Time in Rangoon 
"ေကာင္းေဇာ္ေရ။ ဒီမွာ ႀကည့္ပါအံုး။ ငါ့အိမ္က ေပးလိုက္တာ။ ပန္းသီးတစ္လံုး။ အရမ္းစား လို႕ေကာင္း မွာပာဲ့။"
"ငါ့ကိုလည္း တစ္ျခမ္းေကြ်းပါလား အိအိရယ္။ ငါလည္း စားခ်င္လို႕ပါ။ "
"ေအာင္မွာ။ ဘာလို႕ ေကြ်းရမွာလဲ။ ဒီပန္းသီးက အရမ္းစားလို႕ ေကာင္းတာပာဲ့။ နင့္ကို ေကြ်းရင္ ငါ နည္းနည္းပဲ စားရမွာေပါ့။ မေကြ်းဘူးပာာ။ "
"အိအိရာ။ နင္ ေတာ္ေတာ္ အက်င့္ ပုပ္တာပဲ။ မေကြ်းခ်င္ဘဲ ငါ့ကို ဘာလို႕ျပတာလဲ။ အခု ငါကျမင္ေတာ့ အရမ္းစားခ်င္တာေပါ့။ နင္ငါ့ကို ေကြ်းပာာ။"
"ေသလိုက္ပါလား။ မေကြ်းပါဘူး။"
ေကာင္းေဇာ္က သူမ်ားနွင့္မတူပါ။ လိုခ်င္ရင္
မရမက ယူတတ္သည္။ အိအိက ပန္းသီးကို ျပျပီး မေကြ်း သျဖင့္ လုယူဖို႕ စဥ္းစားလိုက္သည္။
"မေကြ်းရင္ လုတယ္ပာာ"
ပန္းသ္ီးလုျပီး ေျပးသြားသည္။ အိအိ ငိုျပီ။ သူ႕အျပစ္နဲ႕သူ ခံရျပီ။ မေကြ်းခ်င္ရင္ မျပရဘူးေလ။ ႄကြား ခ်င္ ျပ ခ်င္ေတာ့ ခံရတာေပါ့။ ဆရာမဆီ သြားတိုင္သည္။
ဆရာမက ျဖစ္ေႀကာင္း ကုန္စင္သိျပီးသား။ ေကာင္းေဇာ္ကို ထိုင္ ထ အခါ ၅၀လုပ္ခိုင္းျပီး အျပစ္ေပး လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ အတန္းထဲမွ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကို ဆံုးမ စကားေျပာေလသည္။
"ကေလးတို႕ေရ။ အခု ေကာင္းေဇာ္နဲ႕ အိအိတို႕ ေျပာတာေတြ ဆရာမ အကုန္ႀကားတယ္။ အိအိက ပန္းသီးကို ေကာင္းေဇာ္ျမင္ေအာင္ျပတယ္။ စားခ်င္လာေအာင္ အရသာ႐ိွေႀကာင္း ေျပာတယ္။ အရမ္း စားခ်င္လာေတာ့ သူမေကြ်းဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ေကာင္းေဇာ္က စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ လုစားလိုက္တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ အိအိမွာလည္း အျပစ္မကင္းပါဘူး။ သူ႕အျပစ္နဲ႕ သူ ခံရတာ။
ဒီလိုပဲ သမီးတို႕လည္း မွတ္သားထားပါ။ အခုေခတ္မွာ မိန္းကေလးေတြပာာ ေယာက္်ားေလးေ တြ ျမင္ေ အာင္ ရင္သားေတြ ေပါင္ေတြ ျပတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ၀တ္ႀကတယ္။ ခုန ပန္းသီးလိုေပါ့။ မေကြ်းခ်င္ဘဲ သူတစ္ပါးျမင္ေအာင္ျပတာပာာ အႏၱရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚသလိုပဲ။
မိန္းကေလးေတြက ဒီလို အတြင္းသားေတြျပေတာ့ စိတ္႐ိုင္း႐ိွတဲ့ ေယာက္်ားေတြက ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဆိုျပီး လုစားတတ္တယ္။ သမီးတို႕လည္း ေနာင္တခ်ိန္ အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ လံုလံုျခံဳျခံဳ ၀တ္ႀကပါလို႕ ဆရာမ မွာခ်င္တယ္။"
"ပာုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ။ သမီးတို လံုလံု ျခံဳျခံဳ ၀တ္ပါ့မယ္။"
» မေကြ်းခ်င္ဘဲ မျပပါနဲ႕။ လုစား ခံရတတ္တယ္။
နားလည္ သေဘာေပါက္ပါေစ။
By Singaporefeelfeel
0 comments:
Post a Comment