ဘုန္းၾကီးတု၊ ဦးဇင္းတု တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ေသာ အခါ

စိန္ေကာင္းမွန္လွ်င္ အနာမကင္း။ လူမွန္လွ်င္ အမွားမကင္း။ အမွန္တရားတိုင္းတြင္ အားနည္းခ်က္ရိွေလ၏။ အားနည္းခ်က္ဟူသည္ ယင္းအမွန္တရားကို မွားယြင္းသေယာင္ ထင္ေစေသာ ပေယာဂကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သာသနာတစ္ခု ျဖစ္တည္လာလွ်င္ ယင္းသာသနာကို ဖ်က္မည့္ သူက အျမဲရွိေနတတ္သည္။ ယခုခ်ိန္ခါမွာမွ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာ ဘုရား ပြင့္ဖူးရွိစဥ္ခါ တုန္းကလည္း သာသနာ ဖ်က္မည့္ ရန္သူမ်ားက အျမဲရွိေနတတ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို ေသးသိမ္ သြားေအာင္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳေသာ ဒိဌိဂုိဏ္းမ်ား၊ နတ္ဆိုးမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာခ်င္းတူသည့္တိုင္ ျမတ္စြာဘုရားထက္ တန္ခိုး၊ ဂုဏ္ဝါ ၾကီးခ်င္သူ ရဟန္း၊ ပုထုဇဥ္မ်ား အစရွိသျဖင့္ မ်ားျပားထူးေထြလွသည္။
ကမၻာတြင္ တက္ကပ္၊ ဆုပ္ကပ္ ရွိသကဲ့သုိ႔၊ သာသနာသည္လည္း တက္ကပ္၊ ဆုပ္ကပ္ ဟူ၍ ရွိရသည္။ သာသနာ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ျပီးေသာ္ သာသနာအပ ကာလဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ယခုထက္ဆုိးသည့္ ေခတ္ကာလ အေျခအေန သို႔ ေရာက္ရအပ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ယေန႔ စနစ္တစ္ခု က်င့္သံုး၍ ေနာက္ေန႔ စနစ္ က်င့္သံုးမည္ဟု၍ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲ၍ မရ။ (မွတ္ခ်က္- စာေရး သူ ႏိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္ပါ။ ဥပမာ ျပရန္သက္သက္သာ) ထိုနည္းတူစြာ သာသနာသည္လည္း ယန႔ထြန္းေပၚ၍ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ျပည့္ျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွ သာသနာ ဆုပ္ကပ္အစတည္ ပ်က္ဆီးျခင္း မဟုတ္ရေခ်။ သဲမွုန္ထည့္၍ သံုးေသာ နာရီကဲ့သို႔ တစ္စက္စက္ဆီ က်ျပီးမွ အားလံုး ကုန္စင္ရသည္။ ထုိနည္းတူစြာ သာသနာသည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ေရာ့ရဲလာျပီးမွ သာသနာ အပကာလသို႔ နီးကပ္ ေရာက္ရေခ်သည္။ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ျပည့္ျပီး သာသနာ ဆက္တည္မတည္မွာ အသက္ရွင္က်န္ေသာ လူသားတုိ႔အေပၚ တြင္သာ မူတည္ရေခ်သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ အခ်ိန္ကာလသည္ သာသနာ ႏွစ္တစ္ဝက္ေက်ာ္ လာျပီျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာပ်က္စီးယိုယြင္းလာေသာ ဗုဒၶသာသနာ၏ အခ်င္းအရာမ်ားကို ျမင္ေတြ႔လာရသည္။
ဥပမာ- ဖိနပ္ပ်က္၍ အလွဴခံေသာ ဦးဇင္းအတုက ဘုရားေစာင္းတစ္ခုတြင္ အျမဲတန္း ရွိေနျခင္း၊ ေဆးဖိုး အလွဴခံေသာ ဘုန္းၾကီးအတုက မီးပြိဳင့္တစ္ခု တြင္ အျမဲရွိေနျခင္း၊ ခ်ဲဂဏန္း၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး ဂဏန္း ေပးေသာ ဘုန္းၾကီး၊ ဦးဇင္းမ်ား တိုးပြားလာရျခင္း၊ ကိုရင္တုိ႔အား ဂိမ္းဆုိင္တြင္ ေတြ႔ရျခင္း အစရွိသျဖင့္ ေျပာမကုန္ေအာင္ မ်ားျပားလွေခ်သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ သာသနာ့ မည္သုိ႔ ျဖစ္လာရသနည္း။ဘုရား စင္းတုေတာ္၊ ေက်ာင္းကန္သာရွိျပီး ျမန္မာျပည္တြင္ ဘုရားေဟာေသာ တရားေတာ္မ်ား ျပည့္ျပည့္စုံစံု မရွိခဲ့ေခ်။ အဘိဓမၼာဟူသည္ကလည္း သီရိလကၤာတြင္သာ ထြန္းကားခဲ့ရသည္။ အိႏၵိယတြင္ ထြန္းကားခဲ့ရသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ က်မ္းဂမ္ မစံုလင္ခဲ့ေခ်။ အက်ိဳးဆက္က ဘုရားေဟာ တရား ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိမွုက သာသနာ ပ်က္ဆီးရန္ အေၾကာင္းေဖာ္ရသည္။ထိုအခါ ယင္းအခ်က္ကို ေမ်ာ္ျမင္မိေသာ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ား က ျပည္တြင္း ေက်ာင္းတိုက္မွ က်မ္းတုိ႔ကို ေလ့လာရံုႏွင့္ မျပီး သီရိလကၤာ၊ အိႏၵိယ တုိ႔ရွိ ဗုဒၶတကၠသိုလ္တို႔တြင္ သြားေရာက္ ပညာသင္ရ သည္။ ေလ့လာဆည္းပူးရသည္။ အဌကထာျဖင့္ ေရးသားျပီး သာမန္လူတို႔ နားလည္ရန္ ခက္ခဲေသာ ဘုရားေဟာ က်မ္းတို႔ကို ပုထုဇဥ္တို႔ နားလည္ရန္ ပါဌိျပန္၊ ျမန္မာျပန္ ဘာသာျပန္ေပးရသည္။ ကမၻာတြင္ သာသနာ ျပန္႔ပြားေစ ရန္ အဂၤလိပ္ဘာသာ၊ ျပင္သစ္ဘာသာ၊ ရုရွားဘာသာ၊ အစရွိသျဖင့္ ဘာသာစကား ေပါင္းစံုအထိ ဘာသာျပန္ေပးရသည္။ျမန္မာတုိ႔ နားလည္ရန္ ျမန္မာျပန္ေပးသည္ကိုပင္ တုႏွိုင္းမဲ့ ေက်းဇူးၾကီး ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ရန္ တရားေဟာၾကားေပးေသာ၊ စာေပသင္ၾကားေပးေသာ၊ သာသနာ့ေဘာင္ က်ယ္ျပန္႔ရန္ ၾကိဳးပမ္းေန ၾကေသာ ဘုန္းၾကီး၊ ဦးဇင္း၊ ကိုရင္၊ ရဟန္း သံဃာ တို႔ကို လူသားတို႔ ကိုးကြယ္ရသည္။ ဆည္းကပ္အပ္သည္။ ပူေဇာ္အပ္သည္။ ရတနာ သုံးပါး ဂုဏ္ထိုက္၍ ဘုရားႏွင့္ တစ္ဂိုဏ္းတည္း ထားအပ္သည္။
ဤတြင္ တစ္ခ်က္ပါဝင္လာသည္။ ၎ကား သာသနာ ဆုပ္ကပ္ဟူျခင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာသနာကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးအပ္ေသာ အတုအေယာင္မ်ား စြာ ေပၚလာရသည္။ ဝိနည္းႏွင့္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဝိနည္းကို လြန္ဆန္လာသည့္ ရဟန္းတို႔ရွိလာသည္။ သာသနာကို အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးေနေသာ သံဃာတို႔မ်ားစြာ ေပၚထြန္း လာသည့္တိုင္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးမ်ားလည္း ေပါမ်ားလာရသည္။ ထိုသာသနာဖ်က္တိ႔ုႏွင့္ ေတြ႔သည့္အခါ……..
စာဖတ္သူတို႔ ရဟန္းတု အလွဴခံသည္ကို ၾကံဖူးပါသလား။ သကၤန္းျခံဳ သံဃာတုကို ၾကံဳဖူးပါသလား။ ၾကံဳလာသည့္အခါ။ မတြန္႔ဆုတ္ပါႏွင့္။ သံသယ မဝင္ပါႏွင့္။ လွဴခ်င္ေသာ စိတ္သ႑န္ျဖစ္လွ်င္ လွဴလိုက္ပါ။ မလွဴခ်င္ လည္း ရဲရဲၾကီးသား “ကန္ေတာ့ပါဘုရား” ဟု လက္အုပ္ ခ်ီ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါ။ စိတ္သ႑န္တြင္ ဘုရားဂုဏ္၊ တရားဂုဏ္၊ သံဃာဂုဏ္ ကို အမွတ္ရေနပ။ သို႔မဟုတ္လည္း ဖတ္ထားေသာ ဤစာမွ ရဟန္းတို႔ ျပဳေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ဆင္ျခင္လုိက္ပါ။
ပုဂၢိဳလ္ကို မၾကည့္ပါႏွင့္ေတာ့။ စိတ္ထဲမထည့္ပါႏွင့္ေတာ့။ ဘုရား၏ သားေတာ္၊ ဘုရားျခံဳအပ္ေသာ သကၤန္းကိုသာ အမွတ္ရ ပူေဇာ္လိုက္ပါ။ ကန္ေတာ့ပါဘုရားဟု ေျပာဆုိရန္ ရွက္ဝံ့ေနစရာမလိုပါ။ လက္အုပ္ခ်ီျခင္းက ရတနာသံုးပါးကို ပူေဇာ္ေသာ သေဘာသာ သက္ေရာက္သည္။ အတုအေယာင္ကို ပူေဇာ္ျခင္း မဟုတ္ရေခ်။ လွဴခ်င္ေသာ စိတ္သ႑န္ျဖစ္ ကလည္း လွဴႏိုင္ပါသည္။ လွဴရန္ ေစတနာထက္သန္မွု မရွိပါက ဤသို႔ က်င့္သံုးႏိုင္သည္။အက်ိဳးအားျဖင့္ အကုသိုလ္မျဖစ္သည့္အျပင္ ရတနာသံုးပါးကို ရည္စူးေသာ ကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ ေကာင္းသည့္ကံကို ေပၚထြန္းေစသည္။ ကုသိုလ္ထူး ရအပ္သည္။ ဤတြင္ ရဟန္းတုတို႔ပင္မကပဲ ဘုရားသမီးေတာင္ ေယာင္ေဆာင္ သီလရွင္ အတုအေယာင္မ်ားကိုလည္း ယခုကဲ့သို႔ပင္ က်င့္သံုး ကုသိုလ္ယူအပ္သည္။ထိုပင္မကေသး။ လက္တေလာ ေဖ့စ္ဘြတ္ႏွင့္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ အတုအေယာင္တုိ႔၏ သတင္းကို ထင္းထင္းျဖစ္ေအာင္ ေရးသားၾကသည္။ မည္သည့္ ဘုန္းၾကီး မည္သုိ႔ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ရဟန္းက မည္သု႔ိ ျဖစ္သည္ အစရွိသျဖင့္ ဘာသာျခားတို႔က ေရးသားျခင္းႏွင့္အတူ မိမိဘာသာခ်င္းကိုပင္ ထင္သာေအာင္ ေရးသားလာသူမ်ား ရွိလာရသည္။ တစ္ဆင့္ လည္း ေလာင္ေျပာင္သေဘာျဖင့္ ျပန္လည္ မွ်ေဝ (Share) ၾကသည္။ဤသို႔ေရးသားတိုင္း ေရးသားသူတို႔ စိတ္သ႑န္တြင္ တစ္ခု စဥ္းစားဆင္ျခင္ေစလိုသည္။ “ငါ ဒီသတင္းကို သတင္းေပးရံုသက္သက္ သိေစခ်င္လုိ႔ေရးတာလား၊ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ငါတို႔ဘာသာမေကာင္းေတာ့ ဘူးဆိုတာကို ျပခ်င္တာလား”။ ထုိကဲ့သုိ႔ စဥ္းစားေစလိုသည္။ သတင္းဟူ သည္ကား ေဖာ္ျပအပ္ေခ်သည္။ တားျမစ္မထား။ သတင္းဟူသည္ လူသားတို႔အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးၾကီးရသည္။ ဆင္ျခင္တုန္တရား ရေစသည္။ ဗဟုသုတ ရေစသည္။ အျခားအက်ိဳးမ်ားစြာ လည္း ျဖစ္ထြန္း ရသည္။ဘုန္းၾကီးတု၊ ရဟန္းတု သတင္းကို တင္ျပေသာ္လည္း အာေဘာ္မလြန္ ရန္လိုအပ္သည္။ ေရးသားမွုက သာသနာ့ ဂုဏ္ညိဳးႏြမ္းေစရန္မဟုတ္ပဲ သံေဝဂတရားရကာ သာသနာ ပိုမိုသန္႔စင္ရန္ အက်ဳိးျဖင့္ တိုက္ တြန္းႏွုိးေဆာ္သည့္ Message ပါသင့္သည္။
ဤနည္းျဖင့္ သတင္းမီဒီယာသမားတို႔ကလည္း ဆုပ္ကပ္တြင္းက သာသနာ ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ျပန္လည္ ျမင့္တင္ေပးျခင္းျဖစ္ရာ ကုသိုလ္ထူး၊ ကုသိုလ္ျမတ္ ရအပ္ေခ်သည္။ဘာသာျခားတုိ႔ ေရးသားေသာ သာသနာ ဆုိးဂုဏ္သတင္းကို တားဆီးရန္ မတတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း တားဆီးရန္ တတ္ႏိုင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မီဒီယာ သမားတို႔က နည္းမွန္၊လမ္းမွန္ ေရးသား တင္ျပအပ္ေခ်သည္။စာဖတ္သူတို႔ ဗုဒၶသာသနာ အဓြန္႔ရွည္ရန္ စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းရြက္ႏိုင္ၾက ပါေစ။ အေမွာင္ကိုခြင္း၊ မသိျခင္း အဝိဇၨာကင္း၍ သန္႔စင္ေသာ ဗုဒၶဘာာသာ ဝင္တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါေစ။