Time in Rangoon 
အစိုးရသတင္းစာမွာေဖၚျပထားတဲ့ ေကအိုင္ေအတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ အလင္း၀င္လက္နက္ခ်မႈဟာလည္း အေယာက္(၁၀၀)ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒါေတြကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေကအိုင္ေအစစ္သည္ေတြအေနနဲ႔ စစ္ကိုမလို လားဘူး ဆက္မတိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ စစ္တပ္ကဆံုး႐ႈံးမႈေတြကိုေတာ့ စစ္တပ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ နီးစပ္သူေတြဆီက စံုစမ္းသိရွိခဲ့ရာက ျပင္ပမီဒီယာေတြရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြထက္ အလြန္ပဲ နည္းပါးပါတယ္။
စစ္တပ္က စစ္သားေတြရဲ႕ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိမႈေတြကို ေၾကၿငာေလ႔မရွိတဲ့အတြက္ ေကအိုင္ေအေခါင္းေ ဆာင္ ေတြအေနနဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္တုိင္း စစ္တပ္ရဲ႕ ထိခိုက္အက်အဆုံးကို ခ်ဲ႕ကာေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အက်အဆံုးကိုေဖာ္ျပရာမွာေတာ့ အမွန္တိုင္းေဖာ္ျပေလ့မရွိပါဘူး။ ေကအိုင္ေအတပ္ေတြဟာ စနစ္ တက် ဖြဲ႕စည္းထားတာ မဟုတ္ဘဲ ရြာေတြကအတင္းအဓမၼလူသစ္စု၊ သင္တန္းေပး၊ အတင္းတိုက္ခိုင္း လို႔ ေရွ႕တန္းမွာ အစိုးရတပ္နဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ေနရာမွာ ေကအိုင္ေအတပ္ေတြ ထိခိုက္က်ဆံုးအမ်ားအျပား ရွိေနၿပီး ေအာက္ေျခက အေျခအေနေတြကို ေကအိုင္ေအလူႀကီးေတြ မသိတာျဖစ္ႏိုင္သလို မသိ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေကအိုင္ေအအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲခုခံတြန္းလွန္ေနတယ္ေျပာေျပာ စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားၿပီး ေခတ္မွီ လက္နက္ေတြအသံုးျပဳေနတဲ့ စစ္တပ္ကို မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကာခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ရွိစြာ စစ္တပ္အေပၚ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လိုင္ဇာ၊ မိုင္ဂ်ာယန္နဲ႔ လိုင္စင္ပို႔စ္ ေနရာေလးေလာက္ပဲ က်န္ ပါေတာ့မယ္။ ပစ္ခက္မႈစတင္ျဖစ္ပြားၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္လံု၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴႀကီးသန္းေအာင္နဲ႔ ေက အိုင္ေအဒုခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္တို႔ ေဆြးေႏြးကတည္းက သေဘာတူညီထားတဲ့အတိုင္း လက္မွတ္ထိုးႏိုင္ ခဲ့ရင္ ေကအိုင္ေအစစ္သည္ေတြလည္း အခုလို ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေသစရာမရွိပါဘူး။
ဗမာစစ္သားေတြလည္း ေသစရာအေၾကာင္းမရွိသလိုသူတို႔ကိုမွီခိုၿပီး ေနရတဲ့သားမယား၊ ေဆြမ်ိဳးေတြလည္း ဒုကၡေရာက္စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေဒသခံျပည္သူေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့လည္း ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ ေနစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္သေဘာတူၿပီး လက္မွတ္ထိုးေတာ့မယ့္ ဆဲဆဲ မွာ ေကအိုင္ေအဘက္က မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခ်က္ေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ထပ္ ၿပီး ေတာင္းဆိုလို႔ အခုလို ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ စစ္ရဲ႕အနိဌာ႐ံုေတြကို ႀကံဳေတြ႔ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက အပစ္အခက္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲရင္ အခုေလာက္ဆို ေကအိုင္ေအ ဘက္က အၿမဲေျပာေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြလည္း အေတာ္ခရီးေရာက္ေနပါၿပီ။
အခုဆိုရင္ ေကအိုင္ေအနယ္ေျမဟာလဲ လိုင္ဇာ၊ လိုင္စင္နဲ႔ မိုင္ဂ်ာယန္ေနရာေလးေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒါလည္းကာခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သေဘာထားႀကီးေနလို႔သာ မတိုက္ေသးပဲရွိေနတာပဲျဖစ္မွာပါ။ က်န္ေနတဲ့ေနရာေလးေတြဘဲ ေကအိုင္ေအအေနနဲ႔ နယ္ေျမသစ္ရဖို႔ ပန္း၀ါဘက္ကို နယ္ခ်ဲ႕ေပမယ့္လဲ NDAK တပ္ဖြဲ႕တစ္ျဖစ္လဲ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ေတြေၾကာင့္ အထိအခိုက္အက်အဆံုးမ်ားခဲ့ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ေကအိုင္ေအရဲ႕ အခြန္ေကာက္ရာေမွာင္ခို လမ္းေၾကာင္းေတြကလည္း ပိတ္ေနေတာ့ ၀င္ေငြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေကအိုင္ေအနယ္ေျမထဲက သစ္ေတြလဲ တ႐ုတ္ကိုခိုးေရာင္ေနလိုကုန္ေနပါၿပီ။
အခုလဲ လိုင္ဇာမွာေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ေကအိုင္ေအတပ္ဖြဲ႕၀င္အားလံုးနဲ႔ မိသားစု၀င္ေတြကို ဒုကၡသည္စာရင္း သြင္းထားၿပီး ႏိုင္ငံတကာအေထာက္ အပံ့နဲ႔ အသက္ဆက္ေနရပါတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ ကခ်င္တစ္မ်ိဳး သားလံုး ဒုကၡေရာက္ေနတာကို ဘာေၾကာင့္ ေကအိုင္အို လူႀကီးေတြ ဒီတိုင္းၾကည့္ေနတာလဲ။ ေကအိုင္ေအ အေနနဲ႔ ၀မ္ေပါင္သမၼတႏိုင္ငံထူေထာင္ခ်င္တာလဲ ဆိုတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာပါပဲ။
စစ္ရဲ႕ဆိုးရြားလွတဲ့ ဒုကၡေတြကို ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္သားတို႔ကလဲ အခုဆိုရင္ ကာခ်ဳပ္ႀကီး ဆီသူတို႔ကို ပစ္မထားဖို႔၊ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြကို အကာအကြယ္ေပး ဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ စာေတြလဲ အျပင္မွာ မၾကာခဏေတြ႔ေနရပါၿပီ။ ေကအိုင္ေအတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမလိုလားရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္း အရင္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ ေကအိုင္ေအရဲ႕ ရဲေဘာ္ေတြအဆံုးအ႐ႈံးခံ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ႀကီး ထဲက တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေတြကို ခုကၡခံခိုင္းေနတာေတြက ကမၻာေပၚမွာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ၾကာရင္ မ်ိဳးတုန္းေပ်ာက္ကြယ္ ေတာ့မယ့္ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ သံ/ သတၳဳေၾကာႀကီးက လိုင္စင္ပို႔စ္အနီးမွာ ရွိတဲ့ အတြက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ရႏိုင္သမွ်အခ်ိန္ဆြဲထားၿပီး ကိုယ္က်ိဳးစီပြားအတြက္ အျမတ္ထုတ္လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်င္တဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ဆိုးကို လက္ကိုင္ထားေနတယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေအအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ့္က်ိဳးစီးပြားပဲၾကည့္ေနသ၍ အပစ္အခတ္ရပ္ စဲေရးဆိုတာ အလွမ္းေ၀းေနအံုး မွာျဖစ္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment