ စာေပ အေထာက္အထားတခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရပါ တယ္။

ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ တိုးတက္လာတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္မွာ သူတို႔ရဲ႕က႑ဟာ အသြင္အမ်ဳိး
မ်ဳိးနဲ႔ ပိုက်ယ္ျပန္႔လာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေသမင္းနဲ႔ ထိပ္ပုတ္ေခါင္း ပုတ္လုပ္ေနရတဲ့ ေရာဂါမ်ဳိးနဲ႔ လုံျခဳံမႈနဲ႔
အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ဘ၀မွာ သူတို႔ဟာ ဘယ္လိုစိတ္မ်ဳိးနဲ႔ ရွင္သန္ေနႏိုင္ၾကသလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ခ်င္
စရာေကာင္း ေနပါတယ္။

အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လႈပ္ရွားေနၾက
သူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေျပာစကားအရေတာ့ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀ေရာက္ၾကရတဲ႔သူေတြရဲ႕ အနည္း ဆုံးထက္
၀က္ေက်ာ္ဟာ ဆင္းရဲတြင္း နက္လြန္းလို႔ ေရာက္ၾကရတယ္လို႔ သုံးသပ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့။

ဆိုလိုတာက အေနအစားေခ်ာင္လို႔ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀ကိုခံယူသူက ရွိေတာ့ရွိေပမယ္႔ ဆင္းရဲလို႔ျဖစ္
ရတဲ့သူေလာက္ အေရ အတြက္မမ်ားပါဘူး။ ျပည့္တန္ဆာေတြ၊ အႏွိပ္ခန္းေတြ၊ ေကတီဗီနဲ႔ စင္တင္
က မိန္းကေလးေတြ ကို ေအ႔ဒ္စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပး တာ၊ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးတာေတြ လုပ္ေပး
ေနတဲ့ အင္န္ဂ်ီအိုအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က လုပ္သက္ရင့္၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ့ အိန္ဂ်ယ္ေလး (နာမည္လႊဲ)ကေတာ့
ျပည့္တန္ဆာေတြ က်က္စားတဲ႔နယ္ပယ္ကို ေလးမ်ဳိး ေလာက္ခြဲျခားႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါ တယ္။

ဒါကဘန္းစကားနဲ႔ 'ဘိ'လို႔ေခၚ တဲ့ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေနရာတစ္ခုမွာ 'ေခါင္း'ေတြရဲ႕ ေအာက္
မွာရွိသူေတြ၊ ဒုတိယက စင္တင္တခ်ဳိ႕၊ ေနာက္ၿပီး ဟိုတယ္ တည္းခိုခန္းေတြမွာ စတည္းခ် သူေတြ
နဲ႔ အလြတ္လပ္ဆုံးလႈပ္ရွားႏိုင္ သူေတြကက်ဳံးေဘးလို၊ လမ္းေဘးလို ေနရာက ျပည့္တန္ဆာလို႔
ဆိုပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တခ်ဳိ႕ျပည့္တန္ဆာေတြ ဟာ အခုအခါ အနည္းဆုံး က်ပ္ ၅,၀၀၀ ကေန ၁၅,၀၀၀
အထိ ပ်မ္းမွ်ရၾကေလ့ ရွိေပမယ့္ 'ေခါင္း'ကိုေပးရတာနဲ႔ ဘာမွမက်န္ပါဘူးတဲ့။ 'ေခါင္း'ကျဖတ္တာ
နဲ႔ ဘာနဲ႔ဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ျပည့္တန္ဆာေတြဆို (တစ္ႀကိမ္)ကို က်ပ္ ၅၀၀ ေလာက္သာ က်န္ပါသတဲ႔။

"႐ုပ္ရည္အရ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ရွိတဲ့သူေတြက 'ေခါင္း'ေအာက္မွာ လုပ္ၾကရ တာမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့
သူတို႔ရဲ႕လုံျခဳံ မႈအတြက္လည္း ေခါင္းေတြေအာက္မွာ ေနရင္း ဒီလိုေခါင္းပုံျဖတ္ခံၿပီး လုပ္ၾက ရတာ
ပဲ။ စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ဆိုတာလည္း အရင္းအႏွီးရွိမွ ျဖစ္တာေလ၊ စားဖို႔ ေတာင္မွတပိန္ပိန္ တလိမ္လိမ္
ဘ၀ မွာ အေမေပးတဲ့လယ္တစ္ကြက္နဲ႔ ဒီလို ပဲလုပ္စားၾကရတာ"လို႔ အိန္ဂ်ယ္ေလး က ေျပာပါတယ္။

သူကိုယ္တိုင္က မိန္းမ လ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ ျပည့္တန္ဆာေတြရဲ႕ဘ၀က သူတို႔ ဘ၀ ေလာက္ေတာင္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာမေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ "ကြ်န္ေတာ္ သူတို
႔(ျပည့္တန္ဆာ ေတြ) ကြန္ဒုံးသုံးမသုံး၊ ေခါင္းေတြကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ဖူးတယ္။ ကြန္ဒုံး
သုံးၾကတယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ့သူတို႔ကို ၾကည့္ရတာ စိတ္ပ်က္စရာပါ၊ မ်က္လုံး ေတြ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
နဲ႔ လုံး၀ကို အသက္မဲ့တဲ့သူေတြလိုပါပဲ"လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။ သူ႔အေျပာအရ လိင္ဆက္ဆံဖက္
မ်ားတဲ့ျပည့္တန္ဆာေတြဟာ သူ႔ အႏၲရာယ္ကို သူေၾကာက္လို႔ ကြန္ဒုံး သုံးဖို႔ႀကိဳးစားၾကတာမ်ား
တယ္လို႔ သိရ ပါတယ္။

အႏၲရာယ္ရွိၿပီး ေရာဂါျဖစ္ႏိုင္ ေျခမ်ားတာက လိင္ဆက္ဆံဖက္နည္းလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သန္႔တယ္
ထင္တဲ့ သူေတြလို႔ ဆိုပါတယ္။ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္
ျဖစ္ ၿပီး HIV/ AIDS Prevention and Care Centre အဖြဲ႕က ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက ေတာ့ သူတို႔
လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အေနအထားအရ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအ႔ဒ္စ္ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္းက ပိုျမင့္လာတာ
ကို ေတြ႕ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

"ကြ်န္မတို႔အဖြဲ႕ စလႈပ္ရွားျဖစ္တာ ၂၀၀၂ ကပါ။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မွာ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏႈန္း
ပိုျမင့္လာတာမွာ ၂၀၁၀ မွာ အေယာက္ ၈၀၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မွာ အေယာက္ ၃၀၀ ေက်ာ္အထိ ေတြ႕
လာရပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတိုင္း အတာနဲ႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ မသိ ေသးတာေတြ အမ်ား
ႀကီးရွိေနဦးမွာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာ လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ဒီထက္အဆမ်ားစြာ မ်ားေနႏိုင္ပါတယ္"
လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြန္ဒုံးကိုလက္၀ယ္ေတြ႕ရင္၊ ေဆာင္ ထားရင္ တရား႐ုံးေရာက္ၾကရလို႔ ျပည့္
တန္ဆာေတြဟာ ကြန္ဒုံးကို အႏၲရာယ္ တစ္ခုလို ျမင္လာေၾကာင္းလည္း ေျပာပါ တယ္။ ကြန္ဒုံးသုံးသင့္တာသိေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာေတြမွာ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္ မရွိတာေတြ
ဟာလည္း ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္းကို ျမင့္ေစတာပါပဲ။ ဒီအေနအထားမွာ သူတို႔ရဲ႕လုံျခဳံမႈအတြက္ တစ္ဖက္
မွာ တရား၀င္လုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ့္'လိုင္စင္'ကို တခ်ဳိ႕ျပည့္ တန္ဆာေတြက လိုလားၾကတယ္လို႔ဆို ပါ
တယ္။

လိုင္စင္ရွိျခင္းအားျဖင့္ က်ီး လန္႔စာစား မျဖစ္ေတာ့ဘဲ သူတို႔လႈပ္ ရွားတဲ့ေနရာေတြမွာ လုံျခဳံမႈရႏိုင္
တယ္ လို႔ အိန္ဂ်ယ္ေလးက ေျပာပါတယ္။ "တစ္ေယာက္က ေခၚသြားေပမယ့္ ဟိုေရာက္မွ တစ္
ေယာက္မကဘဲ အုပ္စု လိုက္ ေလးငါးေယာက္ ျဖစ္ေနတာ၊ ပိုက္ဆံအျပည့္မေပးတာ၊ ကိုယ္ထိ
လက္ေရာက္႐ိုက္တာမ်ဳိးအျပင္ ပိုက္ဆံ လုံး၀မရလိုက္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြလည္း ျပည့္တန္ဆာေတြ
ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။

လိုင္စင္ရွိရင္ ပိုလုံျခဳံမယ္။ လိုင္စင္လုပ္ တာဟာ ဒါမ်ဳိးလုပ္စားေနပါတယ္ဆိုၿပီး ေပၚတင္ျပေနမွာမ်ဳိး
မဟုတ္ပါဘူး။ ေသြးစစ္ၿပီး ေရာဂါကင္းရင္ လိုင္စင္ လုပ္ေပးေပါ့၊ ကားေတြ လိုင္စင္လဲသလို ကာလ
အပိုင္းအျခားနဲ႔ လုပ္ရမွာေပါ႔။ အင္န္ဂ်ီအိုအဖြဲ႕ေတြအားလုံး ပူးေပါင္း လုပ္ရင္ ဘယ္သူမွ မလြတ္ႏိုင္
ပါဘူး၊ တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုးရွိတာ လည္း မယုံတာမ်ဳိးရွိတယ္"လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

လိုင္စင္ကိစၥကို တစ္ဖက္မွာလုပ္ သလို ဒီဘ၀က ႐ုန္းထြက္ခ်င္သူေတြကို လည္း အလုပ္အကိုင္
အခြင့္အလမ္း ေတြဖန္တီးေပးဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက သုံးသပ္ပါတယ္။

"လိင္လုပ္သားေတြအေနနဲ႔ အကူ အညီမဲ့ေနပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ ဥပေဒအရလည္း အားနည္း
ေတာ့ အေျခအေနဆိုးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါ တယ္။ ႏိုင္ငံမွာ အေျပာင္းအလဲတခ်ဳိ႕ လုပ္ေဆာင္ေန
ေပမယ့္ လိင္လုပ္သားေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းတာ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ အား
မရေသးပါဘူး"လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

ျပည့္တန္ဆာေတြရဲ႕ဘ၀မွာ ၾကားရ တာေတြကလည္း စုံပါတယ္။ အသက္ မျပည့္ေသးတဲ့ သမီး
ကို ႏွစ္သိန္း၊ သုံးသိန္းရရင္ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အေမ ေတြရွိေနသလို ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ လည္း
ကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးၾကားဖူးခဲ့ ပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာေလာကမွာ 'အသစ္'လို႔ထင္ေအာင္ ေသြးဆြတ္
ထား တဲ့ ဂြမ္းကိုသားအိမ္အစပ္ထိ ထိုးထည့္ ၿပီး အဂၤါဇာတ္ကို ေက်ာက္ခ်ဥ္စိမ္တာ မ်ိဳး ေခတ္စား
သလို 'အသစ္' ႀကိဳက္တဲ့သူ ေတြ အညာမိေနတာလည္းရွိေၾကာင္း အိန္ဂ်ယ္ေလးကေျပာၿပီး ဒါ
ေတြဟာ လည္း ကူးစက္ေရာဂါႏႈန္း မ်ားေစတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုပါတဲ့။

 ၿဖိဳးေ၀ေက်ာ္ - ျမန္မာတုိင္း(မ္)
From: Thit Htoo Lwin Blog