“၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕သို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ”

 (ေမာင္စက္မႈ)

(ေစ့စပ္ေသျခာသည့္ အေတြးႏွင့္ အေရး)

ကိုမင္း ကိုႏုိင္ ဆီကို ခင္မင္မႈ အရင္းခံၿပီး စာေရး လုိက္ ပါတယ္။ ကို မင္းကိုႏုိင္တို ႔ဆီကို စာေရး မယ္လို႔ ႀကံရြယ္ေန ခဲ့တာ အခုမွပဲ အထေျမာက္ ပါေတာ့ တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ နာမည္ကိုေတာ့ မေျပာ ခ်င္ေတာ့ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုမင္းကုိႏုိင္ တို႔လိုပဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သား တစ္ဦး ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျပာ စရာေလးေတြ၊ ေမးစရာေလးေတြ ရိွေနလို႔ ေျပာပါရေစ၊ ေမးပါရေစ ဆိုၿပီး ကိုမင္းကိုႏုိင္ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။

ဦးဆုံးအေနနဲ႔ ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔တေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တာကို ၀မ္းေျမာက္ပါ တယ္လို႔ ေျပာပါ ရေစ။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံ အတြက္ က်ရာေန ရာကေန တတ္ႏုိင္ သေရြ႕ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြ အင္တုိက္ အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ၊ စာအုပ္ စာတမ္းေတြ ေရးသားေနတာ၊ ၿပီးေတာ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ လိုက္လံေဟာေျပာေနတာ အဲဒီလိုေတြကို ေတြ႕ရေတာ့၊ ၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။

အဲဒီလို ကိုမင္း ကိုႏုိင္တို႔ တစ္္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြန႔ဲအတူ “၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕”ဆိုတဲ့ နာမည္ ဟာလည္း ႏုိင္ငံမွာ ထင္ရွား၊ ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။ လူအမ်ားရဲ႕ အာရုံစိုက္မႈကိုလည္း ရရိွလာ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မတင္မက်၊ ဒိြဟျဖစ္ၿပီး စိတ္ထဲ ကေန ေမးခြန္းေတြ ေမး ခ်င္စိတ္၊ သိခ်င္ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကိုမင္း ကိုႏုိင္တို႔ “၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕”ကို ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးခ်င္ ပါတယ္။ ဒီလို ေမးျမန္း တာဟာ မနာလို ၀န္တိုလို႔၊ ပ်က္စီးေစခ်င္လို႔၊ မုန္းၿပီး ၾကည့္မရလို႔ အဲဒီလို မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေစ ခ်င္လို႔ မဟုတ္ ပါဘူး။ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၊ ညီငယ္တစ္ေယာက္က သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးတာလို႔ ယုံၾကည္ေပးပါ။
- ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ဆိုတာကို ဘယ္တုန္းက စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့တာလဲ။
- အဲဒီအဖြဲ႕ဟာ ဘယ္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳသလဲ။
- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေက်ာင္းသားအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳတာလား။
- ေက်ာင္းသားဆိုရင္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲ ေျပာတာလား။
- တကၠသိုလ္ေတြက ဘယ္တကၠသိုလ္ေတြပါလဲ။
- ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္တစ္ခုထဲကို ေျပာတာလား။
- ေဆးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ စတာေတြေရာ ပါေသးသလား။
- မႏၱေလးနဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ရိွတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြေရာ မပါဘူးလား။
- ေက်ာင္းသားဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သုံးစြဲထားေတာ့ စတိတ္ေက်ာင္းသားေတြ ပါေသးသလား။
- စတိတ္ေက်ာင္းသားဆိုရင္လည္း မူလတန္းေက်ာင္းသားေတြအထိ ပါသလား။

“၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား”ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္က အလြန္တရာ က်ယ္၀န္းလြန္း လွပါတယ္။ အဲဒီက်ယ္၀န္းတဲ့ အေခၚအေ၀ၚကို ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔က အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ယူသုံး ထားေတာ့ လူအမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ထင္မိၾကမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပညာသင္ယူေနဆဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၊ စတိတ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ပိုၿပီးေတာ့ ယုံထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္မိၾကမွာပါ။ သူတို႔လည္းပဲ ေမးခြန္းေတြ ေမးခ်င္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
- ဒီအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းလုိက္တာ ငါတုိ႔လည္း မသိလိုက္ရပါလား။
- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းကတည္းက ဖြဲ႕ထားတာလား။ အခုမွ ဖြဲ႕လုိက္တာလား။
- ငါတို႔ေရာ ပါလို႔ရေသးလား။
- ငါတို႔လည္း ဒီနာမည္ကို ယူသုံးလို႔ ရသလား ... စသျဖင့္ ေပါ့ေလ။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ကာလေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္မွာ ရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔အတူ ကိုမင္းကိုႏုိင္၊ ကိုမိုး သီးဇြန္၊ ကို၀င္းမိုးတို႔စၿပီး ထင္ရွားလာၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠ သိုလ္ ရဲ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ စတာတြမွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ ပါ၀င္ခဲ့ တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့ရပါတယ္။

စစ္အစိုးရ လက္ထက္ မွာေတာ့ အဲဒီ အဖြဲ႕ေတြ အားလုံး ပ်က္စီး သြားခဲ့ ပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏုိင္ တို႔လည္း အက်ဥ္းေထာင္ ထဲကို ေရာက္ သြားခဲ့တယ္ ထင္ ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မရွင္းလင္းတာ တစ္ခ်က္ ရိွပါေသး တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အသက္နဲ ႔အတန္းပါပဲ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ရဲ႕ အသက္(၅၀)ျပည့္ ေမြးေန႔ပြဲ ျပဳလုပ္သြားတယ္လို႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ဖြားေပါ့။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက အသက္(၂၆)ႏွစ္ ရိွေနရ မွာေပါ့။

ကိုမိုး သီးဇြန္ရဲ႕ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ထဲမွာ သူဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဖြားျမင္ၿပီး၊ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္ ဘဲြ႕ရခဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ တယ္လို႔ ဖတ္လုိက္ ရပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ သူက တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့သူ၊ ဘြဲ႕ရသြားၿပီး တဲ့သူ အဲလို မ်ဳိး လူေတြကို ေက်ာင္းသားလို႔ ေခၚလို႔ မရပါဘူး။ ေက်ာင္းသားမဟုတ္တဲ့သူကို လည္း ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။

ကိုမင္းကိုႏုိင္ေရးတဲ့ “ေနာက္ၾကည့္မွန္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္ရဲ႕ အတၳဳပတၱိကို ရွာၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ပါဘူး။ တျခား ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွာၾကည့္ရမလဲလို႔လဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျဖၾကားေပးေစလို ပါတယ္။
- ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ကိုမင္းကိုႏုိင္က ကိုမိုးသီးဇြန္လို ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ ဘြဲ႕ရထားၿပီးတဲ့ သူလား။
- တကၠသိုလ္မွာ တက္ေနဆဲဆိုရင္လည္း ဘယ္တကၠသိုလ္ပါလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ၊ ဘယ္ေမဂ်ာမွာလဲ။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ဖြားပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အသက္(၂၂)ႏွစ္ ရိွေနပါၿပီ။ ဆယ္တန္းတုန္းက တစ္ခါ စာေမးပြဲ က်ဖူးပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းႀကီးကာလမွာ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ပဥၥမႏွစ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီတုန္းက ႀကိဳ႕ကုန္းစက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံး အေရးအခင္းမွာ ေသနတ္ထိမွန္ၿပီး ေသခဲ့ရတဲ့ “စိုးႏုိင္”နဲ႔ တစ္တန္းထဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “စိုးႏုိင္”ဟာ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီး ခြဲစိတ္လူနာေဆာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေပၚမွာ တင္ ေသခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ စာေမးပြဲ တစ္ႏွစ္က်ဖူးၿပီး အသက္(၂၂)ႏွစ္ရိွေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ပဥၥမႏွစ္ကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္(၂၆)ႏွစ္ ရိွေနတဲ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္က ရန္ကုန္၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီမွာက စတုတၳအထိပဲရိွတာ မဟုတ္လား။ ဂုဏ္ထူးတန္းတို႔၊ မာစတာတန္းတို႔ ရိွေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက နည္းလွပါေသးတယ္။
ဒါကေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေတြးၾကည့္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြး ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ နီးစပ္တဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ ကိုမင္း ကိုႏုိင္ဟာ ၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတာ့ ဟုတ္မွာပါတဲ့။ စာေမးပြဲ ေတြ က်ေနလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့ဆိုၿပီး ထင္ေၾကးနဲ႔ ေျပာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေတာ့ စာေမးပြဲ ခဏ ခဏ က်ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့ လို႔လည္း ဆက္ေျပာ ၾကေသးတယ္။ အေျဖကို အတိအက် မသိရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မခ်င့္ မရဲ ျဖစ္ရပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတုိင္မီွအထိ ေက်ာင္းသားေတြထဲ က ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိရ သေလာက္ မရိွပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက “မဆလ”အစိုးရက ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ကို အျပင္း အထန္ ႏွိပ္ကြပ္ ထားတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ မရိွေသးပါဘူး။

အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဦးေဆာင္မယ့္သူ၊ ေနာင္ တစ္ေခတ္မွာ ႏုိင္င့ံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ့္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရး ရာဇ၀င္၊ အတၳဳပတၱိေတြကို အမ်ားျပည္သူကသိဖုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ အခုလို ေက်ာင္းသား တကၠ သိုလ္ေက်ာင္း သားလို႔ဆိုၿပီး ေရာႀကိတ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါမွလည္း အမ်ားက စိတ္ရွင္းရွင္းေလး နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ေရြး ခ်ယ္ႏုိင္မွာေပါ့။ သူ႔ေနာက္ကိုလည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ လုိက္ႏုိင္မွာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္သူေတြရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး စတာေတြ ကိုလည္း ထည့္ၿပီး စဥ္းစား ရမယ္ မဟုတ္လား။ ဥပမာေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏု၊ ဦးသန္႔၊ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ စတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ စာေမးပြဲက်ဖူးတယ္လို႔ ၾကားဖူးၾကလို႔လား။ စာညံ့တယ္လို႔ မ်ား သိၾကလို ႔လား။

ေျပာစရာ ေနာက္တစ္ခ်က္ ရိွေနပါေသးတယ္။ “ငါတို႔က ေထာင္က်ခံၿပီး အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံ ထားရ တာ”ဆိုၿပီး ေနရာယူခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ေနရာတကာ ၀င္ပါခ်င္ တဲ့သူေတြ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ကလည္း “ေထာင္ထြက္လက္မွတ္ကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ ၾကနဲ႔”လို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ ေထာင္က်ခံရတာ၊ အမ်ားေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေပးရလို႔ အနစ္နာခံ ရတာ၊ အဲဒီသူေတြ ကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္လု႔ိလည္း ေလးစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး မလုပ္ႏုိင္တာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးက လူနည္းစုသာ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္ အခ်င္း တစ္ခုပါပဲ။
အဲဒီလို တုိင္းျပည္ အတြက္၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခဲ့၊ အနစ္နာခံခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ ျမန္မာ့ သမုိင္းမွာ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔၊ အနစ္နာခံရုံမွ်ေလာက္နဲ႔ ႏုိင္ငံကို ဦးေဆာင္ႏုိင္မယ့္သူရဲ႕ အရည္အခ်င္း မဟုတ္ေသး ပါဘူး။ အျခား ဥာဏ္ရည္ျမင့္မားမႈ၊ ပါးရည္နပ္ရည္ရိွမႈ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မႈ၊ အေမွ်ာ္ အျမင္ရိွမႈ၊ ကမၻာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္မႈ စသလို အရည္အခ်င္းမ်ား လိုအပ္ပါေသးတယ္။

ဥပမာေဆာင္ယူျပရရင္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကာလေတြတုန္း က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြ၊ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ၾကတာ အားလုံးအသိပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရက အဲဒီသူေတြကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ပါတယ္။ တားဆီးႏွိပ္ကြပ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ ငံေရး သမားေတြဆိုရင္ ေထာင္ ခဏ ခဏ က်ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ လို ႏုိင္ငံေရး သမားေတြ ထဲမွာ ေထာင္က်တဲ့အႀကိမ္ အမ်ားဆုံးကို ခံခဲ့ရတဲ့သူက “သခင္ဗစိန္”လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရး သမား ေတြထဲမွာ ေထာင္တစ္ခါမွ မက်ဘူးတဲ့ သူလည္း ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒီသူကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဟိုတစ္ေလာက ေရဒီယိုကေန မွတ္သားစရာ အဆိုအမိန္႔ေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

“ေ၀ဖန္ပါ၊ ေ၀ဖန္ပါ ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကေပမယ့္ အဆိုးကို ေ၀ဖန္ေတာ့ သေဘာမက်ခ်င္ၾကဘူး။ တကယ္ တမ္း သူတို႔ လိုခ်င္ေနတာက ခ်ီးက်ဴးမႈကို လိုခ်င္တာပဲ ျဖစ္တယ္”တဲ့။

သိပ္ကိုေကာင္းၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္သင့္တဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔ အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ အဆိုးေတြ ေ၀ဖန္မိသလို ျဖစ္သြားပါၿပီ။ စိတ္ေတာ့ မဆိုးလိုက္ၾကပါနဲ႔။ ၈၈ မ်ဳိး ဆက္ ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္း အႀကံေပး၊ ေ၀ဖန္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူေပးပါ။
ကိုမင္းကိုႏုိင္တို႔ တစ္ေတြ ဒီထက္ပိုၿပီး ႏိုင္ငံအက်ဳိး၊ လူအမ်ားရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြ ကို ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပး လိုက္ပါတယ္။

စာေရးဆရာ စိန္အိုးစည္ ေျပာေနၾက စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔ ဒီစာကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။
“လြန္တာရိွရင္ ၀ႏၵာမိပါ။”

Credit to : Aung Kyaw Min