Time in Rangoon 
စိုးရိမ္မိတယ္
၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာလ အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ညကလပ္ေတြ ဖြင့္ၾက၊ ကာရာအိုေကေတြ ဆိုၾက၊ လူျမင္ကြင္းမွာ အတြဲေတြ ေသာင္းက်န္းၾက၊ အရက္အမ်ဳိးမ်ဳိး လိုင္စင္ယူၿပီး ထုတ္လုပ္ၾက၊ ေသာက္ၾက မူးၾကတာကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ဟန္႔တား ႏွိပ္ကြပ္ရမယ့္အစား ေဒသတာ၀န္ရွိသူ တခ်ိဳ႕က “လိုခ်င္ဦးေလ ဒီမိုကေရစီ၊ ေတြ႕တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီမိုကေရစီရရင္ ဒီလို ျဖစ္ကုန္မွာပဲဆိုတာ အေၾကာင္းသိေအာင္ က်ဳပ္တို႔ ကေတာ့ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္” လို႔ ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ့္နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ ၾကားဖူးလိုက္ရပါသဗ်။
ေဟာခုလည္း ဟိုေနရာ ဒီေနရာေတြမွာ ဆႏၵျပၾက၊ ပိုစတာေထာင္ၾက လုပ္ၾကတာကို အဲသလို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ၿပီး ေျပာသူေတြ ရွိလာျပန္ၿပီ။ ဒါတင္မက ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေပါေပါေလာေလာ သုံးလာၾကတာ သတိထားမိတယ္ဗ်ာ။ တမင္တကာမ်ား ဒီမိုကေရစီကို ေစ်းေပါေအာင္ လုပ္ေနေရာ့ သလားလို႔ စိုးရိမ္မိတယ္ဗ်။
စစ္အာဏာရွင္ ခိုင္ၿမဲေရးလား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးလို႔ ကမ္ၸည္း ထိုးခဲ့ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုေသာ ျပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈႀကီး ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရၿပီး ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေ၀းရာဆီသို႔ ေရြ႕ေမ်ာေနခဲ့ရာက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ တက္မလာခင္အထိ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထင္ရွား အေပၚလြင္ဆံုး ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ အဲဒါကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြက တစ္ဆင့္ ေပၚထြက္လာမယ့္ အစိုးရဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ကတည္းက တည္ရွိလာခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို (ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရတုန္းကလိုပဲ) ခါေတာ္မီ ပံုသၭာန္သစ္ တစ္ခုခုနဲ႔ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္သြားမယ့္ အစိုးရမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မွာပါဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
စဥ္းစားပုံ စဥ္းစားနည္း
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြအၿပီး မၾကာမီ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ န၀တရဲ႕ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ အစ ၁၉၉၃ မွာ စတင္က်င္းပခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ ၂၀၀၈ ေမလမွာ အတည္ျပဳ ခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အလယ္၊ ၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာလမွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခဲ့ပံု အဆံုး အမွန္တကယ္ တည္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ ေပးထားခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး အဲသလို ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဆိုးျမင္ ၀ါဒီေတြရဲ႕ ေလာက အျမင္လို႔ ဆိုခ်င္လည္း ဆိုေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုလို အတန္အသင့္ လင္းပြင့္ လာေနတဲ့ ကာလမွာ အစိုးရနဲ႔ သေဘာထား ကဲြျပားခဲ့သူေတြရဲ႕ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္း ဘယ္လို ရွိတတ္တယ္ဆိုတာ လက္ရွိ အစိုးရတာ၀န္ရွိ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ အပါအ၀င္ စိတ္၀င္စားသူေတြ ေလ့လာ အကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မႁခြင္းမခ်န္ တင္ျပေနတာပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
သမၼတရာထူး လက္ခံမိန္႔ခြန္းနဲ႔ အဲဒီေနာက္ ဆက္တိုက္လိုလို လိုက္ပါ လာတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကိုေရာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုပါ အံ့ၾသတႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ ေစခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းအၾကား အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံု ေနာက္ထပ္ ၃ မ်ိဳး ေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္တယ္ဗ်။
မဟာ ေသနဂၤ ဗ်ဴဟာလား
ပထမတစ္မ်ဳိးက စစ္အစိုးရဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး အတြက္ မွန္ကန္႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ အေတာ္ကေလး ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ေပးၿပီး ႀကိဳးပမ္းတဲ့ “မဟာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ” (Grand Strategy) တစ္ခုကို ခ်မွတ္ က်င့္သံုးေနတာလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံု ျဖစ္တယ္ဗ်။
ေႏြဦးကို ေရွာင္ဖို႔လား
ဒုတိယတစ္ခုက အစိုးရသစ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ရပ္ေတြကို “အာရပ္ေႏြဦး”နဲ႔ ဆက္စပ္ စဥ္းစားတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အာရပ္ကမၻာမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေလျပင္းလိုမ်ိဳး ဒီမွာလည္း ျဖစ္ေပၚလာေလမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအေပၚ အေျခခံၿပီး ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လက္ဦးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေလသလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ပံု ျဖစ္တယ္ဗ်။
ျမန္ျမန္လား ေႏွးေႏွးလား
တတိယ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ပံုကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ သူ႔အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ေတြ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔အားလံုး သို႔မဟုတ္ အားလံုးနီးပါး သို႔မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အရွိဆံုး ေနရာေတြမွာ ေရာက္ရွိေနၾကသူေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပကတိ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ နားလည္ လက္ခံၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာႀကီး တူ႐ူျပဳေနတဲ့့ လမ္းေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆ၀ါးမိၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ ေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ “ဒီမိုကေရစီသို႔ ဦးတည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္မလား၊ မလုပ္ဘူးလား”ဆိုတဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ “ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ျမန္ျမန္ လုပ္မလား၊ ေႏွးေႏွးလုပ္မလား”ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္ဗ်။
ေရွာ့သုံးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ သမၼတရာထူး လက္ခံမိန္႔ခြန္း ထြက္ေပၚလာခဲ့အၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတႀကီးတို႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့အၿပီး၊ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားတခ်ိဳ႕ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၾကအၿပီး၊ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္း ခဲ့ အၿပီးမွာေတာင္မွ အစိုးရရဲ႕ ေျပာဆို ျပဳမူပံုတခ်ိဳ႕က အဲဒီ႐ႈျမင္စဥ္းစားပံု သုံးမ်ဳိးစလံုးကို ဆက္ၿပီး ေလာင္စာျဖည့္ ေပးေနခဲ့ေသးတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီ အေျခအေနေတြ ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရး ေ၀ဖန္သူ အမ်ား အျပားကေရာ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႊြတ္ေတာ္ပက ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပားကပါ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ေရွာ့ခ္သံုးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး” အေတြးေတြ ၀င္ေနမိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ (ေရွာ့သုံးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး - Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ေရထဲက ဖ်ံတစ္ေကာင္ ပိုက္ထဲပါလာေတာ့ ဖ်ံကို မျမင္ဖူးတဲ့ တံငါသည္က ေၾကာင္လည္းမဟုတ္၊ ငါးလည္း မဟုတ္၊ နင္ ဘာေကာင္လဲေ၀့လို႔ ေမးတာနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အစိုးရကို ေ၀ခြဲမရ အကဲ ျဖတ္လို႔မရျဖစ္ေနပုံေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္)
အားလုံး အံ့ၾသ၀မ္းသာ
ဒါေပမဲ့ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ၁၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၂ ေန႔က စတုတ္ၳ အႀကိမ္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္လာတဲ့ျဖစ္ရပ္ အၿပီးမွာေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပထမနဲ႔ ဒုတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုေတြဟာ အေတာ္ႀကီးကို ေမွးမွိန္ အားနည္းသြားခဲ့ၿပီး တတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုက ခိုင္မာပီျပင္ အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကၽြန္ ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ “အိုင္းအနာ” လို ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းၿငိိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာဘက္ကို ၾကည့္ရင္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ကာလ အတြင္း မျမင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးတဲ့ အားတက္စရာ ျမင္ကြင္းေတြကို အားလံုး ျမင္ေတြ႕ေနၾကရတာ အထင္အရွား ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျပႆနာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က် အေၾကာင္းျခင္း ရာႏွစ္ခုမွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ သိသာထင္ရွားတဲ့ တိုးတက္မႈေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူအားလံုး အံ့ၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ေန ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်က္က ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈနဲ႔ ျပည္တြင္း နယ္ပယ္ ေပါင္းစံုက ဦးစီးဦးေဆာင္ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေျပာစကားေတြမွာထင္ဟပ္ေနတယ္ဗ်။
ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးဆံုးသြားမယ့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီလားလို႔ ေမးရင္မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ေျဖရမွာျဖစ္ေပမယ့္ “ဒီမိုကေရစီ ရၿပီလား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ကိုေတာ့ “ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာေတာ့ ေရာက္ေနပါၿပီ”လို႔ ေျဖႏိုင္ လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။
အပုပ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္း
ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးအထိ ဒီမိုကေရစီကို မလိုလား မ႐ႈဆိတ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ အခြင့္ သာတာနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကို အပုပ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပဲဗ်ာ။ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ညီၫြတ္မႈမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္၊ အင္မတန္ စကားမ်ားတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူမ်ားစုနဲ႔ အႏိုင္က်င့္တာ၊ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သုံးရင္ အလုပ္မတြင္ဘူးစတဲ့ ေလသံေတြ ပစ္ပစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံး က်ေတာ့မွ တိုင္းျပည္ကို တကယ္တမ္း ဇိကုပ္ၿပီး နတ္ျပည္ပို႕ႏိုင္တာ တစ္မိန္႔ တစ္အာဏာစနစ္ပဲ၊ တစ္ေသြး တစ္သံစနစ္ပဲလို႔ေကာက္ခ်က္ခ်ဆြဲေခၚသြားခ်င္ေနၾကတာကိုး။
၅၊၉၊၂၀၁၂
(ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၃၊ အမွတ္-၁၁၁၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၃)
၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာလ အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ညကလပ္ေတြ ဖြင့္ၾက၊ ကာရာအိုေကေတြ ဆိုၾက၊ လူျမင္ကြင္းမွာ အတြဲေတြ ေသာင္းက်န္းၾက၊ အရက္အမ်ဳိးမ်ဳိး လိုင္စင္ယူၿပီး ထုတ္လုပ္ၾက၊ ေသာက္ၾက မူးၾကတာကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ရတယ္။ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ဟန္႔တား ႏွိပ္ကြပ္ရမယ့္အစား ေဒသတာ၀န္ရွိသူ တခ်ိဳ႕က “လိုခ်င္ဦးေလ ဒီမိုကေရစီ၊ ေတြ႕တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီမိုကေရစီရရင္ ဒီလို ျဖစ္ကုန္မွာပဲဆိုတာ အေၾကာင္းသိေအာင္ က်ဳပ္တို႔ ကေတာ့ လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္” လို႔ ေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ့္နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ ၾကားဖူးလိုက္ရပါသဗ်။
ေဟာခုလည္း ဟိုေနရာ ဒီေနရာေတြမွာ ဆႏၵျပၾက၊ ပိုစတာေထာင္ၾက လုပ္ၾကတာကို အဲသလို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ၿပီး ေျပာသူေတြ ရွိလာျပန္ၿပီ။ ဒါတင္မက ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေပါေပါေလာေလာ သုံးလာၾကတာ သတိထားမိတယ္ဗ်ာ။ တမင္တကာမ်ား ဒီမိုကေရစီကို ေစ်းေပါေအာင္ လုပ္ေနေရာ့ သလားလို႔ စိုးရိမ္မိတယ္ဗ်။
စစ္အာဏာရွင္ ခိုင္ၿမဲေရးလား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးလို႔ ကမ္ၸည္း ထိုးခဲ့ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုေသာ ျပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈႀကီး ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရၿပီး ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေ၀းရာဆီသို႔ ေရြ႕ေမ်ာေနခဲ့ရာက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ တက္မလာခင္အထိ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထင္ရွား အေပၚလြင္ဆံုး ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ အဲဒါကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြက တစ္ဆင့္ ေပၚထြက္လာမယ့္ အစိုးရဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ကတည္းက တည္ရွိလာခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးကို (ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရတုန္းကလိုပဲ) ခါေတာ္မီ ပံုသၭာန္သစ္ တစ္ခုခုနဲ႔ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္သြားမယ့္ အစိုးရမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မွာပါဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
စဥ္းစားပုံ စဥ္းစားနည္း
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြအၿပီး မၾကာမီ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ န၀တရဲ႕ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္ အစ ၁၉၉၃ မွာ စတင္က်င္းပခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ ၂၀၀၈ ေမလမွာ အတည္ျပဳ ခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အလယ္၊ ၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာလမွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခဲ့ပံု အဆံုး အမွန္တကယ္ တည္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ ေပးထားခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး အဲသလို ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဆိုးျမင္ ၀ါဒီေတြရဲ႕ ေလာက အျမင္လို႔ ဆိုခ်င္လည္း ဆိုေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုလို အတန္အသင့္ လင္းပြင့္ လာေနတဲ့ ကာလမွာ အစိုးရနဲ႔ သေဘာထား ကဲြျပားခဲ့သူေတြရဲ႕ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္း ဘယ္လို ရွိတတ္တယ္ဆိုတာ လက္ရွိ အစိုးရတာ၀န္ရွိ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ အပါအ၀င္ စိတ္၀င္စားသူေတြ ေလ့လာ အကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မႁခြင္းမခ်န္ တင္ျပေနတာပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
သမၼတရာထူး လက္ခံမိန္႔ခြန္းနဲ႔ အဲဒီေနာက္ ဆက္တိုက္လိုလို လိုက္ပါ လာတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကိုေရာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုပါ အံ့ၾသတႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ ေစခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ အသိုင္းအ၀ိုင္းအၾကား အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံု ေနာက္ထပ္ ၃ မ်ိဳး ေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္တယ္ဗ်။
မဟာ ေသနဂၤ ဗ်ဴဟာလား
ပထမတစ္မ်ဳိးက စစ္အစိုးရဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး အတြက္ မွန္ကန္႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ အေတာ္ကေလး ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ေပးၿပီး ႀကိဳးပမ္းတဲ့ “မဟာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ” (Grand Strategy) တစ္ခုကို ခ်မွတ္ က်င့္သံုးေနတာလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံု ျဖစ္တယ္ဗ်။
ေႏြဦးကို ေရွာင္ဖို႔လား
ဒုတိယတစ္ခုက အစိုးရသစ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ရပ္ေတြကို “အာရပ္ေႏြဦး”နဲ႔ ဆက္စပ္ စဥ္းစားတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အာရပ္ကမၻာမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေလျပင္းလိုမ်ိဳး ဒီမွာလည္း ျဖစ္ေပၚလာေလမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအေပၚ အေျခခံၿပီး ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လက္ဦးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေလသလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ပံု ျဖစ္တယ္ဗ်။
ျမန္ျမန္လား ေႏွးေႏွးလား
တတိယ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ပံုကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ သူ႔အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ေတြ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔အားလံုး သို႔မဟုတ္ အားလံုးနီးပါး သို႔မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အရွိဆံုး ေနရာေတြမွာ ေရာက္ရွိေနၾကသူေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပကတိ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ နားလည္ လက္ခံၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာႀကီး တူ႐ူျပဳေနတဲ့့ လမ္းေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆ၀ါးမိၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ ေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ “ဒီမိုကေရစီသို႔ ဦးတည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္မလား၊ မလုပ္ဘူးလား”ဆိုတဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ “ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ျမန္ျမန္ လုပ္မလား၊ ေႏွးေႏွးလုပ္မလား”ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္ဗ်။
ေရွာ့သုံးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ သမၼတရာထူး လက္ခံမိန္႔ခြန္း ထြက္ေပၚလာခဲ့အၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတႀကီးတို႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့အၿပီး၊ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားတခ်ိဳ႕ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၾကအၿပီး၊ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္း ခဲ့ အၿပီးမွာေတာင္မွ အစိုးရရဲ႕ ေျပာဆို ျပဳမူပံုတခ်ိဳ႕က အဲဒီ႐ႈျမင္စဥ္းစားပံု သုံးမ်ဳိးစလံုးကို ဆက္ၿပီး ေလာင္စာျဖည့္ ေပးေနခဲ့ေသးတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီ အေျခအေနေတြ ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရး ေ၀ဖန္သူ အမ်ား အျပားကေရာ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႊြတ္ေတာ္ပက ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပားကပါ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ေရွာ့ခ္သံုးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး” အေတြးေတြ ၀င္ေနမိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ (ေရွာ့သုံးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး - Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ေရထဲက ဖ်ံတစ္ေကာင္ ပိုက္ထဲပါလာေတာ့ ဖ်ံကို မျမင္ဖူးတဲ့ တံငါသည္က ေၾကာင္လည္းမဟုတ္၊ ငါးလည္း မဟုတ္၊ နင္ ဘာေကာင္လဲေ၀့လို႔ ေမးတာနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အစိုးရကို ေ၀ခြဲမရ အကဲ ျဖတ္လို႔မရျဖစ္ေနပုံေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္)
အားလုံး အံ့ၾသ၀မ္းသာ
ဒါေပမဲ့ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ၁၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၂ ေန႔က စတုတ္ၳ အႀကိမ္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္လာတဲ့ျဖစ္ရပ္ အၿပီးမွာေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပထမနဲ႔ ဒုတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုေတြဟာ အေတာ္ႀကီးကို ေမွးမွိန္ အားနည္းသြားခဲ့ၿပီး တတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုက ခိုင္မာပီျပင္ အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကၽြန္ ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ “အိုင္းအနာ” လို ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းၿငိိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာဘက္ကို ၾကည့္ရင္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ကာလ အတြင္း မျမင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးတဲ့ အားတက္စရာ ျမင္ကြင္းေတြကို အားလံုး ျမင္ေတြ႕ေနၾကရတာ အထင္အရွား ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျပႆနာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က် အေၾကာင္းျခင္း ရာႏွစ္ခုမွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ သိသာထင္ရွားတဲ့ တိုးတက္မႈေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူအားလံုး အံ့ၾသ၀မ္းသာ ျဖစ္ေန ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်က္က ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈနဲ႔ ျပည္တြင္း နယ္ပယ္ ေပါင္းစံုက ဦးစီးဦးေဆာင္ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေျပာစကားေတြမွာထင္ဟပ္ေနတယ္ဗ်။
ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးဆံုးသြားမယ့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီလားလို႔ ေမးရင္မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ေျဖရမွာျဖစ္ေပမယ့္ “ဒီမိုကေရစီ ရၿပီလား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ကိုေတာ့ “ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာေတာ့ ေရာက္ေနပါၿပီ”လို႔ ေျဖႏိုင္ လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။
အပုပ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္း
ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးအထိ ဒီမိုကေရစီကို မလိုလား မ႐ႈဆိတ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ အခြင့္ သာတာနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကို အပုပ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပဲဗ်ာ။ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ညီၫြတ္မႈမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္၊ အင္မတန္ စကားမ်ားတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူမ်ားစုနဲ႔ အႏိုင္က်င့္တာ၊ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သုံးရင္ အလုပ္မတြင္ဘူးစတဲ့ ေလသံေတြ ပစ္ပစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံး က်ေတာ့မွ တိုင္းျပည္ကို တကယ္တမ္း ဇိကုပ္ၿပီး နတ္ျပည္ပို႕ႏိုင္တာ တစ္မိန္႔ တစ္အာဏာစနစ္ပဲ၊ တစ္ေသြး တစ္သံစနစ္ပဲလို႔ေကာက္ခ်က္ခ်ဆြဲေခၚသြားခ်င္ေနၾကတာကိုး။
၅၊၉၊၂၀၁၂
(ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၃၊ အမွတ္-၁၁၁၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၃)
0 comments:
Post a Comment