အဇၥ်တၱဒိုင္ယာယီ

ထမင္းေျခာက္နဲ႔ထန္းလ်က္ လဲ၊ ထန္းလ်က္ ၂ ပိႆာ

ထမင္းေျခာက္ ရြာအေနာက္ပုိင္းက မိဖား ေရာင္း- ၀တၳဳ ၁၀၀ က်ပ္

ေက်ာင္းၿခံစည္းရုိးမွ မန္က်ီးသီးေရာင္း - ၀တၳဳေငြ ၂၀၀ က်ပ္

ေနာက္ထပ္ ေရာင္းဘို႔ ထမင္းေျခာက္လက္က်န္ တစ္တင္းခြဲ၀င္အိတ္နဲ႔ ၂ အိတ္

(ကပၸိယႀကီး ဦးညဳိႀကီး၏ ဒုိင္ယာယီ)

ဘယာေၾကာ္ငါးခုဘိုး- ေတာင္ပုိင္း ေဒၚေခြး

ၾကက္သြန္ေပါင္းေၾကာ္- ဆယ္ခု အေနာက္ပုိင္းက ေဒၚႀကီးမတင္ပု

ကုိသာအုိးကုိ ဗူးသီးငါးလုံးဘုိးေပးရမယ္

ႀကီးေဒၚမတင္ေအးကို ဆီတစ္ပိႆာဘုိးေပးရမယ္

(အေၾကာ္သည္မ မပု ဒုိင္ယာယီ)

ေမာင္ကံသာ၏ ႏြားခုိးမႈ- 10. 09. 2008

ဦးလွထြန္းႏွင့္ ဦးညီပုတုိ႔၏ ကုမၸဏီျပႆနာ - 18. 10. 2008

ေမာင္ႏုိင္မုိးႏွင့္မခင္ႏြယ္ မဂၤလာပြဲ- 20. 11. 2008

ကုိဖုိးကြန္း ၿခံေျမေရာင္း၀ယ္မႈျပႆနာ- 01. 01. 2009

(ေရွ႔ေနႀကီး ဦးသာျမတ္၏ဒုိင္ယာယီ)

ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္သည့္ေန႔- ငါးဘာသာဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ 10. 07. 2008

ေဆးတကၠသုိလ္၀င္ခြင့္ရခဲ့- 10. 12. 2008

ေဆးတကၠသုိလက္ စတင္တက္ေရာက္ခဲ့- 01. 06. 2009

(ေဆးေက်ာင္းသူ မေအးျမတ္စႏၵာ၏ ဒုိင္ယာယီ)

ဒုိင္ယာယီဆုိတာ မွတ္တမ္း၊ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ ထူးေထြမႈေလးေတြထဲက ထူးျခားမႈေလးေတြ၊ အလုပ္မွာ ေမ့ သြားမွာစုိးရိမ္ၿပီး ေရးမွတ္ထားၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြေပါ့။ အဆုိးေတြ ပါတတ္သလုိ အမ်ား အားျဖင့္ကေတာ့ အေကာင္းေလးေတြခ်ည္း ေရးမွတ္တတ္ၾကပါတယ္၊ သူခုိးတစ္ေယာက္ရဲ့ဒုိင္ယာယီ ထဲမွာေတာ့ သူခုိးလုိ႔ရတဲ့ပစၥည္းေတြ ေရးမွတ္ေကာင္းမွတ္ပါမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔အိမ္က ဘယ္ေလာက္ ဘယ္မွ်ဆုိတာကိုေတာ့ မွတ္သားေလ့မရွိပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ဆုိ အဲဒီလိုမွတ္ခဲ့ရင္ အဲဒီဒုိင္ယာယီဟာ တစ္ေန႔သူ႔ကိုဒုကၡေပးတတ္လုိ႔ပါ၊ လူသတ္သမား တစ္ေယာက္ဟာလည္း သူ႔ေရး မွတ္တမ္းဒုိင္ယာယီထဲမွာ သူသတ္ခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ့နာမည္စာရင္းကို မွတ္သားေလ့မရွိပါဘူး၊ ခုနေျပာသလုိပါပဲ သူ႔ရဲ့ဒိုင္ယာယီက သူ႔လည္ပင္းကို သူကိုယ္တုိင္ ႀကဳိးစားကြင္းစြပ္မွာစုိးလုိ႔ပါ၊ ေလာက ဒုိင္ယာယီ၊ ဒီဒုိင္ယာယီကုိ ဗဟိဒၶ- ခႏၶာကိုယ္ အျပင္ပက ဒုိင္ယာယီလုိ႔ ေခၚပါတယ္။

အဲဒီဗဟိဒၶဒုိင္ယာယီဆုိတာကေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိ ေရြးၿပီး ေတာ့ ေရးလုိ႔ရပါတယ္၊ ကိုယ္မလုိတာေတြ မေရးဘဲထားလုိ႔လည္း ရပါတယ္၊ အေကာင္းေလးေတြကိုပဲ ေရြးႏႈတ္ၿပီး ေရးတတ္ၾကတာကေတာ့ ထုံးစံပါပဲ။ အဲဒီဒုိင္ယာယီေရးဘို႔က အနည္းဆုံးစာကိုေရးတတ္ ဖတ္တတ္ျဖစ္ရပါမယ္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္၊ ေဘာ့ပင္တစ္ေခ်ာင္း (ဒါမွမဟုတ္) ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းလုိပါမယ္၊ ပညာတတ္အသုိင္း၀ုိင္းေတြကေတာ့ ဒုိင္ယာယီစာအုပ္ဆုိၿပီး သီးသန္႔ထားၾကပါတယ္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းက ကပၸိယႀကီးတုိ႔လိုလူမ်ဳိးကေတာ့ ေက်ာင္းမွာရွိေနတဲ့ သူေနတဲ့ ဇရပ္နံရံဟာ သူ႔အတြက္ ဒိုင္ယာယီပါပဲ၊ မီးေသြးခဲတစ္ခဲ (ဒါမွမဟုတ္) ေျမျဖဴခဲအတုိတစ္ေခ်ာင္းရွိရင္ သူ႔အတြက္ သူ႔ဒုိင္ယာယီ ေရးသားျခင္းကိစၥၿပီးပါတယ္၊ အေၾကာ္သည္မ မပုတုိ႔လုိမ်ဳိးက်ေတာ့လည္း ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ဆုိ သူ႔အတြက္ ဒုိင္ယာယီေရးဘုိ႔ျပည့္စုံပါၿပီ။ ဒါေတြက ဗဟိဒၶဒိုင္ယာယီေတြေပါ့။

ဗဟိဒၶဒိုင္ယာယီကိုေရးၾကသလုိ မျဖစ္မေနေရးသင့္တာကေတာ့ အဇၥ်တၱဒုိင္ယာယီပါပဲ၊ ကိုယ္တြင္း ဒုိင္ယာယီေပါ့၊ ႏွလုံးသားထဲမွာ ေရးရတဲ့ ကိုယ္တြင္းဒိုင္ယာယီပါ၊ အဲဒါက ေဟာဒီပစၥဳပၸန္ ေလာက တစ္ဘ၀စာတြင္မဟုတ္ပါဘူး၊ သံသရာအတြက္ပါ အေရးပါမွာမို႔ပါ၊ ေရးသင့္ပါတယ္၊ ေရးဘို႔ အလြန္ပဲ လုိအပ္ပါတယ္၊ ဗဟိဒၶဒုိင္ယာယီမွာကေတာ့ ကိုယ္ေရးလုိရာေတြ ေရြးေရးလုိ႔အဆင္ေျပ ေပမယ့္ အဇၥ်တၱဒုိင္ယာယီမွာကေတာ့ ကိုယ္အေၾကာင္း ကုိယ္လုပ္တဲ့အေၾကာင္း မခၽြင္းမခ်န္ အားလုံးေရးသားဘို႔ေရးသားဘို႔လုိပါတယ္၊ ဗဟိဒၶဒုိင္ယာယီက လိမ္လုိ႔ရ ညာလုိ႔ရပါတယ္၊ အဇၥ်တၱဒုိင္ယာယီမွာကေတာ့ လိမ္လုိ႔ညာလုိ႔ မရပါဘူး၊ အဲဒီလုိလုပ္ရင္လည္း အနည္းဆုံး ကုိယ္လုပ္တာကို ကုိယ္ကိုယ္တုိင္က သိေနပါတယ္၊ လိမ္လည္း ကိုယ္ခံ၊ မလိမ္လည္း ကိုယ္အတြက္ ခ်ည္းပါပဲ၊ ဘယ္လုိေရးၾကမလဲ၊ ဒီလုိေလးေရးရပါမယ္။

၁။ ႏွလုံးသားဆုိတဲ့ စာမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ (ႏွလုံးသားစာအုပ္)

၂။ စိတ္ဆုိတဲ့ ကေလာင္တံေလးနဲ႔

၃။ ညအိပ္ရာ၀င္ခ်န္

၄။ နဖူးေပၚလက္တင္

၅။ စဥ္းစားခန္း၀င္ၿပီး

၆။ ငါဒီေန႔ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြေျပာခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြေတြးခဲ့သလဲ