အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီသမိုင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အားမ်ား

နိဒါန္း

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစုံတို႔မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေဝးရာ လိုင္ဇာ အစည္းအေဝးသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ ေရးထိုးႏိုင္ရန္၊ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈ မူေဘာင္ ခ်မွတ္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဒိုင္ယာေလာ့ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ထားရွိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အထင္အရွား ျပသခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ မီးလွ်ံတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးကို ႀကီးမားသည့္ သက္ေရာက္မႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ေတာင္ပံ မျဖန္႔ႏိုင္ရွာသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ ခ်ဳိးျဖဴငွက္တို႔သည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးကို မသီႏိုင္ၾကေတာ့ပါ။

အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီသမိုင္း နိဂုံးခ်ဳပ္သည့္ ေခတ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရးသည္ မလြယ္ကူလွဟု ေခတ္အဆက္ဆက္ နားလည္ မွတ္သားခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေတြးအေခၚတို႔မွာ မျဖစ္မေန အသြင္ကူးေျပာင္းရန္ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ အေျခခံဥပေဒကိုပင္ ျပင္ဆင္ေရးအထိ လမ္းဖြင့္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာ မ်က္ေမွာက္ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းတြင္ ႏိုင္ငံေရး အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီတို႔၏ တိုးတိုက္မႈမ်ား မေတြ႕ မျမင္ၾကရေတာ့ေပ။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ ဦးသန္႔လို ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိး ထြန္းကားရာ ျမန္မာ့ေျမသည္ ယေန႔တိုင္ စစ္မီး မၿငိမ္းႏိုင္ေသးသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ ရင္နာစရာ ေကာင္းေနသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကေသာ Ideology Clash မ်ား၊ အက်ဳိးစီးပြား ထိတိုက္တိုးမႈမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး ၿပဳိကြဲေစခဲ့ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး လက္ထက္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ မ်ားတြင္ သိသာထင္ရွားသည့္ ျခားနားမႈမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူဘက္က ခ်မွတ္သည့္ အိုင္ဒီယာကို အေျခခံေသာ၊ မိမိ စိတ္ကူးစံ Ideal ကို ခ်မွတ္ တည္ေဆာက္ေသာ ႀကဳိတင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ စားပြဲဝိုင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳေသာ လစ္ဘရယ္ ပုံစံ ျဖစ္လာေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာကဲ့သို႔ နက္႐ိႈင္း က်ယ္ျပန္႔လွသည့္ ဦးေႏွာက္ မုန္တိုင္းဆင္ရာ အိုင္ဒီယာမ်ားကိုပင္ ညေနခင္း လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္းဝိုင္းတြင္ ျငင္းၾကခုံၾက အခ်ီအခ် ျဖစ္တတ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔သည္ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ အားသန္သည္ဟုဆိုက မွားမည္ မထင္။ သခင္စိုး၏ ရဲရဲနီသည့္ ကြန္ျမဴနစ္၊ သခင္သန္းထြန္း၏ စစ္မွစစ္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည့္ ဆိုရွယ္လစ္၊ ကိုကိုေမာင္ႀကီး၏ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆိုရွယ္လစ္ ဤသို႔ ဤႏွယ္ ျပင္းထန္ေသာ အစြဲမ်ားသည္လည္း ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ေနလာ ႏွင္းေပ်ာက္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါရာ ဒိုင္းအေျပာင္းအလဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအျမင္မ်ားကို အဓိကထားမႈမ်ား နိဂုံးခ်ဳပ္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီသမိုင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ ဤသို႔ေသာ ေခတ္သစ္ စနစ္သစ္တြင္မွာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ ႏိုင္လွ်င္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္သမိုင္း ႐ိုင္းရာ က်ေပလိမ့္မည္။

Clash of Ideal

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးသည္ ဒီမိုကေရစီ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ဟူေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ပန္းတိုင္ကို တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ၿပဳိင္တည္း ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး တာဝန္ယူစ အခ်ိန္တြင္ ဒီမိုကေရစီကို အရင္သြားသည့္ ဝါရွင္တန္ ပုံစံ၊ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးကို အရင္သြားသည့္ ေဘဂ်င္းပုံစံ၊ ႀကဳိက္ရာ ပုံစံေ႐ြးဟူေသာ ဒီဘိတ္သည္ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံမ်ား၏ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး ေမးခြန္း ျဖစ္ေနခဲ့ ခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးသည္ မူလကတည္းက တည္ရွိခဲ့ေသာ Clash of Ideal ကို ဒိုင္ယာေလာ့ျဖင့္ ေစ့စပ္ ညႇိႏိႈင္းခဲ့ၿပီး မတူတာခြဲလုပ္၊ တူတာတြဲလုပ္ ဟူေသာ ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးၿပီးေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ပါတီတို႔ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ပင္မေရစီးျဖစ္ေသာ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ Adjustment of Interest ကို ညႇိယူေသာ နည္းျဖင့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ရလဒ္မွာ အားလုံး သိသည့္အတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မ်က္ႏွာစာတြင္ေတာ့ ထိုမွ် မလြယ္ကူလွသလို စိန္ေခၚမႈမ်ားမွာလည္း မနည္းမေနာ ရွိေနေပသည္။

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးဟူေသာ ပန္းတိုင္မ်ား တူညီေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း နည္းလမ္းမ်ားတြင္ အခ်င္းမ်ားေနမႈ မ်ားမွာလည္း ဒီမိုကေရစီ၏ ဗီဇသေဘာဟု နားလည္ၾကရန္ လိုအပ္မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္းသည္ မည္သည့္ ပုံစံႏွင့္မွ် မ်ဥ္းတန္း သေဘာယူ၍ မရေသာေၾကာင့္ ျမန္မာပုံစံ ျမန္မာ ေမာ္ဒယ္လ္သည္ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားမ်ား အတြက္ အသစ္တစ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့သည့္ အိပ္မက္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေျပာၾကားထား ၿပီးျဖစ္ရာ အိပ္မက္အတြက္ စိတ္ကူးစံမ်ား အေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းႏိုင္ေရးသာ အေရးႀကီးမည္ ျဖစ္သည္။ သယံဇာတ က်ိန္စာဟု ႏိုင္ငံတကာပဋိပကၡ ေလ့လာသူမ်ားက တံဆိပ္ကပ္ၾကသည့္ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးေသာ နယ္ေျမ ေဒသမ်ားမွာလည္း သဘာဝသယံဇာတ အရင္းအျမစ္မ်ား အုံႏွင့္က်င္းႏွင့္ ရွိေနၾကသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ သယံဇာတ မရွိေသာေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ပန္းတိုင္သို႔ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း လွမ္းေလွ်ာက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကကုန္ေသာ ေတာင္ကိုရီးယား၊ စင္ကာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ဂ်ပန္တို႔မွာ အာရွေမာ္ဒယ္လ္ အသစ္ကိုပင္ ဖန္ဆင္းႏိုင္ ခဲ့ၾကသည္။ သယံဇာတ ႂကြယ္ဝမႈတို႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးသို႔ သက္ဆင္းၾကကုန္ေသာ ကမၻာတစ္ဝန္းမွ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း လက္နက္ကိုင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ဘုရင္ဝါဒမ်ားအၾကား ပိတ္မိကာ ဆင္းရဲတြင္း နစ္ခဲ့ၾကရသည့္ ေခတ္ၿပဳိင္ သင္ခန္းစာမ်ား မႈိလို ေပါက္ေအာင္ ရွိေနၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ တရားမွ်တမႈတို႔ ထူေထာင္တည္ ေဆာက္ေနၾကေသာ လက္ရွိကာလသည္ သင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ခန္းစာမ်ား ဟူ၍ ပီပီျပင္ျပင္ သိျမင နားလည္လာၾကရန္ အေရးႀကီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ကမၻာမေက် သီခ်င္းျဖင့္ နိဒါန္းဖြင့္ျခင္း

ကိုလိုနီလက္ေအာက္မွ ႐ုန္းထ လြတ္ေျမာက္ၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္သည့္ေျမ ျဖစ္ရန္ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဝါဒျဖဴ ျခင္း၊ ဝါဒနီျခင္းတို႔ျဖင့္ Clash of Ideal ေထာင္ေခ်ာက္သို႔ က်ေရာက္ ခဲ့ရေပသည္။ အားပါလွသည္၊ မာန္ပါလွသည္၊ ဇာတိမာန္ ထက္သန္ေစသည္ဟု မိမိတို႔ အားလုံး ခံယူခဲ့ၾကေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းပါ၊ ကမၻာမေက်ဟူေသာ နိဒါန္းသည္ပင္လွ်င္ ဥဒါန္းမေက်ေစေသာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ဖန္တီးေလခဲ့ေရာ့သလား စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားကိုပဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ေအာက္တန္း ေနာက္တန္းက်ေနေသာ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို အမွန္အတိုင္း သိျမင္ၾကရန္ လိုအပ္သည္။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးသံမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနၿပီဟု ျမင္ေယာင္ၾကည့္လွ်င္ စစ္မီးလွ်ံတို႔ ဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ နယ္စပ္ေဒသမ်ား အေစာဆုံး ႏိုးထလာသည့္ စီးပြားေရးဇုန္ႀကီးမ်ား ျဖစ္လာေပ လိမ့္မည္။

စိတ္ကူးစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကကုန္ေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနႏွင့္လည္း Reality Analysis ႏွင့္ Future Analysis ကို ေကာင္းစြာအသုံးခ်၍ သန္း ၆၀ အႏိုင္ရရွိေရးကို ေရွး႐ႈၾကရန္ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ ပြင့္လင္းလာေသာ ယေန႔ေခတ္တြင္ သမိုင္း၏ လိုအပ္ခ်က္၊ သမိုင္း၏ လမ္းညႊန္မႈ စသည္တို႔ မရွိသင့္ေတာ့ပါ။ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ေန႔လား ညလား မသိ ေရေရရာရာ မရွိႏိုင္ေသာ သန္း ၆၀ ၏ အိမ္နိမ့္စံဘဝမ်ား ကြၽတ္တမ္း ဝင္ၾကဦးမည္ မဟုတ္ပါ။ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးအတြက္ လက္ရွိ ေရာက္ရွိေနၾကေသာ ဆုံမွတ္ျဖစ္သည့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးသည္ သမိုင္းအဆက္ဆက္ မႀကံဳဖူးေသာ အခြင့္အလမ္းႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳၾကေစလိုသည္။ ဖက္ဒရယ္ကို ေခါင္းခါျခင္းမ်ား၊ ဒီမိုကေရစီအသံ နားပိတ္ထားျခင္းမ်ား လားလားမွ် မရွိေတာ့သည့္ ယခုေရာက္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေရး ေျမညီကြင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တံခါးေခါက္သံမ်ားပင္ ျဖစ္ေနသည္။

ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အားမ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးသည္ ႏိုင္ငံေရး ပြတ္တိုက္မႈမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ သေဘာသဘာဝဟု ခံယူထားၿပီး ပြတ္တိုက္မႈမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဒိုင္ယာေလာ့ျဖင့္ ေျဖရွင္းသြားသင့္သည္ဟု ယူဆထားသူ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၁ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ အသစ္ျဖစ္ထြန္းခဲ့ေသာ မတူတာခြဲလုပ္ တူတာတြဲလုပ္သည့္ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသည္ ၂၀၁၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ခြဲလုပ္ေနၾကေသာ မတူသည္မ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဒိုင္ယာေလာ့ျဖင့္ ေျဖရွင္း အေျဖရွာေသာ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္သို႔ ဆက္လက္ ဆြဲတင္ေနၾကသည္မွာလည္း အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္စရာ မ်ားစြာ ေကာင္းေနေပသည္။

အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး မရွိသမွ် ကာလပတ္လုံး ဟိုလူ႔ေအာက္က်ဳိ႕ရ ဒီလူ႔ေအာက္က်ဳိးရ ျဖစ္ေနဦးမည္ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စကားသည္ ယေန႔ အခ်ိန္အထိ မွန္ကန္ေနဆဲ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္းက တည္ရွိခဲ့ၾကကုန္ေသာ ကြဲရာဇဝင္ႏွင့္ ခ်သမိုင္းမ်ားကို ယေန႔ေခတ္တိုင္ ဆက္လက္ သယ္ေဆာင္ေနၾက ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကေသာ ဂိုဏ္းဂဏ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အကြဲအၿပဲ အစဥ္အလာမ်ားကို ဆင္ျခင္ဉာဏ္ျဖင့္ ပယ္ရွားႏိုင္ကာမွ တန္ကာက်ပါမည္။

ဆိုဗီယက္အုပ္စုႏွင့္ အေမရိကန္အုပ္စုတို႔ ကမၻာ့ေျမပုံမ်ား ကိုင္၍ အားၿပဳိင္ခဲ့ၾကေသာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ ဇာတ္ရွိန္ အျမင့္မားဆုံး အခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရေသာ ပန္းတေနာ္သား ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးသန္႔ကို သီဟိုဠ္ (သီရိလကၤာ) သံအမတ္ႀကီးက ဤသို႔ ညႊန္းဆိုခဲ့သည္။ အတၱတံခြန္ထူျခင္း၊ ရန္လိုျခင္းႏွင့္ လက္သီး လက္ေမာင္းတန္းလ်က္ အာေပါင္အာရင္း သန္ျခင္းတို႔ကို ခြန္အားဟု ယူဆၾကေသာ ဤေခတ္ႀကီးတြင္ ဦးသန္႔၌ရွိေသာ ခြန္အားမွာ တသီးတသန္႔ ျခားနားေန၏။ ဦးသန္႔၏ ခြန္အားမွာ တည္ၿငိမ္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အား ျဖစ္သည္။၊ ကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားႏိုင္ေသာ မီးေတာက္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဦးသန္႔သည္ တည္ၿငိမ္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အားတို႔ျဖင့္ ေျဖရွင္း ေအာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။

ဦးသန္႔ကို ေမြးဖြားခဲ့ေသာ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးသည့္ ျမန္မာ့ေျမတြင္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသား တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လတ္တေလာ လိုအပ္ေနသည္မွာ စစ္ကို ခုံမင္ေသာ၊ စစ္ဘုရင္ အလံေတာ္မ်ား မဟုတ္ရဘဲ တည္ၿငိမ္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အားမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလုံးအေနႏွင့္ သန္း ၆၀ အႏိုင္ရရွိေရးအတြက္ တည္ၿငိမ္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာမွ စီးဆင္းလာေသာ ခြန္အားမ်ား ေပးသနားရန္သာ ေမွ်ာ္လင့္မိေပသည္။

မွဴးေဇာ္