Time in Rangoon 
ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ သတင္းစာ ထုတ္ေဝခြင့္ကို ေရႊဇာမဏီ အမည္ျဖင့္ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္းမွ စတင္ကာ တရားဝင္ ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
လတ္တေလာတြင္ ျပည္တြင္း မီဒီယာသို႔ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳထားသည့္ တ႐ုတ္ ဘာသာစကားသုံး အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ အေရအတြက္မွာ ေရႊဇာမဏီ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွ်သာ ရွိေသးသည္ဟု ေရႊဇာမဏီဂ်ာနယ္၏ မန္ေနဂ်ာ ေဒၚခ်ဳိသက္ထြန္းက ဆိုသည္။
“အခု ကြၽန္မတို႔ဂ်ာနယ္က အေစာင္ ၁၆၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ တင္ၿပီးလုပ္တာက ကြၽန္မတို႔ဂ်ာနယ္ တစ္ခုေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ က်န္တဲ့ သတင္းစာေတြကေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရွိလားမရွိလား မသိဘူး။ စင္ကာပူနဲ႔ ထိုင္းကေန လာတဲ့သတင္းစာေတြ မ်ားတယ္။ The University သတင္းစာကေတာ့ ထုိင္းကလာတာ” ဟု ၎ကဆိုသည္။
တ႐ုတ္ဘာသာသုံး ထုတ္ေဝသည့္ ေရႊဇာမဏီဂ်ာနယ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ လာေရာက္သည့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားကို ျပည္တြင္း၏ ပကတိ အေျခအေနႏွင့္ စီးပြားေရးအေၾကာင္း အရာမ်ားကို သိရွိေစႏိုင္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တ႐ုတ္စာေပ ေလ့လာသူမ်ား ဖတ္႐ႈ ေလ့လာေစရန္ ရည္႐ြယ္၍ ထုတ္ေဝျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ မီဒီယာ တာဝန္ရွိသူ ေဒၚခ်ဳိသက္ထြန္းက ေျပာၾကားသည္။
“ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စီးပြားေရးအရ သူတို႔ေတြ ထုတ္တယ္လို မျမင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ကေန တရားဝင္ ထုတ္ေဝခြင့္ ျပဳထားတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရာက္ စိနေတြနဲ႔ တ႐ုတ္စာ ေလ့လာတဲ့သူေတြ ဖတ္ ဖို႔ေလာက္ပဲ ထုတ္တယ္လို႔ ထင္တယ္” ဟု ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္မွ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးဖိုးႏိုင္လင္းက မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျပာၾကားသည္။
၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မတိုင္မီ အခ်ိန္မ်ားတြင္ တမီလ္ဘာသာျဖင့္ စာေစာင္မ်ား ထြက္ခဲ့ဖူးၿပီး လတ္တေလာတြင္ အျခားဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝေသာ ဂ်ာနယ္သတင္းစာမ်ား မရွိေသးေၾကာင္း ၎ကဆိုသည္။
လက္ရွိဂ်ာနယ္ႏွင့္ သတင္းစာ ေစ်းကြက္တြင္မူ တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ခ်ိသည့္ သတင္းစာႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရသည္ သုံးေစာင္ခန္႔ရွိၿပီး ေစ်းကြက္ အေရာင္းရွိ႐ုံမွ် အေနအထားတြင္သာ ရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္အေျခစိုက္ ဂ်ာနယ္ ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ်သူ အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းမွ သိရသည္။
အဆိုပါ သတင္းစာႏွစ္ေစာင္မွာ The University ႏွင့္ World News ဟူ၍ ျဖစ္ၿပီး ဂ်ာနယ္မွာ ေရႊဇာမဏီ ျဖစ္သည္။
“တ႐ုတ္ဂ်ာနယ္ ကေတာ့ ေရႊဇာမဏီကိုေတာ့ တင္တယ္။ အဲဒီဂ်ာနယ္ကလည္း သိပ္ေရာင္း မေကာင္းပါဘူး။ တစ္ပတ္ကို အေစာင္ ၂၀ ေလာက္ပဲ တင္တယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြပဲ ဖတ္ၾကတာကို အမ်ားစုက နားမလည္ေတာ့ ဘယ္ဖတ္ၾကမွာလဲ” ဟု ဆင္ေတာင္ႀကီးစာေပ တာဝန္ရွိသူ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးက ဆိုသည္။
ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း The University အမည္ရ တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ တစ္ေစာင္ တိုးလာသည္။
ယခင္က တစ္လတစ္ႀကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ေရႊဇာမဏီဂ်ာနယ္မွာ အပတ္စဥ္အျဖစ္ ထုတ္ေဝလာၿပီး The University သတင္းစာကိုမူ တ႐ုတ္မွ ေလယာဥ္ျဖင့္ တိုက္႐ိုက္ပို႔ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ ၿမဳိ႕ေတာ္ ၂၄ လမ္းရွိ ဂ်ာနယ္ ေရာင္းခ်သူ တ႐ုတ္အႏြယ္ဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္မ်ဳိးက ေျပာၾကားသည္။ “တ႐ုတ္စာတတ္တဲ့ သူအခ်ဳိ႕ေျပာတာကေတာ့ အခုသတင္းစာ (The University သတင္းစာ) က နယ္ပယ္စုံ က႑စုံတယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။
လက္ရွိ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ စာနယ္ဇင္း ေစ်းကြက္၌ တင္ေရာင္းလ်က္ရွိေသာ တ႐ုတ္သတင္းစာႏွင့္ ဂ်ာနယ္မ်ားကို တစ္ေစာင္လွ်င္ က်ပ္ ၄၀၀ ခန္႔ေစ်းျဖင့္ ေပး၍ ၆၀၀ က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ခြင့္ ျပဳထားၿပီး တစ္လတစ္ႀကိမ္ သတင္းစာဖိုး ေငြသိမ္းေလ့ ရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ ၃၁ လမ္းအေျခစိုက္ ဂ်ာနယ္ေရာင္းခ်သူ ဦးေအေကက ေျပာၾကားသည္။
လက္ရွိ တ႐ုတ္သတင္းစာ မ်ားသည္ အေစာင္ေရမ်ားစြာ မေရာင္းရေသးေသာ္လည္း လသားခန္႔သာ ရွိေသးေသာ ျမန္မာ့ သတင္းစာေစ်းကြက္ အတြင္းကို အျမတ္မၾကည့္ဘဲ စတင္ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ တ႐ုတ္ဂ်ာနယ္ႏွင့္ သတင္းစာမ်ားကို တစ္ေစာင္လ်င္ က်ပ္ ၆၀၀ ခန္႔မွ က်ပ္ ၁၀၀၀ ခန္႔ထိ ေရာင္းခ်လ်က္ရွိရာ လတ္တေလာတြင္ ဝယ္ယူဖတ္႐ႈသူ အမ်ားစုသည္ ျမန္မာျပည္ဖြား စိနအႏြယ္ဝင္ မ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္စာေပကို သင္ယူလ်က္ရွိသူ ျမန္မာေက်ာင္းသား အခ်ဳိ႕က ဝယ္ယူဖတ္႐ႈလ်က္ ရွိေၾကာင္း အဆိုပါဂ်ာနယ္ ျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ်သူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။
ဖတ္႐ႈသူအမ်ားစုမွာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ လတ္တေလာ တ႐ုတ္စာ ေလ့လာ လိုက္စားလ်က္ရွိေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ အဓိကဝယ္ဖတ္လ်က္ ရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ ၂၄ လမ္းတြင္ ဂ်ာနယ္ ေရာင္းခ်သူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။
“ျမန္မာေတြကေတာ့ သူတို႔စာမွ မတတ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ ဖတ္မွာလဲ။ ဘာသာစကား အခက္အခဲေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာ့စာေပေလာကကို ထိုးေဖာက္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သူတို႔စာမတတ္လို႔။ သူတို႔ စာတတ္တဲ့ လူကလည္း သူတို႔လူမ်ဳိးေလာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ” ဟု ဦးေက်ာ္မ်ဳိးက သုံးသပ္သည္။
လူဦးေရ သန္း ၆၀ ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လက္ရွိ ေနထိုင္လ်က္ရွိေသာ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ဦးေရမွာ ၁ ဒသမ ၆ သန္း ခန္႔ ရွိေၾကာင္း တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။
စိနတိုင္း သား တို႔သည္ ၎တို႔၏ ဘာသာစကားကို ကမာၻသုံးစကားအျဖစ္ ရပ္တည္လာႏိုင္ရန္ အသက္ သြင္းလို ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ဘာသာကို ကမာၻသုံးဘာသာ ျဖစ္ေရးသည္ စိနတို႔၏ အိပ္မက္။
တ႐ုတ္ဘာသာစကား ကမာၻကို လႊမ္းၿခံဳႏိုင္ေရးအတြက္ စိနတိုင္းသားတို႔ ရွိရာ ေဒသတိုင္း၌ လုံ႔လစိုက္ၾကသူမ်ား လည္းျဖစ္ရာ ၎တို႔၏ ဘာသာစကားကို အေလးထားႏိုင္၊ အသုံးျပဳႏိုင္ရန္ အတြက္ ယင္းႏိုင္ငံ၏ စာသုံးေက်ာင္းသုံး စာမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာကိုပင္ ေနရာေပးထားျခင္း မရွိဟု အဆိုပါ ႏိုင္ငံသို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္အေျခစိုက္ နာမည္ႀကီး တ႐ုတ္ေဆးဝါး ျဖန္႔ခ်ိ ေရာင္းခ်ေရး လုပ္ငန္းစုတစ္ခု၏ အဖြဲ႕ဝင္ ဆရာဝန္တစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။
“သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ေတြမွာလည္း အဂၤလိပ္စာကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေလ့ မရွိတာေၾကာင့္ သူတို႔က အဂၤလိပ္စကားကို ထမင္းစားေရေသာက္ေတာင္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ မေျပာၾကဘူး။ သူတို႔ မိခင္ဘာသာစကား ကိုပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တျခားႏိုင္ငံေတြအထိ သူတို႔ ဘာသာစကားကို ထိုးေဖာက္ခ်င္ၾကတယ္။ တ႐ုတ္အမ်ားစုက ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနေပမယ့္ သူတို႔ဘာသာစကားကို ေကာင္းေကာင္း တတ္ကြၽမ္းတဲ့လူ မ်ားတယ္” ဟု ၎က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။
တ႐ုတ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝသည့္ သတင္းစာႏွင့္ ဂ်ာနယ္မ်ား ရွိလာျခင္းသည္ ျပည္တြင္းရွိ ဘာသာစကား ေလ့လာသူမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္း တစ္ရပ္ဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာစာေပ အရွည္တည္တံ့ေရး အတြက္မူ စိန္ေခၚခ်က္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု ျမန္မာစာေပေလာကသား အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။
ျပည္တြင္းပင္မ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းခြင္မ်ားသည္ စိနတိုင္းသားတို႔၏ လက္ႏွင့္ လႊတ္သည့္ လုပ္ငန္းဟူ၍ မရွိသေလာက္။ ယင္းေနာက္ စာေပဘက္သို႔ စိနတုိ႔တစ္စစ လွမ္းလာၾကသည္။
ဟိန္းျမတ္စုိး
The Voice Weekly
0 comments:
Post a Comment