အစြန္းေရာက္ ေလာင္းကစားသမား

ခင္ေအာင္ေအး။ ဇူလိုုင္ ၂၄၊ ၂၀၁၂

မထူးေတာ့ဘူး ဆိုျပီး..

မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းဆြဲၾကည့္ေတာ့လဲ ေကြးေကာက္

ဝ လံုးကေလး တစ္လံုး ဝုိင္းၾကည့္ေတာ့လဲ ရြဲ႕ယိုင္

ကိုယ့္ဘဝကိုကိုယ္ ငံု႕ၾကည့္ေတာ့လဲ အဆီမေတြ႕ အသားမေတြ႕။

ဆံပင္ မညွပ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ခဏခဏ ညွပ္ရတာပဲ

ႏွဳတ္ခမ္းေမြး မရိတ္သင္ေတာ့ဘူးဆိုျပီး ခဏခဏ ရိတ္္ပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းဆိုက္တာပဲ

သူ႕အလိုလို ေပါက္တဲ့ အေမႊးအမွ်င္ေတြ အေပၚမွာေတာင္ မစိုးပိုင္မွေတာ့

ဘာကို စိုးတယ္ ပိုင္တယ္ ထင္ရအုန္းမွာတဲ့တုန္း။

ဘဝင္ျမင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္

(ထိုင္ေနက် ပလပ္စတစ္ ေခြးေျခ ဖင္ထုိင္ခံုေလးကို အားနာတယ္)

အေပၚစီးကေန တခုခု ေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္

(ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ နားလည္ေအာင္ စကားေျပာစြမ္းရည္ မရွိဘူး)

ဘဝမွာ ျပီးျပီ လို႕ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္

(မေကာင္းမွန္းသိျပီး ဆက္မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာမ်ိဳး ၃-၄ ခုေလာက္ ကိုေတာင္

မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တဲ့ ေကာင္ကမ်ား..)

ကဲ … ခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ အေလ်ာ္အစားလုပ္ရေအာင္

လူ႕ေလာက ေကာင္းက်ိဳး ဘယ္ႏွစ္ပိႆာေလာက္ ထမ္းပိုးျပီးျပီလဲ

က်ဳပ္ကိုေတာ့ ဒီကမၻာေျမၾကီးက ထမ္းထားရတာ ေလးတယ္္ဆိုျပီး

ခါခါခ်ေနတာ အႏွစ္ငါးဆယ္ ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။

က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ေလ်ာ္ရမလား

ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ျပန္ေလ်ာ္မလား။         ။

(Photo credit – http://www.bitlancer.com/ )