ဘဝမွာ ဝါသနာ မပါတာ လုပ္ေနရတဲ့အခါ

မနက္က ညီမေလး ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ “အစ္ကို ညီမ ဒီေက်ာင္း ဆက္မတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အေဝးသင္ ေမဂ်ာတစ္ခုေျပာင္းမယ္၊ အလုပ္လုပ္မယ္၊ ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႔ ကူညီေပး" ရင္ထဲအစို႔ႏွင့္ဆံုး စကားၾကားရတာပါပဲ။

စာေရးသူရဲ ႔ ညီမေလးက အတန္အသင့္ ထူးခြ်န္ပါတယ္။ ၁၀ တန္းကို ဂုဏ္ထူးေလးဘာသာနဲ႔ ေအာင္ျပီး သူတက္ခ်င္တဲ့ တကၠသိုလ္တစ္ခု အမွတ္မမွီလို႔ အမွတ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ တကၠသိုလ္တစ္ခုကို တက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ သူမ အခု တက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္မွာလည္း ပညာပံုမွန္ သင္ၾကားျပီး ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ပါတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ျပီး တတိယႏွစ္ တက္ဖို႔ ေစာင့္ဆုိင္းေနခ်ိန္ခါမွ ယခုလို ရုတ္တရက္ စကား ဆုိလာျခင္း အတြက္ အံ့ၾသခဲ့ရပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစား ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ေတာ့ မအံ့ၾသေတာ့ ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိ စာေရးသူ ညီမလိုပဲ၊ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ လုိပဲ ဘဝမွာ ဝါသနာမပါတာ၊ စိတ္မပါတာ လုပ္ေနရတယ္လို႔ ခံစားေနရ သူေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားေနရ သူမ်ား၊ ျဖစ္ေနသူမ်ားကို စာေရးသူ အၾကံေပးလိုေသာ ဆႏၵမ်ား ျဖစ္လာရ ပါတယ္။ အကယ္၍ စာဖတ္သူသာ ကိုယ္ဝါသနာ မပါတာ လုပ္ေနရတယ္လို႔ ယူဆရင္ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို ေသခ်ာ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။

ဝါသနာဆုိတာ……

ကိုယ္တိုင္ကို ဘာကို ဝါသနာ ပါလို႔ ပါမွန္းမသိ ၾကီးျပင္းရတဲ့ လူမ်ားလည္း မနည္းပါဘူး။ ဒီေတာ့ အားလံုးရဲ ႔ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝမွု ျဖစ္လာပါတယ္။ ခ်မ္းသာျပီးသားလူက်ေတာ့ ဒီထပ္မခ်မ္းသာရင္ေတာာင္ ဒီထက္ ပိုဂုဏ္ရွိတဲ့ ေနရာ တစ္ခုအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ထား ၾကိဳးစားရျပန္ပါတယ္။

စာဖတ္သူ ၁၀ ေယာက္တည္းမွာ ေငြေၾကး အခက္အခဲ ရွိေနသူ တစ္နည္း ခ်မ္းသာခ်င္သူ ၇ ေယာက္ထပ္ မနည္း ရွိမယ္ဆုိတာ ၾကိမ္းေသေျပာရဲပါ တယ္။ ဒီေတာ့ အားလံုးရဲ ႔ ရည္မွန္းခ်က္က ေငြေၾကးခ်မ္းသာဖို႔ ျဖစ္လာျပီး ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ ပန္းတိုင္ တစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ယင္းပန္းတိုင္ကို သြားရမယ့္ နည္းလမ္းက ဆရာဝန္လို႔ ယူဆတဲ့သူက ဆရာဝန္ျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။ သေဘၤာသား ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ အစရွိသျဖင့္ ကုိယ့္ အေျခအေန နဲ ႔ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ သြားၾကပါတယ္။ အားလံုးကို မဆိုလို။ အမ်ားစုေသာ အေရအတြက္ကို ဆုိလိုပါတယ္။ ခ်မ္းသာဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး- ေအးေဆး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ေလးပါ ဆုိရင္လည္း ဒီထဲမွာ အၾကံဳးဝင္ပါတယ္။ အထက္ပါအတိုင္း ေတြးေသာ စာဖတ္သူမ်ား တကယ္ ခ်မ္းသာလာႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္မလာသူမ်ား က်ရွံုးရသလိုလည္း ဆင္းရဲတြင္းက မလြတ္ႏုိင္ သူမ်ားလည္း ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာဝန္ေတြ ျဖစ္သြားၾက၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္သြားၾက၊ အရာရွိေတြ ျဖစ္သြားၾကေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာဝါသနာ ပါလို႔ ပါမွန္း မသိခဲ့ပါဘူး။ အသက္အရြယ္ေတြ ရလာျပီး ရာထူးတစ္ခု၊ စည္းစိမ္ တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ရေပမယ့္လည္း ငါဘာ ဝါသနာ ပါခဲ့လဲ၊ ဘာလုပ္ခ်င္ခဲ့သလဲ ဆုိတာ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့ ျငင္းပါတယ္။ ျငင္းမွာပါ။ ေနရာတစ္ခု၊ ေငြတစ္ခု၊ အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုရျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါဝါသနာပါတာ ဒါေတြပါဆုိျပီး ဟန္ေရးလုပ္ ေျပာတဲ့အခါ ေမးခြန္း ထုတ္မယ့္သူလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီမွာ ဘယ္သူေတြ နစ္နာမႈ ရွိသလဲဆုိတာ ေလ့လာရပါမယ္။

မိမိကိုယ္ကိုေရာ တိုင္းျပည္ကိုေရာ- ၾကီးၾကီးမားမားေျပာရရင္ ေလာက တစ္ခုလံုးကို နစ္နာေစပါတယ္။ အိုင္းစတိုင္း တစ္ေယာက္ ဆင္းရဲေပမယ့္ ဝါသနာ အထံုတစ္ခုေၾကာင့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ကမၻာၾကီး တစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ပါတယ္။ မီးေသြးဖိုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လင္ကြန္းက အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဥပမာ ျပရရင္ ဒီေတာ့ မနည္းပါဘူး။ ဒီေတာ့ စာေရးသူ လုိရင္းက ဝါသနာ ပါရာကို ဦးစားေပး လုပ္ရင္ ဘာမဆုိ ထိုးထိုးေဖာက္ေဖာက္ ေအာင္ျမင္လို႔ တိုင္းျပည္ၾကီး တစ္ခုလံုး၊ ကမၻာၾကီး တစ္ခုလံုးကိုေတာင္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္လို႔ စာဖတ္သူတို႔ ရိပ္မိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ ဝါသနာ အထံု ပါတဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြကို ေသခ်ာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္ရင္ တိုင္းျပည္မွာ ကမၻာက ေလးစားရတဲ့ ေအာင္ျမင္မွုၾကီးမ်ား၊ ေပါက္ေရာက္မႈႀကီးမ်ား ျဖစ္လာမယ္လို႔လည္း ခန္႔မွန္းထားၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။

ယခုမွ ဝါသနာ တစ္ခု ေရြးသတ္မွတ္ျခင္း

ဒါဆုိ စာဖတ္သူတို႔ က ဆုိပါမယ္။ ငါ ဝါသနာ ပါတာရွိခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္အေျခ အေနေၾကာင့္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနေၾကာင့္ ဒီဝါသနာကို စြန္႔လြတ္လိုက္ရတာ- အစရွိသျဖင့္ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ စာေရးသူ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီအတြက္ အေျဖရွိပါတယ္။ စာဖတ္သူက အရင္ဆံုး ကိုယ့္ဝါသနာကို အဓိပါၸယ္ ဖြင့္ရပါမယ္။ အၾကမ္းခ်င္းလိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ မိမိပါတဲ့ ဝါသနာဟာ ၁- မိမိအတြက္ေကာင္းက်ိဳးျပဳရမယ္၊ ၂- သူတစ္ပါး အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳရမယ္။ ဒီႏွစ္ခ်က္ ခိုင္လံုရင္ စာဖတ္သူ ထားတဲ့ ဝါသနာဟာ တကယ္ မွန္သြားပါျပီ။ ဝါသနာ ဆုိတာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမွု တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မွု ျဖစ္ရပါမယ္။ ဥပမာ- မိမိဝါသနာ ပါလို႔ ဖန္တီးခ်ျပလိုက္တဲ့ အရာဟာ လူသားအားလံုးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳ တယ္ဆုိရင္ အလိုအလ်ာက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖို႔အတြက္ ဝါသနာ တစ္ခုထားတယ္ဆုိတာ အမွန္ေတာ့ ေလာဘ တစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါသနာ မဟုတ္ပါဘူး။ စာဖတ္သူ တစ္ဝက္ေလာက္မွာ ကိုယ္ဝါသနာ ပါတာ ဘာလဲဆုိတာ မသိၾကေလာက္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ့္ ေနာက္ မက်ေသးပါ။ လက္ရွိ ကိုယ္ဝါသနာ ဘာပါတယ္ဆုိတာကို မသိေသးတာကိုပဲ အဆင္ေျပတဲ့ အေျခအေန တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိ ဝါသနာ တစ္ခု စထားမယ္ဆုိရင္

၁။ ကိုယ့္အတြက္ေကာ၊ အမ်ားအတြက္ေကာ ေကာင္းက်ိဳးျပဳရပါမယ္။

ဒီအဆင့္မွာကတည္းက တြက္ခ်က္ ေရြးခ်ယ္ပါ။ လက္ရွိ ေရာက္ေနတဲ့ အေနအထားအရ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္ေျပမယ္၊ ကိုယ္ကလည္း ကြ်မ္းက်င္ေန မယ္၊ ျဖစ္လာဖြယ္လည္း တကယ္ရွိတယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ထားတဲ့ ဝါသနာက မွန္ပါျပီ။ ဥပမာ- စာဖတ္သူက အထည္ဆိုင္မွာ အထည္ေရာင္း ဝန္ထမ္း လုပ္ေနရတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ အထည္နဲ႔ ပက္သက္ျပီး ေလ့လာအားတစ္ ခုခုရွိလို႔ စိတ္ဝင္စားလို႔ ေလ့လာရင္ပို သိလာတဲ့အခါ ဒီအေပၚ အေျခခံလို႔ ကိုယ္ဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္မလဲဆုိတာ လမ္းစရွာပါမယ္။ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ေျပာရရင္ ကမၻာ့အႏွံ႔ျဖန္႔ခ်ိတဲ့ အဝတ္အထည္လုပ္ငန္း (သု႔ိမဟုတ္) ကမၻာ့အလွဆံုး အဝတ္အထည္မ်ား ဖန္တီးသူ ဒီဇိုင္နာ အစရွိသျဖင့္ အစံုးစြန္ထိ စိတ္ကူးယဥ္လု႔ိရပါတယ္။ တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လည္း ခံယူခ်က္ ရွိထားရင္ ျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲပါဘူး။

ဗီဇဝါသနာ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း

အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာ၊ လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာ၊ ကိုယ္ဝါသနာ ပါတဲ့ အရာ ရွိေနျပန္ပါေသးတယ္။ မိဘက အတင္း တိုက္တြန္းလို႔၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ပေယာဂအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အျခားလမ္းေပၚ ကို ေလွ်ာက္ေနရျပီ ဆုိပါစို႔။ ဒီမွာ ကိုယ္ဝါသနာ ပါတဲ့ အရာမွာ တကယ္ ထူးခြ်န္သလား၊ မထူးခြ်န္သလားဆုိတာကို အရင္ စမ္းစစ္ရပါမယ္။ အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့လည္း သီခ်င္းဆုိတဲ့ ဂီတအႏုပညာကုိ ဝါသနာ ပါတယ္ဆုိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အသံက အဆုိေတာ္ေတြလို မေကာင္းေတာ့ မိမိထားတဲ့ ဝါသနာဟာ ရူးသြပ္လို႔ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး ဆုိတာကုိ သိထားသင့္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ လက္ေလ်ာ့ျပီး အထက္ေဖာ္ျပပါ ဝါသနာ တစ္ခုေရြးခ်ယ္ျခင္ကို ဖတ္ရွု က်င့္သံုးသင့္ပါတယ္။

အကယ္၍ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့အရာမွာလည္း တကယ္ ထူးခြ်န္ႏိုင္အခြင့္ အလမ္း ရွိတယ္။ တကယ္လည္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ သက္ေသ အေထာက္အထား ခိုင္လံုရင္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ရာႏွုန္းျပည့္ေနရင္ လံုးဝ လက္မေလ်ာ့ပါနဲ႔ေတာ့။ လက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္၊ လက္ရွိ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းက လံုးဝ စြန္႔ခြာႏိုင္ပါတယ္။ စာဖတ္သူက ကိုယ္ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ၾကိမ္းေသ သိရွိျပီး အေလာင္းအစား လုပ္ရဲျပီဆုိရင္ ကိုယ္ဝါသနာ ပါရာလမ္းကို စေလွ်ာက္ႏိုင္ပါျပီ။ ဥပမာ တက္လက္စေက်ာင္းက ျပီးေတာ့မယ္ဆုိရင္ ျပီးေအာင္ ဆံုးေအာင္တက္ေနျပီး တစ္ဖက္မွာ ကိုယ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေသခ်ာတဲ့အလုပ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ လက္ဆြဲလို႔ လုပ္ကိုင္ သင့္ပါတယ္။ ယင္းဝါသနာ အတြက္ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့က ဒီအလုပ္လုပ္မွ၊ ဒီေက်ာင္းတက္မွ ရေနမယ္ဆုိရင္လည္း တစ္ဖက္ကို လံုးဝ စြန္႔လြန္႔လိုက္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ အရာအတြက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံရန္ ၾကိဳးစားေနတယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ ရွိရပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ အားလံုး အဆင္ေျပသြားပါျပီ။ ဝါသနာလည္း မစြန္႔လြတ္ရသလို လုပ္ေနက် လုပ္ငန္းေဆာင္တာ လည္း မပ်က္ပါဘူး။

အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့လည္းဆုိပါတယ္။ ေငြအလံုအေလာက္ မရွိဘူး။ ဝါသနာကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေတြကို အထက္ပါ ႏွစ္ခ်က္လံုး မွာကတည္က ၾကိဳတင္ စဥ္းစားတြက္ခ်က္ရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ေငြဆုိတာ ကလည္း ဝါသနာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ ဗီလိန္ၾကီး တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကို စာဖတ္သူတို႔ သိရွိ နားလည္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိမွာ ရွိေနတဲ့ ေငြေၾကး၊ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး ထားရွိတဲ့ ဝါသနာ ပန္းတိုင္ အစရွိသျဖင့္တို႔ အားလံုး တြက္ခ်က္ျပီး စနစ္ခ် ၾကိဳးပမ္းလို႔ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ ဝါသနာ ရွိသူေရာ၊ ဝါသနာ မရွိသူေရာ၊ ဆင္းရဲလို႔ ဝါသနာ မဖန္တီးႏုိင္သူေရာ၊ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း ဝါသနာ မရွိသူေရာ အားလံုး နည္းမွန္းလမ္းမွန္နဲ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ စာဖတ္သူက ဘာမွ ဝါသနာမပါဘူး။ ေအးေအးေန၊ ေအးေအးစား၊ ဘဝ ဆုိတာ ေပါ့ပါးေနတာကိုက ဝါသနာပါလို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးမယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါလို႔ ေျပာေနတာနဲ႔ အဓိပၸါယ္ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝါသနာ တစ္ခုခု ရွိကို ရွိသင့္တယ္လို႔ အလိုအေလ်ာက္ သိထားသင့္ပါတယ္။

ဝါသနာပါတာလည္း ရွိေနမယ္၊ တကယ္လည္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျပီဆုိရင္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ အသိုက္အဝန္း တင္မကပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမွ ကမၻာ့လူသာားအားလံုး အထိ အက်ိဳးျပဳေတာ့မယ္ဆုိတာ စာေရးသူ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ေအာင္ခမ္း (TSJ team)