ေတာင္ပိုင္းမွာ ေသဆံုးခဲ႔ရတဲ႕ ABSDF ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ ေ႒းႏိုင္ မိသားစုရဲ႕…(၃)

From : ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)

အပိုင္း(၄)

က်ေနာ္ မိုးသီးဇြန္ကို ယံုၾကည္ မိခဲ႕တယ္ ။

 

အဲဒါဟာ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ တသက္လံုး မိကိုယ္ကို ေနာင္တ ရေစမဲ့ ယံုၾကည္မႈ အမွား ေတြကို အခ်ိန္ ၾကာလာ တာနဲ႔ အမွ် သိလာ ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ခံစား ရတဲ့ ေနာင္တ ဆိုတဲ့ အေတြး မ်ိဳးကို မိုးသီး ဇြန္ကို ယံုၾကည္ခဲ့ သူေတြ ခံစား ရမယ္ ဆိုတာ နားလည္ ပါတယ္ ။

 ဒီေနရာမွ က်ေနာ္ တခုေလာက္ ျဖတ္ၿပီး ေျပာခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ညီအကို ေတာခို ခဲ့ၾကတာက ျမန္ မာျပည္ ဒီမို ကေရစီ ေရးအတြက္ ခဏ ေရွာင္ေနခဲ့ ၾကတာပါ။ ခဏေရွာင္ ေနၿပီးရင္ အိမ္ျပန္မယ္ ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႔ ရည္ရြယ္ ခ်က္ရွိခဲ့ ၾကတယ္။

မွတ္မွတ္ ရရ ရန္ကုန္မွာ အာဏာ သိမ္းျပီး ေနာက္တေန႔ ေန႔လည္ ေလာက္မွာ   လိႈင္ျမိဳ႕နယ္ လမ္းမၾကီး တ ေလွ်ာက္ လူေသ အေလာင္း ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး တကၠသိုလ္ ရိပ္သာ လမ္းကို ဆင္ေရတြင္း ေနာက္ဖက္က ပတ္ျပီး သြားလိုက္ ၾကတယ္ ။

အေမစုကို ျခံဝနားမွာ ေတြ႔လိုက္ ရတယ္ ။ အေမစုက ျမိဳ႕ထဲက အေျခ အေနေတြ ေမးေတာ့ ေျပာျပ လိုက္ တယ္ ။ အေျခ အေန မေကာင္းရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရွာင္မယ္လို ့ အသိ ေပးလိုက္တယ္ ။

အေမစုက ဘန္ေကာက္ အထိ ေရာက္ေအာင္ သြားပါ ။ ကိုမ်ိဳးသိမ္း ကိုေတြ႕ ေအာင္ရွာျပီး အကူ အညီ ေတာင္းပါ လို႔မွာ လိုက္တယ္။ အျပန္ လမ္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ စုေနတဲ့ ၁၃ ရပ္ကြက္ ထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ကို တစ္ခ်က္ ဝင္လိုက္ေတာ့ နယ္စပ္ကို သြားဖို ့ အမာခံ ေက်ာင္းသားေတြ ျပင္ဆင္ျပီးျပီ။ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြ လိုက္ဖမ္း ေနၾကျပီလို႔ ေျပာၾကတယ္ ။အဲဒါနဲ႔ အိမ္နား ဝန္းက်င္ အေျခ အေနကို ၾကည့္ျပီး အိမ္ထဲ ဝင္ျပီး အဝတ္ အစား အပိုယူ လိုက္တယ္ ။ အေမ့ကို ေရွာင္ေနမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ အေမ ခဏ ဘဲလို ့ေျပာ လိုက္တယ္ ။

က်ေနာ္ ထင္ထား တာက ၃ လ ေလာက္ဘဲ ၾကာမယ္ ထင္ထားတာ ။ တကယ္ေတာ့ ၃ လေလာက္ ဆိုတာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာတာေတာင္ အိမ္ မျပန္ႏိူင္ ေသးတဲ့ ဘဝ ေရာက္သြားတယ္။

အေမက သားၾကီး တေယာက္ထဲ မသြားနဲ႔ သားငယ္ကို အေဖၚေခၚ သြားဆိုျပီး အိပ္ယာထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေန တဲ့ ေဌးႏိုင္ ကို သြားႏိူး လိုက္တယ္ ။

အဲဒီေန႔က အိပ္ရာ ထဲကေန ႏိုးထ လာတဲ့ ေဌးႏိုင္က ကိုၾကီးက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ဘူး ။ အႏၱ ရာယ္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ သြားႏွင့္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မယ္ ဆိုျပီး အဝတ္ တထည္ ကိုယ္တခုနဲ ့ လိုက္လာခဲ႕ ရွာတယ္။

က်ေနာ္တုိ႕ ပဲဲခူး အထိကေတာ့ တစုတည္း သြားၾကတာေပါ့ ။ ပဲခူးကေန ဖားအံကို တက္ၾကတဲ့ အခါ ၾကေတာ့ ကား၂ စီး ကြဲသြားတယ္ ။စံုရပ္က ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ တို ့နဲ ့ ခ်ိန္းထားတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေတာ္ ဘုန္းၿကီးေက်ာင္း ေပါ့ ။ က်ေနာ္နဲ ့ ေဌးႏိုင္တို ့က တအုပ္စု ။ ျငိမ္းခ်မ္း တို ့က တအုပ္စု ကြဲသြား ၾကတယ္ ။

ဖားအံက အထြက္ စစ္ေဆးေရး ဂိတ္အဝင္မွာ ကားသမားက ရပ္ျပီး ေတာလမ္းနဲ ့လမ္းေလွ်ာက္ဖို ့ေျပာ တယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ ရင္စို႔ ေတာင္ေတြ တက္ၾက ရတာေပါ့။ ျမင္ျမင့္စန္းဆို ေမာပန္း လြန္းလို႔ သတိပါ လစ္ တယ္ ။ ကိုေဌးႏိုင္က အားကစား သမားဆိုေတာ့ ထမ္းရတာေပါ့ ။

ေတာင္တက္ ထားၾက ေရွ႕မွာ အဆင္း ရွိတယ္ ဆိုျပီး တက္လိုက္ ရတာ ၂ ရက္ေလာက္ ၾကာသြား တာလဲ ရွိ တယ္။ ရြာေတြက က်ိဳးဖိုးေလး ေတြဆိုျပီး ( ေက်ာင္းသား) က်ေနာ္တုိ႕ကို ထမင္းေကၽြးတယ္ ။ ခရီး တေလွ်ာက္ လံုး ကိုေဌးႏိုင္က စိတ္ဓါတ္ ခြန္အား ေပးျပီး ဦးေဆာင္ ခဲ့တာပါ။

KNU နယ္ေျမထဲ ဝင္ေတာ့ ေဒါက္တာ စင္သီယာတို ့အုပ္စုနဲ ့ေတြ ့ျပီး မၾကာခင္ ဗိုလ္ေ၈်ာ္နီတို ့လာၾကိဳ တယ္္ ။

တပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ KNU စခန္းက ဝမ္ခကို စေရာက္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ KNU က ဗိုလ္လွေဝက ေက်ာင္းသားေတြ စုစည္း ေပးထားတဲ့ သီေဘာပိုး စခန္းကို ပို႔ေပး လိုက္တယ္ ။

သီေဘာပိုး ဆိုတာ ထိုင္းႏိုင္ငံ နယ္စပ္ ရြာၾကီးတခုပါ ။ ေမွာင္ခို ကုန္သည္ေတြ ေခတၱ တည္းခိုရာ အရပ္ ျဖစ္ တယ္။ အိမ္ငယ္ ေလးေတြမွာ ျပည္တြင္းက လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ အုပ္စုလိုက္ ျပြတ္ျပီး ေနၾကရတယ္ ။

က်ေနာ္နဲ႔ ပါလာတာက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ငယ္ေတြမ်ားတယ္။ လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားလဲ ဆိုရင္ မနက္ ၈ နာရီက တန္းစီတာ ေန ့လည္ ၁ နာရီ ေလာက္မွ ထမင္းစားဖို ့ အလွည့္ ေရာက္တယ္ ။

အဲဒီမွာ  က်ေနာ္တို ့ အဖြဲ ့ေတြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုခ်တယ္ ။ မယ္ေတာ္ ဖုန္းၿကီး ေက်ာင္းကို ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ ့ သြားဖို ့ ။

ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္ပါလား ။ ကရင္ဂိတ္ ကိုျဖတ္ဖို႔ KNU ေထာက္ခံစာ လိုတယ္။  ထိုင္းဂိတ္က စစ္ေဆးရင္ ျပဖို ့ KNU လက္မွတ္ လိုတယ္ ။ လူတိုင္း ကိုမေပးဖူး ။

ေစ်းဝယ္ သြားတဲ့ လူေတြ ကေတာ့ လြယ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ခရီးလမ္း အေျခအေန ထိုင္းစကား တလံုး ႏွစ္လံုး ေလ့လာ ရတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းျပီး က်ေနာ္႕ကို ထိုင္း ႏိုင္ငံ ထဲဝင္ဖို႔ တာဝန္ ေပးလိုက္ တယ္။ တိုင္းျပည္ အတြက္ ဘဲဗ်ာ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတာင္ တရုပ္ျပည္က တဆင့္ ၈်ပန္ေရာက္ ေသးတာဘဲ ။

ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ ေစ်းဝယ္ျပီး ျပန္လာတဲ့ လူတေယာက္ ဆီက KNU လက္မွတ္ ကို မျမင္ဖူးလို ့ၾကည့္ပါ ရေစဆိုျပီး ေတာင္းထား လိုက္တယ္ ။

မဆလေခတ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဆိုတာ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ အလြန္မ်ား သားဘဲ ။ ရလာတဲ့ လက္မွတ္ ကို မနက္ ေစာေစာ ႏွင္းရည္နဲ ့ဖ်က္တယ္ ။ ပန္းခ်ီ ဆရာသား ရဲမင္းက လက္ေရး တုနဲ ့ရက္ စြဲျပင္တယ္ ။ ငါးေသတၱာ တဘူးကို လူတအုပ္ ၂ ရက္ မွ်ေဝ စားေသာက္ ရတဲ ့ အေျခအေနပါ ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေရြလက္ စြပ္ကို ေဌးႏိုင္ကို ခၽြတ္ေပး လိုက္တယ္ ။ က်ေနာ္တို႕ အဖြဲ ့ကို ေဌးႏိူင္ လက္ထဲ အပ္ေပး လိုက္ တယ္ေပါ႕။

အဲဒီ ေနာက္ေတာ့ ရမယ္ေတာ္ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းကို ဘတ္စကားနဲ ့လမ္းညြန္ အသံ အတိုင္း ေရာက္သြား တယ္ ။ျငိမ္းခ်မ္း တို႔အုပ္စုနဲ႔ ျပန္ေတြ႔တယ္။ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ေရာက္လာတယ္။ ေရွ႕ေရး အတြက္ တိုင္ပင္ ၾကတာေပါ့ ။ ၂ ညဘဲ အိပ္ရ ေသးတယ္ ။

ထိုင္းပုလိပ္ တပ္ဖြဲ ့က နံနက္ ၇နာရီေလာက္ ျမန္မာ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းကို ဝိုင္းျပီး လူေတြ ဖမ္းပါ ေတာ့ တယ္ ။ က်ေနာ္က အိမ္သာ ထဲမွာ ဆိုေတာ့ လြတ္သြား တာေပါ့ ။ ဘာလုပ္ ရမွန္း မသိလို ့ ေၾကာင္ျပီး ရပ္ၾကည့္ ေနတံုး ဖမ္းထား တဲ့ေက်ာင္းသား ေတြကို အခ်ဳပ္ ကားေတြ ေပၚတင္ျပီး ေမာင္းထြက္ သြားပါေလ ေရာဗ်ာ။ ထိုင္း စကား လဲမတတ္။ ဘယ္မွလဲ မသြား တတ္တာနဲ႔ လာတဲ့ လမ္းအတိုင္း ျမန္မာျပည္ နယ္စပ္ ဖက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ေပါ့ဗ်ာ ။

အဲဒီမွာ ေနက လည္းပူ ။ ေရက လည္းဆာ ။စိတ္ညစ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ ေတြက်နဲ႕ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္နဲ ့ သြားေန တုန္းမွာ က်ေနာ့္ ေနာက္ကေန ဟိုင္းလက္ ေနာက္ပြင့္ အနီးတစီး  ထိုးရပ္ လိုက္တယ္ ။

ကားေပၚက လူၾကီးတေယာက္က “ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းထဲက ပုလိပ္ကားေတြ ေတြ ့တယ္ ။ ဘာျဖစ္တာလဲ“ တဲ့  ျမန္မာလို ပီပီ သသၾကီးနဲ ့ ေမးလာတယ္။

 

ေက်ာင္းသား ေတြကို ထိုင္းပုလိပ္ ဝင္ဖမ္းသြားတယ္လို႕ က်ေနာ္က ျပန္ေျဖေတာ့  အဲဒီလူၾကီးက မင္း ကေကာ လို႔ရွာ ရွည္ျပီး လာေမး ျပန္တယ္ ။

စိတ္ညစ္ ေနတုန္း ေဒါသ ထြက္ထြက္နဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္မလို ့ဗ် လို ့ဘုဂလန္ ့ေျဖလိုက္တယ္ ။သူက … ဟာ ဒါဆို အေတာ္ဘဲ ဆိုျပီး ငါတို ့လဲေတာ္လွန္ေရး လုပ္မလို ့ လိုက္မ လားဆိုေတာ့ ။ လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ကားေပၚ တက္လိုက္ သြားလိုက္တာ ။

တည လံုးလံုး ေမာင္းလိုက္တာ မဲ့ေအာင္ေဆာင္ ေရာက္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကရင္နီလို ေခၚတဲ့ ေဟြေစတီ ေက်ာင္းသား စခန္းကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ေစာင္းဆရာ ကိုေနဝါတို ့အုပ္စု ျဖစ္ေန တာကိုး ။

အပိုင္း(၅)

၁၉၈၈ ႏိုဝင္ဘာလမွာ KNPP ပါတီက ကၽြန္ေတာ့ကို ေဟြေစတီ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ KNU နယ္ေျမက အစည္း အေဝးကို လြတ္လိုက္တယ္ ။ အစည္း အေဝး ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ညီ ရွိတဲ့ သီေဘာပိုးကို လိုက္စံုစမ္း ေတာ့ တပ္ရင္း ၂၀၅ ျဖစ္လာမဲ ့ေက်ာင္းသား စခန္းမွာ သြားေတြ ့တယ္ ။

ကိုေဌးႏိုင္က တပ္ေရး ဗိုလ္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီ ။ ညီအကို ၂ေယာက္ ဆံုၾကေတာ့ ဝမ္းသာ အားရ ေပါ့ဗ်ာ ။ က်ေနာ္ ထိုင္းထဲကို ဝင္သြားျပီး တျခား ေက်ာင္းသားေတြ အဖမ္းခံ ရျပီး ျပန္ပို ့တဲ့ အထဲမွာ က်ေနာ္ ျပန္ပါ မလာဖူးေလ ။ တျခား အဖြဲ ့ဝင္ေတြက ဘုရားသံုးဆူ စခန္းေျပာင္းတာ လိုက္သြား ၾကတယ္ ။ ေဌးႏိူင္ ဝင္းဦး ေအးသိန္းေထြး ရဲမင္း တို ့ကကၽြန္ေတာ့ကို ေစာင့္ေန ၾကတယ္ ။

က်ေနာ္က ကရင္နီ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ လာတာဆို စခန္း ျပန္ရ တာေပါ့ ။

 

ေက်ာင္းသား တပ္ေတာ္ ၃၀၃ အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ ့စည္းရတာေပါ့ ။ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနၾကတာဘဲ ။ က်ေနာ္တို႕ ရ ညီအကို လည္း အေျခအေန ေပးရင္ ေတြ ့ၾကမယ္ေပါ့ ။

၁၉၈၉ ဧျပီလမွာ KNU ဌာခ်ဳပ္ကို သင္တန္း တက္ဖို ့ ေရွ ့တန္းကို ေၾကးနန္း ဝင္လာတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ေရွ႕ တန္းက ၃၀၃ ေက်ာင္းသား တပ္ေတြ စစ္ေဆးျပီး KNU ဌါနခ်ဳပ္ကို သတင္းပို ့ျပီး ( ျပည္တြင္း ျခေသၤ့ စစ္ဆင္ ေရး ) အထူး သင္တန္း တက္ရတယ္ ။

သင္တန္းမွာ စီမံခ်က္ ေရးဆြဲေရး ဘာသာရပ္ အတြက္ ဆုရတယ္ ။ဒီအတြက္ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ ဌာနခ်ဳပ္ ရွိတဲ့ (ဝေလ စခန္း) ကို တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို ့အမိန္ ့က်တယ္ ။

ကိုေဌးႏိူင္ကို အတြင္းေရးမႈး စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရး အျဖစ္ ျပန္ဆံုၾကတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ဝေလ စခန္းက် သြားတယ္ ။ဗဟိုေကာ္မတီက မဲေဆာက္မွာ ရံုးဖြင့္ေတာ့ ညီအကို ၂ ေယာက္ အတူတူျပန္ဆံုၾကတယ္ ။ က်ေနာ္က ဖလူးဝင္လိုက္ ဝမ္ခ ဝင္လိုက္နဲ ေပါ့ ။ ့ ညီအကို ၂ေယာက္  ဒုတိယ အၾကိမ္ ညီလာခံ ကိုယ္စား လွယ္ေတြ ေရြးၾကေတာ့ က်ေနာ္ ကရင္နီမျပန္ေတာ့ဖူး ။

သန္းဝင္း၊ ေဌးႏိူင္ နဲ႔က်ေနာ္တို႔အုပ္စုေတြကလည္း လူ ့ေဘာင္သစ္ ဥကၠဌ အရွိန္နဲ ့ မိုးသီးကို ဥကၠဌတင္ေပးလိုက္တယ္ ။

 

ညီအကို ၂ေယာက္ အတူတူေနျဖစ္ေအာင္ သန္းဝင္း အေျခစိုက္တဲ ့မိုးကဲစခန္း ၂၀၆ ကို အတူတူ စာရင္းေရြ ့ၾကတယ္ ။ အဲဒီတံုးက တပ္ရင္းမႈး သန္းႏိုင္နဲ ့ ဦးမ်ိဳးခ်စ္တို ့ေပါ့ .။

ဖလူးစခန္းလဲ ဆက္ၾကသြားေတာ့ ၂၀၆ တပ္ရင္း တခုလံုး ေက်ာက္ခက္စခန္းကိုေရြ ့ၾကရတာေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ္က လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ရွာဖို ့မဲေဆာက္ မွာ က်န္ခဲ့ရတယ္ ။ေနာက္ေတာ့ ေဌးႏိုင္တို ့သန္းဝင္းတို ့က ဝင္းကေရွ ့တန္း စခန္းကို သြားၾကျပီ ။

  မိုးကဲစခန္းနားက သစ္စက္မွာ ဗကသ က ကိုသူရိန္နဲ ့ေတြ ့တယ္ ။ ျပည္တြင္းျပန္ဝင္ဖို ့ ကိုေဌးတင့္ အကူအညီလိုတယ္ ။ ဘန္ေကာက္ကို ေငြတက္ယူရမယ္ ။

ဦးတင္ျမင့္ဦးတို ့အုပ္စုဆီမွာတဲ့ ။ ။ အရက္ျဖဴတပိုင္းေသာက္ ။ က်န္တဲ့ တပိုင္းကို ေခါင္းေပၚက ေလာင္းခ်ျပီး ဘန္ေကာက္ မဲေဆာက္ ကားေပၚက မူးျပီးလိုက္သြားလိုက္တယ္ ။ ကိုသူရိန္က ေထာက္လွမ္းေရးက လက္မွတ္ရွိေတာ့ ရဲမေၾကာက္ရဖူးေလ ။

ကိုေသာင္းဝင္းတို႕ အိမ္ေရာက္သြားတယ္ ။ ဥိးတင္ျမင့္ဦးတို ့ဆီက အကူအညီ ေငြေၾကး ပလံုျဖစ္သြားတယ္ ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္လို ့ဘုရားေက်ာင္းေတြလိုက္ျပီး အကူအညီေတာင္းရတယ္ ။ ၄ ရက္ေက်ာ္ အိမ္အျပန္ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဖူး ။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ သိရတာ အဲဒီအိမ္ကို ေန ့ခင္းက ရဲဝင္ဖမ္းသြားလို ့ အားလံုးပါသြားတယ္တဲ့ ။

စနန္းမလြမ္ကြင္း မွာ ထမင္းငတ္ျပီး ၂ ရက္ေလာက္ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္သြားတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ဝရ ဇိမ္စာေစာင္ျဖစ္လာမဲ ့ အသကေက်ာင္းသားငယ္ေတြ ေနတဲ့ ေအပက္ေနာက္က အိမ္ကိုေရာက္သြားတယ္ ။ ထိုင္းစကားသင္ ။ ယူအန္ေလ်ာက္ရင္း ရဲမင္းနဲ ့ျပန္ေတြ ့တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ KNU အဖြဲ ့နဲ ့ျပန္ခ်ိတ္မိျပီး ခါးပတ္ေခါင္း ဆြဲၾကိဳး ေရြရည္စိမ္လုပ္ငန္း သင္ၾကတယ္ ။

 စာေရးဆရာ ေမာင္စင္ၾကယ္ အိမ္မွာ ABSDF ရံုး ဘန္ေကာက္ မွာ လာဖြင့္တယ္ ။ ေဌးႏိုင္နဲ ့ျပန္ေတြ ့တယ္ ။ ေဌးႏိုင္ ဘန္ေကာက္ကို ၂ ၾကိမ္တက္လာတယ္ ။

  အမွန္တရားကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တရားသူၾကီးက အခ်ိန္ အတိအက် နဲ ့စီရင္ခ်က္ခ်ဖို ့ သက္ေသလုပ္ဖို ့ ကၽြန္ေတာ့ အသက္ကို လြတ္ထားေပးလားအသိပါဖူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဆိုတဲ႕ ေကာင္က ေတာထဲမွာ တိုက္ ပြဲေတြမွာ က်ည္ဆံက ဗံုးဒဏ္က လြတ္လာခဲ့တယ္ ။

ေဌးႏိုင္ အဖမ္းခံရစဥ္ကလည္း ထၼင္းငတ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ မ်က္ႏွာနဲ ့ ကိုကိုဦး စကားယံုခဲ့တယ္ ။က်ေနာ္ ေတာထဲျပန္ဆင္းရင္လဲ အသတ္ခံရမွာဘဲ ။ေဌးႏိုင္ကို ကယ္ဖို ့ဆင္းသြားတဲ့ လွဝင္းလဲ အသတ္ ခံလိုက္ ရတယ္ေလ ။

 မဟာခ်ိဳင္ အေဝးေျပးကားလမ္းမၾကီး မွာ ၁၀ ဘီးကား ၂ ခါ အတိုက္ခံရတယ္ ။ေမာင္းေနတဲ့ဆိုင္ ကယ္ေတြ ေၾကမြ စုတ္ျပတ္သြားတယ္ ။

 ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

 မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။