ယံုၾကည္မႈ မ႑ိဳင္

ယံုၾကည္မႈသည္ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ မတူပါ။ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခု (သို႔မဟုတ္) သေဘာတရား တစ္ခုကို ယံုၾကည္သည့္ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ခံယူခ်က္ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ ျဖစ္သည္။ သေဘာတရားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုကို မိမိလက္ခံသည့္အတြက္ ယင္းသေဘာတရားသည္ မိမိယံုၾကည္ခ်က္ ျဖစ္သြားေလသည္။

ယံုၾကည္မႈ (Trust)သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၌ အထူးလိုအပ္ေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ လိုအပ္သနည္းဆိုလွ်င္ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ ဆက္စပ္ေနၾကသည့္ အေတြ႕အၾကံဳမွ ေပါက္ဖြားေသာ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္ ခိုင္မာမႈႏွင့္ ေနာက္ထပ္ျဖစ္လာႏိုင္ေျခ အသစ္အသစ္မ်ားအၾကား ေခ်ာက္ကမ္းပါးေစာင္းတြင္ "ယံုၾကည္မႈ" တည္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ေတာ္႐ံုတန္႐ံုနွင့္ လူတစ္ဦး (သို႔မဟုတ္) အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္က ေနာက္လူတစ္ဦး (သို႔မဟုတ္) ေနာက္အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္အား ယံုၾကည္မႈ ထားရွိရန္ ဆိုသည္မွာ မလြယ္ကူေပ။ ယံုၾကည္မႈကို တစ္ခဏတာအတြင္း တည္ေဆာက္ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အလြန္နည္းသည္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အျမဲမျပတ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္လာမွ ႏွစ္ဦးၾကား မလြဲမေသြ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာႏိုင္မည္။

စိတၱေဗဒ နည္းဆိုင္ရာ ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ယံုၾကည္မႈ ဆိုသည္မွာ ယံုၾကည္သူက ယံုၾကည္ခံရသူထံမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု လက္ခံေမွ်ာ္ကိုးထားေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္၏။

ယံုၾကည္မႈ ကိစၥသည္ မိသားစု အ၀န္းအ၀ိုင္းမွစၿပီး ရပ္ရြာတိုင္းႏိုင္ငံရွိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသို႔ က်ယ္ျပန္႔စြာ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ေလ့ ရွိသည္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ အေျခခံက်က် ယံုၾကည္မႈ၏ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈသည္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လူမႈေရး တိုးတက္မႈ၏ ပထမ ေလွကားထစ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္မႈပိုင္း ေအာင္ျမင္လာပါက လံုျခံဳမႈ၊ လက္ခံမႈ၊ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္ေသာ အေကာင္းျမင္ျခင္း စသည့္ခံစားမႈတို႔ကို ျဖစ္ထြန္းလာေစသည္။ ယံုၾကည္မႈပိုင္း က်႐ံႈးျခင္း ျဖစ္ပါကလည္း မလံုျခံဳမႈႏွင့္ သံသယျဖစ္မႈတို႔ ျဖစ္တည္လာေပမည္။

ယံုၾကည္မႈသည္ ပုဂၢလ ဓိ႒ာန္က်စြာ တိုးတက္ျဖစ္ေပၚ ေစေရးကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အရည္အေသြး ပိုမိုျမင့္မား ႀကီးထြားလာေစသည္။ ထို႔ျပင္ ယံုၾကည္စရာေကာင္းေသာ သူတစ္ေယာက္အား ပို၍လြယ္ကူစြာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တိုက္တြန္းေဆြးေႏြး ေျပာဆိုႏိုင္သည္။ ပို၍ၾသဇာ သက္ေရာက္ႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေအာင္ျမင္စြာ တိုက္တြန္းေျပာဆို ႏိုင္ရန္မွာ ျဖဴစင္႐ိုးသားျခင္း၊ တည္ၾကည္ျခင္း၊ အစြမ္းအစရွိျခင္း၊ ေစတနာ အရင္းခံ ရွိျခင္းတို႔ လိုအပ္ေနေသးသည္။

ႀကီးမားနက္႐ိႈင္းေသာ အခက္အခဲမ်ားအား ေက်ာ္လႊားရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းသည့္ ကိစၥတြင္ ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေနပါက ထိုကင္းမဲ့ျခင္း အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အရင္းအျမစ္ႏွင့္ အေထာက္အထားအား ရွာေဖြမရမခ်င္း ေအာင္ျမင္မႈ မရႏိုင္ေခ်။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မၾကာေသးမီက အေမရိ ကန္သမၼတေဟာင္း ဘီလ္ကလင္တန္လာ ေရာက္စဥ္က ေျပာၾကားသြားသည့္စကား - "ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္မႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား အေပၚ၌ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္းထက္ ႏွစ္ဖက္ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရးက ပိုအေရးႀကီးသည္"

"ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးကြဲ အမ်ားအျပားရွိၿပီး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈလည္း မတူညီသျဖင့္ ေရရွည္အတူတကြ သဟဇာတျဖစ္ျဖစ္ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ ႏွစ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားၾကား ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းရာတြင္ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္သည္ အျမဲတမ္း မွန္ကန္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သည္ကိုလည္း နားလည္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း"

"တကယ္ေလးနက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို သြားမယ္ဆိုရင္ ယံုၾကည္မႈ မရွိဘဲ ဘာမွဆက္လုပ္လို႔ မရဘူး"

သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္စာတမ္း လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္းသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ယံုၾကည္မႈနည္း၍ ျပဳလုပ္ရေသာ ကိစၥသာ ျဖစ္၏။ ဥပမာအားျဖင့္ စီးပြားေရး ကိစၥ၌ အေရာင္းအ၀ယ္၊ အေပးအယူ လုပ္ရာတြင္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား ခ်ဳပ္ဆိုေလ့ ရွိၾကသည္။ ကတိက၀တ္ လက္မွတ္ေရးထိုးေလ့ ရွိၾကသည္။ ယင္းသည္ပင္ ႏွစ္ဖက္ၾကား ယံုၾကည္မႈ အားနည္းျခင္း၊ သံသယစိတ္ ႀကီးမားျခင္းတို႔ကို ေဖာ္ျပေနေပသည္။ မွန္ပါသည္။ လူ႔က်င့္၀တ္ႏွင့္အညီ မက်င့္ၾကံ၊ မေနထိုင္သူေတြ မ်ားေနေသာ ေလာက၌ စာခ်ဳပ္စာတမ္းႏွင့္ မထိန္းခ်ဳပ္လွ်င္ မရဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာရလွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္မႈမ႑ိဳင္ ၿပိဳလဲေၾကမြ ပ်က္စီးခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာလွၿပီ။ အပိုင္းအစမ်ားစြာ ကြဲထြက္သြားေသာ ယံုၾကည္မႈ မ႑ိဳင္ကို မည္သို႔ျပန္လည္ တည့္မတ္တည္ေဆာက္ ၾကမည္နည္း။

စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံတြင္လည္း သမၼတႀကီး ဦးေဆာင္၍ အပိုင္းအစမ်ားအား တစ္စစီေကာက္၍ ယံုၾကည္မႈ မ႑ိဳင္ကို တည္ေဆာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ယံုၾကည္မႈ မ႑ိဳင္ကို မတည္ေဆာက္မီ ပထမဦးဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္၊ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္၊ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္တို႔ကို သူ႔ေနရာႏွင့္သူ၊ အထက္ႏွင့္ေအာက္၊ ေနရာအထား မမွားေစရန္ အလ်င္ဦးဆံုး ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ ရဦးမည္။ မ႑ိဳင္မ်ားကေတာ့ မားမားမတ္မတ္ ရွိေန၏။ သို႔ေသာ္ အထက္ႏွင့္ေအာက္၊ ေအာက္ႏွင့္အထက္ အေနအထား လြဲေခ်ာ္လွ်င္လည္း မျဖစ္ေသး။ အေနအထား လြဲေခ်ာ္ေနေသးသည္ဟု အမ်ားက ထင္ျမင္ယူဆ ပါကလည္း ျပဳသမွ် လုပ္ရပ္အေပၚ ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္မႈမ႑ိဳင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္သေရြ႕ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းသည္လည္း ေအာက္က်ေနာက္က် အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္မႈ မ႑ိဳင္အား တည္ေဆာက္ရန္ က်န္မ႑ိဳင္ႀကီးမ်ားအား တည့္မတ္၊ မွန္ကန္၊ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ရွိေနေစရန္ ဦးစြာႀကိဳးပမ္း ရဦးမည္။

ဤေနရာတြင္ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံ၌ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့သည့္ အဂတိ လိုက္စားမႈ ကိစၥႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ အဂတိ လိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒ ျပ႒ာန္းၿပီး အသက္၀င္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ယင္းဥပေဒ၌ လက္ရွိအစိုးရ လက္ထက္တြင္ အဂတိတရား လိုက္စားမႈမ်ား ရွိပါက ေနာင္လာမည့္ အစိုးရသစ္က ဤဥပေဒျဖင့္ အေရးယူႏိုင္ေၾကာင္း အဂတိ လိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားခ်က္မ်ား ရွိေနေပသည္။

အဆိုပါ ဥပေဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးသန္းစိုး (ထြန္း) က ေအာက္ပါအတိုင္း သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။

"အဂတိတရား လိုက္စားမႈ ဆိုတာက သက္ေသသကၠာယက၊ ဆိုလိုတာက ေပးတဲ့သူက တိုင္မွပဲ ေပၚမွာေလ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူဆိုတာ ေပးတဲ့သူက တိုင္မွေပၚမွာေပါ့။ လူမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး က်ိတ္ၿပီးလုပ္တဲ့ ကိစၥကိုး"

"ဒီဥပေဒ ေပၚတာၾကာၿပီ။ ဒီဥပေဒနဲ႔ အေရးယူတာ ဘယ္ႏွမႈၾကားဖူးလဲ။ ဟိုတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ဥပေဒကိုလည္း ဒီအစိုးရ မတိုင္ခင္က ဘယ္သူ႔မွ အေရးမယူခဲ့တာ။ ဘာေၾကာင့္ အေရးမယူလဲဆိုေတာ့ မယူရဲလို႔။ အေရးယူလို႔ရွိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခု ရွိတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို အုတ္တံတိုင္းခတ္ၿပီး ေထာင္လုပ္လိုက္ရမွာ။ သူတို႔၀န္ထမ္းေတြ အကုန္လံုးမွာ ေအာက္ကအငယ္ေလးေတြက မေလာက္လို႔ စားတာ။ အေပၚက ႀကီးတဲ့သူေတြက ခ်မ္းသာခ်င္လို႔စားတာ၊ သူ႔ထက္ႀကီးတဲ့သူေတြက်ေတာ့ ပိုခ်မ္းသာခ်င္လို႔ စားတာ။ ဒါပဲ။ ဒီသေဘာပဲ။

(Weekly Eleven News ၁၈-၁၁-၂၀၁၃ မွ ထုတ္ႏုတ္သည္)

"တရားလႊတ္ေတာ္ ေရွ႕ေနႀကီး ေျပာသကဲ့သို႔ အေရးယူမႈ ဘယ္ႏွမႈ ၾကားဖူးလို႔လဲ ဆိုသည့္အတိုင္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူတစ္ဦး အေနႏွင့္လည္း မၾကားဖူးပါ"

သို႔ျဖစ္၍ နဂိုကတည္းက ျပည္သူမ်ားၾကားတြင္ ယံုၾကည္မႈမ႑ိဳင္ ခ်ည့္နဲ႔ယိုင္လဲ ေနသည့္ၾကားထဲ ပိုၿပီးယုတ္ေလ်ာ့ အားနည္းသြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေပ။

ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေသာ ေလာကသား ဘ၀မွ ျပည္သူအမ်ားစု ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ လိုလွပါသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အတိုင္းအတာ အေနျဖင့္ မဆိုထားႏွင့္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံရွိ တည္ေထာင္ႏွစ္ရွည္ ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာ နာမည္ႀကီး ေရႊဆိုင္တစ္ဆိုင္၏ ေဆာင္ပုဒ္ကိုသာ ၾကည့္ပါ။

"ဘ၀မွာ ယံုၾကည္မႈထက္ အဖိုးထိုက္တန္ေသာ အရာသည္ မရွိ"

"Nothing is more precious in life than TRUST"

(ေဆာင္းပါးရွင္ - တကၠသိုလ္ မိုး၀ါ)